‘n Leser vra:
Ons bly in ‘n klein plattelandse dorpie. Ons kerk is maar klein en ons gemeenskap nie welaf nie.

Ons sit met ‘n groot probleem, met mense wat sê hulle is lidmate van die kerk, maar slegs kerk toe kom wanneer hulle in ernstige nood is, of hulp soek. Ons pastoor het al sommige maande self nie eens salaris gekry nie, a g v tiendes wat nie inkom nie.

Hoe hanteer ons sulke gevalle? Ek weet ons moet mekaar liefhê, ek verstaan dit, maar hoe regverdig mens sulke gevalle in die kerk? Ek wil nie selfsugtig klink nie, ook nie oordeel nie, maar hoe kan ‘n mens die mense oortuig om getrou te wees en nie net hulp en gebed te soek wanneer ellende hulle tref nie?

Ek sal waardeer as iemand net my raad kan gee, want ek sukkel hiermee.

Antwoord
Prof Hermie van Zyl antwoord:
Daar lê eintlik twee kwessies opgesluit in die vraagsteller se skrywe: 1. Lidmate se verantwoordelikheid teenoor die kerk, en 2. Mense wat die kerk net ken wanneer hulle in die knyp is. Dit lyk my dis eintlik die tweede kwessie wat die vraagsteller kwel, maar ek begin by die eerste saak.

Ons “tiende”, of geldelike bydrae vir die kerk, is ten diepste ‘n hartsaak. Dis deel van ons geestelike lewe. Dis ‘n manier waarop ek die Here dien. Dis nie sommer net ‘n pligpleging wat afgehandel word sonder om daaroor te dink nie. ‘n Mens moet dus eers jou hart, jouself, vir die Here gee voordat jy oor geldelike bydraes vir die kerk begin praat. Die belangrike punt is dat jou “tiende” uitdrukking is van jou dankbaarheid oor wat die Here vir jou gedoen het. Dis ‘n teken daarvan dat alles wat ek het, eintlik aan die Hom behoort.

As mens kyk hoe Paulus in 2 Korintiërs 8-9 praat oor die Korintiërs se hulp aan die Jerusalem-gemeente, is daar ‘n paar belangrike beginsels hier oor ons geldelike bydraes wat ek net kortliks gaan noem.

Wat is die motief agter ons bydraes aan die kerk? Ons moet uit liefde gee. In 2 Kor 8:4,8-9; 9:5 is dit baie duidelik dat die gelowiges in Korinte uit liefde gee vir die gelowiges in Jerusalem. As daar nie hierdie gesindheid van liefde en erbarming is teenoor hulle wat swaarkry nie, moet ons selfondersoek instel; dan gee ons dalk uit verkeerde motiewe.

Wat is die doel van ons bydraes? Uit 2 Kor 8-9 tree die nood van die Jerusalemse gemeente sterk na vore. Maar daar is ook ‘n ander aspek, naamlik instandhouding van die kerk en sy werkers. Hoewel dit nie in 2 Kor 8 en 9 staan nie, kom dit wel voor in gedeeltes soos 1 Tim 5:18 en Matt 10:10, naamlik dat die arbeider sy loon werd is, ook hulle wat in die Here se wingerd arbei. Om sulke voltydse arbeiders te hê, kos geld, want hulle moet ook leef. Juis so kan die Here se koninkryk op aarde gebou word.

Hoeveel gee ons? 2 Kor 8:12 dwing nie ‘n spesifieke persentasie af nie, maar sê: volgens vermoë. Die rykes sal meer gee, die ander minder. Elkeen gee soos wat hy/sy kan bekostig. Die Here verwag nie van ons om te gee wat ons nie het nie. Hy sien in elk geval die hart aan, en daarvolgens aanvaar Hy die gawe. Ons geldelike bydrae is dus ‘n saak wat ons met God moet uitmaak. En dan moet ons met ‘n blymoedige hart gee (2 Kor 9:7). Só ‘n bydrae, so ‘n offer, is vir God aanneemlik.

Wat is die vrug van ons geldelike bydraes? Wanneer mens gee soos hierbo beskryf, spruit ‘n heerlike vrug daaruit voort. Eerstens word daar bande gebou tussen gelowiges (2 Kor 9:13-14). Tweedens, ons bydraes leer ons een van die belangrikste lewenslesse: Deur te gee, ontvang ons. Anders is ons net selfsugtig op onsself gerig.

Om hierdie punt saam te vat: Ons “tiendes” is uitdrukking van ons verhouding met God. Die gemeente moet opgevoed word om hulle bydraes so te sien. Dit vat soms lank voordat gemeentelede hulle bydraes sien as deel van hulle geestelike lewe. Die spreekwoord lui nie verniet nie: Die laaste ding wat tot bekering kom, is ‘n mens se beursie. Maar as gemeentelede eers geleer het om van harte, uit dankbaarheid en met liefde te gee, sal minder gemeentes in geldelike verknorsing verkeer. Die pastoor sal ook nie by geleentheid sonder salaris hoef te sit nie.

Kom ons kyk na die tweede kwessie wat die vraagsteller aanroer: dat sommige lidmate die kerk misbruik, dat hulle die kerk net ken wanneer hulle in nood is.

Hierbo het ons gesê: Om geld te gee, is deel van ons geestelike lewe. Die omgekeerde is ook waar: Om geld, seën, voorregte, gunste en gawes reg te ontvang, is ook deel van ons geestelike lewe. Daarmee bedoel ek: Baie mense “dien” God net vir sy gawes, nie ter wille van Homself nie. Hulle gaan kerk toe en leef ‘n ordentlike lewe omdat hulle dink hulle kan so God se gawes “verdien”. Hulle redeneer: Ek bring my kant, nou moet God ook sy kant bring. Dis duidelik dat so ‘n houding ‘n belediging vir God is. Want hoe sal ‘n ouer voel as sy kind ‘n front van vriendelikheid, gedienstigheid en inskiklikheid voorhou net om seker te maak dat hy/sy darem nie uit die testament weggelaat word nie. Eintlik het sulke kinders nie veel erg aan hulle ouers nie; daar is nie veel liefde verlore nie; hulle doen dit net uit ordentlikheid, ter wille van wat hulle uit die ouers kan kry. Daar is mense wat so met God en die kerk omgaan. Dis duidelik dat hierdie soort diens bymotiewe het. Dit gaan nie oor ‘n egte verhouding van liefde met God nie, maar net oor wat hulle uit Hom kan kry.

Nou, meer spesifiek die mense waaroor ons vraagsteller bekommerd is – hulle wat ook iets van God/die kerk wil hê, maar nie eens die “ordentlikheid” het om voor te gee dat hulle Hom dien nie. Jy sien hulle net in die kerk wanneer hulle in ‘n hoek gedryf word. Dan onthou hulle skielik dat God daar is, of dat sy “verteenwoordiger op aarde”, die kerk, daar is om te help. Dit is duidelik dat ook hier bitter min van ‘n egte verhouding met God ter sprake is. Hulle gebruik God net as ‘n finansiële of materiële kruk. Die kerk is net ‘n gerieflike vangnet wat moet keer dat hulle hulle finansieel te pletter val.

Hoe nou gemaak wanneer die kerk met hierdie verskynsel te doen het? Twee dinge moet hier gesê word:

1. Die kerk mag nie as geestelike afperser optree nie. Ons mag nie aan sulke mense sê nie: Ons sal julle slegs op ‘n geestelike proefbasis help; bewys eers dat julle dit ernstig met God bedoel, dan sal ons julle help. Nee, die kerk tree uit liefde en barmhartigheid op, ongeag of die persoon wat om hulp vra dit waardig is of nie. Want dit is soos God met mense werk. Hy eis nie dat ons eers moet bewys dat ons sy liefde waardig is voordat Hy help nie. Hy gee onvoorwaardelik. In Matt 5:45 sê Jesus: “Die Vader in die hemel laat sy son opkom oor goeies én slegtes, en Hy laat reën oor dié wat reg doen én oor dié wat verkeerd doen.” Dis die rede waarom ons teenoor almal ons liefde moet betoon, selfs ons vyande, en nie net teenoor dié wat in ons oë ons liefde waardig is nie.

Daarom, selfs al weet die kerk dat daar mense is wat die kerk misbruik, wat God net “opsoek” in tye van nood, moet ons nogtans met liefde en erbarming optree. Net soos God gee sonder om te verwyt, moet sy kinders dit ook doen. Dis wie ons is, ons kan nie anders optree as wat God handel nie.

2. Dit beteken egter nie dat ons nie met sulke “misbruikers” van God se liefde ‘n pad moet loop nie. Wanneer ons vermoed dat mense God en die kerk misbruik, moet ons dadelik help én dan die moed hê om met hulle te praat. Want baie mense het so geestelik afgestomp geraak dat hulle nie eens weet dat hulle die kerk misbruik nie. Vir hulle is dit maar soos die verhouding met God/die kerk werk. En dit vat gesprek en bemoeienis oor ‘n lang tyd heen om mense van insig te laat verander, selfs te laat skaam kry oor hulle optrede. Neem Saggeus (Luk 19:1-10): Dis eers nadat Hy Jesus werklik ontmoet het, en Jesus saam met hom na sy huis gegaan het, dat hy tot die besef kom dat hy mense verontreg het. En toe eers was hy bereid om te vergoed vir sy verkeerde optredes.

Daar is dus nie ‘n eenvoudige antwoord vir die probleem van “kerklike misbruikers” nie. Enersyds het die kerk nie ‘n keuse nie as om te help waar nood is. Die liefde van Christus dring ons daartoe. Andersyds moet ons met diesulkes ‘n pad van volhardende en liefdevolle “opheffing” loop. En dalk gebeur daar ‘n wonderwerk. Egte geestelike werk is ‘n lewenslange roeping van bemoeienis met mense – eerlike soekers én kansvatters.
Skrywer:  Prof Hermie van Zyl

Jan vra;
Dit lyk vir my of die vyfvoudige bediening waarna Paulus verwys iewers langs die pad prominensie verloor het behalwe vir die hedendaagse selfaangestelde “profete” met dieselfde titel.
Wat ek graag wil verneem is hoe die besondere gawes in die kerk funksioneer en hoe die geestelike kerk ( 1 Kor 3: 16” Weet julle nie dat julle ‘n tempel van God is en die Gees van God in julle woon nie?) met die, sal ek dit maar die “sekulêre kerk”noem, versoen word, asseblief.

Antwoord
Prof Francois Malan antwoord:
Efes 4: 8: “Toe Hy opgevaar het in die hoogte, het Hy die gevangenes gevange geneem en gawes aan die mense gegee.” (‘n ‘Aanhaling uit Psalm 68: 19 : “U het opgeklim na die hoogte, U het gevangenes weggevoer, U het geskenke geneem onder die mense; ja, ook wederstrewiges om daar te woon, o Here God!”).
En dan verder in Efes 4: 11: “En Hy het gegee sommige as apostels, ander as profete, ander as evangeliste, ander as herders, en leraars, (12) om die heiliges toe te rus vir hulle dienswerk, tot opbouing van die liggaam van Christus, (13) totdat ons almal kom tot die eenheid van die geloof en van die kennis van die Seun van God, tot ‘n volwasse man, tot die mate van die volle grootte van Christus.”
OPMERKING: Efes 4: 8: Hy het gevangenes gevange geneem en gawes aan die mense gegee.
Die Psalmvers: U het gevangenes weggevoer, geskenke geneem onder die mense en ook wederstrewiges om daar te woon.
In Matt 28: 18 verklaar Jesus dat alle mag in die hemel en op die aarde aan Hom gegee is en in Joh 14: 12 sê Hy: “Voorwaar, voorwaar Ek sê vir julle, wie in My glo – die werke wat Ek doen, sal hy ook doen; hy sal groter werke doen as dit, omdat Ek na my Vader gaan”. Dan in Joh 17: 18: “Soos U my gestuur het in die wêreld, het Ek ook hulle in die wêreld gestuur.”

Die twaalf manne wat Jesus gekies het om saam met Hom te loop is dissipels genoem, Aldus, leerlinge of dan volgelinge en my aanname is dat hulle apostels (gestuurdes) geword het na Jesus se hemelvaart. Paulus verwys deurgaans na homself as ‘n apostel van Jesus Christus en so ook Johannes en Petrus. In Hand 6 word sewe diakens gekies om na die behoeftes van die weduwees en wese om te sien terwyl in 1 Tim 3 na opsieners verwys word wat waarskynlik die ouderlinge was.
Die vroeëre kerk se “ampsdraers” was dus apostels, ouderlinge en diakens. Nou kom Paulus en hy voeg daarby profete, evangeliste, herders en leraars (deur Jesus gegee as gawes aan die mense). Almal met die doel “om die heiliges toe te rus vir hulle dienswerk.”

Die eerste bekeerdes was omtrent 3000 mense en hulle het volhard in die leer van die apostels en in die gemeenskap en in die breking van die brood en in die gebede. Wonders en tekens het deur die apostels plaasgevind en hulle het hulle eiendomme en besittings verkoop en die opbrengste onder mekaar verdeel volgens wat elkeen nodig gehad het. En die Here het daagliks by die gemeente gevoeg die wat gered is. Vir Titus sê Paulus dat hy hom in Kreta agtergelaat het om reg te maak wat oorgebly het en om van stad tot stad ouderlinge aan te stel, die wat die Here hom beveel het.
In 1 Korinthiërs 12 sê Paulus dat daar verskeidenheid van genadegawes, bedieninge en werkinge is. Maar aan elkeen word die openbaring van die Gees gegee met die oog op wat nuttig is. ‘n Woord van wysheid, ‘n woord van kennis, geloof, gesondmaking, werkinge van kragte, profesie, onderskeiding van geeste, allerhande tale en uitleg van tale. In hoofstuk 14 moedig hy die mense aan om in die samekomste liewer te profeteer as om in ‘n onverstaanbare taal te praat wat niemand verstaan nie. (Alhoewel hy meer in tale spreek as hulle almal).

Nog voordat Jeremia in die moederskoot gevorm was het God hom al geken en geheilig en hom ‘n profeet vir die nasies gemaak. Vir sy taak wat God hom opgelê het, het Hy sy woorde in sy mond gelê, hom oor die nasies en koninkryke aangestel om uit te ruk en om te gooi, te vernietig, te verwoes, te bou en te plant. En so het al die profete van die OT elk sy eie roeping ontvang vir sy besondere tydperk van optrede. Tot op Johannes die Doper en volgens Jesus was daar nie ‘n groter profeet as hy nie. Jesus het uiteraard die hele situasie kom verander om die wil van sy Vader te kom doen en om voor Sy hemelvaart mense te kom bemagtig in genadegawes, bedieninge en werkinge.
Jesus was Apostel en Hoëpriester van ons geloof, Heb 3: 1, ook Profeet, Matt 21: 11, Evangelis, Mark 1: 14, Leraar, Mark 9:35 en Opperherder, 1 Pert 5: 4. Hy was dus die somtotaal van die vyfvoudige bediening wat Paulus in Efes 4: 11 voorhou.

In ‘n program gisteraand op RSG, Uit ‘n Ander Hoek, is ‘n gesprek uitgesaai oor die verwydering tussen die kerk en sy lidmate met prof Julian Muller en Terblanche Jordaan as gespreksgenote. Hierdie twee here het dit onder meer dat die Bybel in soveel woorde nie meer relevant is om die hedendaagse geestelike behoeftes van die mense te bevredig nie. Hule verkies eerder om hulle eie spiritualiteit en die soeke na God op ‘n ander wyse na te streef omdat die dinge soos die maagdelike geboorte van Christus, Sy opstanding, die bestaan van die duiwel en die hel en allerlei ander aspekte nie meer tot hulle spreek nie.

Voorop natuurlik die toelating tot ampte in die kerk van dieselfdegeslaglidmate, hulle egverbindings en alles wat daarmee saamgaan. Dit is juis hierdie prof Julian Muller wat daarin kon slaag om ‘n aanklag van kettery teen hom omgekeer te kry sodat die aanklaer inderdaad die skuldige geword het. Verwysing: Opgestaan deur Ferdie Mulder voormalige teologiese student aan die Universiteit van Pretoria.

In die huidige opset van die kerk is die dominee of die pastoor (of welke naam die voorganger ookal het) die spil waarom alles draai. Intussen neem mega-kerke hand oor hand toe in die ganse wêreld en dit oorheers alles aan die hand van getalle, grootte van geboue, finansies (voorop), uitbundigheid by wyse van desibels in musiek en sang, en allerhande ander voorspoed. Wonderlik!!

\
Die gawes wat Jesus gegee het is nie titels nie maar dienswerkbenoemings van mense wat ‘n getuienis dra dat hulle die liggaam van Christus met die bepaalde gawes dien soos wat die Heilige Gees gee met die oog op wat nuttig is.(1Kor 12: 7). Jesaja 66: 1: “So sê die Here: Die hemel is my troon en die aarde die voetbank van my voete. Waar is dan die huis wat julle vir My sal bou? En waar die plek wat My rusplek sal wees”. God woon in elk geval nie in tempels wat met die hand gebou is nie. 1 Kor 3: 16: “Weet julle nie dat julle ‘n tempel van God is en die Gees van God in julle woon nie?
In die huidige kerkopset is die oorgrote meerdereid van die lidmate passief omdat die sisteem nie die bedrywighede van die vyfvoudige bediening akkommodeer nie.

Skrywer:  Prof Francois Malan

‘n Leser vra:
My kinders 15 en 13 seun en dogter
Ons lees deur Levitikus, al die offers
Hoe verduidelijk ek die toepassing daarvan op ons hedendaagse lewe aan hulle?

Antwoord
Prof Herrie van Rooy antwoord:
Die saak van die offers en die betekenis vir vandag is nie altyd te maklik nie. ‘n Mens kan nie die offers direk net so na vandag toepas nie, maar moet dit bekyk in die lig van die verlossingswerk van Christus. Die offers in die Ou Testament het verband gehou met versoening. Dit kan wees versoening vir die volk as geheel, soos op die Groot Versoendag. Dit kan verband kou met ‘n enkele persoon se versoening vir sondes wat gedoen is. Dit hou ook soms verband met reinheid, soos by die priesters voordat hulle in die tempel/tabernakel kon diens doen.Hierdie versoening het gewoonlik ook verband gehou met die offers van diere, wat dan eintlik in die plek van die een vir wie versoening gedoen is, moes sterf. Die versoening was egter nooit in die Ou Testament afgehandel nie. Die Groot Versoendag moes elke jaar byvoorbeeld herhaal word. Op hierdie manier roep die offers na vervulling, wat eers gekom het met die koms, dood en Opstanding van Jesus. ‘n Mens kan dus vandag daarop wys dat hierdie offers vooruitwys na Christus, dat Hy versoening gedoen het vir ons sondes en dat ons dit in die geloof moet aanvaar. ‘n Mens kan dus nie elkeeen van die offers op ‘n eie manier vir vandag van toepassing maak nie, maar ons kan wel weet dat Christus voltooi het wat die offers in die Ou Testament nie kon doen nie. Hy het vir ons sondes versoening gedoen, sodat ons seker van ons verlossing kan wees.

Skrywer:  Prof Herrie van Rooy

‘n Leser vra:
In die begin het die Heilige Gees oor die donker waters gesweef; in Handelinge is die Heilige Gees oor die mens uitgestort. In die Nuwe Testament het die Heilige Gees soos n duif op Jesus gekom met Sy doop deur Johannes. Nou my vraag………het die Heilige Gees elke keer teruggekeer na die Hemel? Ek verstaan die Drie Eenheid heeltemal, maar nie dit waaroor my vraag gaan nie.

ANTWOORD
Prof Francois Malan antwoord
1 In die begin het die Heilige Gees oor die donker waters gesweef –

Genesis 1:1-3 sê: ‘In die begin het God die hemel en die aarde gemaak….terwyl die Gees van God broeiende op die waters gefladder het en God gesê het ‘laat daar lig wees, en daar was lig.’ Hier kry ons die Vader as Skepper met sy Gees wat lewe blaas in elke skepsel en met sy Woord skep wat Hulle beplan en in gedagte het.

Die Hebreeuse woord wat in Gen 1:2 met ‘sweef’ vertaal is, ragaf, het ook die betekenis van ‘broei,’ soos in vrugbaarmaak, lewe gee, en word in Deutr. 32:11 gebruik vir die arend wat ‘fladder’ oor sy kleintjies wat hy uit die nes geskop het om hulle weer op sy oopgespreide vlerke te vang, as beeld van die Here se sorg en opvoeding van sy kinders. So skep die Heilige Gees lewe in elke lewende ding in die hele skepping, bome, blomme, diere, mense, en onderhou Hy elke skepsel. Ps 104 sê: As U hulle asem (die asem van die seediere) wegneem, is hulle dood en word weer stof. U gee lewensasem en daar is lewe, ook uit die grond laat U nuwe lewe spruit. In Ps 139:13 sê die digter: ‘U het my gevorm, my aanmekaar geweef in die skoot van my moeder. Alle lewe kom van die Gees van God. Jesaja 28:23-29 sê die boer se kennis wanneer om te saai of te oes en wat hy waar moet saai, kom van die Here af. So is Hy ook gemoeid met alle kennis en navorsing van die mens, lei Hy ons in sy wysheid na groter kennis, soos die arend sy kleintjies leer vlieg. Die Heilige Gees is God wat permanent teenwoordig is in die skepping om dit in stand te onderhou en te ontwikkel.

Jesus is die Woord van God waardeur alles geskep en onderhou word. 1 Kor 8:6 sê: vir ons is daar net een God: die Vader, uit wie alles is en vir wie ons lewe; en net een Here: Jesus Christus, deur wie alles bestaan en deur wie ons lewe. In Johannes 14:16 sê Jesus die Vader sal die Gees van die waarheid stuur om in ons gelowiges te bly, en in 14:23 dat Hy en die Vader by ons sal woon. By alles wat die Gees doen is die Seun en die Vader betrokke. Alles word in die Raad van God die Vader, Seun en Gees, besluit en deurgevoer. In Romeine 8:9 word die Heilige Gees genoem die Gees van God en die Gees van Christus (vgl. ook Flp 1:19 die Gees van Jesus Christus wat vir Paulus ondersteun; Gal 4:6 omdat julle sy kinders is, het God die Gees van sy Seun uitgestuur tot in ons harte, die Gees wat roep, Abba, die Aramees vir my Vader).

2 in Handelinge is die Heilige Gees oor die mens uitgestort. – nee, volgens Hand 1:15 en 2:1-4 was daar ongeveer 120 mans en vroue, volgelinge van Jesus wat in Hom geglo het, op een plek bymekaar, wat die dag vervul is met die Heilige Gees om hulle toe te rus vir hulle taak wat Jesus op hulle gelê het in Hand 1:8: Julle sal krag ontvang wanneer die Heilige Gees oor julle kom en julle sal my getuies wees in Jerusalem, in die hele Judea en Samaria en tot aan die einde van die aarde. En dan vertel die res van Handelinge hoe Jesus die evangelie uitgebrei het tot in Rome en die gelowiges daarvoor gebruik het onder leiding van die Heilige Gees (Hand 10:19; 13:2; 16:6,7,10).

Efesiërs 2:8 sê: uit genade is julle verlos, deur geloof. En dit (geloof) kom nie uit julleself nie; dit is die gawe van God. Elke mens wat glo dat Jesus die Seun van God is wat vir sy sonde aan die kruis gesterf het en opgestaan het sodat ons saam met Hom kan begin lewe vir God, het die Gees van God wat in Hom woon (vgl. Jesus se woode in Joh 16:7-8 dat Hy die Heilige Gees stuur om die wêreld te oortuig van hulle sonde teen God, en hulle medemense, en te ooruig van God se geregtigheid dat Jesus ons verhouding met God reggemaak het sodat ons kinders van God kan wees, soos Romeine 8:11 sê dat die Gees wat vir Jesus uit die dood opgewek het, ook ons sterflike liggame lewend sal maak deur Jesus se Gees wat in ons woon; 8:14 almal wat deur die Gees van God gelei word, is kinders van God.

Waar die Gees van God in die Ou Testament besondere mense bekwaam gemaak het vir hulle werk, soos konings, profete en priesters, word elke gelowige met die Heilge Gees toegerus vir hulle dienswerk as getuies vir Jesus in die wêreld (Hand 1:8).

3 In die Nuwe Testament, met Jesus se doop deur Johannes die Doper, het die Gees van God sigbaar op Jesus neergedaal soos ’n duif (Mat 3:16) as die uiterlike teken dat Hy vir sy bediening op aarde met die Gees toegerus is daarvoor en het die Heilige Gees nie elke keer teruggekeer na die Hemel toe nie!

Jesus ontvang sy mensheid in die maagd Maria wat vir Hom toeberei is deur die Gees (Mt 1:18). Net na sy doop stuur die Heilige Gees Hom om deur die duiwel versoek te word (Mt 4:1). Aan die einde van die tydperk kom Hy terug ‘vol van die krag van die Gees (Lk 4:14) en begin Hy sy prediking in Nasaret met verwysing na die vervulling van die profesie van Jesaja 61:1-2 in sy eie persoon: die Gees van die Here is op My omdat Hy My gesalf het om die evangelie aan die armes te verkondig (Luk 4:18). Jesus se woorde, sy gebede, sy wonders, sy gesprekke met mense, alles was gedra deur die krag van die Gees (Luk 10:21 waar Jesus dit deur die Heilige Gees uitgejubel het; Joh 3:34 Jesus gee nie die Gees in geringe mate as Hy die woorde van God spreek nie; Hand 10:38 na sy doop het God vir Jesus met die Heilige Gees en met krag gesalf en Hy het die land deurreis met goed doen en almal wat onder die mag van die duiwel was genees het omdat God met Hom was; Mat 12:28 as Ek deur die Gees van God die duiwels uitdryf dan het die koninkryk van God julle bereik; Jesaja 11:2 Die Gees van die Here sal op hom rus, die Gees wat wysheid en insig gee, raad en sterkte, wat kennis verleen en eerbied vir die Here). Die Gees dra Hom deur sy lyding en versterk Hom om Homself aan die Vader oor te gee. En wanneer Hy uit die dood opstaan, word Hy bygestaan deur die Gees (1 Kor 15:4,12 Christus is uit die dood opgewek; Hd 10:40 deur God met sy Gees).

4 Waar is die hemel? Die hemel is waar God is. En as die Vader en die Seun en die Heilige Gees in ons woon, soos Jesus in Joh14 sê, dan het ons reeds die ewige lewe soos Joh 3:16,36 sê. Dan is ons oorgang na die hemel met ons dood net ’n ander dimensie van die ewige lewe waar ons dit wat ons nou van God glo, van aangesig tot aangesig sal aanskou. (1 Kor 13:12).

Skrywer: Prof Francois Malan