Amos en Amasia (7:10-17)

Die verslag van die gebeure wat hier ingevoeg is voor Amos se vierde gesig in die reeks in 8:1-3.

7:10 ‘Amasia, die priester van Bet-El, het Jerobeam, die koning van Israel laat weet: Amos het ’n komplot teen u
gesmee in die midde van die huis van Israel. Die land sal nie kan uithou om al sy woorde te bevat nie
(2020:…die land sal dit nie kan uithou onder al sy woorde nie).

Amasia is ’n afstammeling van die onwettige priesters wat Jerobeam I aangestel het (1 Kon 12:31). Waarskynlik het
Jerobeam II hom as leierpriester van Bet-El aangestel. As staatspriester rapporteer hy aan Jerobeam. Jerobeam weet
blykbaar van Amos, want hy word nie aan Jerobeam voorgestel nie, net sy naam word genoem. Amos het ook in
Samaria waar Jerobeam bly, sy boodskap verkondig (3:9,12; 4:1; 6:1).

Amos se uitsprake het nou vir Amasia net te veel geword. Twee maal het Amos ballingskap vir die volk voorspel
(5:5,27; 6:7), verwoesting van die altare (3:14) peste en die uitwissing van die leër. En nou het hy ook Jerobeam se dood
met die swaard voorspel (7:9). Amasia beskou Amos se uitsprake as politieke uitsprake wat hoogverraad pleeg teen
Jerobeam as leier en teen die hele volk.Vir Amasia lê die godsdiens en die politiek op dieselfde bladsy. Amos se oproep
tot ’n opstand, soos hulle meen, geskied openlik by die volksfees te Bet-El (vgl. 2 Kon 12:32: in die agtste maand met
die loofhuttefees na die druiwe-oes met volop wyn, Num 29:12-38).

Die kerkleiers span saam teen die profeet van die HERE en roep die staatsgesag op teen Amos. So het die Joodse
leierpriesters vir Jesus by die Romeinse owerheid aangekla as ’n staatsgevaarlike profeet (Luk 23:1-2).

7:11 ‘want so het Amos gesê: met ’n swaard sal Jerobeam sterf en Israel sal beslis in ballingskap gaan, weg van sy
grondgebied af.’ (LXX het ‘as krygsgevangenes uitgedryf word,’ vir ‘in ballingskap gaan.’)

Amasia rapporteer die twee hoofsake van Amos se prediking korrek: die bedreiging van die koning se lewe. Maar
Amasia bring ’n kritiese verandering in Amos se dreigemente. Hy beweer dit is wat Amos gesê het, sonder om enigsins
na Amos se beklemtoning te verwys, dat dit alles die HERE se woorde en besluite is. Amasia het die twee gewraakte
uitsprake van Amos nie as die HERE se straf oor Jerobeam en sy volk gehoor nie, maar as ’n verkondiging van ‘n
gewelddadige opstand wat die volk tot ’n rebellie opwek. Amasia se redusering van Amos se woorde tot ’n blote
politieke krisis is ’n aanduiding van die stand van Israel se godsdiens. Hulle hoor nie meer die woord van die HERE nie.

2 Konings 14:29 sê net dat Jerobeam oorlede is, en spesifiseer nie hoe hy dood is nie. Sy seun Sagaria is egter ses
maande later deur Sallum voor die oë van die volk doodgemaak (2 Kon 15:10). Die ballingskap van Israel is reeds in
5:5,25 genoem en in Samaria aangekondig (6:1,7). Dit het stelselmatig gebeur, eers met die stamme oos van die
Jordaan, toe die noordelike stamme, en in 722 v.C. is Samaria se bevolking in ballingskap na Assirië weggevoer (2 Kon
17:5-6).

Amasia val Amos aan (7:12-13)

7:12 ‘Amasia het vir Amos gesê: Siener gaan weg, vlug vir jou (beswil) na die land van Juda;
gaan verdien jou brood daar en gaan gedra jou daar as ekstatiese profeet.
LXX … gaan lewe daar en gaan verduidelik die woorde van die gode daar.
2020 … siener, trap! en vlug vir jou eie beswil na die land van Juda; gaan verdien jou brood daar en
profeteer daar.

Die woord ‘siener’ vir iemand wat die openbarings van God sien, word deur Israel se hoofpriester Amasia
geringskattend, neerhalend, gebruik. Hy glo nie die woorde van Amos kom waarlik van die HERE af nie (vir die term
‘siener’ vir ’n profeet, vgl. 1 Sam 9:9; 2 Sam 24:11).

‘Gaan weg!’ – Amasia, as die hoof van die staatstempel (vers 13) jaag Amos weg uit Israel, as ’n ongewenste politieke
opsweper en vyand van die staat Israel en die regering van Israel. Daarby gee Amasia sy idee van ’n profeet as iemand
wat om den brode in ekstase raak, soos daar blykbaar baie profete in Israel was, soos die ongeveer 400 van Agab se
profete wat ’n gunstige uitspraak vir hom gegee het (1 Kon 6,13; vgl. Miga 3:5,11). Jesus het sy kerk ook gewaarsku
teen valse profete (Mark13:22; Matt 24:24; vgl. 2 Petr 2:1). `

7:13 ‘Maar in Bet-El mag jy nie langer as profeet optree nie, want dit is die koning se heiligdom, dit is ’n tempel
van die koninkryk.
LXX Maar in Bet-El mag jy nie langer as profeet profeteer nie, want dit is die heiligdom van die
koning, en die huis van die koninkryk.

Die tempels in Bet-El en Dan was van die begin af bedoel as politieke sentrums. Jerobeam I het die tempels gebou sodat
die koningskap nie teruggaan na die huis van Dawid nie’ en ‘hy het sommer self besluit oor die maand waarin die
Israeliete die fees moes vier’ en ‘hy het self die offer op die altaar aan die brand gesteek’ (1 Kon 12:26,33; 13:1).
Jerobeam II het ook nie afgesien van enige van die sondes wat Jerobeam die seun van Nebat vir Israel laat doen het nie
(2 Kon 14:24). Daarom noem Amasia dit die koning se heiligdom en die tempel van die koninkryk. Teen dié tempels
mag niemand iets sê nie, want dit is opstand teen die regeerder en die volk. Die HERE is nie die middelpunt van hulle
godsdiens nie. Die volk en die koning het die middelpunt geword van hulle soort godsdiens. Dit is afgodsdiens met
hulleself en hulle koning as hulle afgode waarop hulle vertrou. Hulle tempel en hulle heiligdomme moes die staat se
voortbestaan verseker. Daarom is hulle so ywerig godsdienstig. Dit is in eie belang, om den brode, soos Amasia die
profetiese werk van Amos misverstaan het.

Skrywer:  Prof Francois Malan

’n Skietlood (die derde gesig, Amos 7:7-9)

By die derde en vierde gesig gee die HERE ’n verduideliking van die gesig. By die eerste twee was dit nie nodig nie.

7:7 ‘So het Hy my laat sien: kyk! my Heer staan op ’n muur (gebou met) ’n skietlood, met ’n skietlood in sy
hand,’
(LXX i.p.v. skietlood ‘adamant’ baie harde yster – vanwaar die woord diamant kom
2020 stel vir die ‘muur van ’n skietlood’ voor: ‘loodregte muur’

’n Skietlood is ’n stuk lood onderaan ’n tou wat die bouers gebruik om te sien of die muur waaraan hulle bou loodreg
gebou word. En nou kom die inspekteur om met ’n skietlood die muur te ondersoek. Volgens vers 8 is die muur Israel
wat die HERE met ’n skietlood regop gebou het volgens sy wet en die profete wat Hy vir Israel gegee het. Maar in
Israel het onreg en ongeregtigheid hulle lewe skeef en krom laat groei. Hulle lewenswyse word nou deur die Here
inspekteer en beoordeel volgens die skietlood van sy wet. Hy wys hoe skeef hulle lewe geword het. Waar die HERE die
sprinkane en die vuur sou gestuur het, staan Hy self nou op die muur as die Here wat oor die aarde en oor sy volk
regeer. So bou die gesigte op tot ’n klimaks.

7:8 ‘Toe sê die HERE vir my, ‘Wat sien jy Amos?’ En ek antwoord ‘’n skietlood.’ Daarop sê my Heer vir my
‘Kyk! Ek lê ’n skietlood aan in die midde van my volk Israel. Ek gaan nie langer (verskonend) by hom
verbygaan nie.’

Die openbaring wat Amos gesien het, word nou deur die HERE met ’n woordopenbaring verduidelik in ’n gesprek
tussen die HERE en Amos. Die eerste twee gesigte het gebeure beskryf, sprinkane en vuur. Die skietlood is ’n simbool
vir die toetsing van die muur, van die lewenswyse van Israel. ’n Muur wat krom en skeef is, moet afgebreek word. Die
Heer van hemel en aarde noem Israel ‘my volk’ wat Hy vir Hom tussen die volke uitgekies het. Daarom gaan hulle
beoordeel word of hulle wel soos sy volk lewe. Waar die Here sy eerste twee besluite teruggetrek het, en dit deur die
eeue vir Israel gedoen het (vgl. 4:6-12), gaan dit nie weer gebeur nie (2:6-16). Hier kom nou ’n einde aan sy
lankmoedige ‘oorsien’ van Jakob se sonde. Dit word nou ’n ‘tussen julle deurgaan om julle te straf’ (5:17).

7:9 ‘En die hoë (kultiese) plekke van Isak sal met geweld verlate (sonder mense ) gemaak word, en die
heiligdomme (tempels) van Israel sal verwoes lê, en Ek sal teen die huis van Jerobeam optree met die swaard.
LXX noem die hoë plekke ‘altare van gelag (van vreugde)’ 2020: noem die hoë plekke ‘offerhoogtes.’

’n Hoogte (bāma) was gewoonlik ’n heilige plek op ’n heuwel met ’n altaar omring deur ’n heilige bos bome en
klippilare waarop die godin Astarte uitgekerf was. Die hoogtes waar Israel hulle onder groen bome op die armes se boklere
uitgestrek het langs die altare (Amos 2:8; 2 Kon 17:10) sal sonder mense wees. Dit suggereer hulle wegvoering in
ballingskap (Amos 5:27; 2 Kon 17:6), hoewel Amos nog nie weet watter volk die straf van die HERE oor Israel gaan
bring nie. Die tempels het hulle vir hulle afgode gebou by Bet-el, Gilgal en Dan met goue bulkalwers, in navolging van
die Baäldiens en Aäron se goue bulkalf (Eks 32:4). Israel noem die bulkalwers hulle God wat hulle uit Egipte uitgelei
het (1 Kon 12:28-32; Eks 32:4). Van die tempels gaan net ruïnes oorbly. Die koning moes reg en geregtigheid in Israel
handhaaf. In die huisgesin van Jerobeam is sy seun Sagaria, wat hom opgevolg het (2 Kon 14:29;15:8) voor die oë van
die volk doodgemaak (2 Kon 15:10). Die HERE sê die verlate maak van hulle altare, die verwoesting van hulle tempels
en die dood van Jerobeam II se nageslag is sy straf oor Israel wat hulle rug op Hom en sy wet gedraai het. Hy gaan self
hulle krom en verdraaide godsdienstige en staatkundige muur wat hulle gebou het, afbreek.

Skrywer: Prof Francois Malan

Hoofstukke 7-8

Die twee hoofstukke het vier gesigte van Amos met dieselfde boodskap, ’n verwerping van Amos as profeet en ’n aantal preke. ’n Vyfde gesig is in hoofstuk 9.

Sprinkane (die eerste gesig, Amos 7:1-3)

 7:1 ‘So het my Heer, die HERE, my laat sien en kyk! Hy is besig om ’n swerm sprinkane te vorm (yotsēr) aan die begin van die laat saaityd wat begin uitspruit. En kyk! dit was nogal die laat saaityd (lêqêsj) (2020: …net toe die saad van die lente opgekom het) ná (achad) die snysel (gizēj) van die koning. (LXX en kyk! ’n swerm (yētsêr) sprinkane kom uit die ooste, en kyk een (’êchad) sprinkaanlarwe (yêlêq), koning Gog (gog); Die Heer van die hele skepping, die HERE, die altydteenwoordige God van sy verbond met Israel, laat sy dienskneg Amos ’n beeld sien van sy voorneme om Israel te straf. Die gesig het Amos moontlik gesien nog voor sy vertrek na Israel. Amos die boer sien sprinkane kom. In Eksodus 10:12 is sprinkane die agtste strafplaag wat die HERE oor Egipte stuur. In Amos 4:9 het die HERE ook sprinkane belowe as straf op Israel se sonde. Die sprinkane kom egter op ’n tyd wat ’n baie groot bedreiging vir die oes en weiding inhou, aan die begin van die lente, voor die laat reëns kom. Dit kan die ganse plantegroei van die land uitroei. Dat die koning die reg gehad het om eerste te oes of gras te sny, staan nie direk in die Bybel nie. Vir die voorregte van die koning, vgl. egter 1 Sam 8:9-17. 7:2 Toe hulle die plante van die aarde klaar opgeëet het, het ek gesê: ‘My Heer, HERE, vergewe tog, hoe sal Jakob tog kan bestaan, want hy is klein.’ Nadat die sprinkane al die plante, gesaaides, weiding en die bome kaal gestroop het, wag daar hongersnood vir mens en dier. Amos tree in gesprek met die Heer van die heelal, die naam wat sy absolute verhewenheid aandui, en die altydteenwoordige genadige HERE. Amos tree in vir die afstammelinge van Jakob met wie die HERE sy genadeverbond gesluit het om Jakob se God te wees. Al wat Amos voor die HERE kan lê is Jakob se nietigheid, geen verdienste nie. In hulle trots het Israel sorgeloos gedink hulle is onkwesbaar. Teen die majesteit en mag van die HERE se toorn sien Amos hoe hulpeloos klein hulle is. Maar Amos weet hoe besorg die HERE oor die swakkes en hulpeloses is. So het Jesus ook aan die kruis gebid (Luk 23:34): ‘Vader vergeef hulle want hulle weet nie wat hulle doen nie’ en daarmee die tyd vir prediking en bekering geopen (Matt 28:19-20). 7:3 Die HERE het berou daaroor gehad. ‘Dit sal nie gebeur nie,’ het die HERE gesê. (LXX: ‘Wees spyt hieroor Here,’ en die HERE sê: ‘dit sal nie gebeur nie’). Op Amos se versoek verander die HERE sy besluit. Hy sal nie meer die sprinkane op die kwesbare tyd stuur om die plante te vernietig nie. Dit beteken nie dat Hy Israel vergewe het vir hulle oortredings nie, maar dat die HERE bereid is om die straf te verander op versoek van sy profeet. Israel het geen berou oor hulle sonde nie, maar hulle straf word uitgestel sodat Amos vir hulle kan gaan preek. So het die HERE sy plan om Israel te verdelg uitgestel op Moses se gebed (Eks 32:32-34 en 33:12-17), Lot uit Sodom gered op Abraham se versoek (Gen 18:17-33), reën gegee op Elia se gebed (1 Kon 18:42; Jakobus 5:16-18, ens.). Amos vertel vir die Israeliete hoe die HERE sy gebed om genade vir hulle verhoor het. Amos praat nie oor Israel se ondergang as iets wat hy uitgedink het nie, maar vanuit die HERE se persoonlike verhouding met hom; vanuit sy gesprek met die HERE wat hom as profeet geroep het en na sy profeet se versoeke luister en daarop reageer. Dit is die HERE, die Ek is, wat ook direk met Moses gepraat het soos ’n man met sy vriend (Eks 33:11). Abraham het in God geglo en daarom is hy ’n vriend van God genoem (Jak 2:23). So het Jesus ons geleer om persoonlik met God te praat as ‘Ons Vader’ (Matt 6:9). Vuur (die tweede gesig, Amos 7:4-6) 7:4 ‘So het my Heer, die HERE, my laat sien, en kyk! My Heer, die HERE, het tot ’n regstryd met vuur opgeroep. Dit het die groot oerwaters laat opdroog en sou ook die bewerkbare grond verteer. (LXX Die Here het vuur as straf geroep en dit het die bodemlose dieptes verteer en die Here se erfdeel verteer). Die sprinkane sou die lentegroei kom verteer. Die vuur kom as die hitte van die somerson wat die sonde van Israel in hulle reëntyd straf met ’n verskriklike droogte, wat waterbronne laat opdroog het en gesaaides gaan verskroei. Daar is ’n toename in die straf van die HERE. Die sprinkane sou opvreet wat weer kan uitspruit. Die vuur laat die onderaardse waterbronne opdroog en verbrand die landerye en weivelde. Die vuur is meer skrikwekkend as die sprinkane. Die Regter roep die nakomelinge van Jakob persoonlik op vir ’n regstryd. Genesis 7:11; 49:25 verwys na die fonteine wat uit die groot waters oopbreek, wat hier opdroog. In Deuteronomium 32:22 het die HERE gedreig dat Hy vuur sal stuur tot in die doderyk daaronder, wat ook die aarde se opbrengs sal verteer (vgl. Num 11:1 en Lev 10:2 waar die HERE vuur gestuur het). Die sewende plaag in Egipte was hael met donderslae en blitse tot op die grond (Eks 9:24). Die vuur van die HERE se toorn teen die eerste sewe nasies (Amos 1:3-2:5) bedreig nou ook vir Israel. In Mattheus 25:41 verwys Jesus na die ewige vuur wat vir die ongelowiges wag. In Lukas 17:29-30 vergelyk Jesus die oordeelsdag met die vuur en swael wat Sodom vernietig het, soos die gelykenis van die ryk man se lyding in die vuur van die doderyk in Lukas 16:23-24. Daarvan is Amos se gesig ’n vooruitskouing. 7:5 Maar ek het gesê: My Heer, HERE, hou tog asseblief op, hoe sal Jakob tog kan bestaan, want hy is klein.’ Soos Abraham die HERE weer en weer gevra het om Sodom te spaar (Gen 18:26-32), hou Amos aan om die HERE te vra om nie met sy plan voort te gaan nie. Amos vra nie weer dat die HERE moet vergewe nie, want die vorige keer het die HERE nie vergewe nie, maar net die straf uitgestel. Nou vra hy net dat die HERE nie moet voortgaan met sy plan met die verterende vuur wat Jakob tot stoppels sal verbrand nie. Hy maak weer staat op die HERE se barmhartigheid oor die swakkes met die verwysing na Jakob se kleinheid voor die magtige HERE. 7:6 ‘Die HERE het berou daaroor gehad. ‘Ook dit sal nie gebeur nie,’ het my Heer, die HERE, gesê. Soos met Abraham is die HERE lankmoedig met Amos se tweede versoek, en laat Hom ompraat deur sy gesant. Die gloeiende woestynwind word vervang deur ’n koel seewind. Dat die HERE van plan kan verander wanneer Hy daarom gevra word, getuig van die HERE se barmhartigheid, genade, lankmoedigheid, liefde en trou, sonder om iemand sonder meer vry te spreek, soos Hy Hom 660 jaar tevore aan Moses openbaar het (Eks 34:5-7).

Skrywer:  Prof Francois Malan

Amos 6 vers 12- 13

6:12 ‘Hardloop perde op ’n rotswand, of ploeg iemand die see met osse? (2020: ‘daarop’ i.p.v. ‘see’) (LXX of sal perde ophou runnik by merries) Want julle het die reg verander in ’n giftige plant en die vrug van geregtigheid in wilde-als. Die twee retoriese vrae oor die gedrag van diere beskryf ’n absurde situasie om die hoorders te laat nadink. ’n Perd se hoewe word vernietig as hy oor rotse hardloop. Daar is geen sin om die see te ploeg nie. (Die Hebreeuse woord babeqāriym vir ‘met osse’ bestaan nie; beter: bābāqār yām ‘met osse die see’) So onnosel is Israel deur die reg in hulle howe te vergiftig met valsheid en omkopery. Geregtigheid in hulle samelewing het hulle verander in bitterheid vir behoeftiges. So vernietig hulle die HERE se riglyne vir hulle verhoudings. Met die twee diere-voorbeelde word die hoorders uitgelok om die dwaasheid van hulle lewenswyse te sien soos die HERE dit sien. Die HERE het reeds gesê Abraham moet sy kinders leer om volgens die weg van die HERE te lewe met tsedākāh ‘geregtigheid’ in die samelewing en misjeppāt ‘reg’ in die regbank, sodat Hy aan Abraham kan doen wat Hy beloof het, sodat al die nasies van die aarde in hom geseën sal word (Gen 18:18-19). Spreuke 21:15 sê: Dit is ’n vreugde vir die regverdige (tsaddik) om reg (misjeppāt) te doen, en ’n verskrikking vir dié wat die verkeerde doen. 6:13 ‘Julle wat verheug is oor Lo-Dabar (wat niks is nie), wat sê: het ons dan nie in eie krag vir ons Karnajim (horings) verkry nie? ‘Wat niks is nie’ – Lo’ ‘nie’ Dābār ‘woord/saak/iets. Karnāijim beteken ’n paar horings. Horings was ’n teken van krag (vgl.Sag 1:18-20). Die 1953-vertaling en LXX vertaal Lo-Dabar as ‘wat niks is nie’ en Karnajim as ‘horings.’ 1983 en 2020-vertalings verwys na die dorpe Lo-Debar, ’n dorp oos van die Jordaan in Gilead, wat ook in Josua 13:26; 2 Samuel 9:4 en 17:27 genoem word en Karnajim, ’n belangrike stad in die Aramese gebied wat in Genesis 14:5 genoem word. In plaas van die dorp se naam Lo-Debar skryf Amos eintlik bietjie stout Lo-Dābār, wat ‘niks is nie’ beteken. Karnajim spel Amos met ’n lang ‘ā’ Karnājim wat ‘horings’ beteken. Die arrogante Israel spog oor hulle inname van die twee stede en die verowering van die gebiede om die stede. Maar Amos spot met die woord Lo-Dabar dat hulle eintlik oor ’n nietigheid spog, en Karnājim met ’n lang ‘ā’ wat horings beteken, asof hulle met eie krag horings gekry het. 2 Konings 14:25,28 vertel hoe Jerobeam II Israel se grondgebied uitgebrei het, die Oos-Jordaanse gebied terug verower het, wat die twee stede in sy ryk ingesluit het. Israel spog dat hulle dit in eie krag gedoen het. Maar 2 Konings 14:25 sê die uitbreiding van hulle gebied was in ooreenstemming met wat die HERE die God van Israel gesê het deur sy dienaar Jona seun van Amittai. Die selfversekerde Israel roem oor hulle eie krag (horings is simbool van krag) en vergeet dat die HERE die gebied aan Israel se leërs oorgegee het. Die mens wat ingenome raak oor sy eie prestasies, vergeet die Almag van God wat bo en agter alles staan. Die oorwinninkie van Israel is eintlik ’n nietigheid in vergelyking met wat die HERE nou aan hulle gaan doen, wat in vers 14 uitgespel word. Amos 6 vers 14 6:14 ‘Want kyk! (hier kom ’n belangrike aankondiging): Ek is besig om ‘n nasie teen julle op te wek, huis van Israel, is die Godspraak van die HERE, die God van die leërskare en hulle sal julle onderdruk van Lebo-Hamat af tot by die rivierbedding van die Araba. (LXX …dat julle nie in Hamat sal ingaan nie, soos van ’n vol rivier van die wildernisse – lebō’ beteken ‘ingang’). 2020: ‘Maar kyk, Ek laat teen julle, huis van Israel, ’n nasie optrek’ is die uitspraak van die HERE, wat Heerser is oor alle magte, ‘en hulle sal julle onderdruk van die Lebo-Hamat af tot by die droë loop van die Araba’ Israel roem volgens vers 13 dat hulle in eie krag – Karnajim hulle eie ‘horings,’ vir Lo-Dabar wat ‘nie iets’ is nie, vir hulle teruggevat het (2 Kon 14:25). Dit word hier aan die einde van Amos se sesde visioen aan die kaak gestel. Teenoor die mag van hulle leërs staan die HERE se leërskares in die hemel en op die aarde. Die HERE se straf antwoord op Israel se sonde, op hulle roem in hulle eie krag. ‘Want kyk:’ Hy is besig om ’n nasie se leër op te wek teen die leërs van Israel. Jerobeam II het Israel se gebied uitgebrei van die Lebo-Hamat af tot by die Dooie See in die Jordaanvallei. Maar Israel het nie erkenning gegee aan die HERE wat daardie veldslae vir hulle laat slaag het, soos die profeet Jona vir hulle gesê het nie (2 Kon 14:25). Israel het gespog dat hulle dit in eie krag gedoen het. Eintlik het hulle die afgelope 200 jaar die HERE heeltemal uit hulle lewe uitgeskakel en op hulle self vertrou, en op die afgodsbeelde wat hulle vir hulleself opgerig het. Samuel het al vir Saul gesê: ‘eiesinnigheid is afgodsdiens’ (1 Sam 15:23), want jy maak die afgod met jou eie hande, en jy glo dat die ding, wat nie kan hoor of praat nie, sal doen wat jy vir hom sê, omdat jy eintlik jou eie god is. Die HERE gaan die leër van die ander nasie stuur om Israel in hulle hele land te onderdruk, van hulle noordelikste dorp LeboHamat af tot by hulle suidelike grens by die wadi, die (droë) rivierbedding, van die Araba, die droë streek of woestyn by die Dooie See (vgl. Numeri 34:7-8,12 vir die noordgrens; 1 Kon 8:65 die land wat die HERE aan hulle gegee het). Die nasie wat die HERE opwek sal Israel onderdruk in die hele gebied van Israel, wat die armes onderdruk. Die HERE gaan ’n einde maak aan Israel se trots en selfversekerdheid. Spreuke 21:31 sê: ‘Perde kan afgerig word vir oorlog, maar dit is die HERE wat die oorwinning gee.’ Amos kondig aan dat die HERE sy oorwinning gaan vier in die totale vernietiging van Israel. Agt-en-dertig jaar ná die strafaankondiging van die HERE deur Amos (760 v.C.) het die Assiriërs in 722 v.C. Samaria ingeneem. Hulle hoofstad Samaria was die laaste van Israel se stede wat geval het, en die inwoners is in ballingskap weggevoer (2 Kon 18:9-12).

Skrywer: Prof Francois Malan