Premillennialisme
Premillennialisme – Francois Malan
Pieter vra:
Ek wil graag weet hoe ’n premillennialistiese eskatologie (wat beweer dat ons tans in die “duisend” jaar vrederyk is) op die volgende antwoord: 1. Wat is die implikasie daarvan dat die Satan gebind is, in die afgrond gewerp en toegesluit is sodat hy die nasies NIE MEER VERLEI nie (Openb. 20:2-3)?
2. Wat is die hermeneutiese regverdiging daarvoor om die eerste opstanding (Openb. 20:5-6) allegories (eerder as letterlik) te interpreteer? 3. Hoe word die chronologie verklaar wat tussen Openb. 20 en Openb. 19 geïmpliseer word in Openb. 20:1 wanneer verwys word na die poel van vuur en swawel “waar die dier en die valse profeet is,” ooreenkomstig Openb. 19:20. 4. Watter verantwoording is daar vir die feit dat Dan. 2:44 sê dat die koninkryk wat deur God verwek sal word (a) die Romeinse koninkryk sal vernietig (– wanneer het dit gebeur?) en (b) dat dit al die ander koninkryke sal verbrysel (wat suggereer dat die koninkryk wat deur God verwek word in aard dieselfde as die vorige koninkryke is, naamlik as ’n politieke heerskappy).
Antwoord
Prof François Malan antwoord:
In Die A-Z van Openbaring deur Jan du Rand 2007, by Christelike boekwinkels beskikbaar, is ‘n uitvoerige beskrywing van die pre-, post-, en a-millennialisme, in sy hoofstuk 19 oor Openb.19:6-21:8, vanaf bladsy 533-577. Ek gee van sy gedagtes hier weer.
Postmillinniariste meen Christus se tweede koms vind plaas na (post-) ‘n lang tydperk (simbolies 1000 jaar) van geregtigheid en vrede waarin ons nou lewe, nl. die aardse koninkryk van Christus in die geskiedenis. Die heiliges regeer op die aarde omdat die kerk al sy gesag van Christus vanuit die hemel ontvang. Die kerk regeer as priesters en konings deur die verkondiging van die evangelie en die onderrig en dissiplinering van die nasies. Daar wag egter vir die kerk ‘n tyd van aardse vrede in die toekoms. Maar die gelowiges wat gesterf het, regeer nie saam met Christus in die hemel nie. Hulle wag op die wederkoms.
Amillinniariste sien nie ‘n letterlike tydperk van 1000 jaar in die geskiedenis nie. Die goeie en die goddelose bestaan langs mekaar in hierdie wêreld tot met die wederkoms van Christus. Na die wederkoms breek die perfekte koninkryk van God aan. Die 1000 jaar is dus simbolies as simbool van volheid, vir die huidige tyd van die nuwe verbond, maar dit is ‘n tyd van vrede vir die gelowiges, vrede met God en ‘n oproep tot vrede met mekaar. Hulle verwag nie ‘n tydperk van aardse vrede vir die kerk nie. Die kerk moet nou reeds oorwin deur Christus se oorwinning op Golgota sigbaar te maak. Die stryd duur enduit voort teen die Bose, met verdrukking en vervolging vir die gelowiges tot die finale oordeel kom. En die gelowiges wat gesterf het, regeer saam met Christus in die hemel. Dit is die eerste opstanding.
Premillianniariste is oortuig dat daar na Christus se wederkoms, 1000 jaar van vrede en geregtigheid op aarde sal aanbreek, terwyl Christus self op die aarde saam met die gelowiges sal regeer vir die 1,000 jaar. Nou lewe ons voor die 1,000 jaar (pre = voor, millennium=1000)
Vir die verstaan en verklaring van die boek Openbaring is dit van belang om sy simboliek en voortgang van die beelde of gesigte raak te sien, ook met al sy terugverwysings na die Ou Testament en met die Joodse verwagting van sy tyd. As die hele boek letterlik opgeneem word, is daar slegs 144,000 mense wat ooit in die hemel kan kom, dié wat as God se eiendom verseël is (7:4-8). Hier is onderskeiding nodig tussen dele wat as letterlik en ander as simbolies verstaan moet word.
1 Wat is die implikasie daarvan dat die Satan gebind is, in die afgrond gewerp en toegesluit is sodat hy die nasies NIE MEER VERLEI nie (Openb. 20:2-3)?
Premillennialiste maak juis aanspraak daarop dat hulle die Bybelse profesieë letterlik interpreteer en toepas, en dat die ander groepe dit vergeestelik. So word die binding van die Satan letterlik geïnterpreteer. Hulle glo Christus sal terugkeer en die gelowiges sal opstaan om 1,000 jaar lank saam met Hom te regeer, terwyl die Satan gebind is. Eers ná die 1000 jaar van aardse regering sal die finale oordeel plaasvind en die goddeloses die ewige straf ingaan.
Volgens 1 Kor.15:50-54 vind die wederkoms en die finale oordeel egter by een geleentheid plaas: ‘By die laaste trompet sal dit in ’n oomblik, in ‘n oogwink gebeur, want die trompet sal klink, en die dooies sal as onverganklikes opgewek word, en ons sal verander word…’. 2 Tes.1:7-10 sê: wanneer die Here Jesus uit die hemel verskyn om te oordeel sal dit geskied op die dag wanneer Hy kom om verheerlik te word deur dié wat aan Hom behoort. In Matt.25:31 sê Jesus: wanneer die Seun van die mens in majesteit kom, sal al die volke voor Hom bymekaar gebring word, en sal Hy die mense van mekaar skei, dié vir sy koninkryk word geskei van dié vir die ewige vuur, wat God berei het vir die duiwel en sy engele.
Die postmillennialiste interpreteer die 1000-jarige ryk as ‘n aardse koninkryk van Christus in die geskiedenis. Die heiliges regeer op die aarde deur die verkondiging van die evangelie, met onderrig en dissiplinering van die nasies, omdat die kerk al sy gesag van Christus vanuit die hemel ontvang.
Volgens die postmillennialiste is die ketting waarmee die Satan gebind is ‘n mag wat die Satan weerhou om die nasies te verlei (2 Tes.2:7).
Oor sy kruisdood sê Jesus egter in Johannes 12:31-32: nou kom die oordeel oor hierdie wêreld; nou sal die owerste van hierdie wêreld, die Satan, uitgegooi word buitentoe. En as Ek van die aarde af verhoog is, sal Ek almal na My toe trek. Oor die dissipels se verwondering dat selfs die duiwels hulle aan die dissipels onderwerp by die aanhoor van Jesus se Naam, sê Hy: Ek het die Satan soos ‘n weerligstraal uit die hemel sien val (Luk.10:18). Nou is Jesus die Here wat regeer oor hemel en aarde. In Matt.28:18 sê Hy: aan My is alle mag gegee in die hemel en op die aarde. Maar Hy oefen sy mag nie met geweld uit nie. Dit is die mag van die liefde, wat ons innerlik sterk maak, die liefde van God wat in ons kom werk deur die Heilige Gees wat in ons kom woon het (Efesiërs 3:16-21). So bind Hy die Satan deur sy liefde in ons. Sy kruisdood uit liefde vir die wêreld het ons verhouding met God reggestel, en daardie selfopofferende liefde kom deur die Heilige Gees wat in ons woon om om ons te help om die goeie stryd te stry teen ons selfsug en die verleiding van die sonde en die bose magte (Efesiërs 6:10-18).
Daarom sê die amillennialiste die 1000 jaar is ‘n figuurlike of simboliese beskrywing van die hele tydperk van die nuwe verbond. Hulle sien nie uit na ‘n aardse Messiaanse koninkryk soos die premillennialiste met ‘n herstel van Israel en Jerusalem, en ‘n massabekering van die Jode en die nasies tydens die 1000 jaar van vrede op die aarde nie; ook nie na ‘n huidige ‘goue Messiaanse era’ van 1000 jaar nie, wat die kerk nou deur sy prediking help voorberei tot die wederkoms, dat Christene besig is om die duisendjarige ryk te vestig, soos die postmillenniariste glo nie; maar na ‘n geheel en al geestelike nuwe skepping, soos 2 Kor.5:17 sê: iemand wat aan Christus behoort, is ‘n nuwe mens. Die oue is verby, die nuwe het gekom. Christus se kruisdood lui die koninkryk van God in, Hy het die Satan gebind, maar die Satan bly doenig. Christus regeer nou reeds geestelik in die gelowiges se hart. In hierdie tydvak het die Satan steeds beperkte speelruimte. Daarvan is die ketting ‘n simboliese voorstelling (Openb.20:1-2). Op die Satan se binding word gesinspeel in Matt.12:29 se vasbind van die sterk man, deurdat Jesus deur die Gees van God die duiwels uitdryf (Matt.12:28). In Kolossense 2:14-15 word gesê dat God ons sondeskuldbewys met sy eise aan die kruis gespyker het, en die bose magte daardeur ontwapen het. Christus se sterwe neem ons sonde weg en oorwin die Satan. Die klein rukkie waarin die Satan losgelaat sal word, kan dui op die meer intensiewe teistering deur die Bose hoe nader die einde kom.
2. Wat is die hermeneutiese regverdiging daarvoor om die eerste opstanding (Openb. 20:5-6) allegories (eerder as letterlik) te interpreteer?
Vir verskeie interpretasies van die eerste opstanding van Openb.20:5, vgl. Durand op p.566.
Die eerste dood wat in Openb.20:6 geïmpliseer word, slaan op die fisieke of liggaamlike dood, en die tweede dood op die ewige straf in die helse vuur (vgl. Openb.21:8). In die lig daarvan is die eerste opstanding van Openb.20:5 ‘n geestelike opstanding, in die betekenis van Filippense 1:23: ek verlang daarna om heen te gaan (= te sterf) en met Christus te wees. Vgl. ook 2 Kor.5:1-5 wanneer ons aardse tentwoning afgebreek word, het ons ‘n vaste gebou in die hemel wat ewig bly staan. Vir die oorgang het God ons voorberei. As waarborg daarvan het Hy ons sy Gees gegee. Vgl. ook Jesus se woorde aan die rower aan die kruis ‘vandag sal jy met My in die paradys wees (Luk. 23:43).
3. Hoe word die chronologie verklaar wat tussen Openb. 20 en Openb. 19 geïmpliseer word in Openb. 20:1 wanneer verwys word na die poel van vuur en swawel “waar die dier en die valse profeet is,” ooreenkomstig Openb. 19:20.
Vgl Durand se bespreking van 19:6-21:8 vanaf bladsy 533. Hy verwys na die volgende oorkruispatroon:
a die prostituut Babel se uittog (17:1-19:5)
b die bruilofsfees van die Lam en sy bruid as oorwinning oor die Bose (19:6-10)
c die Regter-Krygsman op die wit perd, en die oordeelsvoltrekking oor die
antichris en die vals profeet (19:11-21)
d die Satan is oorwin (20:1-9)
c1 Hy wat op die groot wit troon sit en die oordeel oor die goddeloses
bekendmaak (20:10-15)
b1 oorgang na die nuwe Jerusalem en die finale oordeelsvoltrekking oor die goddeloses
(21:1-8)
a1 die bruid, die nuwe Jerusalem, se intog (21:9-22:5)
Dit is moeilik om elke gebeurtenis in ‘n chronologiese raamwerk te plaas, en tog is die leser bewus dat die hele verhaal progressief afstuur op ‘n spesifieke eindbestemming wat deur God bepaal is.
4. Watter verantwoording is daar vir die feit dat Dan. 2:44 sê dat die koninkryk wat deur God verwek sal word (a) die Romeinse koninkryk sal vernietig (– wanneer het dit gebeur?) en (b) dat dit al die ander koninkryke sal verbrysel (wat suggereer dat die koninkryk wat deur God verwek word in aard dieselfde as die vorige koninkryke is, naamlik as ’n politieke heerskappy).
Vgl. die bespreking en uitleg van Jasper Burden in die Verklarende Bybel se Daniël.
Die boek Daniël beskryf die geskiedenis van Daniël (hoofstukke 1-6) en bevat gesigte wat hy gesien het (hoofstukke 7-12) sedert die jare 586 v.C. toe Nebukadnesar Jerusalem verower het tot in die tyd van Darius die Mediër wat in 522 v.C. begin regeer het (vgl. Dan.6:29). Die boek het egter sy finale beslag 350 jaar later gekry, tussen die jare 168 v.C. toe die Griekse koning die tempeldiens van die teruggekeerdes in Jerusalem laat ophou het en die altaar ontwy het (vgl. Dan.9:27; 11:31; 12:11), en 165 v.C. met die herinwyding van die tempel wat nie in Daniël vermeld word nie.
Die kolossale droombeeld van Nebukadnesar se naggesig met vier metale en klei wat al swakker word (2:32-33), word soos volg verklaar in 2:37-43: die kop van goud is Nebukadnesar en die Babiloniese ryk (2:37-38), daarna kom die Mediërs ‘wat nie so belangrik’ soos die Babiloniese ryk is nie as die bors en arms van silwer (v39a), daarna die Perse ‘wat oor die hele wêreld heerskappy sal voer’ onder Kores/Cyrus as die maag en heupe van brons (v39b), en daarna die Grieke onder Alexander die Grote as die bene van yster wat alles vergruis (v40) wie se koninkryk na sy dood in 4 dele onder sy generaals verdeel is as die voete wat deels van yster en deels van klei is (v41-43). Antiogus Epifanes se voorouer was een van die generaals.
Die klip wat die beeld vernietig (2:34) word in 2:44 verklaar as die koninkryk van God wat met die koms van Christus aangebreek het en vir altyd sal bestaan, en waarin die gelowiges die ewige lewe ontvang (vgl. Dan.12:1-3).
Skrywer: Prof Francois Malan