Die ware geestelike voedsel en drank (6:52-59) – Francois Malan
6:52 Die Galileërs mor eers oor Jesus se woorde, en soos die gesprek vorder baklei hulle vir ‘n hele ruk heftig oor sy woorde. Weereens misverstaan hulle Jesus se metafoor om sy ‘liggaam te eet’ letterlik. Met veragting verwys hulle na Hom as ‘hierdie een’.
6:53 Die gedagte van v51 word hier negatief herhaal, met die byvoeging van die drink van sy bloed, wat die ergernis vererger. Vers 35 lui ‘wie kom sal nooit honger word en wie glo nooit dors word nie. Hier word ‘kom’ en ‘glo’ vervang met ‘eet’ en ‘drink’, en v35 se ‘versadiging’ en ‘dors les’ met ‘besit van die lewe in jou.’ Die voorwerp van geloof is Christus wat sy liggaam en bloed vir die lewe van die wêreld gee. Jesus gebruik die uitdrukking van sy teenstanders in v52 sy ‘liggaam eet’. Met ‘voorwaar, voorwaar’ beklemtoon Jesus die erns van die saak: Wie nie Jesus se liggaam geëet en sy bloed gedrink het nie, het nou reeds nie lewe in homself nie.
6:54 Die negatiewe stelling in vers 53 word nou positief herhaal. Vers 51 se ‘brood’ word nou ‘my liggaam en my bloed’. Die werkwoorde ‘eet’ en ‘drink’ se tyd dui voortgang aan – steeds eet en steeds drink. Jesus spaar hulle nie die ergernis nie: die Seun van die mens openbaar Homself in sy menslike liggaam en bloed. Deur sy liggaam te ‘eet’ en sy bloed te ‘drink’ is beelde vir aanvaar en glo van sy selfopenbaring as Seun van God en van sy selfoffer aan die kruis. Vers 53 se ‘lewe in homself’ word hier ‘ewige lewe’. Daar word bygevoeg: Jesus sal elkeen wat die ewige lewe het, in die laaste dag opgewek uit die dood, om die lewe in ewige heerlikheid binne te gaan.
6:55 Jesus se fisiese liggaam en bloed is die ‘ware’ kos en drank, wat die ewige soort lewe moontlik maak. Met sy fisiese liggaam en bloed het Hy aan die kruis die offer gebring vir ons sonde en ons nuwe soort lewe.
6:56 Soos die inname van kos en drank ‘n noue verbintenis met die liggaam vorm, is die deelname aan Jesus se liggaam en bloed aan die kruis ‘n metafoor vir ‘n intieme persoonlike verhouding met Hom – die gelowige bly lewe in My en Ek in hom. Die lewe wat die gelowige in homself het (vv53-54), is die inwoning van die Heilige Gees in hom, waardeur Christus met al sy volheid in die gelowige woon. Die liggaam en bloed van Jesus aan die kruis, sy selfofferande, word die fondament van ons lewe, van ons geloof en hoop, van ons denke en ons keuses in ‘n lewe van selfverloëning en liefdesdiens aan ander, so bly ons in Hom.
6:57 Die innige gemeenskap tussen die gelowige en Christus weerspieël die verhouding tussen die Seun en die Vader. Die Seun Jesus lewe ‘deur’ die Vader – sy lewe kom van die Vader af en word deur die Vader onderhou. So het die gelowige sy lewe ‘deur’ die gekruisigde Seun (‘Hom eet’) en hy word onderhou deur die lewende Seun van die lewende Vader, die oorsprong van alle lewe (vgl. 5:26). Die Seun het deel aan die lewe van die Vader en Hy lewe vir die Vader wat Hom na die wêreld gestuur het. Jesus verklaar dat die een wat Hom ‘eet’ in dieselfde verhouding met Jesus lewe as waarin die Seun met die Vader lewe. ‘My eet’ verduidelik die metafoor ‘liggaam en bloed’. Dit het betrekking tot die toe-eiening van die hele Chrisus (v53). Die ewige lewe is die soort lewe van die Vader en die Seun. ‘eet’ nie met die mond nie, maar die hele mens wat hom deur geloof met Christus verbind, met Hom een word om in Hom te bly (v56). Die gelowige ontvang nie die lewe regstreeks van die Vader nie, maar word in geloof deel van die lewe van die gekruisigde en opgestane Christus (‘My eet’), deel van die liefde tussen die Vader en die Seun, en die gehoorsaamheid van die Seun aan die Vader.
6:58 Die gesprek word afgesluit soos dit begin het in verse 31-33 met die teenstelling tussen die woestyn se manna en Hy wat uit die hemel kom en aan die wêreld die lewe gee. Die brood uit die hemel is die lewe en versoeningsdood van die Seun van God wat mens geword het, die Openbaarder en Verlosser, wat ewige lewe gee waar die dood geheers het, aan diegene wat bereid is om deur die geloof hierdie ‘Brood’ te eet, tot ‘n intieme persoonlike geloofsverbinding met die gekruisigde Seun van God.
6:59. Die gesprek het in die sinagoge in Kapernaum plaasgevind, en daarom waarskynlik op die sabbatdag. Dit word beskryf as ‘n lering, ‘n onderrig.
Johannes gebruik ‘n hele reeks metafore om geestelike waarhede oor te dra. Die ander drie Evangelies het ‘n hele reeks gelykenisse wat ook geestelike waarhede moet oordra (vgl. die rede daarvoor in Markus 4:10-11; Matteus 1310-17; Lukas 8:9-10).
Skrywer: Prof Francois Malan