Jackie vra:

Ek wonder al so lank oor die vraag. Kan geeste of bose geeste in jou huis wees? Kan hulle met jou praat of jou aanraak? My mense glo daaraan maar ek self het dit nog nooit beleef/ervaar nie.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Paulus waarsku in Efesiërs 6:10-12 teen die listige aanslae van die duiwel. ‘Ons worstelstryd is nie teen vlees en bloed nie maar teen die bose magte van hierdie sondige wêreld, teen die bose geeste in die lug.’

In Efesiërs 2:2 verwys hy na die gemeentelede se heidense verlede: ‘Julle het gelewe soos hierdie sondige wêreld en julle laat lei deur die vors van die onsigbare magte, die gees wat daar nou aan die werk is in die mense wat aan God ongehoorsaam is.’

Jesus waarsku in Lukas 11:24-26; vgl. Matteus 12:43-45): Wanneer ’n bose gees uit ’n mens uitgaan, swerf hy deur dor streke op soek na ’n rusplek. As hy dit nie kry nie, sê hy: ‘Ek gaan terug na my huis toe waar ek uitgegaan het.’ Hy kom dan terug en kry dit skoon en aan die kant. Dan gaan haal hy sewe ander geeste, nog slegter as hy self, en hulle trek in en gaan woon daar. Aan die einde is so ’n man slegter daaraan toe as aan die begin.

Die Bybel weet van die werking van bose geeste wat ons probeer wegkry van die Here af en weg van die Here se riglyne vir ons lewe. Sekere mense raak bewus van die werking van die bose geeste, wat gewoonlik nie hoorbaar met jou praat nie, maar jou probeer bang maak. Hulle raak bewus van sy teenwoordigheid, dikwels deur iets wat hulle aanvoel. Maar almal van ons ken versoekings wat ons wil lok en aandryf om verkeerde dinge te doen.

Jesus sê byvoorbeeld: die duiwel is ’n leuenaar en die vader van die leuen (Joh 8:44). As ons verkeerd gedoen het probeer ons dikwels eerste om die verkeerde te bedek met ’n leuen om ons los te lieg. Dan roep ons eintlik die duiwel om ons vry te maak. Terwyl Jesus sê die waarheid sal ons vrymaak (Joh 8:31). As ons die waarheid praat staan Hy ons by, want Hy is die weg die waarheid en die lewe (Joh 14:6).

In Efesiërs 6:10-18 wys Paulus die pad aan vir die gelowiges hoe om die duiwel se teenwoordigheid en sy werking teen te staan:

Soek julle krag in die Here en in sy groot mag (want Hy het die duiwel oorwin. Ons kan by die Almagtige God skuil). Die Here se pad wat Paulus aanwys word verduidelik met die beeld van die soldaat in uniform, wat vir Paulus oppas (Hand 28:16). Ons moet die volle wapenrusting van God aantrek en so lewe, gereed vir die stryd teen die bose geeste. Die wapenrusting bestaan uit:

1 die waarheid soos die gordel wat die soldaat se los klere om sy heupe vasmaak sodat hy vryelik kan werk en veg. So ken ons Jesus as die waarheid wat ons vryelik laat lewe deur die waarheid met mense te praat en daarin te bly. Dan kan die duiwel, vader van die leuen, ons nie vir sy doel gebruik nie.

2 geregtigheid soos die borsharnas van die soldaat, wat sy hart beskerm teen die pyle en spiese van die vyand. Geregtigheid is om in die regte verhouding met God te lewe as sy kinders vir wie Hy sorg. Die regte verhouding kry ons van God af omdat Jesus reeds vir al ons sondes met sy lewe betaal het en ons vrygespreek het. Daarom kan die duiwel ons nie aankla nie, en sy bose geeste kan ons nie uit ons Vader se hand ruk nie (vgl. Joh 10:28-29).

3 bereidheid vir die evangelie van vrede soos die sandale aan die soldaat se voete wat hom oor klippe en dorings vryelik laat beweeg. So kan ons praat en getuig oor die wonderlike evangelie, die goeie boodskap, dat ons deur en saam met die Seun van God beskou word as God se kinders. Dan kan die duiwel ons nie gebruik vir geweld en valse stories oor ander mense nie.

4 geloof in die Here Jesus, is soos die groot skild wat die soldaat se voorkant heeltemal bedek om die brandende pyle, met tou om wat met pik gesmeer is, af te weer. So kan geloof in die Here Jesus die vurige pyle van die Bose se aanvalle en versoekings afweer. As daar bose geeste in jou huis sou inkom kan jy hulle in die Naam van die Here Jesus bestraf en vra dat Hy hulle uitjaag.

5 verlossing soos die helm om die soldaat se kop te beskerm. So verlos Jesus ons van die sondeskuld van ons verlede, en verlos ons uit versoekings van die Bose deur by ons te staan in alle omstandighede. As ons in ons koppe seker is van ons verlossing deur Jesus, kan ons die duiwel en sy versoekings oorwin, en sal die bose geeste ons ook nie probeer aanval nie.

6 die woord van God is die swaard van die Gees. Die soldaat val aan en beskerm homself met sy swaard. So is die woord van God wat ons in die Bybel lees en ons lewens daarvolgens inrig, ons aanvalswapen en ons beskerming teen die Bose. Met die woord van God het Jesus die versoekings van die duiwel suksesvol teengestaan (lees Matteus 4:4,7,10).

7 daarby kom gebed waarmee ons met ons Vader praat nadat Hy met ons deur sy woord gepraat het. Met gebed dank ons Hom vir alles wat Hy elke dag vir ons doen, en bid ons elke dag dat Hy ons sal lei om sy wil vir ons lewe te doen.

Skrywer:  Prof Francois Malan

Hester vra:
Is die micro chip waarvan almal nou praat die merk van die dier?
Antwoord:

Prof francois Malan antwoord:
Die Amerikaanse Signs of the Times verkondig dat Openbaring 13 se ‘merk van die dier’ die rekenaartegnologie is wat die wêreldekonomie sal beheer. Daarmee word Openbaring se simboliese getalle letterlik verklaar en misbruik.

Openbaring 13:16-17 praat van die dier uit die aarde, die beeld van die valse profeet, wat saam werk met die dier uit die see. Die dier uit die aarde word in 1 Johannes 2:18 genoem die antichris en dat daar nou reeds baie antichriste is. Deur die eeue lei hulle mense weg van Christus af om teen God en sy mense te laster.

Die bose trio is die draak van Openb 12 wat die plek van God die Vader wil inneem, die antichris wat die plek van Christus wil inneem, en die valse profeet, wat die werk van die Heilige Gees om mense te oortuig om Christus te verheerlik, wil oorneem om mense met wondertekens te mislei om die antichris te volg (Openb 13:14-15). Al drie is na-apers van die Goddelike Drie-eenheid. Die bose trio se merkteken is die getal 666 (Openb 13:18). Die merkteken beteken dat hulle maar net nie die volmaakte getal 777 van die Drie-eenheid kan bereik nie.

Die valse profeet se taak is volgens Openb 13:16 om al die mense ’n merk op hulle voorkoppe en regterhand te laat dra, wat sal aantoon dat hulle lojaal is aan die antichris.

Die waarskynlikste simboliese verklaring vir die merk op die regterhand en op die voorkop is dat die mense hulle denke (op die voorkop) en hulle werk (op hulle regterhande) in diens van die antichris plaas. Dit is ’n na-apery van die merk waarmee die engele die dienaars van God op hulle voorkoppe merk met die seël. (Openb 7:3). Die merk van die dier staan teenoor die verseëling van die gelowiges as God se eiendom. Die verseëling van Openb 7:3 is simbolies om te bevestig dat iemand aan God behoort, ’n simbool wat gesien word in die lewe en optrede van so ’n persoon. Die merk op die gelowiges se voorkoppe is ’n beeld wat verduidelik dat hulle glo in Jesus as die Seun van God, hulle Verlosser.

So spot die bose trio met die Joodse gebruik om die wet van God in ’n leersakkie op hulle voorkoppe en op hulle arms te dra. Somige Jode volg Deutr 6:6-9 letterlik: Hierdie gebooie wat ek vandag gegee het, moet in jou gedagtes bly. Jy moet dit inskerp by jou kinders en met hulle daaroor praat as jy in jou huis is en as jy op pad is, as jy gaan slaap en as jy opstaan. Jy moet dit as herinneringsteken vasbind aan jou hande (in jou daaglikse werk), en dit moet ’n merk op jou voorkop (in jou gedagtes) wees.

Die gelowige navolgers van God en Christus dra die seël van Christus. Dit ’n beeld wat hulle aandui as mense wat aan Christus behoort. Dit is beeldende taal vir wat in hulle gedagtes en hulle optrede aangaan, dat hulle Christus gelowig navolg (Openb 7:3; 22:7). Dit staan teenoor die goddeloses wat so lojaal teenoor die antichris is dat hulle denke en werke geheel en al aan die Bose gewy is. Die goddelose se lewenswyse en optrede, wat deur mense gesien kan word, is die merkteken van die dier wat hulle denke (voorkop) en werke (op die regterhande) simboliseer.

Die taak van die valse profeet is ook om niemand toe te laat om te koop of te verkoop nie, behalwe dié mense wat die merk van die dier het, wat soos die antichris dink en daarvolgens optree (Openb 13:16-17).

Die arbeidsgildes (soos vandag se vakbonde) het ekonomiese druk op die gelowiges toegepas om hulle geloof prys te gee, bv. in Smirna en Filadelfia (Openb 2:9 met verdrukking en armoede; en 3:8 min krag) en selfs in Pergamum (waar die troon van die Satan is, Openb 2:13) en Tiatire (met die profetes Isebel wat hulle die geheimenisse van die Satan leer, Openb 2:20,24). As jy nie by die gilde van bouers of skrynwerkers, ens. aansluit nie, kry jy nie werk nie.

Die figuurlike verklaring van die merkteken sluit veel meer in as ’n micro-chip of RFID transponder met jou ID-nommer wat onder jou vel ingeplant word met ’n verbinding aan ’n databasis met jou mediese geskiedenis, die medisyne wat jy gebruik, jou allergieë, en jou kontak-inligting. Dit kan seker deur iemand misbruik word, maar is bedoel om jou te help in noodsituasies. Die merkteken van die dier in Openbaring verwys na ’n hele denkwyse en lewenswyse wat nie met Christus rekening hou nie, of juis teen Christus gerig is; na ’n lewe en woorde wat teen Christus is en teen sy Vader se riglyne vir die lewe.

Skrywer:  Prof Francois Malan

Michele vra:

Hier is ‘n man wat ‘n praatjie gaan hou oor wat hy deurgemaak het in die hel. Ek is bietjie skepties daaroor, maar aan die ander kant sal ek graag wil hoor. Is dit moontlik dat mens onmiddellik hel toe gaan of hemel toe as jy doodgaan? Want volgens hoe ek die Bybel verstaan, gaan almal saam geoordeel word. Verder, waar daar in die Bybel staan “vandag”, beteken dit “vandag” soos ons dit ken? Hoekom ek vra, is: êrens staan daar dat daar nie tyd in die hemel is nie, en 1 dag is soos 1000 jaar en 1000 jaar soos 1 dag.
Antwoord
Prof. Hermie van Zyl antwoord:
Oor die kwessie of mens ná jou dood onmiddellik in die hemel (of hel) is, is daar ‘n hele paar aanduidings in die Bybel wat mens laat vermoed dat dit wel so is:

• Die gelykenis van die ryk man en Lasarus (Luk 16:19-31) vertel van Lasarus wat arm en sieklik was en by die poort van die ryk man gelê en bedel het. Toe beide Lasarus en die ryk man te sterwe kom, was albei onmiddellik in wat ons seker kan beskryf as die hemel en hel, hoewel dié woorde nie gebruik word nie. Want die ryk man het pyn ervaar en Lasarus was by vader Abraham, en daar was ‘n diep skeiding tussen die twee plekke sodat die “inwoners” nie die grens oor en weer kon oorsteek nie. ‘n Mens moet egter nie te veel maak van al die besonderhede wat hier oor die “lewe ná die dood” gegee word nie, want ons het met ‘n gelykenis te doen wat met beeldryke taal te werk gaan, en alles moet nie te letterlik opgeneem word nie. In elk geval wil die gelykenis nie soseer inligting gee oor hoe die lewe na die dood is nie, maar dit wil eerder vertel wat ons hier op aarde moet doen. Ons moet naamlik luister na die wil van God soos dit in sy Woord na vore kom. Wie dáárna luister, het niks te vrees vir wanneer die dood kom nie. Maar wie hardkoppig is, sal ook nie luister nie al gebeur daar ‘n wonderwerk, soos iemand wat uit die dood terugkeer om ons te waarsku (16:31). Maar die punt van onmiddellike ervaring van hemel en hel ná die dood, kan sekerlik ernstig geneem word.
• Bevestiging hiervoor kry ons wanneer Jesus vir die moordenaar aan die kruis sê: “Vandag sal jy saam met my in die paradys wees” (Luk 23:43).
• En Paulus impliseer ook iets van ‘n onmiddellikheid as hy sê: “Ek het verlange om heen te gaan en met Christus te wees” (Fil 1:23). Dit dui daarop dat Paulus dadelik “met Christus” is wanneer hy doodgaan.
• In Openb 7:9-17 kry ons ‘n visioen van die afgestorwe gelowiges wat voor die troon van God versamel is en Hom dag en nag dien. Weer eens, daar is nie ‘n wagperiode vir gelowiges wat sterwe voor hulle in die hemel kom nie; hulle is onmiddellik in die teenwoordigheid van God.

Terloops, die kwessie van tyd wat vir God anders is as vir ons (vir Hom is een dag soos ‘n duisend jaar en ‘n duisend jaar soos een dag) – en wat mag beteken dat die moordenaar (vir wie Jesus sê dat hy “vandag” in die paradys sal wees) dalk nie onmiddellik na sy dood in die hemel sal wees nie – kan mens nie op hierdie gegewens van toepassing maak nie. Dié uitspraak in 2 Pet 3:8 het te make met die wagperiode op aarde vir die wederkoms van Christus. Vir mense mag dit soos ‘n baie lang wagtyd voel, met die gevolg dat hulle moedeloos raak en dink dat die wederkoms nie meer gaan plaasvind nie. Dis hier waar Petrus die gelowiges waarsku dat in God se rekenkunde dit nie so lank is nie; God werk met ‘n ander tydskaal as mense. En daarom kan mens maar op God se woorde vertrou; dit sál gebeur, maar ons moet wag op God se tyd. Hy sal besluit wanneer die tyd ryp is – net soos daar eeue verloop het voor die beloftes van die koms van die Messias in vervulling gegaan het.

Wanneer ons praat oor wat onmiddellik na die dood gebeur in terme van ons belewing van hemel (en hel), moet ons ook die gedagte van die opstanding uit die dood betrek. Vir Paulus was die opstanding van Jesus uit die dood so belangrik dat hy sê as Christus nie opgewek is nie, ons geloof tevergeefs is en dié wat in Christus gesterf het, verlore is (1 Kor 15:16-18). Die vraag is nou: wanneer vind die opstanding plaas – direk na ons dood of eers aan die einde van die tyd, by die wederkoms van Christus? In ‘n sekere sin kry ons hier op aarde reeds deel aan die opstanding. Paulus skryf in Rom 6:1-14 hieroor. Hy sê dat ons deur die doop deel kry aan die dood én opstanding van Jesus. Daarom moet ons dood wees vir die sonde, maar lewend vir God, reeds hier op aarde. Maar dit sluit nie die toekomstige opstanding van die dooies uit nie. In 1 Tess 4:14 sê Paulus dat omdat Jesus opgestaan het uit die dood, die ontslapenes ook daarin deel. Trouens, by Christus se wederkoms sal hy dié wat reeds dood is, saam met Hom bring en wel so dat die “dooies” eerste sal opstaan en dan sal hulle saam met dié wat nog op aarde lewe, vir Jesus tegemoet gaan om vir altyd by Hom te wees. Dit is dus duidelik dat die opstanding van Jesus so ‘n geweldige effek het dat dit reeds vir die dooies betekenis het (hulle leef saam met Christus), maar dat daar ook nog iets vir die toekoms oorbly wanneer almal opstaan en ons as volledige, verheerlikte mense saam met Christus sal wees. Die punt wat ek hier wil maak – in terme van die vraag of ons onmiddellik ná die dood in die hemel (of hel) is – is dat die krag van Jesus se opstanding so omvangryk is dat ons kan sê dat ons nou reeds daarin deel, dat ons onmiddellik na die dood op ‘n voller manier daarin voortleef (in lewensgemeenskap met God), en dat dit volledig in vervulling sal gaan by die algemene opstanding van die dooies aan die einde van hierdie bedeling wanneer Christus weer kom.

Oor die hele kwessie van tyd en ewigheid, en of tyd in die hemel (hel) sal bestaan, kan ons geen afdoende opinie vorm op grond van Bybelse gegewens nie. Die Bybel dink nie in terme van tydloosheid nie. Die begrip “ewige lewe” beteken ook nie dat mens deel kry aan tydloosheid nie. “Ewige lewe” in die Bybel is nie ‘n tydsbegrip nie, maar ‘n teologiese begrip. Dit hou in dat die mens deel kry aan God se lewe, wat uiteraard nie ‘n einde het nie. Daarom sê Jesus dat wie in Hom glo, (reeds) die ewige lewe het (Joh 3:36), en dat sulke mense sal bly lewe, selfs al sterwe hulle ook (Joh 11:25-26). Die dood kan nie hierdie lewensgemeenskap met Christus verbreek nie. Daar is geen manier waarop die dood die gelowige die gemeenskap met Jesus en God kan ontneem nie, nie eens vir ‘n oomblik nie.

Laastens, net kortliks iets oor die hemel as begrip. Vir die antieke mense was dit nie ‘n probleem om aan die hemel (in die sin van God en die hemelinge se woonplek) as bo die aarde te dink nie. Hulle konsep van die kosmos was iets soos ‘n drie verdieping-gebou: ‘n plat aarde wat op pilare rus (grondvloer), met die uitspansel soos ‘n koepel gespan bo-oor die aarde (eerste verdieping), en agter hierdie koepel was die “hemel”, woonplek van God. Die doderyk was weer onder die aarde (kelderverdieping). Maar so ‘n voorstelling is vir ons vandag problematies. Die aarde is rond, waar is “bo” nou eintlik? En die heelal is so oneindig groot, waar is die “hemel” gelokaliseer? Daarom moet ons eerder dink aan die hemel as ‘n ander dimensie van bestaan wat nie ver van ons af is nie, net aan die “ander kant” van wat ons kan waarneem. Ons kan dit nie nou met ons gewone sintuie waarneem nie, maar wel wanneer ons sterf. Dan is ons daar waar God en Christus die heelal regeer en waar al die gelowiges wat ons vooruit gegaan het, reeds is. Ons kan ons nie werklik hiervan ‘n voorstelling maak nie, maar ons kan dit glo, op grond van God se Woord.
Skrywer:  Prof Hermie van Zyl

Danie vra:
So baie keer loop jy mense raak wat sê hy is ʼn Christen, maar later sê hy vir jou dat hy het sekere voorwaardes waarvolgens hy sy Christenskap uitleef. Ek noem hierdie mense die “maar, jy moet net onthou”-Christene. Hoe moet ek sulke standpunte aanspreek? Is dit dat mense wat so redeneer nie in ʼn lewende verhouding met God staan nie? In my klein omgewing vind ek meer en meer mense wat kerkgangers is en nie dissipels van Jesus is of wil wees nie. Hulle hoor Sondag vir Sondag die Boodskap, maar dit wil vir my voorkom dat die Jesus wat ons verkondig nie neerslag vind nie. Alhoewel ʼn dag 24 uur het, is daar na my mening meer en meer mense wat nie tyd vir God het nie! Verder, meer en meer mense is Sondag-Christene! Jy moet nie iets reël vir in die week nie, dan hoor jy verskonings op verskonings: “ek moet eers my broer gaan begrawe”. Graag verneem ek van julle uitstekende “bronne” van inligting oor hierdie onderwerp.

Antwoord
Prof Hermie van Zyl antwoord
Ek dink die essensie van die saak wat die vraagsteller aanraak, is dat almal van ons wat bely dat ons Christene is, sukkel om in volle oorgawe aan Christus te leef. Dit raak ons almal, nie net dié wat konstant verskonings uitdink wanneer op hulle knoppie gedruk word nie.

Hierdie saak kom reeds voor in die tyd toe Jesus op aarde was. Vir party wat hulleself aanbied as volgelinge, sê Jesus: “Onthou, Ek het nie ‘n vaste woning nie” (Luk 9:57). Ander vir wie Jesus uitnooi om Hom te volg, het weer allerlei verskonings: “Ek moet eers my pa gaan begrawe” (9:59); of: “Laat ek net eers my familie gaan groet” (9:61). Vir almal stel Jesus die eis dat wanneer dinge op die spits gedryf word, die koninkryk van God voorrang moet geniet.

Ook vir die ryk jongman, wat graag die ewige lewe (= koninkryk) wou verkry, het Jesus gesê om alles op te gee en Hom te volg (Mark 10:21). Waarop die man bedroef weggaan omdat dit darem te veel gevra is.

Ons het maar almal die gevoel dat die vereistes vir navolgingskap van Christus, d w s om sy dissipel te wees, darem net te streng is. Die dwarslat word te hoog gestel, ons kom nie daaroor nie. En wat het dan geword van Jesus se uitnodiging: “Kom na My toe almal wat uitgeput en oorlaai is, en Ek sal julle rus gee?” (Matt 11:28). Is hier nie ‘n ingeboude teenstrydigheid nie? Dit lyk of Jesus enersyds wil rus gee, maar andersyds lyk dit net na ‘n manier om ‘n mens nader te lok, en as Hy jou eers het, dan moet jy dit “ontgeld”. Dit lyk so maklik om Christen te word – jy moet net kom, jy moet net glo – maar as jy dit eers is, dan begin die “moeilikheid”: daar word van jou verwag om alles wat vir jou belangrik, lief en dierbaar is, prys te gee.

Ons het hier te doen met ‘n saak wat regdeur die Nuwe Testament voorkom: enersyds die feit dat die verhouding met God gebou is op liefde, aanvaarding, genade en vergiffenis van sonde. Ons hoef ons nie eers blink te vryf vir God nie. Hy vat ons net soos is. Die evangelie gaan oor die regverdiging van sondaars, nie van goeie, gawe, ordentlike mense nie. Selfs die moordenaar aan die kruis het dit gemaak.

Maar andersyds lós God ons nie soos ons is nie. Vir die vrou wat in owerspel betrap is en volgens die wet van Moses gestenig moes word, sê Jesus: “Gaan, Ek veroordeel jou nie” (Joh 8:11). Hy spreek haar vry, Hy verklaar haar regverdig. Maar sy vryspraak is nie ‘n vrypas om voort te gaan met haar ou lewe nie. Nee, Hy roep haar tot ‘n nuwe lewe, want Hy voeg by: “en moenie meer sonde doen nie”. Dis by hierdie laaste moment dat die navolging van Christus begin. Nou volg daar ‘n lewenslange leerskool as dissipel van Jesus. En dis nie asof Jesus jou gaan laat “les opsê” as jy dit nie honderd persent regkry nie. Dissipelskap is eerder ‘n uitnodiging om jou voet op die pad van geregtigheid te plaas en te kyk waarheen dit jou lei. Sommige loop hierdie pad met groot oorgawe; ander is huiwerig, halfhartig, val terug, kry swaar met die lewe en die sonde. Dis nie vir ons om te sê wie is beter Christene as ander nie, wie is ware volgelinge en wie is huigelaars nie. Gód sal daaroor oordeel. Ons is wel geroepe om mekaar aan te moedig en te help om weer op te staan as daar gestruikel word. Gal 6:1 sê nie verniet nie dat ons iemand in ‘n gees van sagmoedigheid moet reghelp as hy/sy in sonde geval het. Dis altyd beter om die dwarstrekkers en agterossies met goeie voorbeelde te trek as om met ‘n lat te dreig. Ons het nodig om voortdurend opgewek te word om ons status as volgelinge van Jesus ernstig te neem, om te wees wie en wat ons bely dat ons is. Dít is ons lewensroeping wat sal duur tot wanneer ons die kop neerlê, en waarmee die Heilige Gees ons met sy krag bystaan.
Skrywer: Prof Hermie van Zyl