If a man is drunk on wine, you’ll throw him out. But if he is drunk on money, you’ll make him a deacon – Os Guinness

Hoekom wil mense nie in die gemeente betrokke raak nie?

Hoekom sit meeste lidmate in die kerkbanke as toeskouers? Hoekom wil hulle nie êrens betrokke raak nie? Daar is veral vier redes hiervoor:

• Daar is niks wat ek kan doen nie

Mense fokus dikwels op hulle beperkings.

Hulle sien begaafde musikante wat die sang lei; hulle sien uitstaande leermeesters wat die kinderbedining lei; … Ons moet duidelik aan potensiële vrywilligers kommunikeer dat opleiding beskikbaar is en dat hulle slegs geplaas word waar hulle Godgegewe gawes gebruik kan word.

• Ek het ‘n vorm ingevul waarin ek my belangstellings genoem het, maar niks het gebeur nie

 Gemeente kollekteer dikwels inligting van lidmate en dan gebeur … niks nie.Ons kan nie net vorms van potensiële vrywilligers liasseer nie. Daar moet ‘n duidelike sisteem wees wat aandui hoe hierdie inligting gebruik moet word.

• Die vorige keer was ek so gefrustreer dat ek nooit weer hulp sal aanbied nie

Mense onttrek nie sommer van iets wat hulle geniet en wat vir hulle waarde het nie. Hulle onttrek omdat hulle rol swak gedefinieer was, of omdat daar geen hulpbronne of opleiding of gesag was nie. Daar moet ‘n beskrywing van rolle wees sowel as opleiding, ondersteuning en evaluering. Vrywilligers moet in staat gestel word om te slaag.

• Ek het nie tyd nie

Almal het dieselfde hoeveelheid tyd. Die probleem is dat die lidmaat nie die belang van die geleentheid insien nie. Daarom glo hy dit is tydmors om tyd daaraan te spandeer. Mense maak tyd vir dit waaraan hulle waarde heg. Help vrywilligers om daardie plekkie wat hulle passie en gawes pas, te kry.

God se rigiede teenoor sy toelaatbare wil – Francois Malan

Jan vra:

[Hierdie is ’n opvolgvraag]

Natuurlik is mens dankbaar teenoor die Here dat die kind se lewe gespaar is! Maar die punt wat ek wou maak is dat soveel mense beweer dat hulle eers ‘n uiters traumatiese gebeurtenis moes beleef voordat hulle tot besinning gekom en die Here voluit begin dien het. Soos prof Malan  tereg opmerk is dit dan meesal hulle eie optredes wat tot gevolg het dat die dief kom om te steel en te verwoes.

God is soewerein en Hy het Sy eie wil. En Hy het dit goed gedink om aan die mens sy eie vrye wil te gee. God se wil sluit in bv: Ek WIL, word gereinig; Ek WIL barmhartigheid hê; elkeen aan wie die Seun dit WIL openbaar; nogtans nie soos Ek WIL nie; so maak ook die Seun lewendig wie Hy WIL;  Hy verhard wie Hy WIL; Hy wil nie dat sommige moet vergaan nie, ens.

My verdere vraag is dus: Hoe verklaar mens  God se “rigiede” wil teenoor Sy “ toelaatbare” wil, asb?

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

1 elkeen aan wie die Seun dit WIL openbaar – rigied?

            In Matteus 11:25-30 loof Jesus die Vader wat hierdie dinge vir slim en geleerde mense verberg en dit aan kindertjies bekendmaak. Hy verklaar o.a. dat niemand die Vader ken nie, behalwe die Seun en elkeen aan wie die Seun Hom bekend wil maak. En nooi dan uit: Kom na My toe almal wat vermoeid en swaar belas is (wat verklaar word as die swaar laste wat die Fariseërs op die Jode gelaai het met 613 gebooie wat hulle in die Ou Testament gekry het wat elkeen moet onderhou om God te behaag). Neem my juk op julle en leer van My, omdat Ek sagmoedig en nederig van hart is, en julle sal rus vind vir julle gemoed. Want my juk is draaglik en my las is lig. En dan gee Jesus vir sy volgelinge ‘n nuwe wet: om mekaar lief te hê soos Hy ons liefhet en aan die kruis in ons plek sterf (Johannes 13:34-35).

            Slim en geleerde mense is trots en selfgenoegsaam in hulle wysheid (rigied!) en reken hulle het Jesus nie nodig nie, terwyl kinderlikes nie selfbewus is nie, maar afhanklik en ontvanklik (vgl. Mt 18:1-4 as julle nie verander en soos kinders word nie, sal julle beslis nie in die koninkryk van die hemel ingaan nie).   

2 so maak ook die Seun lewendig wie Hy WIL; 

            Johannes 5:19-30 volg op Jesus se genesing van die man wat 38-jaar lank siek was. Omdat Hy die man op die Sabbat genees het, wou die Jode Hom vervolg. Toe Hy sê dat sy Vader tot nou toe aan die werk is, en Hy is ook aan die werk, wou hulle Hom doodmaak omdat Hy Hom aan God gelykgestel het. En dan volg die 19-30 oor hoe Hy en die Vader een is, en vers 21: Want soos die Vader die dooies opwek en lewend maak, so maak die Seun ook lewend wie Hy wil. Ver 23: Wie nie die Seun eer nie (soos die Jode), eer nie die Vader wat Hom gestuur het nie. Vers 24: Voorwaar, voorwaar, Ek sê vir julle: Wie my woord hoor en Hom glo wat My gestuur het, het die ewige lewe en vir hom is daar geen veroordeling nie, maar hy het uit die dood na die lewe oorgegaan.   (klink dit rigied?)

3  Hy verhard wie Hy WIL;

            Johannes 12:39-40 haal eintlik Jesaja 6:10 aan.

Johannes 12 is die afsluiting van Jesus se bediening aan die ongelowige Jode waarin Hy hulle in elke hoofstuk probeer oortuig dat Hy God is wat mens geword het (vgl. Jn 1:1-3,14) (in Hoofstukke 13-17 gee Hy onderrig net aan sy klein groepie dissipels, veral na Judas se vertrek uit die bokamer). 12:37-43 is eintlik die skrywer se kommentaar dat die Jode, ten spyte van Jesus se baie tekens wat Hy in hulle teenwoordigheid gedoen het, nie in Hom geglo nie. En dan het hy twee aanhalings uit Jesaja wat hy op Jesus toepas (Js 53:1 en Js 6:10).

            In Jesaja 6 roep die Here vir Jesaja om vir die volk te gaan sê dat hulle in ballingskap weggevoer gaan word, want vir 200 jaar luister hulle nie na die boodskappers van die Here nie.  Dwarsdeur die koningstyd ná Salomo (ná 931 v.C.), het die leiers en die volk al verder van die Here af beweeg agter Baäl en Astarte aan, die gode van die Kanaäniete, ten spyte van die oproepe tot bekering na die Here toe, deur profete soos Elia en Elisa, Amos, Hosea en Jesaja. In 722 v.C. gaan die tien stamme in balingskap na Assirië (Hosea 9:17: My God het hulle verwerp omdat hulle nie na Hom geluister het nie; hulle sal swerwelinge word onder die nasies) ;  Nahum, Jeremia, Sefanja, Habbakuk en Esegiël roep die 2 stamme tot bekering, totdat Jerusalem ook verwoes word en die volk as ballinge na Babel weggevoer word in 587 v.C.       

            Omdat die volk nie na die profete wou luister nie, gee die Here hulle oor aan hulle eie begeerte om afgode te gaan dien in die lande van die afgode, totdat hulle leer om na die Here terug te keer (Hosea 3:5; 5:15-6:3; 12:7).

Johannes sien dat dieselfde besig is om te gebeur met die Jode van Jesus se tyd. Toe die Seun van God self na sy volk toe gekom het, het hulle Hom nie aangeneem nie en Hom dood gemaak. Daarom haal hy Jesaja 6:10 aan. Johannes sien dat met die Jode dieselfde gebeur  as toe die Here destyds Israel aan hulle doofheid vir sy Woord en blindheid vir sy genade oorgegee het.  

Jn 12:40: ‘Hy het hulle oë verblind –  (vgl. Jn 9:40-41 want hulle wou nie sien nie)

en hulle harte verhard’  – (vgl. Mt 23:37/Lk 13:34 want hulle wou nie na Hom toe kom nie).

Dieselfde Jesaja-teks word in Matteus 13:14-15 aangehaal as rede gegee waarom Jesus in gelykenisse met die volk praat: Want hierdie volk se hart is afgestomp…;

Paulus sê: God se toorn word geopenbaar oor al die goddeloosheid en ongeregigheid van die mense…deurdat God hulle oorgee aan hulle eie skandelike begeertes… aan hulle verwerplike denkwyse  sodat hulle onbetaamlik optree (Romeine 1:18,26,28).

Dit is nie ‘n rigiede wil van die Here nie, maar juis ‘n toelatende wil van die Here, wat mense toelaat om hulle eie kop te volg, hulle aan hulle eie begeertes oorgee. In Numeri  14:1 sê die volk Israel, wat die Here uit die slawehuis van Egipte verlos het, en voor Kanaän se grens staan, onder die wolk van die Here se teenwoordigheid, met die daaglikse manna wat die Here vir hulle voorsien, ‘As ons maar in Egipte of in hierdie woestyn gesterf het.’ En dan laat die Here hulle almal wat so mor, behalwe Josua en Kaleb, in die loop van 40 jaar in die woestyn sterf, voordat hulle kinders in Kanaän ingaan (vgl. hulle straf in Num 14:28-30). (God se liefde blyk juis uit sy tugting van sy kinders, vgl. Hebreërs 12:4-11).

Skrywer:  Prof Francois Malan

Romeine 14:5 – Francois Malan

Hannelie vra
Romeine 14:5 na watter dae verwys Paulus hier?

Antwoord
Prof. Francois Malan antwoord:

Die kort antwoord is dat dit gaan om die Joodse feesdae wat in die Ou Testament voorgeskryf is as verpligting vir die volk van God:

Veral die Sabbat wat deur die vierde gebod ingestel is (Eks 20:8-11 met verwysing na die skepping en God se rus op die sewende dag)

Die ou feeste van Israel:
(i) Paasfees wat die sewe dae van die fees met die ongesuurde brode (massot) inlei, wat Israel se verlossing uit Egipte in herinnering roep om die Here daarvoor te dank (Eksodus 12:1-20);
(ii) Die Fees van die Weke, sewe weke na die oestyd begin het = 50 dae (Pinkster, die Griekse woord vir 50, pentekonta) en die koringoes klaar ingesamel is, om die Here te dank vir die oes, ook genoem die fees van die insameling (Eks 23:16b);
‘ (iii) Huttefees (sikkot) wat hulle tog deur die woestyn herdenk het (Deutr.16:13,16).

Die latere feeste van die Jode:
(i) Die Versoendag (Yom Kippur) (Lev 16).
(ii) Die Fees van die Tempelwyding (Ganukka) nadat Simon Makkabeus Jerusalem herower het van die Griekse koning Antiogus Epifanes wat die tempel ontwy het met sy afgodsbeeld en altaar, het Simon die tempel laat reining (Daniël 9:27; 11:31).
(iii) Purimfees (Ester 9:20-32).

Die agtergrond van Romeine 14:5 se verwysing na die dae:

Die huisgemeentes in Rome het bestaan uit ‘n meerderheid gelowiges uit die heidendom en ‘n aantal Jode wat Jesus aangeneem het as hulle verlosser. Veral vir die Jode, wat in hulle kultuur en godsdiens grootgeword het, was hulle Joodse lewenswyse nog belangrik.

Die ‘swakkes’ in die huisgemeentes in Rome waarvan Rm 14:1 praat. is gelowiges wat nog nie tot volle rypheid in die geloof gekom het nie en daarom nie die volle konsekwensies van hulle geloof in Christus raaksien en aanvaar nie. Hulle meen dat dit vir hulle nodig is om bepaalde dinge te onderhou wat eintlik vir ‘n Christen nie meer nodig is om te onderhou nie. Met name gaan dit oor die nie-eet van vleis nie (Rm 14:2-3; vgl. Markus 7:14-19 dat Jesus alle kos rein verklaar het), onderhouding van die Joodse feesdae, veral van die Sabbat (Rm 14:5-6; vgl. Markus 2:27-28 dat die mens nie vir die sabbatdag gemaak is nie, maar die sabbatdag vir die mens, en dat Jesus die Here oor die sabbat is), geheelonthouding van wyn (Rm 14:21).
Paulus noem sulke Christene ‘swakkes’ omdat hulle wel nie meen dat dié dinge noodsaaklik is om jou verlossing by God te verdien nie, anders sou Paulus hulle beskou het as mense wat van die geloof afgedwaal het en nie meer op Christus vertrou vir hulle verlossing nie (vgl. Galasiërs 4:10-11; en Kolossense 2:16-17). Die swak Christene het nog ‘n verkeerde krampagtigheid, wat nie die christelike vryheid wil aanvaar nie. Hulle voel dinge as sonde aan, wat op sigself nie onrein is nie (Rom 14:14). Maar Paulus wil nie dat die gemeente die swakkes uitstoot nie, en gee opdrag dat gemeentelede nie oor mekaar se gevoelens moet oordeel nie. Die pad wat Jesus vir ons kom aanwys het, is juis ‘n lewe in liefde, om mekaar lief te hê soos Hy ons liefhet en sy lewe vir ons gegee het (Johannes 13:34-35). Dit beteken dat ons mekaar se swakhede sal verdra en mekaar in liefde moet dien. Sterkes in die geloof moet nie op die swakkes neersien nie, en die swakkes in die geloof moet nie die sterkes se vryheid veroordeel nie (Rm 14:10).

Skrywer:  Prof Francois Malan

The role of a pastor is not to grow a big church. The pastor’s role is to grow mature disciples who make disciples. — Rick Howerton

 Kanale waardeur die liefde vloei

Die doel van hierdie opdrag is om liefde te wek wat uit ‘n rein hart, ‘n goeie gewete en ‘n opregte geloof kom (1 Timoteus 1:5).

In 1 Timoteus 1:5 antisipeer Paulus sy hantering van die vals onderrig van die wet (vs 7 – 11) deur die wet se ware doel op te som.  Die lesers weet van watter liefde Paulus hier praat en daarom sê hy niks meer hieroor nie.  Hy wys egter op die drie kanale waardeur die liefde vloei: hart, gewete en geloof.

1. Hart – die hart is die mens se binneste wese. Paulus sê dat die hart rein moet wees –Die rein hart is die hart wat voortdurend van sonde skoongemaak word deur die reinigende werk van God.
2. Gewete – die mens het Godgegewe vermoë om die reg of verkeerd van ‘n optrede te evalueer, want die mens is na die beeld van GodDie mens mag die waarheid onderdruk en die gewete se funksionering beskadig, maar dit bly ‘n instrument waardeur God se standaarde (die vereistes van die wet) op die hart van mense geskrywe word. Ons is daarvan oortuig dat ons gewete skoon is, omdat ons in elke opsig probeer doen wat reg is (Heb 13:18). 
3. Geloof – ek vertrou in en op God. Hierdie geloof moet opreg wees. Liefde word gekanaliseer deur diegene wat waarlik glo dat God deur sy Gees daardie liefde wat hulle moet gee, voorsien.

Sommige, die vals leraars, het afgedwaal van die kommer oor ‘n rein hart, ‘n goeie gewete en ‘n opregte geloof.  Inteendeel, hulle hou hulle besig met twisgesprekke. Vals leer bevorder twisgesprekke, verwarring, snobisme, haat en wantroue, want dit is leë praatjies. Die gesonde leer bevorder liefde.