Amos(15) – Francois Malan
Amos antwoord Amasia (7:14-17).
7:14 Met drie kort beskrywings van homself – drie maal ‘ek’ in vers 14 en drie maal langer sinne oor die HERE in verse
15-16 ontken Amos die beskuldigings van Amasia teen hom.
‘Amos het Amasia geantwoord en gesê:
Ek is nie ‘n beroepsprofeet nie; ek is nie ’n lid van ’n profetegroep nie;
ek is ’n veewagter en prik wildevye.’
Amos het nie in Israel kom preek om sy brood te verdien, soos Amasia geïnsinueer het nie (7:12). Hy is ook nie ’n seun/
leerling van ’n profeet, wat in die profete-amp opgelei is nie. Sy veeboerdery verskaf sy lewensonderhoud, en hy prik
wildevye wat in die Laeveld floreer en drie tot viermaal per jaar dra (1 Kon 10:27). Die vye word geprik om hulle ryp te
kry. Die frank sap drup dan uit en die vy word eetbaar soet. Uit dié twee bronne van inkomste het hy genoeg om van te
lewe.
7:15 ‘Maar die HERE het my van agter die kudde af weggevat en die HERE het gesê: Gaan! Profeteer vir my volk
Israel.’
Amos was nog besig om agter sy kudde aan te loop om hulle te versorg toe die HERE hom daar kom wegruk het, en op
hom beslag gelê het. Vers 14 impliseer dat dit ’n tydelike roeping kan wees. Die HERE bepaal die inhoud van Amos se
profesieë en ook die plek waar hy dit moet gaan doen. Daarom is Amasia se opdrag dat hy na Juda toe moet gaan en
daar gaan profeteer (7:12) direk teen die HERE se opdrag en daarom ’n verwerping van die HERE en sy gesag.
Dat die HERE Israel nog ‘my volk’ noem, beklemtoon die HERE se seggenskap oor hulle. Hy het met hulle ’n verbond
gesluit wat lui: ‘Ek sal julle God wees, en julle sal my volk wees’ (Gen 17:7 aan Abraham; Eks 6:6 aan Moses; Lev
20:24). Daarby het die HERE die opdrag gegee: ‘Wees heilig, want Ek, die HERE julle God, is heilig’ – heilig beteken
om aan die HERE toegewy in gehoorsaamheid te lewe (Lev 19:2). Hy het die seggenskap oor Israel en oor Bet-El (‘huis
van God,’ waar Jakob belowe het dat dit sy tempel vir die HERE sal wees, Gen 28:18-22). Jesus is God se nuwe tempel
vir die gelowiges (Joh 2:21). Hy maak van sy gemeente die tempel van God waarin die Gees van God woon (1 Kor
3:16). Elke gelowige se liggaam behoort nie aan homself nie, maar is ’n tempel waarin die Heilige Gees woon (1 Kor
6:19; Joh 14:16,17,23).
Bet-El is nie koning Jerobeam II se koninklike heiligdom en Amasia se staatstempel nie (7:13). Die hele Israel behoort
aan die HERE. Daarom verwerp Amos in die Naam van die HERE die opdrag van Amasia. Hy plaas Amasia onder die
oordeel van die HERE in vers 17. Die HERE het hierdie gewone man gevat en hom in die middelpunt van sy kerk
geplaas om sy mondstuk te wees. Hierdie gewone man stel hierdie ‘hoë geestelike’ Amasia voor die lewende God self.
Die straf op Amasia (Amos 7 vers 16-17)
Ná die vooruitsig op ’n beter bedeling vir die huis van Dawid in die toekoms (7:14-15) volg die HERE se
oordeelswoord aan Amasia.
7:16 ‘En nou, hoor die woord van die HERE: Jy sê:’Moenie teen Israel profeteer nie en moenie teen die huis van
Isak (woorde) drup/laat vloei nie.
Die HERE het gehoor toe Amasia vir Amos Israel verbied het om teen Israel se ‘staatstempel’ te praat, en hom beveel
het om Israel se gebied te verlaat. As hoëpriester verteenwoordig hy die volk se verset teen die HERE. Die Hebreeuse
woord nātaf ‘drup/laat vloei’ beteken so iets soos praat dat die spoeg spat. Die LXX vertaal dit as ‘opsweping van die
mense;’ 2020 as’ driftig preek.’ Die HERE se opdrag was dat Amos vir ‘sy volk’ moet gaan optree as profeet. Amasia
maak daarvan ‘teen Israel profeteer,’ en ‘teen die huis van Isak laat drup’ asof Amos ’n vyand van Israel is. Dit
impliseer dat Amasia en Israel vyande is van die HERE wat vir Amos gestuur het. Amasia stel Amos se prediking ook
as waansinnig voor met woorde wat deurmekaar vloei. Daarom moet Amos die HERE se oordeel oor Amasia uitspreek
in vers 17.
7:17 ‘ Daarom, so sê die HERE: jou vrou sal in die stad hoereer, jou seuns en jou dogters sal deur die swaard val,
en jou grond sal met ’n maatlyn uitgedeel word, en jy sal in ’n onrein land sterf, en Israel sal vir seker in
ballingskap gelei word uit sy land uit.’
Die woorde beskryf wat die aanval van ’n vyandige leër vir Israel en vir ’n individuele persoon sal behels, in hierdie
geval vir die priester van Bet-El. Sy gesin word ook daardeur geraak. Sy vrou sal, ontrou aan hom, met die soldate van
die vyand hoereer tot sy skande. Sy seuns en dogters sal met die swaard sterf en so die moontlike opvolging as priesters
uitwis, sowel as Amasia se hoop op ’n nageslag. So ook sy besittings. Sy grond sal onderverdeel word tussen die
vyandelike mag se emigrante (2 Kon 17:24). Hy sal self sterf op onrein grond, waar die HERE nie geken of gedien
word nie. Die priesterskap wat Jerobeam I ingestel het, sal nie verder bestaan nie. Israel verloor die land wat die HERE
aan hulle geskenk het en die hele volk word as bannelinge weggevoer uit die HERE se belofteland, omdat hulle Hom
verlaat het. Israel se ballingskap word ook in 5:5,27; 6:7; 7:11; 9:9 vermeld.
Volgens 2 Kor 17:6 het die Assiriërs Israel na Assirië toe weggevoer en in die Assiriese ryk verstrooi. Dit was in 722
v.C. amper 40 jaar na Amos se profesie.
Skrywer: Prof Francois Malan