Leser vra:

Ons huur ‘n huis, die huis se nommer is 6. Daar is op 3 plekke die nommer 6 aangebring. Die huis binne en buite lyk of iemand kos teen die mure gegooi het. Ek kry vandag die gevoel om van nader te kyk. Op party plekke lyk dit of daar ‘n kruis was, maar dat die kruis doodgemaak is, ook met olie. En van die olie lyk soos ‘n plusteken, en dit lyk ook of daar trane is soos van die olie geloop het. Ek voel skielik baie ongemaklik. Moet ons dalk die huis laat salf?

Antwoord

Prof Hermie van Zyl antwoord:

Soos ek die situasie lees, is ons vraagsteller bekommerd daaroor dat die huis wat hy tans huur dalk aan okkultiese bedrywighede blootgestel is, nog erger: dalk “vervloek” is. Hy voel nou baie ongemaklik oor die huis en wonder of dit nie eers nodig is om die huis te laat “salf” voordat hulle met veiligheid en gerustheid daar kan woon nie.

‘n Mens moet natuurlik heel eerste bo alle twyfel probeer vasstel of daar wel sulke okkultiese of Satanistiese praktyke in die huis plaasgevind het. Die getal 6 wat aangebring is, die kos teen die muur, die kruis wat doodgemaak is met olie, die plusteken – al hierdie simbole kán dui op sulke bedrywighede, maar dit kan ook gewoon vandalistiese dade wees wat eintlik niks “beteken” nie, behalwe dat dit kan dui op sommige mense wat uit pure kwaadwilligheid allerlei dinge sal aanvang om ‘n huis onbewoonbaar te maak. Dalk was die vorige huurders kwaad vir die eienaar en wou hulle hom op hierdie manier “terugkry” – sy eiendom beskadig sodat hy slegs met groot moeite en koste alles weer leefbaar sal kry. Gesonde verstand en gesonde suspisie is soms al wat nodig is om ‘n situasie te “lees” en te beredder. Met ander woorde, ‘n mens moenie met die eerste beste interpretasie op loop sit nie.

Maar kom ons aanvaar dat hier wel okkultiese praktyke betrokke is, of ten minste: dat iemand met opset die huis so bemors het om dit te laat lyk asof die plek nou “getoor” of “vervloek” is. Wat maak jy dan; wat is ‘n mens se plan van aksie dan om met ‘n redelike mate van gerustheid in die huis te woon?

In die Christelike literatuur en kerklike praktyk vind mens nogal uiteenlopende maniere om die okkulte mee te beveg. Ek stel eers die twee uiterste pole van hantering, en sluit dan af met ‘n eie standpunt, wat nie net my eie is nie maar aansluit by ‘n breë stroom van denke hieroor.

Aan die een kant is daar wat mens “rasionele terapie” kan noem. Dit is om uit te gaan van die veronderstelling dat die Satan nie bestaan nie en dat daar gevolglik nie iets soos demone of die okkulte is nie. Die okkulte hou hom besig met die verborge of duistere dinge van ons bestaan, soos die oproep van dooies, die dien van Satan en sy demoneryk, heksery, sterrewiggelary, of die manipulering van demone deur middel van okkultiese rituele. (Die woord “okkulte” kom van die Latyn occultus – “verborge”, “klandestien”, “geheim” – en dui op die manifestering van buitengewone en paranormale verskynsels, waar Satan en sy demone altyd op een of ander manier figureer.) Rasionele terapie neem sy vertrekpunt in tekste soos 1 Korintiërs 8:4 (“… ons weet dat daar geen afgod in die hele wêreld is wat iets beteken nie …”); 1 Korintiërs 10:19-20 (‘n afgod het nie enige betekenis nie); en Galasiërs 4:8 wat praat van “nikswerd afgode”. Die logiese afleiding uit hierdie tekste is dat Paulus hom nie vreeslik gesteur het aan afgode of sogenaamde gode nie. Vir hom het hulle nie bestaan nie en vir alle praktiese doeleindes het hy in sy bediening glad nie met hulle rekening gehou nie. Vir hom was daar net één God, die God en Vader van Jesus Christus.

Rasionele terapie beteken dan om vir iemand wat bedreig voel deur die okkulte te sê dat dié dinge glad nie bestaan nie en dat mens enige bedrywigheid wat daarmee verband hou bloot as “nonsens” kan ignoreer. Daar is net een God, en dit is die lewende God, en as mens Hom aanbid, dan het jy niks van enige ander sogenaamde mag te vrees nie.

Prakties gesproke sal ons dus vir ons vraagsteller vanuit hierdie benadering bloot kan sê: Moet jou nie steur aan wat vroeër in die huurhuis gebeur het nie; dit kan geen invloed op jou lewe uitoefen nie. Verf die plek mooi uit, gooi die gemors weg, en gaan aan met jou lewe. Die huis sal soos enige ander een bewoonbaar wees.

Bostaande rasionele benadering is egter vir baie gelowiges te min gesê en gedoen. Hulle sal vir jou gou daarop wys dat Jesus wel die bose magte “erken” het, demone uitgedryf het, en dat sy volgelinge dieselfde gedoen het. Die einste Paulus het, ten spyte daarvan dat hy hom nie aan afgode gesteur het nie, klaarblyklik tog die Bose “erken” en by geleentheid selfs ‘n waarsêersgees uit ‘n slavin gedryf (Hand 16:16-18). En Efesiërs 6:12 sê ook dat ons stryd in die wêreld nie teen vlees en bloed is nie, maar teen elke bose gees in die lug. (Daar is natuurlik ‘n verskil tussen die erkenning van afgode, enersyds, en die erkenning van die Bose, andersyds, maar dit is ‘n onderwerp op sy eie; vir alle praktiese doeleindes hang dié twee sake nóú saam.)

Dus, aan die ander kant van die spektrum is daar gelowiges wat nie tevrede is met ‘n bloot rasionele benadering teen die okkulte nie. Hulle sal eerder praktyke en rituele daarstel waarmee die Bose aktief beveg kan word. Dit word dan amper ‘n soort teenpool vir okkultiese rituele, om laasgenoemde te “neutraliseer”. Dis dan dat ‘n mens praktyke kry soos gebedskettings waar mense opgekommandeer word om in skofte 24 uur aaneen in gebed te verkeer ten einde die mag van die Bose te bind, of waar ‘n huis met “heilige olie” gesalf word om dit teen bose magte te beskerm, of waar gelowiges opgeroep word om “laer te trek” om ‘n huis deur rondom die huis te stap en gebedsformules te prewel waardeur die bose geeste dan besweer sou word.

Persoonlik dink ek die antwoord lê êrens tussen bogenoemde twee uiterste pole. ‘n Mens hoef nie die bestaan van die Bose te ontken nie, maar jy hoef ook nie duiwelbehep te wees nie. Hoe minder aandag ‘n mens aan die Bose skenk, hoe beter is dit vir jou gemoedsrus. Want jy kan later so fokus op die duiwel dat hy eintlik al jou aandag en energie in beslag neem. En natuurlik, die Satan hou daarvan, want hoe meer aandag jy aan hom skenk, hoe meer tevrede is hy. Maar die beste manier om die duiwel te beveg, is om Christus-gefokus te lewe, jou toe te wy aan Hom en sy koninkryk, in die wonderlike wete dat Hy klaar die Bose oorwin het. Jy hoef nie jou eie klein geveggie elke keer aan te knoop om die bose bedrywighede van die duiwel en sy trawante buite werking te stel nie. Wie dus sy of haar lewe wy aan Christus het eintlik nie tyd oor om nog die bose met allerlei praktyke aktief te bestry nie. Trouens, die soort oorlogvoering teen die Bose waartoe Efesiërs 6 ons oproep is myns insiens nie om allerlei rituele en programme daar te stel om die werk van die Bose te neutraliseer nie, maar gewoon om – soos dit daar staan – met die waarheid, die evangelie van vrede, geloof, en die verlossing in Christus elke dag in jou hart te lewe. Dis voldoende beskerming teen enige bose mag of gees se vurige pyle.

My raad aan ons vraagsteller sou dus wees om hom nie te vreeslik moeg te maak oor wat die simbole in sy huurhuis alles mag beteken, wat alles daar gebeur het, en hoe om dit met allerlei rituele te neutraliseer nie. Selfs al sou ‘n mens iemand kry om die huis te “suiwer”, moet jy altyd onthou dis nie die rituele wat die reiniging doen nie, maar die Een waarna die rituele verwys, naamlik Christus wat die Bose oorwin het. Die rituele werk nie outomaties, op ‘n soort magies toweragtige manier nie, maar hulle is bloot simbolies van wat Christus reeds gedoen het. Daar is niks in die olie – of wat ook al gebruik word om die huis mee te salf – wat die suiwering kan doen nie. Dis slegs wanneer jy deur die geloof aanvaar dat Christus klaar – eens en vir altyd – die Bose ontmagtig het, dat die rituele vir jou enige betekenis sal hê, want Hy is die Een wat sterker is, Hy is die Een wat die sterk man (die Bose) se huis binnegegaan en onttroon het (Matt 12:28-29). Óns kan dit nie doen nie. Trouens, ek wil so ver gaan om te sê dat as ons net op die salwingsrituele vertrou, kom dit neer op “Christelike towery”; ons stel dit dan in die plek van Christus se oorwinningswerk, en dít is niks anders nie as ‘n mosie van wantroue in Hom; die rituele is dan vir ons belangriker as Christus self. Maar as jy die rituele bloot sien as simbolies van wat jy in elk geval glo, naamlik dat Christus jou bewaar, dan is dit seker aanvaarbaar, dan werk die rituele amper soos met die doop en die nagmaal. Van die sakramente glo ons ook dat dit nie die blote gebruik daarvan is wat red nie. Nee, ons gebruik dit in die geloof dat dit as versterking en verseëling simbolies heenwys na Christus se verlossingswerk wat ons red.

Dus die heel belangrikste wat ons vir ons vraagsteller moet sê, is dit: Glo dat Christus saam met julle daar intrek en saam met julle die huis bewoon. Dan is die huis klaar gesalf. Leef elke dag uit sy oorwinning, eien dit deur die geloof vir julle toe, en woon in vrede.

Skrywer:  Prof Hermie van Zyl

Franco vra:

In sy antwoond skryf hy dat “By die skepping het God die Sabbat as gawe aan die mens gegee, nie as ‘n wet nie….”
Waar kom prof Francois Malan aan die stelling want volgens Eksodus 20: 9-11 (Die 10 gebooie) verstaan ek dit anders. Help asseblief.
Ek verstaan ook nie die sewende dag as ons eerste dag nie… Hoe werk dit en waar in die Bybel staan dit..Ek kort hulp ..

 

Antwoord:

Prof Francois Malan antwoord:

Vraag 1: “By die skepping het God die Sabbat as gawe aan die mens gegee, nie as ‘n wet nie…volgens Eksodus 20: 9-11 (Die 10 gebooie) verstaan ek dit anders.”

Vergelyk Jesus se verklaring van die Sabbat: ‘Die Sabbat is gemaak vir die mens en nie die mens vir die Sabbat nie, daarom is die Seun van die Mens Here, óók van die Sabbat (Markus 2:27-28). Die passiewe vorm van die werkwoord ‘is gemaak’ impliseer dat dit God is wat die Sabbat vir die mens gemaak het om gereeld op dié dag sy daaglikse arbeid te onderbreek; en dit te heilig beteken dat die mens homself op die dag spesiaal aan die Here en sy diens sal wy. Volgens Jesus se uitspraak dat Hy die Here is wat die seggenskap oor die Sabbat het en oor al die dae van die week, soos geïmpliseer in ‘óók,’ beteken dit dat dit ’n dag is wat Hy elke week aan ons skenk om ons daaglikse werk te onderbreek en ons aan Hom te wy.

Volgens Genesis 2:3 het God die sewende dag geseën en geheilig. Die seën van die dag wat God vir die mens gee is dat God met die mens gemeenskap wil hou, om saam met God fees te vier, en ons met sy liefdeswoord te versterk vir die week wat voorlê se arbeid. Eers dankbaar saam met God feesvier om van sy skepping en sy woord te geniet en daardeur versterk te word vir werk in sy tuin; eers vryheid en dan arbeid; eers die vrde van God geniet en dan die stryd van die week aan te pak.

Dat God die dag geheilig het beteken dat die Here die dag vir Hom opeis as sy dag, die dag van die Here, waarop Hy die mens wil beskerm, en ongestoord met hom wil praat, en van sy genade en liefde wil oortuig (vgl. Eks 34:5-7).

Volgens Deuteronomium 5:15 is dit om ook ons werksmense die rus te gun. In Deutr. 5:15 herinner die Here die Israeliete dat hulle in Egipte slawe was wat sewe dae ’n week moes werk en dat die Here hulle met sy groot krag en magtige dade daaruit bevry het. Daarom het Jesus die Sabbat verander van ’n wet na ’n geskenk van God aan die mensdom soos dit van die begin af was.

In Markus 3:4 daag Jesus die Fariseërs uit met die vraag: ‘Is dit toelaatbaar om op die Sabbat goed te doen of sleg te doen, om ’n lewe te red of dood te maak?’ Toe maak hy die man met die verdorde hand daar in die sinagoge gesond en die Fariseërs gaan uit en begin dadelik op die Sabbat planne beraam om Hom dood te maak. Sommige van die Fariseërs het ook gesê ‘Hierdie man kom nie van God nie, want hy hou nie die Sabbat nie,’ en dit omdat Hy die blindgebore man op die sabbatdag genees het (Johannes 9:16).

Net voor Jesus se verklaring in Markus 2:33-38 (ook in Lukas 6:1-5) dat Hy die Here is oor die Sabbat, het Jesus twee gelykenisse vertel om te verduidelik dat Hy met ’n nuwe lewenswyse en gebruike kom, en dat jy nie ’n nuwe lap op ’n ou kledingstuk kan werk nie, en nie nuwe wyn in ou leersakke kan gooi nie (Markus 2:18-22; Lukas 5:37-39). Hebreërs 8:8-13 praat van die nuwe verbond die Here, wat die verouderde wettiese verbond van Eksodus 20 wat by Sinai met hulle gesluit is, vervang omdat Israel dit verbreek het. En wat verouderd verklaar en afgeleef, is naby aan verdwyning. In die nuwe verbond gee die Here sy wette in ons verstand en graveer dit op ons harte dat Hy ons God is en ons sy volk. Dit is die Here se verbond van genade om nie meer aan ons sondes te dink nie. Paulus sê: As ons op grond van die wet vrygespreek wil word, is ons van Christus afgesny en verbeur ons die genade van God (Galasiërs 5:5).

 

Vraag 2. ‘Ek verstaan ook nie die sewende dag as ons eerste dag nie… Hoe werk dit en waar in die Bybel staan dit..Ek kort hulp ..’

Die woord sabbat beteken eintlik ‘ophou,’ en Genesis 2:2 se digvorm kan eintlik vertaal word met:

En op die sewende dag was God klaar

met die taak wat Hy verrig het;

en op die sewende dag het Hy opgehou

met die hele taak wat Hy verrig het.

Dan beteken dit dat God nie ophou werk het op die sewende dag nie, maar dat Hy met die skeppingstaak opgehou het. Daarom kan Jesus in Johannes 5:17 sê: ‘My Vader is tot nou toe steeds aan die werk, en Ek is ook aan die werk.’ Dit het Hy gesê as regverdiging vir sy genesing van die siek man by die bad van Betesda op die Sabbat.

Die Here het volgens Genesis 2:2 op die sewende dag opgehou met al sy skeppingswerk, en die dag daarom geseën en dit geheilig (Genesis 2:2-3). God het die mens aan die einde van die sesde dag gemaak (Gen 2:24-31). Daarom was God se sewende dag die eerste dag van die mens se lewe op God se aarde, die dag wat deur die Here geseën is en aan God gewy is. Ná die mens se eerste dag, op die dag toe God opgehou het met sy skeppingstaak, het die mens uit dankbaarheid vir ses dae gaan werk, om die tuin wat die Here vir die mens gemaak het te bewerk en op te pas (Gen 2:8,15).

Jesus is op Sondagmôre uit die dood opgewek en het op dié eerste dag van die week reeds aan sy dissipels verskyn (Matteus 28:1; Markus 16:1-6; Lukas 24:1-7; 13-40; Johannes 20:1,2,19). Die christene het die opstandingsdag van Jesus die ‘dag van die Here’ genoem (Openbaring 1:10). Volgens Handelinge 20:7 en 1 Korinthiërs 16:2 het die gelowiges op die eerste dag van die week, op Sondae, bymekaargekom vir hulle gemeenskaplike maaltyd en nagmaal.

Die woord Pinkster kom van die Grieks vir 50 (pentekoste). Op die vyftigste dag na Paasfees het die Jode hulle dankfees vir die oes gehou, die dag na die sewende Sabbat vanaf die fees van die eerstelinge (Levitikus 23:15-16). Op die vyftigste dag, op Sondag, is die Heilige Gees uitgestort en het die kerk eintlik begin funksioneer as ’n gemeenskap van gelowiges in Christus Jesus onder die leiding van die Heilige Gees (Hand.2:1-4).

Wanneer Paulus in ‘n stad by die Jode begin met sy sendingwerk, gaan hy na die sinagoge op ‘n Sabbatdag (Handelinge 13:14-15), maar vir die gelowige gemeentes preek hy op Sondag (Handelinge 20:7). Aan die bekeerlinge uit die nie-Jode het Paulus nie die onderhouding van die Sabbat verkondig nie, hoewel hy Christene wat nog die Sabbat hou nie veroordeel nie (Romeine 14:1,5-6, hoewel hy hulle as swak in die geloof beskou; ook Kolossense 2:16-17, wat egter ook sê dat die Sabbat ’n skaduwee is van dit wat aan die kom was, maar die werklikheid is Christus). Eintlik verkondig Paulus vryheid van die Joodse wette en gebruike soos die Sabbat, vasdae, feesdae en -jare, en ‘n lewe wat aan Christus verbind is (Galasiërs 4:9-11; Romeine 14:8-9). By die vergadering van apostels en gelowiges in Jerusalem is die onderhouding van die Sabbat nie een van die vier dinge wat hulle onder leiding van die Heilige Gees van die bekeerlinge uit die nasies gevra word nie (vgl. Handelinge 15:28-29).

In Kolossense 2:16-17 reageer Paulus teen die dwaalleraars wat o.a. die onderhouding van die Sabbat as ‘n maatstaf van ware godsdienstigheid vereis. Paulus beskou dit as ‘n skaduwee van Christus wat sou kom, en dat dit nou die betekenis van Christus verduister. Die voorskrifte en gebooie van die Ou Testament was die skaduwee wat die buitelyne van Christus vertoon het. Maar nou het Hy gekom, en moet ons nie langer aan die skadubeeld vashou nie, maar in liefde en dankbaarheid saam met Hom en vir Hom lewe (vgl. ook Hebreërs 8:5-6,13 wat sê dat die ou verbond met sy wette vervang is deur die nuwe verbond van genade wat Christus gebring het).

Skrywer: Prof Francois Malan

Jakob vra:

Die erkende, gewone interpretasie van die Skeppingsverhaal hou nog altyd heelwat verskillende strydpunte in tussen mense wat dit letterlik (bv. 6 dae) of nie, vertolk, en selfs ook met evolusie, en ook die erfsonde spruit hieruit voort.

Hierdie uitleg lyk vir my meer aanvaarbaar.

Antwoord:

Prof Herrie van Rooy antwoord soos volg:

GENESIS 1

Die eerste 11 hoofstukke van Genesis  kan genoem word die proloog tot die Woord van  God wat Hy aan Sy mensdom rig.Dit is onmoontlik  om God se bemoeienis met die volk Israel, en daarmee die mensdom,  te verstaan as jy nie die voorskou van hierdie eerste hoofstukke gehad het nie.

Met Abraham  begin die verhaal van God en Sy Mense!

God probeer nie in Genesis 1 om ‘n wetenskaplike of historiese  weergawe van die skepping van die heelal te gee nie.

Genesis 1  gaan in die eerste plek  oor God:   Wie is God?

# Wie ?,  is hierdie skepper?

#   Let op  dat in hfst 1  in die Hebreeus  God se naam  ‘Elohim’  gebruik word.

Dit word meestal  vertaal as  ‘Almagtige God’,  of  ‘God die Skepper’.

*  Hy  skep en  beheer die  “groot en magtige gode”  van daardie tyd:

… die son en maan ….

#   In hfst 2  word God se naam  ‘Jaweh’  gebruik.   Dit is hoe die volk Israel Hom ken.  Dit is ook die naam wat gebruik word wanneer daar ‘n verhouding met God ter sprake is.  Afrikaans:  Die HERE  God.

Syfers:     Sy naam verskyn 35 x in die eerste 31  verse)

3 = God se getal,  7 = die volkome, perfekte getal:

 

In hoofstuk 1 kry ons:

– 3 x  SKEP God uit niks: 1; v3-skep lig, 2; v16-son &maan,

3; 21-seediere

– 3 x  MAAK  God  iets: 1; v6,7-maak gewelf, 2;  v25 land-diere,

3;  v26 die mens. (v27-geskep as beeld- vergl 2:7)

– 3 x  NOEM (gee naam) GOD iets: 1; v5-noem dag & nag,

2; v8 noem gewelf, 3; v10-aarde & see.

– 3 x SEëN God iets:

**7 x sien God dat dit goed is: v’e,

4(1),  10(2),  12(3),  18(4),  21(5),  25(6),  31(7),

**7  net 7 woorde, in die oorspronklike Hebreeus, in die  eerste en die

laaste 3 sinne van hierdie hoofstuk.

 

Kom ons kyk  in die breë  watter beeld hier geskep word:

• God is ewig: Voor alles ….  was Hy reeds daar:

Hy wat  is … wat was ….  en wat sal wees!

Alpha en Omega ….  ewig

• Dit beeld die almag van God uit:

Dit lyk so maklik!  Hy spreek net!  “Toe het God gesê:”

….. en die HEELAL was daar!

• Dit beeld Sy heerskappy uit:

ALLES  se bestaan is aan Hom te danke!  ‘1:1’

• Hy verander die chaos in orde, ….  deur ‘n woord te sê. ‘1:2’
• Hy verdryf die Boosheid: ‘dit was  donker op die diep waters’:

                        ‘laat daar LIG  wees’    … wat die duister  verdryf!

 

Let Op:  In die eerste 3 dae tem God die magte wat by die mens vrees inboesem:  duisternis,  watermassa(Bose), en onherbergsaamheid.

In die laaste 3 dae  vul Hy die aarde met lewe.

 

Vers 1:   ‘Begin’   van Wat?  …… ?

God se verhaal van lewe saam met Sy mense!

Dis  die begin,   maar GOD  was alreeds daar …..  Hy is …!

Vers 2:   “…donker, diep waters…”  daar waar die bose magte woon”

“…. maar die Gees van God sweef oor die waters …”

Hoekom? …..?              … die waters is onder Sy beheer!!

Vers 3:   Dit is ‘n Koninklike  BEVEL  van die Koning van die Heelal!

Dit word onmiddelik  gehoorsaam deur dit wat Hy geskep het!

Wat is hierdie lig? …  Vergl:

2Kor 4:5,6(236);  Joh 1:1-8(122);   Joh 12:35,36(141);

Mat 4:12-17(8);  Openb 21:23,24.

Vers 5:  God gee name: Dag en Nag.  Om naam  te gee beteken jy

oefen gesag uit, heers daaroor,  dis jou eiendom.

Vers 14:  Hier  “skep”  God  TYD!

LET OP!  God noem nie Son en Maan by name nie!  Die vroeë

volke het geglo die son en maan gee lig,  EN DUS LEWE!

Hulle is beskou en aanbid as gode.

Vers 31: God beskou Sy skepping:

Hy beoordeel ALLES:  dit is  BAIE GOED!

GENESIS 2

VOORAF:

Hoofstuk 1 van Genesis,  is die hoofstuk oor die Skeppende God.

In hoofstuk 2,   toon God vir ons wat die verhoudings onderling in hierdie skepping is.

Hierdie hoofstuk beeld verhoudings uit.

Die hoof boodskap van die Bybel is juis ‘n verhaal van die verhouding tussen God en sy mensdom, en ook van mense onderling …..  vertikale en horisontale  verhoudings!

 

God skep ‘n tuin met alles wat mooi en nodig is vir lewe,  in oorvloed.

Wat ‘n  WONDERLIKE WOONPLEK vir mens en dier!

God het  ALLES  VOORSIEN:

Alles en almal  kan hier leef en gelukkig wees!

 

Vers 7:  Die mens is deel van die aarde:  ‘uit stof v/d aarde geVORM’

Soos ‘n kunstenaar  ‘n beeld uit klei vorm.

‘… lewensasem in sy neus geblaas,  sodat die mens ‘n

 LEWENDE WESE  geword het’.

Die diere, voëls en vissse was ook LEWEND!

Wat is die verskil?           Is dit die Heilige Gees?

(wind, asem en gees is dieselfde woord in Hebreeus!)

Mét God se Gees, dan júís  beeld van God?

Johannes 3,6;  53 & NLV,  “Wat uit die menslike liggaam gebore is,  is menslik,  en wat uit die Gees gebore is, is gees.”

 

Vers 9:   Die 2 bome:

God het vrugte en sade aangewys as mense se voedsel.

Bome se vrugte is mense se aangewese voedsel.

Maar,   van een boom  mag hulle nie eet nie!

Die boom van kennis van goed en kwaad.

Wat beteken dit?

Om te ken=ken baie goed/intiem

belewenis daarvan gehad,

baie intiem daarby betrokke gewees

Sien 4:1, OV; “En die mens het sy vrou, Eva  beken,  en sy het swanger geword …..”

 

‘…kennis van goed en kwaad … ‘  beteken dus om dit baie goed/intiem te ken, dit te beleef, daarby betrokke te wees.

Dan word die eet van hierdie boom se vrugte, simbool van baie meer as “om net ‘n appel te eet”!

 

Dink ook aan die           ‘Boom van die Lewe’:  In die middel van die tuin.

Maklik om by uit te kom …..   NIE VERBODE NIE!

HOEKOM NIE??!                       Sien: Openb 22:1

Vers 20-24:

Skepping v/d vrou:   Sy is “gemaak”   nie geskep!

Die beeld wat weergegee word,  is NIE  dat die vrou die man se

gelyke is nie:  Sy  is hulp vir hom om sy taak uit te voer.

Sy maak van hom volledig mens.

Sy is sy  “counterpart” ,  sy ander helfte.

Hulle het verskillende eienskappe vir verskillende take.

Één,  één,   is hulle of  man of vrou,

Tesame is hulle volledig mens.

Hierdie “tweede”   skepping van die mens  is nog dieselfde “skepping”  wat ons in 1:26-28.

Let daar op dat   DIE MENS (één) hier geskep word!

Maar dan word van   HULLE gepraat! 27,28!

Hier in hfst 1,  word die MENSHEID (Adahm)   geskep.

 

GENESIS   3

Hoe lank het Adam en Eva in die tuin van Eden gewoon?

(Eden beteken “delight”  di . plesier, genot,  vreugde)

 

‘n Maand?   Een jaar?   1,000 jaar?  Langer?

Dit moes ‘n aansienlike tyd wees, om al die name te kon gee, en ook saam met God te lewe. (Saam met God te wandel). Set is gebore nadat Adam en Eva uit die tuin verdryf is. Hy is gebore toe Adam 130 jaar oud was. As hy gebore is na Abel se dood, was die vrblyf in die tuin op die meeste ongeveer 100 jaar, maar die Bybel gee nie regtig gegewens hieroor nie.

 

Alles in die tuin was vir die mens se lewe,  vreugde  en blydskap;  die bome, vrugte,  oorvloed lewegewende water,  en die teenwoordigheid en lewe saam met God.  Gen. 2:8,9.

Dit  was die  ideale verhouding tussen God en sy mense: ‘n Lewe,  in liefde, vrede en onskuld, in die pragtigste tuin wat oorloop van oorvloed en  Belofte!

Vergelyk huierdie tuin met die Nuwe Jerusalem in Openbaring 21. God eindig met sy mensdom waar Hy met hulle begin het. Die oorspronklike mens is terug by sy God soos in die begin!

 

Die mens word aangestel as heerser oor die aarde,

en om daar voorberei te word vir die ewigheid. 

 

God skep ‘n toets vir die mens se liefde,  deur  ander opsies moontlik te maak waardeur die mens se liefde bevestig kan  word.

Daarom is die mens nie willose robotte nie.

Sonder ‘n alternatiewe keuse sou die mens robotagtig slegs navolger en slaaf van God wees.

God skep juis vir Hom mense na sy beeld wat werklik deur vrywillige keuse kies om God lief te hê,  selfs tot die dood !  Vry,  niks en niemand se slawe nie.

Liefde gedy juis in vryheid!

 

Job, onder andere, vertel hoe die Verleier, die Aanklaer,  mense se liefde en gehoorsaamheid vir en aan God toets.

 

God skep ook die Verleier, die Aanklaer, die Satan, die slang,  die Dier uit die aarde,  die  Bose Trio.

 

Oorwinning oor die versoekings van die  Bose,  is juis bewys van die mens se liefde vir God.

Die stryd wat die Bose voer om die mens se liefde te wen,  loop soos ‘n draad deur die geskiedenis van die mensdom in die Bybel.

Paulus sê in Efes 6 ons stryd is nie teen vlees en bloed nie,  maar teen die bose magte en geeste, en vir hierdie stryd het ons die wapenrusting van God nodig.

 

God self verlei niemand nie. Waarom sal Hy satan se werk doen?

Jesus sê ‘n koninkryk wat in homself verdeeld is,  gaan tot niet.

Ons vind die verleier telkens in Israel se geskiedenis,

by Jesus in die woestyn,

by die skrifgeleerdes wat die Messias nie herken nie,

maar Hom laat kruisig!.

Hierdie geveg tussen God en die bose

speel ‘n groot rol in die Openbaring-boek van Johannes.

In hierdie smeltkroes van die aardse lewe word die mens voorberei en gelouter

vir die ewige lewe saam met God in sy wonderlike heelal.

 

“JY IS HIER GEPLAAS OM VIR DIE EWIGHEID VOOR TE BEREI!”

Rick Warren.

 

Die lewe van die mens in hierdie tuin was ‘n lewe vol vreugde en liefde saam met God. Daar was geen spanning in hierdie verhouding nie: geen skuldgevoelens nie.  Maar die mens se liefde teenoor God is ook nooit  onder druk geplaas nie.

Die mens het net liefde en die goeie geken.  Die kwaad het hy nog nie geken nie!

 

Die mens was onskuldig en sonder sonde;  hulle het geen bedekking nodig gehad nie, want  hulle had niks om van te vlug, of om voor skaam te wees,  of om oor skuldig te voel nie:

Tot dié dag waarop die versoeker twyfel kom saai: Die slang was   listiger  as al die wilde diere …  en het vir die vrou gevra:  “Het God  werklik  gesê julle mag van   geen boom  in die tuin eet nie.”    Gen.3 1-7. (Let op hoe verleidelik: ‘n lokval word gestel!)

Die inligting dat dit ‘n slang  was, is nie so belangrik as dat hy  listig  (slim, uitgeslape, oorredend, verleidelik)  was nie!

 

Vergelyk: NLV(nuwe lewende vertaling): “Het God  regtig  gesê julle mag  niks  van die vrugte in die tuin eet nie?”

Sien ook: Aanval op Job,  Joh.8:39-44,  2Kor.11:3, 14,  Openb.12:7-9, 20:1-3.

 

Satan oordryf en verdraai God se opdrag om twyfel te saai.

 

(Vergelyk  vandag  se toepassing van hierdie manier om twyfel te saai!)

 

Die Mens het voor sy eerste versoeking gekom:

Met alles so pragtig en  oorvloedig heerlik, alles wat ‘n mens se hart begeer tot sy beskikking …..  en met die vryheid van keuse,  was die mens werklik in die paradys;  en dan nog voortdurend saam met God.

 

Listigheid bring die versoeking:  ” …. het God regtig gesê? ….”  (hoekom sou God dan só sê?)

Dit bring:  …. nuuskierigheid, …… twyfel.

(God se opdrag was ondubbelsinnig: Eet …dan sal jy  sekerlik  sterf! Gen 2:17)

Maar die mens bly lewe! Wat sterf dan?

 

Nuuskierigheid en twyfel laat Adam en Eva die verkeerde keuse maak: Hulle kies teen God, teen Sy bevel:  Hulle is ongehoorsaam.

 

Gen 3:22,  ” Toe het die Here God gesê: ‘Die mens het nou soos een van ons geword deurdat hy alles ken. As hy nou net nie sy hand uitsteek en die vrug van die boom van die lewe vat en daarvan eet en altyd bly lewe nie.

(nou raak hierdie boom van die lewe se eienskap belangrik, want die mens het  VIR  die bose gekies)

 

Dit verbreek die volmaakte verhouding met God …..  en die mens se onskuld!

 

Die mens se diepste wese is hierdeur be-invloed, hy het in die mag van die bose beland deur sy ongehoorsaamheid.  Ef 2:1-3.

Die mens het hier  die geestelike dood gesterf.

Die Lewe met God in Eden,  word streng beskerm.   1:23,24.

 

Mense kan die Lewe  slegs deur ‘n  wedergeboorte, weer terugkry:

‘n geboorte van Bo,

‘n geestelike geboorte,

Joh 3.

 

Vers  14-19:  Hierdie deel is in gedig-vorm: Dit is veelseggend.  As God of sy profete in die Skrif  sy gedagtes meedeel, word dit in prosa-vorm gedoen.  Dit is net wanneer Sy gevoelens meegedeel word,  dat die digvorm  weergegee word.

 

Let op:  Die aarde word vervloek,  maar die mens word gestraf!

Hierdie klink alles reg vir my.

Hoofstuk 2  word na die mens gekyk in terme van twee verhoudings:

1. Die mens se verhouding tot die aarde (“uit die stof van die aarde”)

Die mens is  DEEL  van die aarde=  baie nou verwant.

2. Die man en vrou is deel van mekaar! Nog nouer verwant!

Adam beteken:  (van die) grond,  en Eva,  (van die) Lewe.

3. In 1:26,27   word die mens in sy verhouding tot God geskep:

Sy verteenwoordiger,  nog meer: sy BEELD,

dws as jy die mens sien,   kan jy dink dat dit is God!

(onthou hoe ons in Openbaring dieselfde beeld/

gebeurtenis  uit verskillende hoeke sien!?)

Slegs Één  is die  EWEBEELD  van God:   Hebr.1:3

 

Vers 25:   KAAL:   Onskuldig,   sonder sonde,  of die vlek van sonde.

Die Bybel verwys ook na die gelowiges se  WIT  klere; simbolies.

Later word die eerste offerdier geslag om vir hulle velklere aan te trek!

Skrywer:  Prof Herrie van Rooy

Leser vra:

Goeie more, iemand het my nou gevra waar dit in die bybel staan dat iemand sonder n kroontjie nie in die hemel kan ingaan nie.

Antwoord:

Prof Fancois Malan antwoord:

Nee, dit staan nêrens in die Bybel nie. Die Bybel ken net een voorwaarde om in die hemel in te gaan: dit is om te glo in Jesus Christus as die Seun van God wat vir jou sonde gesterf het om van jou ’n kind van God te maak. Hy het die straf op al ons sonde gedra en ons verhouding met God reggemaak.

In Johannes 1:29 sê Johannes die Doper vir die mense toe Jesus na Hom toe kom ‘Kyk! Daar is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem.’

Johannes 1:12 sê: ‘Aan almal wat Hom aanvaar het, hulle wat in sy Naam glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te wees.’

In Galasiërs 3:26-29 sê Paulus: ‘Julle is immers almal kinders van God deur die geloof in Christus Jesus, want julle wat in Christus gedoop is, het Christus soos ’n kleed aangetrek. Daar is nou nie meer Jood of Griek, nie meer slaaf of vryman, nie meer man of vrou nie, want julle almal is één in Christus Jesus! En as julle aan Christus behoort, dan is julle nakomelinge van Abraham en ooreenkomstig die belofte (van God) erfgename (van die ewige lewe).

Johannes 3:16 sê: ‘Want so lief het God die wêreld gehad dat Hy sy enigste Seun gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo, nie verlore gaan nie, maar die ewige lewe kan hê.’

Skrywer: Prof Francois Malan