7 Maart – Lof is jou vreudge en dankbaarheid wat aan God raak. – Jan van der Watt

Luk 1:57-2:20 (fokus 1:46-56)

Die verhaal van Jesus se geboorte in Lukas is een groot lofsang. Sagaria loof God (1:68) en Elizabeth prys Hom (1:44-46). Maria kan haar blydskap teenoor die Here nie terughou nie (1:46-55) en die engele sing oor die vrede op aarde (2:13).

Ons kan nogal iets oor egte lof hieruit leer. Egte lof is vreugde wat oorloop; dankbaarheid wat jy nie kan keer nie. Om egter regtig lof te wees, moet daardie dankbaarheid en vreugde altyd weg van jou af na God toe loop. Hy is die fokus en doel van alle lof, anders is dit nie lof nie.

Ons kan maklik die werklike doel van lof mis – solank ons lekker voel tussen die musiek en liedjies deur, dink ons ons het God geloof. As dit egter net by ons lekker gevoel bly, is dit nog nie egte lof nie. Ons mag ook lekker voel – dit is nie verkeerd nie, maar ons het God eers werklik geloof as Hy die lekkerste voel. Hy is die Een oor wie alles gaan, nie jy nie.

Daarom kan ‘n mens in die stilte van jou kamer God loof… as jou dankbaarheid uit jou hart na God toe vloei. In jou grootste krisis kan jy God loof, deur vir Hom opreg dankie te sê dat Hy jou vashou en dra. In vreugde en uitbundigheid kan jy ook liedere sing sodat almal van jou God kan hoor.

Lof is ‘n wonderlike ding… dit is waar jou vreugde en dankbaarheid aan God raak.