Wat sê die Bybel oor verassing? – Francois Malan

Ben vra:

Ek wil graag weet of daar enige skrif verwysing is na die verassing van `n afgestorwene wat sê dit is verkeerd of geen probleem om iemand te veras nie.

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

Nee, daar is nie spesifieke Skrifbewyse vir of teen verassing nie.

 Die Hebreeuse kultuur het nie ‘n skeiding tussen siel en gees geken nie, en dood is nie gesien as ‘n skeiding van die twee nie. ‘n Lewende was ‘n lewende siel en ‘n dooie ‘n ‘dooie siel(nefesj)’ (Num 6:6; Lev 21:11; die 1983-vertaling vertaal ‘dooie siel’ met ‘n ‘lyk’). Dood was vir hulle nie vernietiging nie. Solank die bene nog bestaan, het die bene ‘n siel, as ‘n skaduwee in die doderyk (sheool)  (Job 26:5-6; Jes 14:9-10; Esegiël 32:17-32).

            Daarom was die lyke van die dooies belangrik en moes hulle ‘n eerbare begrafnis gekry het, want die siel was volgens hulle bewus wat met die dooie liggaam gedoen word. Om onbegrawe te lê vir die roofdiere en voëls was die ergste van vervloekings (1 Kon 14:11; Jer 16:4; 22:19; Eseg. 29:5). Maar die graf en die lyk was onrein en mag nie aangeraak word nie (Lev 21:1-4; 22:4; Num 19:11-16; Eseg 43:7).

Verbranding van die lyke was slegs met erge kriminele gedoen (Gen 38:24; Lev 20:14; 21:9). Die mense van Jabes in Gilead het egter die liggame van Saul en sy seuns met eerbied verbrand voordat hulle hulle bene begrawe het (1 Sam 31:12) wat ‘n uitsondering was.

Die Nuwe Testament praat van ons aardse liggame wat vergaan en ‘n opstanding van ‘n verheerlikte onverganklike liggaam met Christus se wederkoms  (1 Korintiërsd 15:35-57). 2 Kor.5:1-5 sê ons liggaam word afgebreek en ons het ‘n ewige woning in die hemel wat deur God gebou is. Paulus sê om te sterwe is vir hom ‘n wins en hy verlang om heen te gaan en met Christus te wees, want dit is die allerbeste (Filippense 1:21-24). Met ons dood is ons reeds by Christus wat uit die dood opgestaan het en ons deur geloof aan Hom verbind het vir die ewige lewe.

Daar is egter geen etiese argumente waarom verassing verwerp of aanvaar moet word nie:

 1 Piëteit en eerbied vir die liggaam van die dooie hoef nie noodwendig te ontbreek by verassing nie en is nie vanselfsprekend teenwoordig by ‘n begrafnis nie.

 2 Die uiteindelike resultaat van verassing en begrawe is presies dieselfde. Die liggaam los in sy grondbestanddele op.

 3 Die liggaam word reeds geskend deur die dood wat ingetree het, voordat die proses van ontbinding in die graf verder voortgaan, selfs deur wurms verteer word,  of die verbranding begin.

 4 Verassing is nie ‘n onnatuurlike proses en begrawe ‘n natuurlik proses nie. Albei is kultuurhandelinge wat ons met die liggaam doen.

 5 Ons weet dat God, wat oral teenwoordig is (Ps 139:8), ook in die graf en in die oond teenwoordig is, en Hy kan ‘n mens daaruit opwek, selfs vir hulle wat op see deur visse opgevreet is (Openb 20:13), solank ons maar in Hom is, ons name opgeskrywe is in die boek van die lewe (Openb 20:15), deurdat ons in Jesus Christus glo en aan Hom gehoorsaam is (Johannes 3:36).  

Skrywer:  Prof Francois Malan

Die getal sewe – Kobus Kok

Nadia vra:

Kan julle inligting vir my gee oor die nommer 7. My ma is oorlede die 7 van die 7de maand 2014. Die getal nr. 7 voel die heel tyd of dit n boodskap vir my is

Antwoord

Prof Kobus Kok antwoord:

Prof Kobus Kok

Aanbid in Gees en waarheid – Francois Malan

Johan vra:

In Johannes 4:23 staan daar dat “daar kom ‘n tyd, en dit is nou, dat die ware aanbidders die Vader in Gees en waarheid sal aanbid”. Kan u asseblief verduidelik wat dit beteken om in Gees en waarheid te aanbid. Ek het al baie verduidelikings gehoor, maar sal graag u mening wil hoor.

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

Johannes 4:19,20 Die Samaritaanse vrou draai  die gesprek met Jesus van haarself af weg, met ‘n vraag na die regte godsdiens. ‘Ons voorouers’, van beide Israel en die Samaritane, ‘het op hierdie berg aanbid’ – die put van Jakob lê aan die voet van die berg Gerisim. Deutr. 12:5,14 bepaal dat daar slegs een plek van aanbidding sal wees vir die hele volk. Volgens Deutr.11:29 moes hulle die seën op Gerisim afkondig en die straf op Ebal (vgl. 27:9-26). Volgens Deutr.27:3 moes hulle op die beg Ebal ‘n altaar bou waar vir Here geoffer moes word – in die Samaritaaanse Bybel, wat net uit die eerste vyf boeke van Moses bestaan, staan daar Gerisim en nie Ebal nie (wat moontlik reg is, en later deur die Jode in hulle Bybel, uit teenstand teen die Samaritane, verander is na Ebal, waar die vervloekings uitgespreek is). Die Samaritane aanvaar nie die profetiese en ander geskrifte van die Ou Testament nie. Daarom aanvaar hulle ook nie die opdrag van die profeet Gad aan Dawid om ‘n altaar vir die Here op die dorsvloer van Arauna van Jebus, dit is Jerusalem, te bou nie (2 Sam.24:18; vgl. 1 Kron.22:1). Dit was die plek waar Salomo in 950 v.C. die tempel vir die Here gebou het (2 Kron.3:1). Salomo se tempel is in 586 v.C. deur die Babiloniërs verwoes. Serubbaäl herbou die tempel na die 70-jarige ballingskap, en laat nie die Samaritane toe om saam te bou nie. In die 4e eeu v.C. bou die Samaritane toe hulle eie tempel op Gerisim, wat deur die Joodse hoëpriester/koning Johannes Hyrkanus in 128 v.C afgebreek is. Daarna aanbid hulle in die ruïnes van hulle tempel totdat Pilatus die Samaritane op Gerisim uitroei en slegs ‘n klein klompie Samaritane in Nabloes, die ou Sigem, oorbly. Herodes die Grote begin die tempel in Jerusalem vergroot sedert 15 v.C. en die Romeine breek dit af in 70 n.C., 5 jaar nadat die bouwerk voltooi is.

            Die vrou sê: ‘En julle sê Jerusalem is die plek waar aanbid moet word’ – moet, volgens God se bevel. Wat sê die ‘profeet’, wat God se wil bekendmaak, daarvan.

4:21 Jesus, die enigste Seun van God antwoord beleefd: ‘Vrou, glo My, die uur is aan die kom dat julle die Vader (van alle volke) nie op hierdie berg of in Jerusalem sal aanbid nie.’ ‘n Nuwe bedeling het aangebreek met die koms van die Messias. Die aanbidding van die Vader is nie langer aan ‘n plek verbind nie (vgl. Openb 21:22).

4:22 Met hulle vyf-boek Bybel het die Samaritane nie die volle openbaring van God nie, al verwag hulle ook ‘n profeet soos Moses (Deutr. 18:15,18). Hulle aanbid ‘wat’ hulle nie ken nie, hulle ken nie ‘n persoonlike verhouding met God nie. By baie Jode het hulle God ook ‘n ‘wat’ geword, en nie ‘n ‘Wie’ nie. Dit is juis die Profete-boeke en Geskrifte van die Ou Testament wat die verwagting van ‘n verlossing verkondig; ‘n Verlosser vanuit die Jode, wat God uitgekies het, waaruit sy Verlosser sou kom  (vgl. Jes.2:2-5 se verheffing van Sion bo alle berge, waar alle volke na die Here sal kom luister, Hom sal dien, en in vrede begin lewe; die vervulling van dié profesie is met Jesus se koms begin, Lk 2:32, en sal voltooi word wanneer alles aan Hom onderwerp is (1 Kor 15:25).

4:23 Nie op Gerisim of in Jerusalem nie; die nuwe tyd het aangebreek met Jesus se menswording, soos reeds met die tempelreiniging aangekondig is (Johannes 2:19-22 sy liggaam word die tempel waardeur ons tot God kom) .

Jesus beweeg verder as die vrou se persoonlike en huislike tragiek, haar skuld en haar skuiling agter die godsdiens. Ware aanbidders volg die wil van die Vader. Hulle aanbid Hom deur  Gees en Waarheid: deur die Heilige Gees, wat in hulle kom woon om hulle te lei; en deur die Waarheid – in Johannes 14:6 sê Jesus ‘Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader behalwe deur My nie.’

4:24 God is Gees – nie aan ‘n plek verbonde nie, maar oral teenwoordig deur die Heilige Gees. Die Gees leer ons hoe om God te aanbid; die Gees is verbonde aan die Waarheid, wat vir ons die weg na God open deur sy liefdesoffer aan die kruis

Johannes 14:26 Die Helper/Voorspraak/Trooster, nl. die Heilige Gees wat die Vader in my Naam sal stuur, Hy sal julle in alls onderrig en julle aan alles herinner wat Ek vir julle gesê het.

Johannes 15:26 Wanneer die Helper/Voorspraak/Trooster kom wat Ek van die Vader af aan julle stuur, die Gees van die waarheid, wat van die Vader kom, sal Hy oor My getuig.

In Romeine 8:26-27 sê Paulus: So kom die Gees ons ook in ons swakheid tot hulp, want ons weet nie mooi waarvoor ons behoort te bid nie; maar die Gees tree self vir ons in met versugtiginge wat nie verwoord kan word nie. Hy wat die harte deurgrond weet wat die bedoeling van die Gees is, dat Hy volgens die wil van God vir die heilige intree.

1 Johannes 2:1-2 sê: wanneer iemand gesondig het, het ons Jesus Christus, die Regverdige, as Helper/Voorspraak by die Vader. Hy is die soenoffer vir ons sondes en ook vir die sondes van die hele wêreld.

Deur die God die Heilige Gees wat in ons kom woon om ons tot geloof te lei en ons deur ons hele lewe wil lei deur die woord van God; en deur Jesus, die weg en die waarheid en die lewe, wat vir ons by die Vader intree, is die weg vir ons geopen om met die Vader te praat in gebed.

Jesus sê in Johannes 15:7: As julle in My bly, en my woorde in julle bly, vra dan wat julle wil, en dit sal met julle gebeur. Vers 7 beklemtoon bly in die woorde van Christus, die openbaring van God, wat Hy, as die Woord van God, gebring het. Om daarin te bly beteken dat ons sy woord te aanvaar as die mag wat ons lewe rig en aandryf (vgl. Kor 5:14 die liefde van Christus dwing ons…). So ‘n gelowige kan seker wees dat sy gebede beantwoord sal word, want sy gebede sal gerig wees deur die begeerte om te dien in die koninkryk van God, waar God regeer met sy woorde in ons – v4 sê: Jesus is self in ons. So word die skatkamers van ons Hemelse Vader oopgestel vir elkeen wat ‘Hom deur die Gees en in waarheid aanbid’

Johannes 14:13-14:  En wat julle in my Naam vra, sal Ek doen, sodat die Vader deur die Seun verheerlik sal word.

Uit die Skrif lyk dit dat om God in Gees en waarheid te aanbid, beteken dat gelowiges moet bid volgens die leiding van die Heilige Gees wat in hulle woon om hulle in die hele waarheid in te lei; en dit is: volgens die wil van God, soos Jesus, wat die waarheid is, dit geopenbaar het deur sy hele lewe en sy woorde.

Skrywer:  Prof Francois Malan

Islam en die Christelike geloof – Francois Malan

Petro vra:

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

Johannes 1:1-4 lui: In die begin was die Woord, en die Woord was by God, en die Woord was God. Hy was in die begin by God. Alles het deur Hom ontstaan, en sonder Hom het selfs nie een ding wat bestaan, ontstaan nie. In Hom was lewe, en dié lewe was die lig vir die mense.

In Johannes 1:29 sê Johannes die Doper van Jesus: Kyk daar is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem.

1 Korintiërs 8:6: Vir ons is daar één God, die Vader, uit wie alles is en ons vir Hom, en één Here, Jesus Christus, deur wie alles is en ons deur Hom.

Johannes 3:16,18 Want so lief het God die wêreld gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore gaan nie, maar die ewige lewe kan hê. Wie in Hom glo, word nie veroordeel nie, maar wie nie glo nie, staan reeds veroordeel.

1 Johannes 2:1-2 As iemand sondig, het ons Jesus Christus, die Regverdige, as Helper/Voorspraak by die Vader. En Hy is die versoening vir ons sondes – nie net vir ons sondes nie maar ook vir dié van die hele wêreld.

Romeine 8:9 As iemand nie die Gees van Christus het nie, behoort hy nie aan Hom nie.

Romeine 8:11 As die Gees van Hom wat Jesus uit die dood opgewek het in julle woon, sal Hy wat Christus uit die dood opgewek het, ook julle sterflike liggame lewend maak deur sy Gees wat in julle woon.

Romeine 8:14 Almal wat deur die Gees van God gelei word, hulle is kinders van God.

Hoekom het ons Bybel niks van die geskiedenis van Mohammed in nie?

Die laaste boeke wat in ons Bybel opgeneem is, is reeds voor die jaar 100 n.C. geskryf. Islam het meer as 500 jaar later, ongeveer in 610 n.C. in Mekka begin.

Mohammed is in ongeveer die jaar 570 n.C. in Mekka gebore, en het ongeveer 610 n.C. begin glo dat hy boodskappe deur ‘n engel van God kry. Na vervolging in Medina deur die handelaars wat nie in ‘n God geglo het nie, maar dat alles deur die Noodlot gebeur, het Mohammed en sy volgelinge na Medina getrek waar ook ‘n aantal Joodse stamgroepe gewoon het wat die messias verwag het. Een van sy vroue was ‘n Jodin. Mohammed het egter min kontak met Christene gehad, hoewel ‘n ander een van sy vroue ‘n nominale Christen uit Etiopië was. In sy tyd was daar egter nog geen vertaling van die Bybel in Arabies nie.

My dogter wat as Christen gebore en groot geword het, het nou oor gegaan na die geloof en sy sê sy voel nader aan die Here deur hul leer te volg en alles wat sy my tot dusver meegedeel het kan ek nie mee fout vind nie. Hul erken ons geloof hoekom erken ons nie hul geloof nie.

in ons woon om ons tot geloof in Jesus te lei, van ons kinders van God te maak wat saam met die opgestane Jesus die sonde kan oorwin en al meer soos Jesus begin lewe, deur God en ons medemens, selfs ons vyande lief te hê, soos Hy ons tot die dood toe lief gehad het. Terwyl Moslems glo dat jy met ‘n goeie lewe volgens die voorskrifte van die Koran ‘n plek in die hemel verdien om deur God daarin opgeneem te word. Teenoor die Moslems se selfverlossing deur jou goeie lewe, glo die Christene dat dit slegs deur God se genade is dat Hy ons van al ons sondes vryspreek en as sy kinders aanneem om in sy gesin vir ewig te lewe as sy kinders.

Prof Francois Malan