Worry, like a rocking chair, will give you something to do, but it won’t get you anywhere. —Vance Havner

Die Apostoliese Geloofsbelydenis (12)

Ons gaan hierdie jaar begin deur meer in diepte na die Apostoliese Geloofsbelydenis te kyk. Ek gaan onder andere van Derek Vreeland se Primal Credo (2011) gebruik maak.

Vergifnis: Ek glo aan … die vergewing van sondes

Vergifnis maak vriendskap moontlik; dit laat vrede vyandskap oorwin. Die vergifnis van sonde volg logies op die gemeenskap van die heiliges, want vergifnis is die fondament vir ons lewens saam. Geen vergifnis nie, geen geloofsgemeenskap nie. Sonder vergifnis kry ons nie toegang tot die gemeenskap van heiliges nie.

Sonder God se vergifnis staan ons buite die gemeenskap van heiliges. Ons het almal vergifnis nodig: Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid van God nie (Romeine 3:23). God het ons na sy beeld geskape en gesê dat dit goed was. Maar nou is ons so selfgesentreerd en trots – ons aanbid ons eie begeertes in plaas daarvan dat ons die lewende God aanbid. Selfs jong kindertjies het probleme. Geen ouer leer sy kind om te sê: Myne, nie – dit kom vanself.

Sonde bring skeiding tussen ons en God. Ons kan ons nie voor sy aangesig aanvaarbaar maak nie: nie deur ‘n stel reëls te onderhou nie, nie deur een of ander vorm van verborge wysheid nie, nie deur godsdiens te beoefen nie. Alle menslike pogings om God te bereik, is nutteloos. Ons het hulp nodig; God besef dit en daarom het Hy sy Seun gestuur. God in Christus het die straf wat ons verdien, weggeneem. Dis die vergifnis wat ons ontvang het – onverdiend.

Toe Jesus sy dissipels geleer het hoe om te bid, leer hy hulle onder andere: en vergeef ons ons oortredings soos ons ook dié vergewe wat teen ons oortree (Matteus 6:12). Ons gewilligheid om vergifnis te aanvaar, impliseer ons gewilligheid om ander ook te vergewe. Petrus vra vir Jesus hoeveel keer hy sy broer wat teen hom gesondig het, moet vergewe. Hy maak ‘n voorstel: Selfs sewe keer? Dit klink vir hom redelik. Maar dan antwoord Jesus: Nie sewe keer nie, maar selfs sewentig maal sewe keer (Matteus 18:22). Daarna vertel Jesus die verhaal van ‘n koning wat saam met sy amptenare sy boeke nagegaan het. Jesus eindig hierdie verhaal met die volgende woorde: So sal my Vader wat in die hemel is, ook met julle maak as julle nie elkeen sy broer van harte vergewe nie (18:35).

Die mens is meer op vergelding as vergifnis ingestel. As ons nie vergewe nie, is die gevolge haat en vergelding. Ons het ‘n keuse: vergeef of nie vergeef nie. Vergeet is nie ‘n opsie nie, want ons pogings om te vergeet, is  futiel. Al wat ons doen, is dat ons ons pyn en seerkry onderdruk. Ons vergeef ook nie deur ontkenning of deur die blaam te verskuif nie. Vergifnis verberg nie die waarheid nie.

Vergifnis beteken ons kies doelbewus om nie te vergeld nie. Ons oordeel nie, want slegs Jesus kan oordeel Vergifnis is iets wat ek gee – mense kan my nie dwing om te vergeef nie. Dit is iets wat ons vrylik gee. Maar vergifnis vereis geloof. Ons moet glo dat God ons seer emosies sal genees.

Headship is not a ticket to privilege but a charge to responsibility.  It is not tyranny, but leadership based on love. —Erroll Hulse

Ambassadeurs/Gesante

Ter wille van hierdie evangelie is ek ‘n gesant in boeie (Efesiërs 6:20). Paulus sien homself as ‘n gesant in boeie. In 2 Korintiërs 5:20 sê hy: Ons tree dus op as agente van Christus, en dit is God  wat deur ons ‘n beroep op julle doen. Aanvaar die versoening met God wat Hy bewerk het.

Die kerk is ‘n buitepos van lig in die duisternis. ‘n Buitepos in die weermag is ‘n groep soldate gestasioneer weg van die hoofmag. Die buitepos is nie die hoofmag nie, maar dit verteenwoordig wel die hoofmag. Die kerk is ook nie die hoofmag nie, maar dit verteenwoordig die hoofmag. Die kerk is soos ‘n ambassade waar die ambassadeur gestasioneer is. Dit is die inisiële kontakpunt vir die koninkryk van God.

Ons pleit nie by ander vanaf ‘n afstand nie – ons doen dit van naby en persoonlik. Ons ontmoet ander op hulle tuisveld. Ons bou verhoudings met hulle – binne en buite die ambassade. Ons word gestuur om te dien en verhoudings met ander te bou sodat ons die evangelie met hulle kan deel. Jesus Christus vorm ‘n gemeenskap van die koninkryk. Die goeie nuus is dat Hy die mense van die koninkryk met sy eie bloed gekoop het.

Ons ken almal ambassadeurs. Dit is die ouens met die groot karre, vlaggies voor op die kar en mense wat nie verkeersboetes betaal nie. In Paulus se tyd was dit anders. Rome het nie ambassadeurs uitgestuur nie – hulle het leërs wat alles voor hulle platgevee het, gestuur. Daarna kom die goewerneurs wat oor die verowerde gebied regeer het. Ambassadeurs het wel na Rome gekom om vir hulle land te pleit. Die sterkes stuur nie ambassadeurs nie – net die swakkes.

Nou kom die almagtige, liefdevolle, volmaakte God en sê dat ons ambassadeurs vir Christus is. Hy is tog God van ‘n groter koninkryk as die keiser en tog stuur Hy ambassadeurs uit. Dit is iets wat die wêreld nie kan verstaan nie.

Philosophy begins with wonder – Sokrates

Almal word Gestuur

Gestuur is ‘n belangrike tema in die Nuwe Testament:

• Die Vader stuur die Seun: Soos die Vader My gestuur het, stuur Ek julle ook (Johannes 20:21)
• Die Vader stuur die Gees in Jesus se Naam: Wanneer die Vader in my Naam die Voorspraak, die Heilige Gees, stuur, sal Hy julle alles leer en julle herinner aan alles wat Ek vir julle gesê het (Johannes 14:26).
• Jesus is gestuur om die koninkryk van God te vestig: Die tyd het aangebreek, en die koninkryk van God het naby gekom. Bekeer julle en glo die evangelie (Markus 1:15). Die koninkryk het gekom, want die Seun het gekom.
• Die kerk, die bruid van Jesus Christus, word gestuur.

1. Jesus bou sy kerk. In Matteus 16 sê Jesus dat Hy sy kerk gaan bou. In Kolossense 1:13 lees ons hoe Hy dit doen. Hy wat ons verlos het uit die mag van die duisternis en oorgebring het in die koninkryk van die Seun van sy liefde (OAV). God stuur die kerk as sy agente van God se koninkryk uit in hierdie wêreld.
2. Die Gees bemagtig die kerk. Soos die Seun die kerk bou deur mense in die koninkryk van God te plaas, so bemagtig die Heilige Gees die kerk om as agente van God se koninkryk te leef: Ons tree dus op as agente van Christus, en dit iswat deur ons ‘n beroep op julle doen. Aanvaar die versoening met God wat Hy bewerk het (2 Korintiërs 5:20). Die kerk is ‘n netwerk van ambassadeurs vir Christus.

Ons is gestuur om uit te gaan as agente van God se koninkryk in hierdie wêreld.

As to conforming outwardly and living your own life inwardly, I do not think much of that. -Henry David Thoreau

Die Apostoliese Geloofsbelydenis (11)

Ons gaan hierdie jaar begin deur meer in diepte na die Apostoliese Geloofsbelydenis te kyk. Ek gaan onder andere van Derek Vreeland se Primal Credo (2011) gebruik maak.

Die Heiliges: Ek glo aan … die gemeenskap van die heiliges

Ons glo aan die Heilige Gees, ‘n heilige kerk en die gemeenskap van die heiliges. Die Heilige Gees gee oorsprong aan die heilige kerk, ‘n versameling mense wat saamleef in ‘n gemeenskap van heiliges. Daar is heiliges wat geëer word deur hulle as sulks te beskryf – die heilige Petrus ens. Meeste van die heiliges het egter geen titel nie – hulle is die gewone volgelinge van Jesus – mense van wie ons nog nooit gehoor het nie. Hulle dien God in opregtheid en trou.

Aan die gemeente van God wat in Korinte is, aan die geheiligdes in Christus Jesus , die geroepe heiliges, saam met almal wat die Naam van onse Here Jesus Christus  in elke  plek aanroep, hulle sowel as onse Here (1 Korintiërs 1:2 – OAV). Diegene wat sê dat Christus die Here is, wat God, Jesus Christus en die Heilige Gees aanbid, word geroep om heiliges te wees.

Die gemeenskap van heiliges is ‘n gemeenskap van gewone, alledaagse mense wat as heiliges geroep is. Ons bely: Ek glo – dit maak die belydenis persoonlik. Maar die belydenis is ook wat die kerk glo – ons. Daarom het ons mekaar lief soos God in Christus ons ook liefhet. Paulus sê: Die liefde moet opreg wees. Verafsku wat sleg is, en hou vas aan wat goed is. Betoon hartlike broederliefde teenoor mekaar; bewys eerbied teenoor mekaar en wees mekaar daarin tot voorbeeld (Romeine 12:9 – 10). Dit is duidelik nie ‘n pligsgebonde soort liefde nie. Dit is ‘n soort liefde wat ‘n emosionele verbintenis tussen mense vorm.

Hierdie liefde vir die gemeenskap van heiliges is nie ‘n opsie nie. Gelowiges word deur hierdie gemeenskap gevorm. Die sogenaamde selfgemaakte man is ‘n mite. To be a Christian is not something you do alone. Our lives are possible only because of what others make of them (Stanley Hauerwas).