For (such is our innate pride) we always seem to ourselves just, and upright, and wise, and holy, until we are convinced, by clear evidence, of our injustices, vileness, folly and impurity. Convinced, however we are not, if we look to ourselves only, and not to the Lord also – Calvyn

Ware priester, doeltreffende offer.

Die hoëpriesterskap van Christus is ‘n tema wat ons gereeld in die Hebreër-brief kry. Verskeie aspekte hiervan word beklemtoon.

• Christus is die ware hoëpriester. Hy kan ons verteenwoordig, want Hy het een van ons geword; Daarom moes Hy in elke opsig aan sy broers gelyk word, sodat Hy ‘n barmhartige en getroue Hoëpriester voor God kon wees om die sondes van die volk te versoen. Omdat Hy self versoek is en gely het, kan Hy dié help wat versoek word (2:14 – 18).
• Jesus Christus is die groot Hoëpriester. Hy het persoonlik die offer vir die sondes van die mens gebring – Hy was in werklikheid die offer. Met sy eie bloed en nie met dié van bokke en kalwers nie, het Hy net een maal die heiligdom binnegegaan en ‘n ewige verlossing tot stand gebring (9:14).
• Jesus Christus is die uitmuntende Hoëpriester. Nadat Hy die reiniging van sondes bewerkstellig het, het Hy gaan sit aan die regterhand van die Majesteit in die hoë hemel (1:3). Die Levitiese priester se bediening was maar kort en verbygaande, want hulle het gesterf: Omdat Jesus vir ewig bly, beklee Hy ‘n priesterskap wat nie op ‘n ander manier oorgedra word nie … Hy lewe vir altyd om vir hulle by God in te tree (7:23 – 25).

Die Ou Testamentiese rituele was nie die model wat Jesus se hoëpriesterskap nageboots en vervul het nie. Die Ou Testamentiese ritueel is nie die model nie, maar die afskrif: Hulle bedien egter slegs ‘n afbeelding en skadubeeld van die hemelse heiligdom (8:5). Jesus se bediening is tans in die hemelse tabernakel (8:2).

Die Hebreër-skrywer gaan verder en maak sekere gevolgtrekkings uit God se groot Hoëpriesterskap:

• Laat ons tot God nader met ‘n opregte hart en met volle geloofsekerheid (10:22).
• Maar ons is nie van dié wat terugdeins en verlore gaan nie; nee, ons glo en ons sal lewe (10:39).
• Laat ons die wedloop wat vir ons voorlê, met volharding hardloop, die oog gevestig op Jesus, die Begin en Voleinder van die geloof (12:1 – 2).
• Laat ons dan nou uitgaan na Hom toe buitekant die laer en die smaad dra wat Hy gedra het (13:13 – 14).

Dit is die pad waarlangs Christus ons sal lei in die teenwoordigheid van God.

The invisible and incomprehensible essence of God, to a certain extent, is made visible in his works. It is plain that the Lord has furnished every man with abundant proofs of his wisdom – Calvyn

Die kerk (6)

Ben Witherington III skryf ‘n artikel oor die anti-kerk retoriek wat vandag so algemeen is. Ons stel vandag graag die kerk teenoor Jesus of die kerk as instelling teenoor organiese modelle – huiskerke, ens. So kry ons die “ek is geestelik, maar nie godsdienstig nie” beweging of “ek het Jesus, maar nie die kerk lief beweging.”

Kom ons begin met ‘n paar definisies:

• Die kerk is God se kinders wat vir aanbidding, gemeenskap en diens bymekaar kom. Dit is nie ‘n gebou of instelling nie. Natuurlik het enige kerk ‘n plek nodig om bymekaar te kom en ‘n mate van organisasie en struktuur nodig, maar dit is nie die Nuwe Testamentiese kerk nie. Dit is juis as die geboue, strukture, organisasie en instelling van die kerk as heilig gesien word dat ons probleme kry.
• Ekklesia beteken vergadering. Een persoon is nie ‘n kerk nie Daar moet ‘n element van bymekaarkom vir aanbidding, gemeenskap en diens wees voor dit ‘n kerk is.

As Protestante beklemtoon ons ons persoonlike verhouding met Christus – individuele vroomheid en toewyding. Dit geskied dikwels ten koste  van groepsidentiteit en groepeenheid. Daarom al die verskillende groeperings in die kerk.

Ons blameer so dikwels die strukture van die kerk, maar mense het hulle daargestel – mense hou hulle in stand. Ons moet in die spieël kyk. Onthou wat Pogo gesê het: ‘I have seen the enemy, the enemy is me.’

Om sake te vererger, word die samelewing meer Bybel-ongeletterd. Wat ons beslis nie nodig het, is ‘n vermindering in Bybelonderrig nie. Ons het ook nie arrogansie nodig – mense wat sê: “Ek kan dit alles op my eie leer” nie.

Ons moet begin besef dat dit ons niks help as ons die kerk aanmekaar slegsê nie. Dit is die liggaam van Christus en dit het strukture en organisasie nodig.

A golden coffin will be a poor compensation for a damned soul. —C.H. Spurgeon

Christus en die drie verskynings

Die skrywer van die Hebreër-brief gee vir ons “eenvoudige” opsommings van God se verlossingsplan. Een so ‘n opsomming kry ons in 9:24 – 28. Hy gebruik drie maal die woord verskyn om na drie gebeurtenisse in die bediening van Jesus Christus te verwys.

• Hy het in die hemel self ingegaan om nou ter wille van ons voor God te verskyn.
• Maar nou het Hy net een keer in die voleinding van die tye verskyn om deur sy offers die sonde weg te neem.
• As Hy die tweede keer verskyn, kom Hy nie in verband met sonde nie, maar om verlossing te bring vir dié wat Hom verwag.

Hy het verskyn; Hy verskyn nou; Hy sal verskyn. ‘n Bybelkenner word gevra of hy verlos is. Sy antwoord is insiggewend: Do you mean have I been saved, and am I being saved, or will I be saved. All three are true.

(a)   Christus het op aarde verskyn om sonde weg te neem. Dit was ‘n eenmalige en volkome offer. Sy dood, opstanding, hemelvaart en uitstorting van sy Gees is die begin van die laaste dae (1:2).

(b)   Ons leef in ‘n tyd nadat God ons sondes finaal en volledig weggeneem het. Maar wat doen Hy nou? Hy is in die hemel om ter  wille van ons voor God te verskyn. Sy verskyning aan God se regterhand is die intrede wat almal van ons nodig het.

(c)    Solank Christus in die hemel voor God is, sal ons verlossing voortduur. Hy lewe vir altyd om vir hulle by God in te tree (7:25). Maar nog iets lê vir ons in die toekoms voor: As Hy die tweede keer verskyn, kom Hy nie in verband met sonde nie, maar om verlossing te bring vir dié wat Hom verwag (9:28).

Hierdie drie verskynings van Christus help ons om die evangelie te verstaan. Die eerste twee verskynings gee vir ons ‘n waardering vir wat Christus gedoen het en wat Hy tans doen. Die gevolg is dat ons Hom gretiglik verwag. Hoe gretig is jy?

There was never a sinner half as big as Christ is Savior. —C.H. Spurgeon

Die Brief aan die Hebreërs

Die Brief aan die Hebreërs is anders. Die denkrigting is vir ons vreemd – te Ou Testamenties. Dit is min mense se geliefde boek in die Nuwe Testament. Maar hoofstuk na hoofstuk lees ons van Christus en wat Hy gedoen het. Eers in 10:19 en 22 kry ons die skanier van beskrywing na toepassing. Daar is egter baie goeie redes waarom ons ons in hierdie boek moet verdiep.

•  Die boek maak dit duidelik dat Christus die sleutel in vir ons verstaan van die Ou Testament – dit is 75% van ons Bybel! Die boek beklemtoon die sentrale boodskap van die OT; dit wys vir ons hoe verskillende elemente in die Ou Testament kombineer om ons na Jesus te lei. In die verlede het God baiekeer en op baie maniere met ons voorvaders gepraat deur die profete, maar nou, in hierdie laaste dae, het Hy met ons gepraat deur die Seun. God het Hom deur wie Hy die wêreld geskep het, ook erfgenaam van alles gemaak (1:1 – 2). Hierdie twee hou verband met mekaar: as belofte en vervulling; as skadu en werklikheid. Hulle word aanmekaar verbind deur een belofte, een verlossingsplan, een weg van genade, een Verlosser. As ons Hebreërs verstaan, kan ons die Ou Testament met ‘n bril lees wat Christus gesentreerde sin maak.

• Christus Jesus se grootheid. In die lig van die volle  openbaring van God se genade in Jesus Christus vervaag alles wat dit voorafgegaan het. Hebreërs beklemtoon Christus se oppermag oor engele, Moses, Josua, Aäron, die priesteramp, die tabernakel en offers – oor alles en almal.

• Die menslikheid van Jesus Christus. Die boek beklemtoon die teologiese en praktiese belang van Christus se menswording. Ons het ‘n Verlosser nodig wat naby aan ons is en wat ons verstaan. Dit alles is Jesus Christus. As ons ons oë op Jesus Christus vestig, sal ons hele lewe verander word.

• Die aard van ware geloof. Die eerste ontvangers van hierdie brief verkeer onder druk om na hulle ou weë en godsdiens terug te keer. Maar die skrywer sê: Dit is ons vurige wens dat elkeen van julle end-uit dieselfde ywer as vroeër aan die dag sal lê totdat die dinge waarop julle hoop, vervul is (6:11). Op hierdie manier word hulle een met die geloofshelde van die verlede – almal het vooruit gekyk na die vervulling van al die beloftes in Christus. Almal het gely vir die saak van die beloofde Christus.

Miskien kan ons met vrug weer die Hebreër-brief lees.