Selfbeheersing – Kobus Kok

Between stimulus and response there is a space…

In that space lies our ability to choose our response. Therefore, we are nothing less than responsible beings, able to respond appropriately.

Onbekende Outeur

Selfbeheersing is niks minder nie as die vermoë om verantwoordelike en redelike keuses te maak. Reeds van die antieke tyd af was selfbeheersing ‘n belangrike morele waarde wat nagestreef is deur dié wat wysheid soek. In die antieke Griekse wysheidsdenke word die woord enkrateia vir selfbeheersing gebruik. Hierdie woord is onder meer saamgestel uit die woord kratos wat met krag of heerskappy vertaal kan word. Hiervolgens is dit duidelik dat selfbeheersing die krag/vermoë behels om heerskappy/beheer oor iets te kan uitoefen. Iemand wat innerlike krag besit het dus die vermoë om standvastig te staan wanneer ‘n ongesonde krag sy/haar vermoë oor jou wil uitoefen.

Indien mens terugdink aan jou lewe, aan tye waar jy selfbeheersing verloor het, is mens die meeste van die kere spyt daaroor. Die vrug van min selfbeheersing lewer meer as dikwels suur vrugte op, terwyl selfbeheersing se vrug wysheid en heelheid is. By die werk en by die huis kan ons dus kies hoe ons gaan reageer wanneer ons kwaad word, wil skinder of op een of ander wyse negatief verlei word. Selfbeheersing as innerlike krag en kompaswyser van wysheidsoekers gaan jou help om die regte respons te gee. Die gevolg daarvan is dat jou kollegas, personeel of meerderes met tyd respek, vertroue en omgee vir jou sal ontwikkel omdat jy in verskillende kontekste gewys het dat selfbeheersing en wysheid deel van jou mondering is. Die innerlike krag van selfbeheersing bemagtig nie net jouself nie, maar bemagtig ook ander. Negatiewe energie smeer maklik af aan ander, maar so ook positiewe energie. Ons ken almal mense by wie ons ware wysheid en selfbeheersing aanskou het, en dit het ons geïnspireer. Net so kan jy iemand wees wat ander inspireer.

In 2 Petrus 1:3-11 lees ons ‘n kosbare wysheidsteks uit die Nuwe Testament (Nuwe Vertaling): “Sy Goddelike krag het ons alles geskenk wat ons nodig het om te lewe en Hom te dien. Dit kom deurdat ons Hom ken wat ons geroep het deur sy heerlikheid en mag. ⁴Deur dit te doen, het Hy ons die kosbaarste en allergrootste gawes geskenk wat Hy belowe het. Daardeur kan julle die verderf ontvlug wat deur begeerlikheid in die wêreld werksaam is, en deel kry aan die Goddelike natuur. ⁵En juis om hierdie rede moet julle alles in die stryd werp om julle geloof te verryk met deugsaamheid, die deugsaamheid met kennis, ⁶die kennis met selfbeheersing, die selfbeheersing met volharding, die volharding met godsvrug, ⁷die godsvrug met liefde onder mekaar en die liefde onder mekaar met liefde vir alle mense. ⁸As julle dit alles besit en dit neem steeds toe, sal julle met ywer en met vrug ons Here Jesus Christus beter leer ken. ⁹Iemand wat hierdie dinge nie sy eie gemaak het nie, is kortsigtig; nog erger, hy is blind en het vergeet dat hy van sy vroeëre sondes gereinig is. ¹⁰Daarom, broers, moet julle julle des te meer daarvoor beywer om deur julle lewe te bewys dat God julle geroep en verkies het. As julle hierdie dinge doen, sal julle nooit struikel nie. ¹¹En dan sal daar vir julle vrye en feestelike toegang wees tot die ewige koninkryk van ons Here en Verlosser, Jesus Christus.

Mag ons nuwe harte kry wat klop met die energie en krag van wysheid, godsvrug en selfbeheersing.

Outeur: Dr. Kobus Kok

Sewendedagse Adventistekerk – Pieter Verster

‘n Leser vra:

Is die Sewendedagse Adventistekerk ‘n sekte? Indien wel, hoekom? Dit wil voorkom asof seminare van die kerk (wêreldwyd) oor Openbaring en Evangelisasie ‘n metode is om tradisionele kerke (soos die susterskerke) te infiltreer en so dopelinge (lidmate) te werf. Hulle bied in werklikheid “afrokkelingseminare” aan met skokkende interpretasies van Bybelse gedeeltes. Baie dankie!

Antwoord:

Prof Pieter Verster antwoord:

Volgens die Nederlandse Geloofsbelydenis word die ware kerk gekenmerk  deur die suiwer verkondiging van die Woord, die suiwer bediening van die sakramente en die toepassing van die tug. Ons moet dus altyd bepaal of  enige kerk of groep wel die Woord suiwer verkondig en die sakramente suiwer bedien, ook met die toepassing van die tug.

Die adventiste se herkoms word teruggevoer  van William Miller wat  die wederkoms van Christus in 1843 verwag het. Toe dit nie plaasvind nie stel hy weer ʼn datum naamlik 22 Oktober 1844. Toe dit nie plaasvind nie, is die gebeure  as die reiniging van die hemelse heiligdom geïnterpreteer.  Ellen G  White wat sy gedagtes bevestig het, het  die tien gebooie in ʼn goue kis met ʼn besondere  kring oor die vierde  gebod in ʼn visioen gesien. Sy word ʼn sleutelfiguur vir die adventiste.  Die Sabbat verkry besondere betekenis. Die nakom van verskeie wette en veral die hou van Sabbatswette speel dus ʼn belangrike rol.

Daar is getuienis in die Ou Testament van die betekenis van die Sabbat.  In die Nuwe Testament verkry dit egter nuwe betekenis. Jesus is Here, ook van die Sabbat. Geen plus mag by die genadige werk van Christus bygevoeg word nie. Sy genade is oorvloedig en genoegsaam. Die wet moet  uit vreugde en dankbaarheid sonder ʼn wettiese  benadering onderhou word.

Vir die kerk is dit belangrik dat die wet ons dankbaarheid rig en nie ons saligheid nie. Jesus is die enigste grond van ons verlossing.

Die kerk wil dus wel die wet eerbiedig, maar altyd in diens van Christus. Dit is belangrik dat geen plus vir die saligheid by Christus  gevoeg mag word nie.

Daar is wonderlike  gelowige adventiste wat  hulle hoop op Christus alleen vestig.  Daar is egter die groot gevaar dat die hou van die Sabbat op ʼn bepaalde manier die  maatstaf van geloof gemaak word. Die hou van seminare om dit te bevestig, sou verkeerd wees. Die kerk se enigste antwoord is: Jesus is die Here.

Outeur: Prof Pieter Verster

God en Allah – Pieter Verster

ʼn Leser vra:

Die antwoord op die webblad lees dat Allah ʼn god van Mekka wat verwar was met God (Here) en toe aanbid is. Maar ek verneem dat daar baie ooreenkomste is tussen die Bybel en Koran aangaande “Bybelse” geskiedenis en sommige mense sê ook dat God en Allah dieselfde god is. Dat Jesus ook erken word as ʼn profeet, maar dat Mohammed die eintlike ware profeet is. So ook met die Joodse geloof, ons dien dieselfde Vader God maar hulle glo dat Jesus vals was en dat die Seun nog moet kom. Nou my vraag: Ek is BAIE verwar aangaande al hierdie gelowe. Ek weet en glo dat Jesus die enigste lig, weg en waarheid is, maar hoe kan die Jode en Moslems “dieselfde” god en geskiedenis dan so verdraai om hulle te pas, om net een deel van die Bybel te glo en nie die res nie? Waar het Islam dan vandaan gekom? En die Jode verwar my totaal omdat die redding in Jesus soos daglig voor hulle is maar hulle ignoreer(en selfs haat) Hom.

Antwoord:

Prof Pieter Verster antwoord:

Vanuit die staanspoor moet daar bevestig word  dat daar maar een God is. Hy is Skepper van Hemel  en aarde,  die Here. Christene bely dat God  die Drie-Enige God, Vader, Seun en Heilige Gees is. Daar is volgens Christene geen ander God nie. Die Bybel, naamlik die  Ou en Nuwe Testament openbaar Hom as die enigste Here. Die probleem is nie dat daar baie gode is nie-daar is slegs een God. Ons verskil egter oor die  wyse waarop God Hom openbaar. Die Jode aanvaar Jesus as profeet, maar nie dat Hy die ware en enige Seun van God is nie. Die Moslems glo onwrikbaar in  Een God, maar  nie dat Hy die Drie -Enige God is nie. Die wonder is dat Christene met groot  oortuiging aangaande die Drie -Enige God kan getuig sonder om hooghartig of veroordelend te wees. Ons kan van die wonder van Christus wat ware God en volkome mens is getuig. Daar hoef geen veroordeling van ander te wees nie maar slegs getuienis van die wonder van die lewende God. Ons kan inderdaad getuig dat Jesus die enigste Weg, Waarheid en  Lewe is.  Hy is ook die enigste Verlosser. Hierdie getuienis moet steeds in die wêreld uitgaan.

Outeur: Prof Pieter Verster

Joodse feeste en die Sabbat – Adrio König

Bernice vra:

Viering van Joodse feeste en Sabbat- is dit totaal opgehef in die Nuwe Testament of behoort ons dit te hou/vier?

Antwoord:

Prof Adrio König antwoord:

Dis nie so ‘n maklike vraag nie! Daar is nie veel direkte uitsprake oor die Sabbat en die ander feeste in die Nuwe Testament nie. Kolossense 2:16 en Romeine 14:5,6 lyk egter tog duidelik. [Daarom moet julle nie dat iemand vir julle voorskrywe wat julle moet eet en drink nie, of julle die jaarlikse feeste of die nuwemaansfees of die sabbatdag moet vier nie – Kolossense 2:16; Vir die een is een dag belangriker as ander dae; vir ʼn ander is alle dae ewe belangrik. Elkeen moet net in sy eie gemoed oortuig wees van sy opvatting. Die een wat ʼn bepaalde dag op ʼn besondere wyse hou, doen dit tot eer van die Here. Die een wat alles eet, doen dit tot eer van die Here, want hy dank God. En die een wat nie alles eet nie, doen dit tot eer van die Here, en ook hy dank God – Romeine 14:5 – 6).] Hier word dit egter nie verbied nie, maar gerelativeer. Dis nie noodsaaklik nie. In die begin het sekere gemeentes, veral in Sirië, nog baie lank die Sabbat saam met die Sondag gevier, die een as rusdag en die tweede as feesdag.

Outeur: Prof Adrio König