Jesus se kruisdood is sy verheerliking (12:32-36) – Francois Malan

12:32 ‘En Ek, as Ek van die aarde af verhoog word, sal Ek almal na My toe trek.’ Die Satan word onttroon en die Seun van die Mens gekroon oor die wêreld waarvoor Hy gesterf het. Sy verhoging is nie slegs aan die kruis nie, maar via die kruis na die troon in die hemel. Hy sal alle mense na Homself toe trek as die gekruisigde en opgestane Verlosser. Alle mense verwys na die universele trefwydte van sy reddende heerskappy (1 Kor 15:25), dit word aan alle mense aangebied, en die liefde van God vir die wêreld wat in Jesus se selfoffering weerspieël word, trek almal wat die Vader aan Hom gegee het na Hom toe (vgl. 6:37; 10:29; vgl. 2 Kor 5:14).

Dit is die grootsheid en verhewenheid van die Seun se vrywillige opoffering  van Homself tot  in die dood wat die Evangelis gelei het om die kruis te assosieer met die goddelike heerlikheid, en om sy dood en sy verheerliking in een woord hupsoothenai ‘verhoog’ saam te vat (vgl. Joh. 3:14 vir ‘n letterlike en ‘n figuurlike gebruik van hupsooo; Josef se uitleg van die skinker en die bakker se drome, letterlik albei ‘jou hoof oplig’ vir kop optel en vir kop ophang; Gen.40:13,19). Deur sy verhoging aan die kruis gaan mense oor die hele wêreld in Hom glo en hulle lewe aan sy redding en heerskappy oorgee as hulle Here, en so deel kry aan die ewige lewe, maar ook om saam met die gekruisigde Christus te ly (Rom 6:5; 8:17; Flp 1:29; 1 Petr 3:14; 4:16,19). Die skare gelowiges is ook ‘n bewys van die ontmagtiging van die owerste van hierdie wêreld (v31).

12:33 Dit het Jesus gesê om aan te dui met watter soort dood Hy sou sterwe. Dit is Johannes se verduideliking van wat Jesus gesê het, dat ‘verhoog’ ‘n toespeling is op die oplig om aan die kruis te hang. Daardie smadelike teregstelling is in die raad van God ook ‘n verheffing tot heerlikheid. Selfverloëning en die kruis word simbole vir gelowiges, en sy nederige liefdesdiens die rede vir sy verhoging deur God tot heerskappy oor die wêreld (vgl. Flp 2:5-11; Openb 5:5-6). Die kruis die simbool van Jesus se lyding en verwerping deur mense, sy gehoorsaamheid aan die Vader, sy verheerliking as die hoogste liefdesoffer deur God, en oorwinning oor sonde, dood en die Satan. 

12:34 Die mense is deur dié woord van Jesus verward. Hulle verstaan dat Hy met die woord ‘verhoog’ na sy dood verwys. Uit die wet=Ou Testament verwag hulle dat die Messias (soos Jesus by die intog deur hulle begroet is as die Koning van Israel; 12:12 ) vir altyd bly (Ps 110:4; Jes 9:6; Dan 7:14; vgl. ook Eseg 37:24-28;  ). Hoe rym dit met die ‘Seun van die mens’ van Dan 7:13 se ewige heerskappy van die verwagte Messias-Koning, as Jesus nou sê dat Hy moet ‘verhoog’ word/sterf?

12:35-36a Jesus gaan nie op hulle vraag in nie, maar doen vir oulaas ‘n dringende beroep op die skare (soos Hy in 8:21 hulle ook gewaarsku het). Hy gebruik weer ‘n dubbelsinnige beeld: as jy op reis gaan, benut jy die daglig om te sien waar jy loop, voordat die donkerte toesak en jy begin verdwaal. Die mens wat in die duister lewe weet nie waarheen hy op pad is nie, soos hulle vraag bewys, wat uit hulle geestelike duisternis spruit. Jesus is die Lig van God se selfopenbaring aan die wêreld (9:4-5; 11:9-10; 1:4-5; 8:12). Hulle geestelike duisternis verhinder dat hulle Hom erken (1:5,10). Hy is nog net ‘n kort tydjie by hulle, daarom sy dringende beroep: Glo in die Lig! So word julle kinders van die Lig, wat eers begin verstaan en begin lewe as jy in Hom glo, omdat jou hele lewe dan geleef word in die Lig van die Seun van God en sy liefde wat aan die kruis bewys is. 

12:36b Met die dringende oproep tot geloof sluit Jesus se openbare optrede af. Daarna onttrek Hy Hom aan die skare vir sy laaste gesprekke met sy dissipels. Hy het Hom self ‘verberg/onsigbaar gemaak’ (kruptoo NAV ‘skuil gehou’). Daar word nie gesê waarheen Jesus vertrek het nie, net dat Hy weggegaan het (van die skare Jode af), maar hulle sou Hom nie kon vind waar Hy sy laaste onderrig aan sy dissipels gegee het nie, totdat Jesus self besluit het dat Judas vir hulle kon gaan vertel waar Hy is (13:27) .

Skrywer:  Prof Francois Malan

May not many of our barren seasons be ascribed to the fact that we did not thank God for fruitful ones? —C.H. Spurgeon

Ware getuies van die evangelie

Lees weer hoe die apostels die evangelie in Handelinge verkondig. Vier elemente val dadelik op: durf, nederigheid, vasberadenheid en dringendheid. Sien ons hierdie vier elemente steeds in evangelieverkondiging vandag?

 Petrus en Johannes het gereeld vir die godsdienstige leiers van hulle dag beklemtoon dat hulle Jesus doodgemaak het. Hulle durf  het die godsdiensleiers verbaas: Die Joodse Raad was verbaas toe hulle Petrus en Johannes se vrymoedigheid sien, want die Raad het geweet dit is maar ongeleerde en eenvoudige mense (Handelinge 4:13). As vissermanne hulle man staan teen die magtigste manne in die stad is dit durf. Hulle durf gaan nie oor in arrogansie nie – hulle reageer met nederigheid. Lukas gaan uit sy pad om te wys dat hulle ongeleerde en eenvoudige mense was. Die apostels was baie reguit oor wie Jesus was. Hulle self is deur genade gered en diegene wat genade ontvang, besef  hulle het geen rede om trots te wees nie. Trotse Christene is trots, want hulle verstaan die boodskap glad nie.

 Nederigheid beteken nie ek deins terug nie. ‘n Nederige getuie kan steeds ‘n vasberade getuie wees. Petrus en Johannes ignoreer allerhande dreigemente van die Raad. Die Raad se opdrag om glad nie verder in die Naam van Jesus Christus iets te verkondig en te leer nie, lok by hulle die volgende reaksie uit: Julle moet maar self besluit wat voor God reg is: om aan julle gehoorsaam te wees of aan God. Wat ons betref, dit is onmoontlik om nie te praat oor wat ons gesien en gehoor het nie. Waar kom hierdie vasberadenheid vandaan? Die opstanding – hulle het waarlik geglo dat Jesus uit die dood opgestaan het en dat Hy mense verlos wat hulleself nie kon verlos nie. Glo ons dit gaan ons met vasberadenheid aan ons getuienis vasklou – ten spyte van teenkanting.

Nie alleen het hulle vasgehou aan hulle getuienis nie, maar hulle het dit met dringendheid versprei. Hoekom? Want ons weet hierdie Naam is die enigste Naam wat verlossing bring. Nadat die gelowiges bymekaar gekom het om te bid, lees ons: Hulle is almal met die Heilige Gees vervul en het met vrymoedigheid die woord van God verkondig (4:31). Hulle het die implikasies van die evangelieboodskap ernstig opgeneem. As ons besef dat verlossing net deur Jesus Christus moontlik is, sal ons ook ernstig wees met ons getuienis.

 As ons besef dat meer as 2 biljoen mense op aarde nog nooit die evangelie gehoor het nie, sal ons ook met durf, nederigheid, vasberadenheid en dringendheid getuig. Hulle het by geleentheid vir Charles Spurgeon gevra of mense wat nog nooit die evangelie gehoor het nie ook gered kan word. Sy antwoord slaan diep: How can we, who know the Gospel, be truly saved if we don’t go to them?

Song and music must speak to the human heart in the fullness of worship in a way that impels you to worship – Abraham Kuyper

Is die gemeente vir almal?

Vra vir gemeenteleiers wie hulle probeer bereik. In die meerderheid van gevalle is die antwoord: Almal. Klink goed – die evangelie is immers vir almal. Maar is dit so? Hoe gouer jy die idee los dat jou gemeente vir almal is, hoe meer doeltreffend sal jy as gemeente wees. Jy bereik tans ‘n segment van die bevolking. Daar is geen gemeente wat almal bereik nie.

Die mense wat ‘n gemeente bereik, is gewoonlik ‘n spesifieke demografiese groep. Jou gemeente het ‘n styl en kultuur wat sekere groepe aantrek.

In die Westerse kultuur selekteer mense op grond van wat die organisasie kan aanbied. Jou kultuur en strategie dien as filter: jou musiek gaan sekere mense trek en ander afstoot; die preekstyl en inhoud verbind beter met sekere mense as met ander; jou leierskapstyl, plasing en gebou doen presies dieselfde. Net so belangrik is dat die mense wat reeds lidmate in die gemeente is, ander mense trek wat baie soos hulleself is.

Dit beteken nie dit is reg nie, maar dit is soos dit is. Te veel kerkleiers spandeer baie van hulle tyd om teen hierdie werklikhede te baklei. Daar is tog tye om te baklei. ‘n Gemeente sonder enige kulturele diversiteit; ‘n gemeente met net ryk mense; ‘n gemeente met net lidmate van ‘n sekere ouderdom, moet alle kerkleiers bekommerd maak en hulle moet alles in hulle vermoë doen om dit te verander. Dit beteken nog nie dat jy almal gaan bereik nie.

Die basiese reël: Die gemeente moet vir almal oop wees, maar aanvaar dat jy sekere mense beter as ander gaan bereik. Aanvaar dit. Onthou elke gemeente is net deel van die liggaam van Christus – jy moet jou deel bydra, maar moenie probeer om alle dinge vir alle mense te wees nie.

Is die gemeente vir almal of is die evangelie vir almal en die gemeente vervul ‘n rol daarin?

All the world’s a stage, and all the men and women merely players – Shakespeare

Die skooldag

Calvyn was streng. Hier is die skooldag in Geneve:

In die somer begin die skool om 06:00.  In die winter kon die studente later slaap, want die skool begin eers om 07:00. Net voor 12:00 is dit middagete – vir 30 minute. Die res van die dag bestaan uit lesings en studieperiodes wat ononderbroke tot 21:00 aanhou. Dit was die einde van die skooldag – 15 uur in die somer met 30 minute middagete. Aandete moes in die klas geëet word – so onopsigtelik as moontlik!

As kinders weer oor die skool kla, vertel vir hulle dat as hulle in 1563 in Geneve gewoon het dit ‘n bietjie moeilike sou gewees het.