If Scripture does not direct us in our inquiries after God, we immediately turn vain in our imaginations – Calvyn

Die ewige soeke na wysheid

Spreuke is ‘n interessante boek. Dit het baie praktiese raad oor lewe in die gemeenskap. (‘n Sagte antwoord laat woede bedaar; ‘n krenkende woord laat woede opvlam – 15:1). Daar word ook baie nagedink oor die vraag van wysheid en dwaasheid. (‘n Verstandige man is op soek na kennis; ‘n dwaas voed homself met dwaasheid – 15:14).

Ons kry ‘n duidelike wêreldsiening wat die beste in 1:7 opgesom word: Kennis begin met die dien van die Here; dit is net dwase wat wysheid en opvoeding gering ag (1:7). Wat die skrywer sê, is dat alle kennis, alle soeke om te verstaan, alle regte denke, begin by die dien van die Here – by ons verhouding met Hom. Hierdie verhouding plaas die Here aan die toppunt van die piramiede. As ons kennis los van die Here soek, is daar ‘n gevaarlike risiko waarvoor ons te staan kom: ons maak die soeke vir onsself – ons persoonlike voordeel – en ons vergeet die eis van die Here van geregtigheid vir almal.

Soek ons wysheid los van God word ons dwase wat nie wysheid verstaan nie. As ons na wysheid soek, soek ons die sentrale betekenis en doel van die lewe. Om wysheid te verwerp, is die kern van dwaasheid. Dan weier ons om diep in die hart van dinge te kyk om so uit te vind wat die Here gedoen het toe Hy die wêreld gemaak het tot voordeel van al sy skepsels.

Die gevolgtrekking is duidelik: daar is geen ware kennis moontlik sonder die dien van die Here nie.

 “Happiness is neither virtue nor pleasure, 
nor this thing nor that, 
but simply growth. 
We are happy when we are growing.” 
– W. B. Yeats

Ons roeping op aarde

Die koninkryk begin met Jesus se koms na die wêreld as mens; toe Jesus uit die graf opstaan, oorwin Hy die dood en die hel. Die werk om God se koninkryk finaal en volkome te vestig, was egter nie klaar nie. Totdat Jesus weer kom, het gelowiges nog werk om te doen.

Ons moet mense oproep om hulle te bekeer en die goeie tyding van sy verlossing te aanvaar. In hierdie tussenin tye het die kerk en gelowiges werk om te doen. Ons kan nie die wêreld heeltemal regmaak nie – dit is God se werk – maar ons doen waartoe ons deur Hom geroep word.

Miskien kan hierdie drie punte ons help om duidelikheid te kry oor ons roeping op aarde.

• Ons roeping is om Jesus met ‘n gebroke wêreld te deel. Dit is meer as die doen van goeie werke. Natuurlik is dit noodsaaklik om goed aan ander te doen, maar is dit al? So dikwels in ons pogings om aan die behoeftes van ander te voldoen, skuif ons die evangelie wat hierdie werke inspireer op die agtergrond. Jesus stel dit duidelik: Maak die mense my dissipels (Matteus 28:19). Ook belowe Hy ons net voor sy hemelvaart dat ons krag sal ontvang om sy getuies te wees (Handelinge 1:8)
• Ons roeping sluit in om die behoeftes om ons te verlig. Net soos mense verlore is sonder Jesus Christus, net so is hulle honger, dors, naak, siek en in die gevangenis (Matteus 25:42 – 43). En ons moet hulle versorg.
• Ons roeping fokus op beide die plaaslike gemeenskap en die groter wêreld. Hierdie roeping begin dikwels klein – in plekke binne ons eie gemeenskap wat ons nie raaksien nie. Daarna kan ons saam met ander na geleenthede dwarsoor die wêreld kyk.

Gelowiges is agente vir transformasie. Ons kan nie net onbekommerd terugsit en die pyn in die wêreld dophou nie. Ons kan ook nie ontmoedig word deur probleme wat so oorweldigend lyk nie. Onthou altyd:

God se koninkryk is ontsaglik.

God se koninkryk kan nie gestop word nie.

Begin waar jy is

Gebruik wat jy het

Doen wat jy kan

Moenie bang wees nie.

Were I to dwell at large on every subject, my work would be endless.  – John Calvin

Verskille

Om ledig rond te sit en wag vir Jesus om terug te kom, is nie Bybels nie. Die Christelike lewe is meer as wat baie Christene leef. Hulle is verlos en daarom kan hulle net sit en wag vir die weerkoms. Dit word tog van Christene verwag om as God se agente te leef.

Hy het ons deur Christus met Homself versoen en aan ons die bediening van die versoening toevertrou (2 Korintiërs 5:18). Christene het werk om te doen.

Dit is interessant dat Paulus juis dit aan die Korintiërs skryf. Ons weet hulle leefstyl was vir God onaanvaarbaar. As God se koninkryk uitgebou moet word, sou hulle kultuur drasties verander moet word. Drie kritiese perspektiewe is van belang om dit reg te kry:

• Koninkryksagente moet onthou dat op ‘n stadium hulle lewens net so onversoenbaar met God se vereistes was soos die lewens van die Korintiërs. Ons was almal Korintiërs voordat God ons gered het. Op een of ander vlak was ons lewens ook buite beheer. Maar God, in sy groot genade en liefde,  het alles verander: Die oue is verby, die nuwe het gekom (2 Korintiërs 5:17).
• ‘n Koninkryksagent moet onthou dat die Korintiërs baie bewus van hulleself was.  Mense is gewoonlik bewus van hulle sondes; hulle weet hulle moet beter lewens lei en beter keuses maak. Dikwels is hulle so oorweldig dat hulle die saak as hopeloos beskou. Maar Christene het ondervind dat geen saak by God hopeloos is nie. Hulle is ‘n lewende hoop vir die hopeloses.
• Koninkryksagente moet onthou dat daar goeie redes is waarom die Korintiërs gevoel het dat versoening met God onmoontlik is. Sonder Christus kan hulle nie versoen word nie. Koninkryksagente bring ‘n boodskap van hoop, maar nie vals hoop nie. Waarheid is die fondament waarop die evangelieboodskap gebou is. Christene besef die waarheid is ‘n Persoon (Johannes 14:6). En julle sal die waarheid ken, en die waarheid sal julle vry maak (Johannes 8:32).

Ons het koninkryksverantwoordelikhede. Dit behels baie meer as die bywoning van eredienste op ‘n Sondag.

Religion that honors God is religion with feet – Mike Slaughter

Die koninkryk van God

In Matteus 25 kry ons ‘n aantal koninkryksprofesieë wat ons sal help om te verstaan hoe ons lewe behoort te wees in hierdie tussenin periode – die periode tussen Jesus se eerste en tweede koms. Die eerste gelykenis van die tien meisies beskryf ons houding in hierdie periode – wees getrou en wakker terwyl ons vir die bruidegom wag.

Gelowiges moet wakker wees, want ons weet nie op watter dag en uur dit sal gebeur nie. Die volgende gelykenis – die gelykenis van die muntstukke – voeg ‘n tweede element by: aktiewe wag. Dit gaan nie net oor wag nie. Volgens Lukas 19:13 gee die eienaar aan hulle ‘n bevel: Dryf handel daarmee totdat ek terugkom. Die eienaar kom eers na ‘n lang tyd terug.

Vandag is daar nog steeds gelowiges wat hulle muntstukke ronddra en so af en toe kyk of hulle nie dalk ‘n silhoeët van Jesus Christus sien nie. Maar Jesus sê: Dryf handel daarmee. Ons wag nie net vir die koninkryk nie – ons word geroep om aktiewe, verantwoordelike rolle in hierdie koninkryk te vervul.

As ons dan bruikbare agente in sy koninkryk wil wees wat moet ons doen?

• Wees syne. Die gelykenis gaan oor geld, maar dit het ‘n baie wyer toepassing. God het tog baie meer dinge aan ons gegee om verandering in die wêreld teweeg te bring. Hy gee aan ons vaardighede en vermoëns; Hy gee aan ons tyd en energie om by koninkryksaktiwiteite betrokke te wees … ons kan eintlik onbeperk voortgaan. Maar hierdie muntstukke wat hierdie man vir sy slawe gee, was sy eiendom – sy besittings. Alles wat ons besit behoort aan God. Wat ons het, is aan ons toevertrou. Dit is nie ‘n opoffering nie, want daar is dinge wat dien as beloning vir jou harde werk in God se koninkryk. Dink aan die gevoel – ‘n gevoel wat alles oortref – as jy God hoor sê: Mooi so! Jy is ‘n goeie en getroue slaaf. Oor min was jy getrou, oor baie sal ek jou aanstel. Kom in en deel in my vreugde!
• Wees anders. Die eienaar kon die muntstukke uitdeel soos hy wou – dit was syne. Hy gee nie aan elkeen dieselfde nie … net soos God nog steeds doen. Ons dink dit is onregverdig, maar ons is tog nie almal dieselfde nie. Dit was God se besluit dat ons van mekaar sal verskil. Ons is nie altyd daarmee tevrede nie. Maar as koninkryksagente moet ons God dank vir wat Hy vir ons gegee het, want Hy het ‘n doel daarmee. Gebruik wat jy ontvang het. God sal jou nooit in die stryd stuur sonder om jou daarvoor toe te rus nie.
• Wees getrou. As jy dink die Christelike lewe se vereistes is maar min en maklik, moet jy weer dink. Die eienaar in hierdie gelykenis het teruggekom en van hulle rekenskap gevra. Hy wil weet wat hulle met die muntstukke gedoen het. Elke gelowige moet God verheerlik deur sy koninkryksagenda uit te voer. Ons sê so graag nog net dit of dat, dan sal ons wegspring. Dit is nie revolusionêr nie – dit is gemaklik. Luister hoe reageer die eienaar as die slaaf sê dat hy die muntstuk begrawe het: Jy is ‘n slegte en lui slaaf!

Ons is koninkryksagente; ons behoort aan Hom; almal van ons het spesifieke gawes ontvang; wees getrou aan Hom.