Gain all you can. … Save all you can. … Then give all you can. John Wesley, “The Use of Money” (preek, 1744)

Twee kante van die muntstuk

‘n Muntstuk het twee kante wat duidelik onderskeibaar is – vra vir die kapteins wat voor ‘n wedstryd loot. Maar dit is net een muntstuk. Ook het ons godsdiens twee kante – duidelik onderskeibaar,  maar tog een. Wat is hierdie twee kante? Geloof en die weg of, anders gestel, die waarheid en die lewe. Ons moet beide hierdie aspekte in gedagte hou of ons gaan foute maak.

Jesus is die waarheid en die lewe. Lees net Johannes 14:1 – 6 waar Tomas onder andere vir Hom sê: Here, ons weet nie waarheen U gaan nie; hoe kan ons dan die weg daarheen ken? Jesus sê vir hom: “Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie. En van nou af ken julle Hom en sien julle Hom.  Jesus is beide kante van die muntstuk, want Hy is die waarheid en die lewe saam in een volmaakte openbaring van God.

As Christen moet jy in iets glo. Die Christelike geloof is nie leeg nie. Hierdie waarheid is vir die kop en die hart. As Jesus dan die waarheid is, moet ons nader aan Hom beweeg om uit te vind wat waar en reg is. Hierdie waarheid lei ons na die weg en die lewe. Ware geloof beteken ons loop die weg.

In Christus Jesus is dit nie van belang of jy besny is of nie. Al wat van belang is, is geloof wat deur die liefde tot dade oorgaan (Galasiërs 5:6).

This may be saidof all our estates: what God gives us, is not given us for ourselves, but, “for the Lord.” Cotton Mather, Essays to Do Good

Kritiek

“Criticism may not be agreeable, but it is necessary. It fulfills the same function as pain in the human body. It calls attention to an unhealthy state of things.” (Winston Churchill)

Ons verkies om te praat van opbouende kritiek, want dit verwys na opbou eerder as afbreek. Hoe maak ons seker dat ons kritiek opbouend is? Hoe maak ons kritiek die moeite werd vir diegene wat dit ontvang? Ons moet vir onsself drie vrae vra.

• Hoekom wil ek kritiseer? Opbouende kritiek moet tog ‘n opbouende doel hê. As ek kritiseer uit frustrasie of ‘n ander negatiewe emosie, dan gaan ek beslis nie dinge verbeter nie. Gaan my kritiek iets positief bydra?
• Waaroor of oor wie is ek bekommerd? As my kritiek van jou my beter gaan laat voel, doen ek dit vir die verkeerde rede. Die fokus van kritiek is om sake te verbeter en vir jou te help – nie om jou af te breek nie.
• Is ek bereid om te luister? As ek kritiseer is dit omdat ek bekommerd is oor iemand se gedrag of prestasies. Op grond van wat ons sien, maak ons gevolgtrekkings. Maar ons moet dit duidelik maak dat ons bereid is om ook te luister. Miskien is ons gevolgtrekkings verkeerd!

Al wat werklik saak maak is opregtheid.

“ He has a right to criticize who has a heart to help” (Abraham Lincoln)

Joy is not necessarily the absence of suffering, it is the presence of God. —Sam Storms

Die Apostoliese Geloofsbelydenis (1)

In baie gemeentes word die Apostoliese Geloofsbelydenis elke Sondag hardop opgesê deur die gemeente tydens die erediens. Is dit nie ‘n waardelose ritueel nie? Moderne mense stel tog nie meer in belydenisse belang nie – hulle soek ‘n ware ontmoeting met God. Maar die Apostoliese Geloofsbelydenis is een van die stabiliserende elemente in ons geestelike reis. Is dit nie tyd om weer in diepte hierna te kyk nie?

Ons klem vandag is op ondervindings, maar dit mag gou in sentimentaliteit verval – ‘n soort “voel goed godsdiens.” In ‘n wêreld wat toenemend sekulêr, selfs vyandig teenoor godsdiens, word, moet gelowiges helder en diep oor hulle geloof kan dink. Een aspek is om weer die belydenisse met nuwe oë te lees. Sommige Christene glo nog: Geen belydenis, net die Bybel – so asof die belydenis die Bybel gaan verplaas of die Bybel weerspreek. Die geloofsbelydenis staan in harmonie met die Bybel en het die vermoë om ons in die Bybelse storie in te lei – dit help ons om deur die NT te navigeer.

Ons gaan hierdie jaar begin deur meer in diepte na die Apostoliese Geloofsbelydenis te kyk. Ek gaan onder andere van Derek Vreeland se Primal Credo (2011) gebruik maak.

 “If preachers decide to preach about hope, let them preach out of what they themselves hope for.” ~ Frederick Buechner  

My roeping

Martin Luther sê dat die hele Bybel in Johannes 3:16 saamgevat word: God het die wêreld so liefgehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat dié wat in Hom glo, nie verlore sal gaan nie maar die ewige lewe sal hê. Hier het ons die evangelie van Jesus Christus:

• Hoekom het Hy gekom? Om te sterf.
• Wat het God gemotiveer om Hom te stuur? Sy liefde vir die wêreld.
• Wie is Jesus Christus? God se enigste Seun.
• Hoe ontvang ons die voordeel? Deur geloof in Jesus Christus
• Wat is hierdie voordeel? Die ewige lewe.
• Wat is die gevolge as ons Hom nie ontvang nie? Die ewige straf.

Elke gelowige het ‘n opdrag gekry. Na sy opstanding verskyn Jesus aan sy dissipels. Twee maal sê Hy: Vrede vir julle!  Daarna volg sy opdrag: Soos die Vader My gestuur het, stuur Ek julle ook (Johannes 20:21). Ons taak is duidelik: vertel vir almal dat God sy Seun gestuur het om vir ons die kruisdood te sterf sodat ons die ewige lewe kan ontvang. Hierdie is nie ‘n taak net vir leraars nie, maar vir alle gelowiges. Ons moet praat met ander  mense asof niemand anders dit gaan doen nie.

Praat ons nog oor ons geloof of is ons bang ons gee aanstoot.