Egskeiding – Kobus Kok

‘n Leser vra:

Môre, ek is geskei agv egbreuk deur my eks-man gepleeg. Ek het hom geskei. Dit was vir baie moeilik om te aanvaar dat ek my belofte wat ek afgelê het op my troudag verbreek het. Ek het gelees en nageslaan waar ek kon wat my te doen staan. Ek is ook onseker of ek ooit mag trou in die toekoms? Mense vertel my dan ook dat die egskeiding nie plaasgevind het in die oë van die Here nie, omdat wat saamgevoeg is mag nooit geskei word nie. Help my asb om duidelikheid te kry hieroor. Waardeer, Dankbaar.

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Egskeiding en die pad na genesing

ʼn Egskeiding en die vernietigende pyn wat dit voorafgaan is een van die mees traumatiese ervaringe waardeur ʼn mens kan gaan. Sommiges beskryf dit op emosionele vlak as synde dat dit soos die ervaring van dood voel. In ʼn sekere sin gaan ʼn deel van ʼn mens dood as jy deur ʼn egskeiding gaan. Aan die ander kant staan die belofte van die geboorte van ʼn nuwe mens wat deur God se Gees vernuwe kan word en nuut anderkant uitkom. In sy boek  Ek is Geskei: Tel So die Stukke Weer Op, skryf Guillaume Smit dat baie geskeide persone met ʼn vernietigende en geknakte selfbeeld sit en dikwels met kinders wat die littekens daarvan dra. Dit is dikwels die werklikheid waarmee die geskeide persoon gekonfronteer word, skryf Smit, en waarin jy jou emosionele voete moet vind nadat jy in die dampkring van seer ingeval het.  Baie mense ervaar verder ook nog die geestelike skuldgevoelens van verbreekte beloftes wat voor God en mense gemaak is. Die vriende en familie van die geskeide maak dit ook nie altyd makliker nie, veral as hulle vir jou vertel dat dit wat God eenmaal bymekaar gevoeg het eintlik nooit weer geskei kan word nie en dat jy nooit weer mag trou as jy geskei het nie omdat jy owerspel sal pleeg as jy weer trou of in ʼn verhouding is. Is dit regtig hoe die Bybel daaroor dink?

Myns insiens is daar hoop ná egskeiding, gebrokenheid en seer. God is by uitstek die God wat spesialiseer in vergifnis, genesing, restourasie en nuwe hoop!

In ʼn vorige artikel het ek alreeds iets hieroor geskryf en sluit by die artikel aan:

Kan ʼn Christen wat geskei het weer trou?

Indien ons die vraag wil beantwoord of ʼn Christen wat geskei het weer kan trou, moet ons die vraag eers so paar stappe terugvat in die proses, deur daaroor te besin deur die bril van lewenslange getrouheid. Indien getrouheid en lewenslange trou ʼn wesenlike element van ʼn mens se verhoudingslewe moet wees, gaan mens heeltemal anders met jou verhoudingslewe om as wat iemand daarmee sal omgaan vir wie hierdie waarde nie belangrik is nie. Die beginsel van lewenslange getrouheid sal maak dat jy keer op keer sal óór begin, dat jy as huweliksmaat aan jouself en jou karakter sal werk sodat jou huwelik kan groei en nie skipbreuk sal lei nie. Die beginsel van lewenslange getrouheid sal maak dat jy ander keuses maak as dit kom by die hou van gesonde grense met iemand by die werk of by sosiale geleenthede. Indien mens van die begin van jou huwelik al die saak uitmaak dat jy NIE gaan skei nie, en dat daar nie vir jou ʼn ander opsie IS nie, dan gaan jy anders omgaan met die uitdagings, pyn en teleurstelling wat mens in ʼn huwelik beleef. Omdat God die sentrum van jou lewe is en jy Sy wysheid soek, sal Hy jou in elke seisoen van jou verhoudingslewe op ʼn opwindende karakter-reis van groei en verdieping neem.

Soms gebeur dit egter dat ʼn verhouding eindig, en dat ʼn egskeiding onafwendbaar is. Vat maar net die man wat sy kinders molesteer en jare lank drink en sy vrou emosionele en fisiese geweld aandoen. In sommige gevalle is ʼn egskeiding die weg tot genesing.

Hou die Bybelse konteks in gedagte

Ons moet versigtig wees om die Bybelse teksgedeeltes wat oor egskeiding handel te maklik op ons eie situasie en konteks toe te pas. Die Bybelse tekste verteenwoordig ʼn lang groeiproses en daar was ook bepaalde dinge wat in daardie konteks rondom die dimensie van egskeiding plaasgevind het. Ons lees byvoorbeeld in Matteus 19:9 dat Jesus egskeiding verbied. Hierdie gedeelte in Matteus moet egter in die regte konteks verstaan word en die agtergrond daarvan moet eers belig word. Hier in Matteus 19 vra die Fariseërs vir Jesus ʼn strikvraag om hom uit te daag. Hulle wil weet of dit ʼn man geoorloof is om vanweë allerlei redes van sy vrou te skei?  Die teks waarna die Fariseërs verwys, verwys na ʼn konteks in die geskiedenis van Israel wat lank van te vore ter sprake was. Uit ons navorsing wil dit voorkom dat in die tyd van Jesus, die antieke Mediterreense kultuur grootliks ʼn paternalistiese sisteem was. Dit beteken dat die pa die onbetwisbare hoof van die huis was. Mans in die Grieks-Romeinse wêreld kon selfs so ver gaan as om te besluit of hulle hulle kind se lewe sal spaar of nie. Ons weet van gevalle waar mans aan hulle swanger vrouens skryf dat indien hulle geboorte gee aan ʼn dogter dan moet hulle ontslae raak van die kind, maar as dit ʼn seuntjie is kan hulle die kind maar hou. Dit het dikwels gebeur dat babas op die ashope gegooi is. Die pa het dus die mag oor lewe en dood gehad in die antieke tyd. Verder was die pa die hoof van die huis en die res van die gesin moes maar volgens sy pype dans. Dit wil verder uit ons navorsing voorkom dat baie mans vrouens beskou het as synde nie veel meer as ʼn stuk vleis nie. Hulle kon ook baie maklik van ʼn vrou skei deur eenvoudig vir die vrou ʼn skeibrief te gee as sy die kos een keer te veel gebrand het. Vrouens het baie min regte in ʼn paternalistiese sisteem gehad en so is vrouens eintlik in ʼn baie brose posisie gelaat. Dit is teen hierdie agtergrond wat Jesus se uitspraak dan verstaan moet word. Jesus se uitspraak is dus ook ʼn sterk reaksie teen die uitbuiting van die vrou en die absolute, soms onregverdige optrede aan die kant van mans. Jesus se reaksie op die vraag van die Fariseërs slaan die hamer reguit op die spyker en dring deur tot op die kern van die saak: Dit wat God saamgevoeg het, mag geen mens skei nie. Hier maak Jesus dus ʼn baie sterk stelling wat reguit ingaan teen die algemene kultuur van sy dag. Die Fariseërs het vinnig hierop gereageer en voor al die getuies roep hulle hulle op die gebruik wat volgens hulle terug gaan na die groot leier  van Israel, naamlik Moses. Moses het volgens hulle die ruimte geskep om gewoon ʼn skeibrief te gee aan jou vrou en van haar te skei (vgl. Matteus 19:7). As Moses dit gesê het, en geoorloof het, wie is Jesus dan om te stry, was hulle grootste verweer. Jesus het onmiddellik daarop gereageer en die bal weer terug in die hande van die Fariseërs gegooi en hulle skynheilige karakters blootgestel deur te argumenteer dat Moses wel die ruimte gelaat het vir skeibriewe, maar dit gedoen het as gevolg van die hardheid en koudheid van hulle harte. Dit was egter nie van die begin af deel van God se hart of plan vir die mens nie. Jesus kom gee hulle dan ʼn nuwe siening, wat nie teruggaan na Moses nie, maar teruggaan na God se oorspronklike plan, en in sy betoog haal Jesus ʼn teks uit Genesis aan en argumenteer dat ʼn man sy vader en moeder sal verlaat en saam met sy vrou as een vlees/wese/mens leef.  Jesus sê verder dat die implikasie daarvan is dat die wat skei, teen die wil van God optree en niks minder as die sewende gebod oortree nie, naamlik dat mens nie mag egbreuk pleeg nie (Kyk ook Lukas 16:18, Markus 10:12 en Matteus 5:31, 32). Jesus het dus die ganse paternalistiese sisteem op sy kop geswaai en gewys dat verhoudings, integriteit, karakter en innerlike oriëntasie, radikale self-opofferende liefde, barmhartigheid en diens die belangrikste is.

Terug na ons tyd vandag. Kan ʼn Christen wat geskei het weer trou? Miskien is die vraag nie óf en hoe vinnig ʼn Christen wat geskei is weer kan trou nie maar in hoe verre ʼn Christen kan wys dat opregte verhoudings en trou wat in God gewortel is, kan hou! Miskien trou en skei ons heeltemal te vinnig vandag. ʼn Vriend van my wat ʼn prokureur is en egskeidings hanteer is vandag skatryk omdat soveel mense skei, sommiges selfs na ʼn paar maande se getroude lewe. Ek wonder of mens regtig al die huwelik of mekaar ʼn kans gegee het na so ʼn kort tyd. Tog is daar regtig ook situasies waar ʼn egskeiding onafwendbaar is en dikwels die weg tot genesing is.

In Jesus se hantering van die Samaritaanse vrou wat al meer as 5 mans gehad het in Johannes 4 en die vrou wat op ontug betrap is in Johannes 8 sien ons Jesus se radikale hart. Jesus skep tweede kanse en gee lewe. Terwyl ek glo dat lewenslange trou en liefde die reël is, glo ek ook dat God vir ons tweede kanse kan skep en ons mislukkings in verhale van hoop en genesing kan verander. Indien ons opreg in ons verhouding met Hom leef en ons weer trou na ons geskei het, sal Hy ook vir ons die geskenk van vergifnis en nuwe lewe gee. Ek ken mense wat ʼn tweede keer getroud is en wat God in hulle verhouding ten volle eer en wat Hom al meer in die nuwe verhouding ontdek.

Opgesom: God se wil is dat man en vrou in ʼn liefdevolle verhouding van trou leef wat Hom in die sentrum stel. God se hart klop nie vir egskeiding nie, maar vir liefdevolle trou. Soms is egskeiding onafwendbaar. In sulke gevalle kan God weer tweede kanse skep, maar dit moet eerder die laaste uitweg wees. Die groot vraag is watter lesse het ek geleer in my seer. Seer is dikwels die dampkring waarin ek geestelike goud ontdek. Die uitdaging is om te groei in ons karakter en menswees en in die proses nader te kom aan die mens wat God in gedagte het. Moet nie te vinnig in ʼn nuwe verhouding spring nie. Word heel en word in die eerste plek heel by God. Ontdek jou menswees en identiteit in God en laat God die basis wees van jou menswees, die bron van jou hoop, verwagting en vrede. In die proses sal God ook op die regte tyd die regte persoon oor jou pad bring. Maak dan seker dat God die sentrum van julle verhouding is en dat julle liefde nie net gebaseer is op wêreldse aantrekkingskragte nie – aangesien dit nie altyd hou nie. Die geestelike hou altyd en groei ook elke dag sterker. ʼn Geestelike verhouding met God as sentrum, skep die ruimte waarbinne twee mense al nader aan mekaar kan groei soos wat hulle nader aan God groei.

Lees gerus die volgende boeke:

Thomas, G., 2000, Sacred Marriage. What if God designed Marriage to make us Holy, more than to make us Happy? Zondervan uitgewers.

Guillaume Smit , Ek is Geskei: Tel So Die Stukke Weer Op: wat bestel kan word by:

http://www.kalahari.net/christian/Ek-is-geskei/35687/30209707.aspx

Outeur: Dr Kobus Kok

Wat het van Josef geword? – Kobus Kok

Benita vra:

Ek wil graag weet wat van Josef geword het aangesien daar later net nie meer oor hom geskryf word nie, slegs oor Maria. Is daar enige inligting oor hom of sy dood bekend?

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Josef en die baba Jesus deur Guido Reni (1635) (http://en.wikipedia.org/wiki/Saint_Joseph )

In die evangelies en in die kerklike tradisie word Josef beskryf as die pa van Jesus, alhoewel hy nie die biologiese pa van Jesus is nie. Josef was ʼn houtwerker (“tektoon” (τέκτων). Sommige geleerdes is van mening dat skrynwerkers die lae klas werkers verteenwoordig het en ander geleerdes wys op Rabbiniese geskrifte waar ʼn skrynwerker as ʼn geleerde persoon en spesialis op sy gebied uitgebeeld word.

In die evangelie van Markus is dit interessant op daarop te let dat Jesus in Markus 6:3 die seun van Maria genoem word. Gewoonlik word ʼn man se identiteit gekoppel aan sy vader. Matteus en Lukas maak wel baie van Jesus se aardse afkoms en wys dat dit terug gaan na die groot Koning Dawid. Matteus en Lukas is dan ook die enigste evangelies wat vertel van Jesus se geboorte en dit is hier waar ons vir Josef ook raakloop. Volgens Lukas woon Josef in Nasaret en vertrek na Bethlehem na aanleiding van die vereiste wat aan hom gestel was deur die Romeinse regering wat op daardie stadium ʼn volkstelling gehou het. In die evangelie volgens Matteus woon Josef egter in Bethlehem, die belangrike stad van koning Dawid waar Jesus ook gebore word. Kort daarna trek hulle egter na Nasaret. In Lukas se weergawe het hulle egter in Bethlehem gebly tot kort voor koning Herodes se bloedvergietings waar hy alle baba seuntjies laat doodmaak het uit vrees vir die nuwe koning wat sou kom. Hiervolgens het Josef sy gesin na Egipte geneem en so ʼn ruk daarna, toe dit veiliger was, terug gebring na Nasaret en daar gaan woon.

Ongelukkig gee die evangelies vir ons bitter min inligting van Josef. Die laaste keer waar Josef in die evangelies te sien is (Lukas), is toe Jesus omtrent twaalf jaar oud was en die gesin in Jerusalem was. Daar het Jesus met die skrifgeleerdes in die tempel geredeneer terwyl sy ouers hartstogtelik na hom gesoek het. Daarna sien ons die karakter Josef nie meer nie. Sommige geleerdes is van mening dat Josef alreeds baie oud was toe hy met Maria getrou het en dat hy gesterf het voor Jesus met sy publieke bediening begin het. Hierdie geleerdes wys daarop dat Maria, die moeder van Jesus as ʼn weduwee uitgebeeld word. So lees ons in Johannes 19:26-27 dat Maria by die kruis teenwoordig was. Net voor Jesus gesterf het, het hy vir Johannes, die geliefde dissipel gevra om sy ma op te pas. Geleerdes argumenteer dat indien Josef nog geleef het, sou Josef teenwoordig gewees het by die kruis, en sou Jesus nie vir Johannes gesê het om sy ma op te pas nie. Volgens die beskouing was Maria dus ʼn weduwee teen die tyd dat Jesus sy publieke bediening verrig het. ʼn Verdere argument wat ter versterking hiervan dien is dat die pa ʼn belangrike rol in die begrafnis van sy seun sou speel. Josef is egter geensins betrokke by die begrafnis van Jesus nie. Alle Bybelse inligting dui dus daarop dat Josef, die pa van Jesus nie meer geleef het ten tye van Jesus se openbare bediening nie. Dit word ook duidelik uit Paulus se geskrifte, wat van die vroegste dokumente in die Nuwe Testament is (50-64 nC), en dus die naaste terug gaan na die tyd van Jesus, (die evangelies is eers rondom 70 nC geskryf) geen verwysing het na Josef nie.

Die interessante is verder dat die evangelies daarop wys dat Jesus broers en susters gehad het. Ook in Paulus lees ons dat hy kontak gehad het met Jakobus, ʼn broer van Jesus. Dit is miskien ʼn meer interessante vraag. Wat het van Jesus se broers en susters geword…

Tussen die tweede en die vyfde eeue na Christus het verskeie geskrifte ontstaan waarin daar oor Josef geskryf is. Ons moet egter in gedagte hou dat die geskrifte baie lank na die historiese gebeure plaasgevind het, tot soveel as 120 jaar daarna. Dit maak die tekste minder histories akkuraat en het dikwels ʼn ander teologiese rede en agtergrond waarom dit geskryf is. In die apokriewe boek die proto-evangelie van Jakobus lees ons dat Josef baie oud was en dat hy voorheen getroud was. Die broers en susters van Jesus word dan beskryf as dat hulle kinders van Josef was uit ʼn vorige huwelik. Die boek het egter ʼn teologiese agenda, naamlik dat dit wil argumenteer dat Maria ʼn maagd was tot haar dood, en daarom moes hulle op een of ander wyse verklaar hoekom die evangelies en Paulus praat van Jesus se broers en susters. Die oplossing was dan om gewoon te sê dat Josef al baie oud was en voorheen getroud was en kinders gehad het voor hy met Maria getrou het. In die vyfde eeu is nog ʼn boek geskryf waarin die geskiedenis van Josef die skrynwerker vertel word. Dieselfde lyn word opgetel, naamlik dat Josef baie oud was (90) en dat hy reeds getroud was en kinders gehad het en met die twaalfjarige Maria getrou het in opdrag van die Heilige Gees wat ʼn kind in haar verwek het. Volgens die boek is Josef dood op die ouderdom 111. Dit beteken dat hulle ook van mening was dat Josef dood is voor Jesus sy publieke bediening begin het.

Outeur: Dr Kobus Kok

Gaan die Jode hemel toe? – Kobus Kok

Benita vra:

Wat bedoel Paulus in Romeine 11:25-26?

Antwoord:

Dr Kobus Kok antwoord:

Wanneer ons ʼn bepaalde teksgedeelte wil verklaar, moet ons in die heel eerste plek die groter konteks waarbinne dit geskryf is in ag neem. Om verse sommer net so uit konteks te haal, kan maak dat mens allerlei betekenisse inlees. Romeine 11:25-26 lê binne die groter struktuur van Romeine waar Paulus in Romeine 11:25-32 praat oor die groot geheim van God se geweldige groot genade. Die hele hoofstuk 11 handel oor die hoop wat daar nog vir die Jode bestaan, die volk wat niks minder was nie as die geliefde volk van God. Ongelukkig het hulle die Een wat God gestuur het, sy Seun, nie aanvaar nie. God se liefdevolle vader hart klop agter nog steeds vir sy kinders, veral vir sy geliefde volk met wie Hy vir duisende jare ʼn liefdespad gestap het. Daarom skryf Paulus vir die Jode dat daar nog hoop is as hulle nie aanhou om hulle harte teen God te verhard nie. In Romeine 11:25-32 lees ons in die Afrikaanse vertaling die volgende:

²⁵Ons staan hier voor ‘n geheimenis, broers, en ek wil hê julle moet weet wat dit is, sodat julle nie te selfversekerd sal wees nie. Die verharding het oor ‘n deel van Israel gekom en duur totdat die volle getal uit die heidennasies in die koninkryk ingegaan het; ²⁶en op hierdie manier sal die hele Israel gered word. So staan daar (in Jesaja 59:20-21) geskrywe:

“Uit Sion sal die Redder kom, en Hy sal die goddeloosheid van sy volk Jakob verwyder. ²⁷En hierdie verbond sal Ek met hulle sluit wanneer Ek hulle sondes wegneem.”

²⁸Wat die evangelie betref, is hulle wel vyande van God, en dit kom julle ten goede, maar kragtens die uitverkiesing is hulle geliefdes om die aartsvaders se ontwil. ²⁹As God eenmaal aan mense sy genadegawes geskenk en hulle geroep het, trek Hy dit nooit weer terug nie. ³⁰Vroeër was julle heidene, ongehoorsaam aan God, maar noudat die Jode ongehoorsaam geword het, het God Hom oor julle ontferm. ³¹Net so gaan dit ook met die Jode: omdat God Hom oor julle ontferm het, het hulle nou ongehoorsaam geword. Maar dit gebeur sodat hulle self ook nou ontferming kan vind. ³²God het almal aan die ongehoorsaamheid oorgegee, sodat Hy Hom oor almal kan ontferm.

Kyk gerus na die kommentaar van Prof Wim Vergeer in die Bybellennium eenvolume kommentaar waar hy oor hierdie gedeelte in Romeine skryf. Hy wys daarop dat die Here aan Paulus bekend gemaak het die verharding van die Jode nie vir altyd sal aanhou nie en dat daar ‘n grootskaalse redding van Jode gaan plaasvind net voor Jesus se terugkeer. Die Jode gaan dus kort voor Jesus se tweede koms radikaal tot bekering kom en besef dat Jesus God se Seun en die Messias is. Paulus haal dan ook in hierdie gedeelte Jesaja 59:20-21 aan waar God deur die profeet spreek en sê dat die beloofde Messias oppad is. Prof Vergeer is reg as hy opmerk dat die begrip die hele Israel (11:26), net soos in die geval van die uitdrukking die volle getal uit die heidennasies (11:25), nie verwys na álle heidene en álle Jode nie, maar slegs die wat tot bekering gekom het en Jesus as Messias aanvaar. In Johannes is dit ook duidelik dat net die wat glo dat Jesus die Seun van God is en leef soos dit God behaag die sal wees wat die ewige lewe sal ontvang (Johannes 1:12; 14:6; 20:30-31). Paulus wys egter daarop dat die Messias en redder uit Israel voortgekom het, maar dat die Jode op ʼn stadium na die heidene gaan kyk en gaan sien hoe God se genade teenwoordig is by die heidene en dan sal hulle sommer baie skaam kry. Sommiges sal dan tot bekering kom – hulle sal deel vorm van die wat uitverkies is. God se hart van ontferming klop immers nog sterk vir Jode en vir nie-Jode. Soos ʼn pa wat baie lief is vir sy kinders, net so is God oneindig lief vir ons en staan hy met ope arms om die wat na Hom toe terugkeer te ontvang.

Outeur: Dr Kobus Kok

ʼn Christen en pornografie – Dirk Venter

ʼn Leser vra die volgende vraag: “Waar staan Christenskap en pornografiese materiaal met mekaar? Is ek as Christen verkeerd om daarna te kyk?”

Antwoord:

Ds. Dirk Venter antwoord:

Daar hoef by ons geen twyfel te bestaan daaroor dat God ʼn afkeur het aan pornografie nie. Die woord “pornografie” is afgelei vanuit twee Griekse woorde: “porneia”, wat verband hou met seksuele immoraliteit, en “grafo” wat te doen het met iets wat op skrif gestel word. Gewoonlik gaan “grafo” oor iets wat geskryf is, maar dit kan ook na sketse of prente verwys. Die woord porneia, en ander Griekse woorde wat daarvan afgelei is of daarmee verband hou, word meer as veertig keer in die Nuwe Testament gebruik (om nie eers die ander moontlike Griekse sinonieme daarvoor te noem nie), en telkens baie sterk afgekeur. Trouens, “porneia” (seksuele immoraliteit) kom dikwels voor in die lyste van algemene sondes wat vroeër deel van hul lewens was, maar waarmee die Christene nou gebreek het. Hoewel pornografie nie in sy moderne vorme in die antieke tyd voorgekom het nie, kan ons dit met reg beskou as maar net ʼn hedendaagse vertakking van ʼn baie ou lyn van die mens se sondige natuur – dié van seksuele immoraliteit.  Daarom is “pornografie” as beskrywing eintlik baie gepas: seksuele immoraliteit [porneia] op skrif [grafo] (en deesdae natuurlik ook op die skerm).

Om maar net enkele voorbeelde uit te lig van God se afkeur aan porneia:

“Julle moet niks met seksuele losbandigheid [porneia] te doen hê nie. Elke ander sonde wat ‘n mens doen, vind buite sy liggaam plaas, maar iemand wat seksueel losbandig lewe, vergryp hom aan sy eie liggaam“. (1 Korintiërs 6:18)

“Soos dit gelowiges betaam, moet daar van ontug [porneia], onsedelikheid in enige vorm, of gierigheid onder julle selfs geen sprake wees nie“. (Efesiërs 5:3)

“Dit is die wil van God dat julle heilig moet lewe. Weerhou julle van onsedelikheid [porneia]. ^Elkeen van julle moet weet dat hy met sy vrou heilig en eerbaar moet saamlewe; julle moenie deur hartstog en begeerte gedrywe word soos die heidene wat vir God nie ken nie. ^Ook mag niemand hom in hierdie verband te buite gaan en sy broer bedrieg nie, want die Here straf al sulke dinge. So het ons julle trouens al vroeër gewaarsku; ons het julle nadruklik hierop gewys. ^God het ons nie geroep om onsedelik te lewe nie, maar om heilig te lewe. ^Wie hierdie voorskrifte verwerp, verwerp dus nie maar net ‘n mens nie, hy verwerp God wat ook sy Heilige Gees aan julle gegee het.” (1 Tessalonisense 4:3-8)

ʼn Mens sou seker kon redeneer dat die meeste van hierdie verwysings gaan oor seksuele dade wat saam met ʼn ander persoon gedoen word, terwyl mans meestal alleen na pornografie kyk. Iemand sou selfs kon vra “as dit niks meer is as kyk nie, is dit seker nie so erg nie?” Sulke selfregverdigende redenasies mis egter die punt. Jesus sê duidelik in Matteus 5:28 “Maar Ek sê vir julle: Elkeen wat na ‘n vrou kyk en haar begeer, het reeds in sy hart met haar egbreuk gepleeg.” Is dit nie presies waaroor pornografie gaan nie?

God het die seksuele gemaak en vir die mens gegee as iets moois, heiligs, eerbaars, iets wat goed is en geniet kan word wanneer dit op die regte tyd en in die regte ruimte geskied, volgens die plan wat God van die begin af daarmee gehad het.  Daardie plan was dat dit ʼn uitdrukking sal wees van die intimiteit wat bestaan tussen ʼn man en vrou wat ʼn ewige verbintenis (“commitment”) met mekaar gesluit het. Waar die seksuele in hierdie ruimte geniet word, en huweliksmaats mekaar dien (motief van diens), ook met hulle liggame, is dit lewe-gewend en kosbaar. Waar iemand die seksuele egter gebruik as ʼn weg tot self-bevrediging (motief van selfsug), word God se doel daarmee heeltemal gemis. Dan word iets wat mooi is eintlik misbruik, en loop dit uit op allerlei hartseer vir die een wat daardeur verstrik word én vir die mense die heel naaste aan hom.

Wanneer God sy kinders dus waarsku om van alle vorme van seksuele immoraliteit af weg te bly, is dit nie om hulle ʼn wet op te lê wat swaar is om te hou, of om hul pret te bederf nie. Dit is wel omdat Hy weet watter vernietigende gevolge dit het wanneer hierdie diep dimensie van menswees misbruik word, maar ook hoe pragtig dit is wanneer die seksuele op die regte tyd en in die gepaste ruimte (die huwelik) geniet word! God wil vir jou die beste hê. Moet dus nie toelaat dat jy gevang word in die strik van ʼn bederfde, minderwaardige namaaksel nie.

Outeur: Ds Dirk Venter