‘n Evangelis vra vir ‘n man wanneer hy verlos is. Hy antwoord: “Twee duisend jaar gelede, maar ek het dit eers onlangs uitgevind.”
Ek het my geloof verloor
‘n Priester maak ‘n afspraak om met Karl Barth oor ‘n persoonlike saak te gesels. Na ‘n tydjie kom hy tot die punt: “Die probleem, Dr Barth, is dat ek my geloof verloor het.”
Karl Barth antwoord: “Wat op aarde het jou die indruk gegee dat dit joune was om te verloor?”
Sin is not a splash of mud upon man’s exterior, it is a filth generated within himself. —C.H. Spurgeon
Ek stel jou aan as dienaar en getuie
In Handelinge lees ons drie maal van Paulus se bekering. In Handelinge 26:13 – 18 lees ons van Paulus se verdediging voor koning Agrippa. Hy vertel dan ook vir die koning van sy bekering. Wat verbaas is dat die Here met Paulus in Hebreeus praat. Die Here waarsku hom: Jy maak jou net seer deur jou te verset. Die Here beveel vir Paulus om regop te staan. Hoekom? Want Hy gaan vir Paulus as dienaar en getuie aanstel. Hy beloof ook dat Hy Paulus teen Israel en die heidennasies sal beskerm. Die Here sê nie dat Hy vir Paulus van alle probleme gaan vrywaar nie – Hy gaan hom beskerm en dit is meer as genoeg vir Paulus. Alles wat hy nodig het, sal hy ontvang.
Jesus Christus self stel vir Paulus aan as dienaar en getuie. Waarvan moet hy getuig? Jy moet getuie wees van wat jy van My gesien het en van wat Ek jou nog sal laat sien. Hierdie is sy boodskap en hy moet niks van homself byvoeg nie. Maar hoekom stuur die Here hom na al die nasies toe? Jy moet hulle oë oopmaak sodat hulle van die duisternis tot die lig en van die mag van Satan tot God kan bekeer. Die apostels word uitgestuur in ‘n wêreld wat as gevolg van die sonde blind is
Hoekom moet Paulus hulle oë oopmaak? Sodat mense hulle van Satan tot God kan bekeer. Hoekom moet hulle hulle bekeer? Sodat hulle sondes vergewe kan word en hulle deel van die volk van God kan word. Deur in My te glo, is dit alles moontlik.
Paulus is geroep as dienaar en getuie met ‘n spesifieke opdrag en spesifieke instruksies oor hoe om dit te doen. Wat is ons as gelowiges se opdrag? Wees die Here se dienaar en getuie: Jy moet hulle oë oopmaak.
3.2.3 Die laaste drie feeste
Intussen is daar nog drie feeste wat dan nog nie vervul sou wees nie:
Dit sou dan die feeste wees wat vervul gaan word by die wederkoms van Christus.
Hierdie feeste word in die najaar gevier, al drie binne 15 dae.
Die fees van die ramshorings of die trompetfees Daar is meer besonderhede oor hierdie fees in Numeri 29:1-6. Dit word soms die nuwejaarsfees genoem alhoewel dit nie so in die Bybel genoem word nie, en hier ook geen aanduidings is dat dit die betekenis van hierdie fees is nie. Dit was ‘n vreugdefees wat aangekondig moes word met ramshorings of trompette. Daar moes offers aan die Here gebring word.
Hierdie fees sou dan die voorteken wees van die wegraping omdat ons in die Nuwe Testament lees van die trompet van God wat sal weerklink wanneer Christus kom (1 Kor 15:52; 1 Tes 4:16). Verder sou die tien dae tussen hierdie fees en die groot versoendag sinspeel op die tien dae verdrukking van Openbaring 2:10 wat ‘n simbool vir die groot verdrukking ná die wegraping sou wees.
Maar dié soort verwysings kan darem nie werk nie. Hierdie fees het eenvoudig nie hierdie betekenis in die Ou Testament nie. Nóg in die Ou Testament, nóg in die Nuwe is daar enige verwysings of sinspelings daarop dat hierdie gegewens oor die fees (die trompet en die tien dae) na iets in die toekoms verwys. En nêrens in die Nuwe Testament is daar enige aanduiding dat hierdie gegewens (die trompet en die tien dae) na die koms van Christus of die verdrukking verwys nie. Dit beteken dat daar iets willekeurigs in hierdie aansprake is.
Die groot versoendag Dit is die dag waarop daar versoening gedoen moes word vir die hele volk se sonde. ‘n Bul, twee bokramme en een skaapram moes geoffer word (Lev 16). Die bul word eerste geoffer vir die sonde van die priesters, en dan die bokke vir die sonde van die volk. Daar is nog heelwat besonderhede oor presies hoe daar versoening vir sonde gedoen moes word. Immers versoening van sonde is waaroor hierdie dag gaan.
Volgens die mense wat wil terug na die Ou Testament is hierdie fees ‘n vooruitwysing na die wederkoms van Christus. Maar ‘n mens sal natuurlik dadelik vra of dit nie eerder verband kan hou met die kruisoffer vir ons sonde nie. Het die wederkoms te doen met ‘n offer vir ons sonde?
Ja, is die antwoord. Op die dag van sy wederkoms sal die Here Jesus die sonde van Israel beëindig. Hiervolgens verteenwoordig hierdie versoendag eintlik die behoefte aan versoening vir die volk Israel, en dit word dan deur Jesus vervul. Vooraf, tydens die bruilof van die Lam, wat direk ná die wegraping gevier sal word, sal Jesus ook as sodanig erken en geëer word.
Maar is dit nie erg gedronge nie? Dit het by die groot versoendag nie gegaan oor die behoefte aan versoening nie, maar oor versoening. Daar is die volk se sonde versoen. Daar staan niks daarvan dat hulle sonde eers beëindig sal word by die wederkoms van Jesus nie. Ook nie in die Nuwe Testament nie.
Verder word interessante ooreenkomste getref tussen
Maar daar word nêrens in die Bybel enige verbande gelê tussen hierdie dinge nie. Ek sou nou regtig kon dink ‘n mens kan probeer om ‘n verband te lê tussen die groot versoendag en die kruisiging van Jesus. Maar ek het selfs dit nog nie in die Bybel raakgesien nie.
Die huttefees Dit is die sewende en laaste van die feeste in Levitikus 23. Die volk moet vir sewe dae in hutte woon wat van blare en takke gemaak is. Die doel van die fees word uitdruklik uitgespel: “dat julle nageslag moet onthou dat Ek die Israeliete in hutte laat woon het toe Ek hulle uit Egipte laat trek het” (Lev 23:43).
Daar word taamlik algemeen aanvaar dat hierdie fees ‘n voorskou is van die duisend jaar van vrede wat begin by Jesus se wederkoms. Die woon in hutte sou dan heenwys na Jesus wat op die aarde kom woon. Dit sou dan natuurlik nog nie die nuwe aarde wees nie. Volgens hierdie siening sal die nuwe aarde eers kom ná die duisend jaar en na die duiwel in die vuuroond gegooi is.
Net twee opmerkings. Daar is nie veel ooreenkoms tussen die hutte waarin Israel tydens hierdie fees gewoon het, en die paleis van Dawid waar Jesus in Jerusalem sou gaan woon tydens die vrederyk nie.
En verder is dit opvallend dat hierdie mense glo die feeste is ‘n voorskou van die hele verlossingsplan van God, maar die laaste fees wys net na die duisend jaar. Eindig God se verlossingsplan met die vrederyk op die ou aarde, of op die nuwe aarde?
As ‘n mens terugkyk op die pad wat ons die afgelope aantal bladsye geloop het, is dit nie oortuigend nie. Dit is gedronge. Daar word ten alle koste gegryp na vreemde soorte van ooreenkomste. Daar is die absolute minimum Bybelse verwysings waarvan die meeste eenvoudig nie sê wat hulle veronderstel is om te sê nie.
Volgende keer die vraag: Moet Christene nog hierdie feeste vier?
Skrywer: Prof Adrio König
God’s wrath is his righteousness reacting against unrighteousness. —J.I. Packer
Die karakter van die geloofsgemeenskap
Elke gelowige moet telkens sy storie deur die lens van God se storie oorweeg. Net so noodsaaklik moet elke gelowige sy storie verbind aan dié van die ander gelowiges wat saam met hom in die plaaslike gemeente is. Jesus se storie sluit in die skepping van ‘n geloofsgemeenskap saamgebind deur hulle geloof en die Heilige Gees.
Paulus beklemtoon dit in elke hoofstuk van die Filippense-brief. Omdat julle van die eerste dag tot nou toe saamgewerk het aan die verkondiging van die evangelie (1:5); Aangesien julle die troos in Christus ondervind het, die aansporing deur die liefde, die gemeenskap deur die Gees, die innige meegevoel en meelewing (2:1) ens.
Paulus beklemtoon die gemeenskap van gelowiges met mekaar. Hy pleit by hulle dat hulle hulle nog dieper aan hulle geloofsgemeenskap moet verbind. Dit beteken meer as net om saam aan gemeenskapsprojekte te werk – alhoewel dit baie belangrik is. ‘n Christelike gesindheid sluit in om ander gelowiges in nederigheid te dien, mekaar lief te hê, om die goed van ander na te jaag. Die geloofsgemeenskap kan nie te midde van skinder en kla groei nie. Doen alles sonder kla en teëpraat I2:14); Moet niks uit selfsug en eersug doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself (2:3).
Die dae is verby dat ons geloofsgemeenskappe die meerderheid in ons samelewings vorm – ons is ‘n minderheid. Om enigsins ‘n impak te maak, is eenheid in die kerk noodsaaklik.