Ongehoorsaam in die ewigheid – Francois Malan

Johan vra:

Is dit ‘n moontlikheid dat God se kinders na die wederkoms van ons Here Jesus Christus ongehoorsaam kan wees aan God, in opstand kom teen God se gesag. Miskien slaan my vraag ook daarop of ons steeds ‘n vrye wil sal hê en ‘n verkeerde keuse sal kan maak wat God se gesag betref.

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

‘Steeds ‘n vrye wil’? – die mens het geen vrye wil nie! In Romeine 7:15 sê Paulus: Ek begryp self nie wat ek doen nie, want wat ek wil doen, dit doen ek nie, maar wat ek haat, juis dit doen ek. In Rom 7:19 sê hy: die goeie wat ek wil doen, doen ek nie, maar die slegte wat ek nie wil doen nie, dit doen ek.’

God het die mens geskep om Hom vrywillig (uit vrye wil) te dien uit dankbaarheid en in liefde met sy hele hart en lewe (Gen 1:26-27 as sy verteenwoordiger, as beeld van God, wat liefde is, (1 Joh 4:8). En toe het God gekyk na alles wat Hy gemaak het en dit was baie goed (Gen. 1:31).

Die mens het egter geluister na die vader van  die leuen, die mensemoordenaar van die begin af (Johannes 8:24) en begeer om soos God te wees om kennis te verkry (Gen 3:4-7). Toe het die mens sy eie god geword, ‘n wese wat net vir homself lewe en nie meer vir God nie, met ‘n wil wat nie meer vry is nie, maar ‘n slaaf van die sonde (Rom 7:14 ‘maar ek is aards en soos ‘n slaaf aan die sonde verkoop’; Rom 7:17,18 ‘Maar nou is dit nie meer ek wat dit doen nie, maar die sonde wat in my woon. Ek weet immers dat die goeie nie in my woon nie, nie in my sondige aard  nie’). Daar bestaan by my geen vrye wil meer nie!

Daarom roep Paulus in Rom 7:24,25 ‘Ek ellendige mens! Wie sal my van hierdie doodsbestaan verlos? Aan God die dank! Hy doen dit deur Jesus Christus ons Here.’ En in Romeine 8 beskryf Paulus hoe God ons verlos, deurdat die Heilige Gees ons kom oortuig om in Christus te glo as die enigste wat ons kan verlos, dat die Heilige Gees ons aan Jesus, die Seun van God verbind om saam met Hom kinders van God te wees wat ons  nie deur ons sondige natuur laat beheer nie, maar deur die Gees van God, vrygemaak van die wet van die sonde en die dood. En Jesus sê in Johannes 8:31-32: ‘As julle aan my woorde getrou bly, is julle waarlik my dissipels, en julle sal die waarheid ken, en die waarheid sal julle vrymaak.’ 

Die werk van die Heilige Gees is om ons te verander om al meer aan die beeld van Christus gelyk te word (2 Kor 3:18). Hy wat in alles aan sy Vader gehoorsaam was, wat Homself verloën het en sy lewe gegee het as ‘n liefdesoffer vir ander. Daarom het Jesus gesê: As iemand agter My aan wil kom, moet hy homself verloën, sy kruis dra en My volg, want wie sy lewe wil behou, sal dit verloor, maar wie sy lewe ter wille van My verloor sal dit terugkry (Matteus 16:24-25).

Die mens behou ‘n vrye wil slegs deur God se wil te doen. Die mens kan slegs ‘n slaaf wees van of die sonde of van God (Romeine 6:16). Jesus het ons kom vry maak om weer vir God te kies en in gehoorsaamheid aan Hom te leef. Iemand wat deur die proses is, sal weet dat om teen God te kies die dood beteken. Om vir Hom te kies beteken die lewe.

Skrywer: Prof Francois Malan

Laat sy liefde jou lei: Het jy al gesê: “Stuur my.”? – Milanie Vosloo

Toe het ek die Here hoor vra: “Wie kan Ek met ‘n boodskap stuur? Wie sal vir ons gaan?” Ek het geantwoord: “Here, ek sal gaan! Stuur my!” Jesaja 6:8

Het jy al iewers in jou hart gehoor hoe die Gees jou oproep tot ‘n sekere taak? Het Hy dit op jou hart gelê dat jy iets moet doen, ‘n boodskap aan iemand moet bring, ‘n verskil in mense se lewens moet maak of die verlossingsboodskap aan iemand te bring? En … wat was jou antwoord? Het jy soos Jesaja destyds sonder aarseling gesê: “Here, ek sal gaan!”?

Indien jy wel gehoorsaam aan sy roepstem was, sou jy waarskynlik ervaar het hoe Hy dit absoluut vir jou moontlik maak om daardie taak te doen, hoe Hy woorde in jou mond lê en hoe Hy jou uit jou skoene uit seёn. Hopenlik het daardie eerste ervaring van gehoorsaamheid jou aangemoedig om elke dag in sy diens te staan en beleef jy keer op keer hoe Hy jou toerus vir sy opdragte.

Die wonder van ons Here is dat Hy gewone, maar gewillige, mense in sy diens gebruik. Meer nog, dat Hy al die nodige wysheid, krag, lewensmiddele en toerusting gee wat ons vir die taak nodig het.

Weet vandag: God roep jou wél. Hy het immers vir elkeen van ons baie spesifieke roepings. Weet ook dat, wanneer jy “ja” sê, Hy jou op ‘n duisend maniere vir jou gehoorsaamheid sal vergoed.

Ja Here, ek wil en sal doen wat U my vra. Gebruik my waar U my nodig het.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit Milanie Vosloo se boek: Laat sy Liefde jou Lei, publiseer. Ons dank aan Milanie Vosloo en CUM vir hierdie vergunning. Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za 

 Skrywer: Milanie Vosloo

Die tweede gesprek: die nuwe godsdiens (4:1-42) – Francois Malan

Die kontraste in hoofstukke 2 en 3 word uitgebrei in hierdie gesprek:

Met die water-in-wyn-teken by Kana stel die wyn die gawe voor van Jesus se koninkryk teenoor die Joodse reinigingswater van die klipkanne (2:1-11), so simboliseer die lewende water wat Jesus aan die vrou aanbied die lewe en verlossing van die koninkryk, teenoor die water van Jakob se put uit die ou verbond  (4:5-15). Die reiniging van die tempel lei tot die afbreek van Jesus se liggaam en sy opbou van  die ‘nuwe tempel’ met sy offer aan die kruis as toegang tot God (2:13-21) – so word die ou aanbidding in Jerusalem en Gerisim vervang met die aanbidding deur die Gees en Jesus as die Waarheid (4:19-26). 

Jesus se optrede word verplaas van die Jode in Judea (hfs 3) na die Samaritane, ‘n volk buite die Jodedom

Hoofstuk 4 neem ons van ‘n gesprek in die nag met ‘n toegewyde godsdienstige man, Nikodemus (3:1-15) na ‘n gesprek in die middel van die dag met ‘n sondige vrou (4:7-26); altwee die gesprekke gaan oor ‘water’ en ‘Gees’; aan Nikodemus word die geboorte tot ‘n nuwe lewe verkondig, aan die vrou word die nuwe lewe en nuwe godsdiens verduidelik. Die hoofstuk bring ‘n nuwe dimensie, van die uitbreiding van die koninkryk van God na ander volke.

4:1 Die Fariseërs, wat die wet nougeset wil uitlewe en waak teen godsdienstige afwykings, wil Jesus ook kom ondersoek, soos vir Johannes die Doper (1:19-25). Hulle hoor dat Jesus meer dissipels maak en doop as Johannes – nog meer mense wat afdwaal van die tradisionele leermeesters, die Fariseërs.

4:2 Die Evangelie maak ‘n korreksie op 3:22,26. Jesus aanvaar die doop as seël op die besluit om sy dissipel te word, maar laat sy dissipels die doop met water bedien soos Johannes, om Jesus aan Israel bekend te stel (1:31). Jesus doop met die Heilige Gees (1:33).  

4:3,4 Toe Jesus hoor van die Fariseërs se vyandskap teen Hom, verlaat Hy Judea – sy tyd het nog nie gekom nie  (13:1; vgl. ook 11:8,16). Hy gaan sy bediening in Galilea voortsit – waar minder vername Jode gebly het. Maar Hy gaan met die kortpad deur Samaria omdat Hy moet – gewoonlik ‘n aanduiding dat God dit so bepaal. In Samaria moet Jesus ‘n opdrag van God gaan vervul; die koninkryk van God is vir alle mense van alle volke bedoel. Jode wat haastig was, het deur Samaria na Galilea gestap op ‘n drie dae tog. Maar indien hulle nie haastig was nie, het hulle Samaria vermy en oorkant die Jordaan deur Perea na Galilea gegaan, soos gewoonlik met die feestye. Herodes Antipas het oor beide Galilea en Perea regeer. Die vyandskap tussen die Jode en Samaritane gaan vér terug na die jaar 536 v.C. toe die Jode uit die ballingskap in Babel teruggekom het en die tempel begin herbou het. Toe het hulle geweier dat die Samaritane saam met hulle aan die tempel bou (Esra 4:2) en die Samaritane het die Jode by die koning aangekla om die bou te verhinder (Esra 4:10,11). Die Samaritane het die diens van die Here met dié van ander gode vermeng sedert 720 v.C. (2 Kon 17:33,34).  

4:5,6 Sigar lê naby die stuk grond wat Jakob aan Josef gegee het (Gen 48:22). Die ‘fontein van Jakob’ is ‘n diep put, wat deur onderaardse water gevoed word. Jakob het die put blykbaar gegrawe nadat hy die stuk grond van die Sigemiete gekoop het (Gen 33:18,19). Die gebied is geleë in die dal tussen die berge Ebal en Gerisim.

            Jesus is moeg na die dag se reis en gaan sit by die fontein. Dit was ongeveer die sesde uur, waarskynlik na aan 12 uur die middag. 

4:7-9 Die antipatie tussen die Jode en Samaritane is reeds eeue oud. Die Jode het die Sanaritane as ‘n gemengde volk met ‘n gemengde godsdiens afgemaak, sedert die koning van Assirië in die 6e eeu v.C. mense uit verskillende volke in Samaria tussen die agtergeblewene Israeliete gevestig het, en vir hulle ‘n priester uit die ballinge gestuur het om hulle die regte verering van die God van die land te leer, nadat die leeus onder die bevolking gemaai het  (2 Konings 17:24-41). 

            Toe die Jode ná die ballingskap die tempel begin bou, wou die Samaritane saam met hulle bou (Esra 4:1,2). Toe die Jode weier, het hulle die bouery gesaboteer (Esra 4:3-6, 23). Vgl ook hulle teenstand teen die bou van die muur in Nehemia se tyd (Neh.6).

            Die vrou sê vir Jesus: ‘die Jode en die Samaritane gaan immers nie met mekaar om nie’  (letterlik die Jode gebruik nie saam met die Samaritane ‘eetgerei/bekers’ nie, want hulle beskou dit as onrein), en hier vra ‘n Jood vir haar water om te drink (uit haar skepding). Jesus doen dit om ‘n gesprek met hierdie vrou aan te knoop, en ignoreer die Joodse gebruike. Hy deurbreek ‘n eeu-oue vyandskap deur Hom van die vrou afhanklik te stel. Omdat Jesus die rasse-geskeidenheid deurbreek, word Hy deur die Jode vir ‘n Samaritaan uitgeskel  (8:45). Johannes plaas  die gebeurtenis ook aan die begin van sy Evangelie om die Woord van God se menswording ()1:1-3,14) en sy boodskap bekend te stel en te verduidelik.   

Skrywer: Prof Francois Malan

There is nothing new in theology but that which is false; only the old is true, for truth must be old, as old as God himself. —C.H. Spurgeon

Die Geestelike Dissiplines: Hoe verander God lewens (5)

Dallas Willard, Professor aan die University of Southern Califonia’s School of Philosophy en leraar in die Southern Baptist Church, het ‘n belangrike boek geskryf: The Spirit of the Disciplines. [Hy is onlangs oorlede.] Ek gaan baie op hierdie boek staatmaak in hierdie reeks oor geestelike dissiplines.

Kan ons nuwe lewe in die ou dissiplines blaas? Vas, nadenke, gebed, ‘n eenvoudige leefwyse en onderwerping aan ‘n geestelike oorsiener word toenemend gewilder. Hierdie onderwerpe word wyd bestudeer. Daar word toenemend na hulle gekyk as ‘n betroubare bron van groei na volwassenheid in Christus.

Die grootste belemmernis vir geestelike groei is nie onwilligheid nie, maar ‘n gebrek aan onderrig en verstaan en praktiese rigtinggewing. Iewers het ons iets verloor wat ons weer moet kry. Meeste kerke het ‘n ingeboude antagonisme teen die sogenaamde “asketiese” praktyke – vas, afsondering en stilte. Hoekom?  Hulle sien dit as ‘n manier om vergifnis te verwerf of om ‘n gunstige reaksie van God te ontlok.

Hoekom die nuwe belangstelling?  Mense sien dat geestelike groei en lewenskragtigheid die gevolg is van wat ons met ons lewens doen – die gewoontes wat ons vorm en van die karakter wat daarop volg. Ons tasbare behoefte en honger vir die geestelike dissiplines maak egter nie duidelik waarom ons hulle nodig het en hoe hulle by God se verlossingsoptrede inpas nie. Dit verduidelik ook nie hoe hulle inpas by die groot waarheid – ons word deur genade deur geloof gered – nie. Verwarring op hierdie punt lei tot misbruike in die gebruik van die dissiplines – soos in die verlede gebeur het. Daarom vermy baie Protestante die dissiplines.

In die verlede is dissiplines soos vas, diens en gee verwar met goeie werke – die belang van eie verdienste. Dit lei tot die begrip van “goedkoop genade.” Wat ons nodig het, is ‘n teologie van die dissiplines vir die geestelike lewe – ‘n fondament en prakties werkbare teologie. Ons moet verstaan hoekom die dissiplines ‘n integrale deel uitmaak van ‘n betekenisvolle lewe in Christus. Ons moet die noodsaaklike deel wat hulle in die doeltreffende verkondiging van die evangelie en die waarheid van die lewe in die koninkryk van God speel, verstaan.

Ons is bang vir “teologie” – dikwels met reg, maar dit is deel van ons lewens. Teologie moet in diens van die gewone lewens van gewone mense staan. Dan sal dit ‘n baie positiewe impak hê. Elke Christen moet dinge oor God glo wat die werklikhede en ondervindings van sy lewe getrou weerspieël. Elkeen moet weet hoe om doeltreffend voor Hom in hierdie wêreld te leef.

Uitgangspunt: Volle deelname aan die lewe in God se koninkryk en gemeenskap met Christus kom na ons gewoonlik net deur die toepaslike beoefening van die geestelike dissiplines.

Is alles waarvan ons praat geestelik of speel ons liggame ook ‘n rol? Hierna kyk ons volgende keer.