Die wegraping en fratsongelukke – Francois Malan

Rhodes vra:

 Is fratsongelukke,aardbewings,modderstortings en wat gebeur het met die “worldtrade centre”nie wegraping nie. Dit gebeur sonder waarskuwing en op tye wat ons dit nie verwag nie.”Markus 13:32-37”

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord

Markus 13 handel oor twee vrae: wanneer die tempel afgebreek gaan word, en wat sal die teken wees van wanneer alles voleindig gaan word (13:4).

Oor die eerste vraag sê Jesus dit sal nog in die leeftyd van  hierdie geslag gebeur (13:30) en in die jaar 70 n.C. (40 jaar na Jesus se dood) het die Romeine die tempel afgebreek. Die gelowiges word gewaarsku dat, voor die inname van Jerusalem, moet hulle wat in Judea is, die berge in vlug (13:14). Die Christene het in 70 n.C. reeds na Pella oorkant die Jordaan gevlug.

Oor die tyd van die voleinding sê Hy: niemand weet wanneer daardie dag en uur kom nie, selfs nie die engele in die hemel en ook nie die Seun nie. Net die Vader weet dit (13:32). Oor die tekens sê Hy: wanneer julle die rumoer van oorloë en gerugte van oorloë hoor, moet julle nie verskrik wees nie. Dit moet kom, maar dit is nog nie die einde nie.  Want die een nasie sal teen die ander nasie te staan kom en die een koninkryk teen die ander. Daar sal aardbewings op baie plekke voorkom. Daar sal hongersnode wees. Hierdie dinge is geboortepyne, die begin van die nuwe tyd. Christene sal gehaat en vervolg word omdat hulle aan Jesus behoort, en die goeie nuus oor verlossing deur Jesus moet eers aan al die nasies verkondig word (13:9-13).

Daarom is fratsongelukke,aardbewings, modderstortings en wat gebeur het met “worldtrade centre”nie die wegraping  met die tweede koms van Christus in heerlikheid nie,  ‘dit moet kom, maar dit is nog nie die einde nie…dit is geboortepyne, die begin van die nuwe tyd’ (13:7,8).

Die Griekse woord harpagesometha  in 1 Tessalonisense 4:17 word in die 1983-vertaling weergegee as ‘ons sal weggevoer word’ (nie weggeraap nie), RSV: we shall be caught up. Dit handel oor die gelowiges in Tessalonika se vraag wat van mense sal word wat reeds gesterf het voor die koms van die Here. Paulus se antwoord is dat, met die koms van die Here self uit die hemel , sal hulle wat as gelowiges gesterf het, eers opstaan, en daarna sal ons wat nog in die lewe is saam met hulle op die wolke weggevoer word, die lug in om die Here te ontmoet, soos in ‘n erestoet wat ‘n koning gaan ontmoet, wat terugkom as oorwinnaar in ‘n stryd. En so sal ons altyd by die Here wees.  

Skrywer: Prof Francois Malan

Prayer and praise are the oars by which a man may row his boat into the deep waters of the knowledge of Christ. —C.H. Spurgeon

Is jy blind vir God se liefde?

Here, maak tog sy oë oop dat hy kan sien (2 Konings 6:17)

In 2 Konings 6 lees ons ‘n baie interessante verhaal. Die Arameërs was in ‘n oorlog met Israel gewikkel. Elisa waarsku elke keer die koning van Israel waarheen die Arameërs trek. Israel was dus voorbereid vir elke beweging van die Arameërs. Die Arameërs hoor dat Elisa in Dotan is. In die nag trek hulle op en omsingel die stad. Toe Elisa se slaaf die môre opstaan sien hy dat die Arameërs Dotan omsingel het. Na Elisa se gebed gaan die slaaf se oë oop en hy sien perde en strydwaens van vuur om die stad. Toe die Arameërs op Elisa afstorm, bid hy: Slaan tog hierdie mense met blindheid.

 Hier sien ons die probleem van gelowiges en ongelowiges – blindheid.

• Die blindheid van die gelowige

Gelowiges is net so vatbaar vir geestelike blindheid as ongelowiges. Toe Elisa se slaaf die leër van die Arameërs om die stad sien, raak hy paniekerig. Hy sien glad nie die teenwoordigheid van God wat vir hom veg raak nie . Waarvoor hierdie slaaf blind was, was die goedheid van God. Hy mag vantevore gesê het dat God magtig is om te red, maar toe hy in die nood is, vergeet hy daarvan. In plaas daarvan dat Elisa vir krag bid, bid hy vir visie: Die Here het die oë van die slaaf oopgemaak, en hy het gesien: die berge rondom Elisa was vol perde en strydwaens van vuur. Die slaaf sien die leër van God se liefde wat die moorddadige Arameërs omring.

 As jy bang is, het jy duideliker visie nodig. Dit is wat Paulus vir die Efesiërs bid: Mag julle in staat wees om saam met al die gelowiges te begryp hoe wyd en ver en hoog en diep die liefde van Christus strek. Mag julle sy liefde ken, liefde wat ons verstand te bowe gaan, en mag julle heeltemal vervul word met die volheid van God (Efesiërs 3:18 – 19). Die liefde van God is so oorweldigend dat Paulus dit nie kan begryp nie. Daarom bid hy dat God sy oë sal open sodat hy hierdie liefde van God kan raaksien – wyd, ver, hoog, diep.

 Hoe ver is God se liefde? So het Hy, nog voordat die wêreld geskep is, ons in Christus uitverkies om heilig en onberispelik voor Hom te wees (Efesiërs 1:4). Daar was nooit ‘n tyd waar God jou nie geken en liefgehad het nie. Voor jy nog gebore is, het Hy bepaal dat Hy jou gaan liefhê. Hy het ons gekies nie omdat ons mooi en goed was nie – ons is goed en mooi omdat Hy ons gekies het.

Hoe hoog is God se liefde? Want so groot as die afstand tussen hemel en aarde is, so groot is sy liefde vir dié wat Hom dien (Psalm 103:11). Kyk net hoe ver is die sterre. Volgens astrofisici is die buiterand van die heelal 15,5 biljoen ligjare weg. Ons kan dit nie verstaan nie. God se liefde is hoog.

Hoe wyd is God se liefde?  Wyd genoeg om alles te beheer. Volgens die verhaal in 2 Konings 6 was die berge vol van God se engele.

Hoe diep is God se liefde. Diep genoeg om ons uit die diepste put te red.  Paulus sê dat ‘n mens nie sommer jou lewe prys nie – selfs nie vir ‘n regverdige mens nie. God wys sy liefde vir ons deurdat Christus gesterf het toe ons nog sondaars was (Romeine 5:6 – 8)

Soms is dit moeilik om God se liefde te sien. Calvyn sê dat die kruis ons bril van geloof is – vae situasies kom in die skerp fokus van God se liefde.

• Die blindheid van ongelowiges

Elisa bid dat die Aramese soldate met blindheid geslaan sal word. Alhoewel hulle blind is, gaan hulle voort. Hulle is totaal mislei. Hulle glo dat God hulle vyand is en as hulle net sy profeet kan vang, is al hulle probleme verby. Elisa lei hulle egter na waar hulle totaal kwesbaar is – binne-in Samaria, Israel se hoofstad. Dan gebeur iets verbasend – hy beveel dat die Israeliete vir hulle eet- en drinkgoed moet gee en daarna vrylaat. Hulle verwag oordeel en kry ‘n fees van genade.

Baie mense glo steeds dat God hulle vyand is; dat sy reëls sleg en beperkend is; dat Hy nie vir hulle omgee nie. Hulle dink hulle visie is 100%. Hulle sien nie dat God graag genade aan hulle wil bewys nie. Ons probeer ook sekere aardse dinge vasvang: werk, geld, verhoudings, ens. Soos die Aramese gaan ons net kry waarvoor ons soek as ons deur God gevange geneem word.

 Gelowiges en ongelowiges sien tekens van God se liefde. Mag God ons oë open sodat ons die genadefees wat Hy vir ons voorberei het, kan sien – ‘n fees van sy liggaam en bloed.

There is a world of difference between tempting God and putting Him to the test. The former is forbidden; the latter welcomed – Wachrman Nee

Christelike vryheid – sekere beginsels

Sinclair Ferguson het ‘n interessante artikel oor die uitleef van ons Christelike vryheid geskryf. Is dit sonde as die Duitsers bloedwors eet? Levitikus 17:10 – 16 verbied tog uitdruklik die eet van bloed. Sulke debatte bring basiese teologiese sake na vore:

• Wat is die verband tussen Ou en Nuwe Testamente?
• Wat is die verband tussen die wet van Moses en die evangelie van Jesus Christus?
• Hoe moet ‘n Christen sy vryheid in Jesus Christus uitleef?

Die vergadering in Jerusalem (Handelinge 15) het hierdie soort praktiese vrae probeer beantwoord. Paulus gee baie aandag aan hierdie soort vrae – hy was immers een van die mense wat die besluite van hierdie vergadering moes uitdra en die brief wat die vergadering opgestel het aan die mense verduidelik. Die gemeente in Rome vra dieselfde vrae. Hy gee aan hulle ‘n stel beginsels wat vandag nog net so geldig is (Romeine 14:1 – 15:13). Hier gee hy vir ons noodsaaklike riglyne vir die beoefening van Christelike vryheid. Hier is vier sulke riglyne:

Riglyn #1: Christelike vryheid moet nooit vertoon word nie. Laat jou oortuiging hieroor ‘n saak tussen jou en God wees (14:22). Ons is vry van die dieetwette van Moses – Jesus het alle voedsel rein verklaar  (Markus 7:18 – 19). Ons kan maar bloedwors eet. Maar jy hoef nie jou vryheid uit te oefen om dit te geniet nie. Paulus vra deurdringende vrae  oor diegene wat daarop aandring om onder alle omstandighede hulle vryheid uit te oefen. Bou dit nou werklik ander op? Laat ons ons dan beywer vir die dinge wat die onderlinge vrede en opbou bevorder (14:19).

 Die subtiele waarheid is dat die Christen wat sy vryheid moet uitoefen in werklikheid ‘n slaaf van daardie ding waarop hy aandring, is. Die koninkryk van God is nie ‘n saak van eet en drink nie (14:17) – as jy dit dink, verstaan jy nie die evangelie en die vryheid van die Gees nie.

 Riglyn #2: Christelike vryheid beteken nie dat jy jou mede-Christene eers verwelkom nadat jy hulle siening oor X en Y ondersoek het. God het hulle in Christus verwelkom net soos hulle is – en ons moet dieselfde doen. Aanvaar die een wat in die geloof swak is, sonder om met hom te stry as sy opvatting van joune verskil … Die een wat alles eet, moet die ander wat net groente eet, nie verag nie; en die een wat net groente eet, moet die ander wat alles eet, nie veroordeel nie, want God het hom aangeneem (14:1, 3). Natuurlik sal God hulle nie los soos hulle is nie, maar hulle patroon van optrede  is nie die basis vir Jesus verwelkoming van hulle nie. Ons moet dit ook nie doen nie.

 Ons het baie verantwoordelikhede teenoor ons naaste, maar om hulle te oordeel is nie een van hulle nie. Elkeen van ons sal dus oor homself aan God rekenskap moet gee (14:12). Oppas vir ‘n gees van veroordeling. Met dieselfde oordeel waarmee julle oor ander oordeel, sal oor julle geoordeel word (Matteus 7:2).

 Riglyn #3: Christelike vryheid mag nooit so gebruik word dat dit ‘n struikelblok vir ander word nie. Laat ons mekaar dan nie meer veroordeel nie. Neem jou liewer voor om niks te doen wat jou broer kan aanstoot gee of tot ‘n val kan bring nie (14:13). Dit moet deel van ons denkwyse word en ons gedrag beïnvloed. Ons het vryheid in Christus sodat ons ander kan dien en nie om ons aan ons eie voorkeure oor te gee nie.

 Riglyn #4: Christelike vryheid vereis dat ons die beginsel van Christelike balans uitleef: Ons moenie aan onsself dink nie: elkeen van ons moet aan ons naaste dink en aan wat vir hom goed is en wat hom in die geloof kan opbou.  Christus het immers ook nie aan Homself gedink nie (15:1 – 3). Dit reduseer die saak tot die basiese vrae van liefde vir Jesus Christus en ‘n begeerte om Hom na te boots, want sy Gees bly in ons om ons meer en meer soos Hom te maak.

 Ware Christelike vryheid beteken nie dat ons op ons regte aanspraak maak nie. Die Christen besef dat voor God hy geen regte het nie – in ons sondigheid het ons al ons regte verloor. As ons besef dat ons nie ons regte verdien nie, kan ons hulle as voorregte beoefen. As jy met wat jy eet, jou broer aanstoot gee, leef jy nie meer volgens die liefde nie … Moenie oor kos afbreuk doen aan die werk van God nie (14:15, 20).

 In Christus is ons vry, maar ons leef in ‘n wêreld wat nie ons vryheid kan hanteer nie. Die skepping sal self ook bevry word van sy verslawing aan die verganklikheid, om so tot die vryheid te kom van die heerlikheid waaraan die kinders van God deel sal hê (Romeine 8:21).

 ‘n Christen is die vryste mens van almal, en aan niemand onderworpe nie; ‘n Christen is die mees pligsgetroue dienaar en onderworpe aan almal (Martin Luther)

Jesaja en die Nuwe Testament – Francois Malan

Magda vra:

Oral in Jesaja word verwys na ‘n nuwe bedeling vir Israel en dat hul swaarkry verby is. Daar is ook dele wat in die Evangelies aangehaal word. Baie dele klink asof dit direk na Christus verwys. Die Bybel in Praktyk meen egter hierdie dele verwys slegs na ‘n beter lewe vir die bannelinge se terugkeer. Tog het die Israeliete aanhou swaarkry, selfs in die dele wat nie in die Bybel voorkom nie. Hoe moet mens Jesaja dan verstaan…ek was onder die indruk dit is heenwyses na Christus en Sy redding vir alle mense?

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

Jesaja1-39 handel oor die tyd van Jesaja (740-690 v.C.) toe die tien noordelike stamme van Israel gevaar geloop het om deur die Assiriërs ingeneem en in ballingskap weggevoer te word. Dit is die Boodskap van die Here aan die Israeliete wat die Here verlaat het, ander gode begin dien het, en op hulle eie militêre krag gesteun het en nie op die Here nie. Van 701 v.C. tot die val van Samaria, die hoofstad van die tien stamme ryk, in 722 v.C. is die  tien stamme deur die Assiriërs in ballingskap verstrooi in hulle ryk.

Na hulle wegvoering het die twee stamme van Juda en Benjamin in die suide van die beloofde land voortgegaan om van die Here afvallig te word en die gode van die Kanaäniete begin dien en is die woorde van Jesaja 1-39 ook op hulle van toepassing gemaak om hulle te waarsku dat hulle ook in ballingskap weggevoer sal word, wat van 597 v.C. tot in 587 v.C. met die val van Jerusalem gebeur het, toe Nebukadnesar van Babel hulle na Babilonië toe weggevoer het. Babel het ook Assirië by hulle ingelyf.

Jesaja het die volk gewaarsku om net op die Here te vertrou. Hy sal sy volk maak soos ‘n stomp wat afgekap is, waaruit ‘n nuwe lootjie sal uitspruit, ‘n oorblyfsel wat deur die Here behoue sal word met ‘n koning uit die stam van Dawid (7:14-16; 9:1-6; 11:1-10), en die ander nasies sal deel hê aan die diens van die Here in sy vrederyk (2:1-4; 11:1-10).

Jesaja 40-66 handel oor die tyd toe Juda in ballingskap in Babelonië was, 150 jaar na Jesaja, vanaf ongeveer 540 v.C. Die val van Babel, Israel se bevryding, terugkeer en herstel word verkondig. In 40-48 word verkondig dat Israel die dienaar van die Here is, en dat die Here die Persiese koning, Kores, gaan gebruik om die Here se verbondsvolk te bevry. Wat vir die Jode in Babilonië na 70 jaar se ballingskap onmoontlik gelyk het, het die Here gedoen deur Kores met ‘n ander politieke visie. Hy het nie soos sy voorgangers verslane volke weggevoer nie, maar hulle na hulle lande teruggestuur om hulle gode te aanbid en vir hom en sy regering voorbidding te doen. In 49-55 word die herstel van die volk en die stad Jerusalem behandel, met nadruk op die roeping en optrede van die Here se dienaar, enersyds Israel  en andersyds tog iemand anders. In 56-66 word tot bekering van sondes, afvalligheid en valse godsdiens opgeroep, gepaard met God se oordeel en sy verlossende genade vir alle nasies, sodat almal ‘n lewe van geregtigheid en barmhartigheid kan lei. Die Here se ‘n nuwe bedeling, ‘n nuwe hemel en ‘n nuwe aarde, tot stand bring.

Baie van die verlossing en oordele van die Here het deur die vyf honderd jaar na die terugkeer van Israel uit ballingskap gebeur, tot die koms van Jesus wat die profesieë kom vervul het, maar wat eers met sy wederkoms ten volle uitgewerk sal wees. Daarom bly Jesaja se oproep tot bekering tot God en ‘n lewe in ooreenstemming met sy wil sedert 740 v.C. tot vandag aktueel. Daar is nog steeds afvalligheid ten spyte van Jesus se liefdesoffer aan die kruis vir die sonde van die wêreld.

Johannes 1:1 sê Hy is die Woord van God, wat ook in die boek Jesaja tot mense gekom het, en  vandag nog deur die boek Jesaja tot ons spreek. Reeds toe God vir Abraham geroep het, het God bedoel dat in hom al die volke van die aarde geseën sal wees (Genesis 12:3), soos die woorde van Jesaja ook sê, en soos God van sy kerk vandag ook eis dat Christus se redding vir alle mense bedoel is en deur die kerk as dienaar van die Here verkondig en uitgeleef moet word. 

Skrywer: Prof Francois Malan