To demand from others what the Spirit Himself patiently endures is to exalt ourselves above God. —R.C. Sproul

Fokus ons na binne of na buite

Tony Morgan het na 200 verskillende gemeentes gekyk. Hy kom tot die gevolgtrekking dat ‘n gemeente se gesondheid bepaal word deur sy fokus – na binne of na buite. Dit ook die saak wat die meeste spanning veroorsaak as oor verandering besluit moet word.

Die basiese vraag is: Wat is ons bereid om te doen vir mense buite die gemeente en buite ons geloof? Vir party gemeentes is dit omtrent alles; vir ander is dit omtrent niks nie, want hulle is bang hulle verloor van hulle bestaande lidmate. Kom ons kyk na die eienskappe van hierdie twee tipes gemeentes.

• Gemeente na buite gefokus. Die primêre uitdaging is hoe om mense te help met hulle geestelike reis nadat hulle Christus aanvaar het. Meeste van hierdie gemeentes is baie sensitief vir hierdie uitdaging. Hulle leiers is baie ongemaklik met mense wat geestelik vasval. Hulle besef dat hierdie mense met ‘n lewenskragtige verhouding met Jesus Christus wil aanhou om ongelowiges te bereik.
• Gemeente na binne gefokus. Die primêre uitdaging is hoe om mense wat nie ‘n verhouding met Jesus Christus het nie, te bereik. Meeste van hierdie gemeentes is nie juis sensitief vir hierdie uitdaging nie. Die leiers is baie ongemaklik met enige verandering, want dit mag lidmate wegdryf … en hulle inkomste benadeel. ‘n Gemeente wat nie fokus op die uitreik na nuwe mense nie, is al klaar aan die agteruitgaan. Indien die gemeente nie verander nie, is daar net een eindresultaat: dood van die gemeente.

Dit is belangrik dat gemeentes wat na buite fokus ‘n doelbewuste plan moet hê vir geestelike ontwikkeling. Dit sluit in geleenthede vir dissipelskap bo en behalwe die eredienste op ‘n Sondag. Meeste van die “nuwe” lidmate is betrokke hierby.

Gemeentes wat na binne fokus het nooit ‘n doelgerigte plan om mense buite die gemeente (ongelowiges) te bereik nie. Hulle hoop dat ongelowiges sal hoor wat hulle vir hulle lidmate doen en by hulle sal aansluit. Dit is ‘n strategie wat net nie werk nie.

Watter soort gemeente het julle? Is julle bereid om die primêre uitdaging van daardie soort gemeentes aan te pak? Aanvaar die uitdaging, maar onthou net … party mense gaan ongemaklik voel.

Blog39c

Has this world been so kind to you that you should leave it with regret?  There are better things ahead than any we leave behind. —C.S. Lewis

Die grootste tragedie van die kerk

Evangelisasie is besig om dood te loop. Waar gemeentes nog numeries groei is dit omdat hulle lidmate van ander gemeentes getrek het. In min gemeentes is daar nog ‘n passie vir evangelisasie. Sodra evangelisasie nie meer ‘n prioriteit vir kerke is nie, sal die kerk mettertyd doodgaan.

Hoekom moet evangelisasie ‘n prioriteit in gemeentes wees? Thom Rainer het sewe redes geïdentifiseer.

• Jesus Christus het dit beveel. Lees net sy laaste opdrag aan sy dissipels in Matteus 28:18 – 20. Gaan dan na al die nasies toe en maak die mense my dissipels. Daar is baie ander plekke waar die prioriteit van evangelisasie ook duidelik gemaak word. God het beveel; ons moet gehoorsaam.
• Want Christus is die enigste  weg van verlossing. Ek is die weg en die waarheid en die lewe. Niemand kom na die Vader toe behalwe deur My nie (Johannes 14:6). Net een weg. Jesus het ‘n dringende en eksklusiewe boodskap gehad. Ons moet dit uitdra.
• Want Christus het vir die wêreld gesterf. Jesus is die enigste weg, maar Hy het ‘n weg vir ons gegee. Dit is ‘n dringende boodskap wat vertel moet word.
• Gemeentes wat nie doelbewus evangelisasie prioritiseer nie, doen dit nie of doen dit sleg. Maak seker evangelisasie is ‘n prioriteit in jou gemeente.
• Gemeentes wat nie na buite beweeg nie, kry ‘n obsessie na binne. Waar spandeer jou gemeente sy tyd en energie? Binnegevegte? Aanbiddingsoorloë? Magstryde?  Dit is obsessie na binne. Maak evangelisasie ‘n prioriteit en die fokus skuif na buite – daar is nie meer tyd vir al die binnegevegte nie.
• Gemeentes word selfvoldaan as hulle net lidmate van ander gemeentes trek. Baie gemeentes groei, maar dan ten koste van ander gemeentes. Ons is nie besig met evangelisasie as ons net gelowiges hersirkuleer nie.
• Christene wat evangeliseer  groei geestelik. Hulle is gehoorsaam aan Christus. Dit beteken hulle gehoorsaam sy onderrig – hulle word gelowiges wat vrugte dra.

Meeste gemeentes is besig met programme, aktiwiteite en bedienings; min gemeentes stuur lidmate uit om te gaan evangeliseer. Geen wonder dat Dallas Willard sê dat the Great Commission has fast become the Great Omission.

Evangelisasie is besig om dood te gaan. Gemeentes is besig om dood te gaan. Dit is die grootste tragedie in die kerk vandag.

The next best thing to be really inside Christendom, is to be really outside it – G. K. Chesterton

God se snaakse keuses

Hoe het ons by die plek waar ons nou is, gekom? Jeremia help ons nogal om dit te verstaan. Hy word groot in Anatot, ‘n klein dorpie in die sentrale hoogland van Israel in die stamgebied van Benjamin. Ons weet dat Dawid die priester Abjatar na Anatot verban het.

Kom ons kyk na Jeremia 1:4 – 12. Hierdie gedeelte begin waar die woord van die Here tot Jeremia kom: Voordat Ek jou in die moederskoot gevorm het, het Ek jou geken; voordat jy gebore is, het Ek jou aan My gewy en jou as profeet vir die nasies aangestel. Jeremia is deur God geroep en God het dit geweet selfs voor sy geboorte.

Soos Moses was Jeremia maar huiwerig. “Ag, Here my God,” het ek geantwoord, “ek kan nie goed praat nie, ek is nog te jonk.”  Klink nogal na Moses: “Ag, Here, ek kan nie goed praat nie; ek kon nie vroeër nie en ek kan ook nie nou, hier waar U met my praat nie. Ek praat swaar, en my tong sukkel” (Eksodus 4:10). As ons later luister  hoe Moses met die farao en met God by Sinai praat, weet ons dat hy oordryf het. Hy wou eintlik maar net God se roeping vryspring.

God luister nie veel na Jeremia se verskonings nie. Jy moenie sê: “Ek is te jonk,” nie. Jy moet gaan na wie toe Ek jou ook al stuur, en alles wat Ek jou beveel om te sê, moet jy sê. Moenie vir hulle bang wees nie, want Ek is by jou, Ek sal jou red. Dit is wat die Here gesê het. Ons kan probeer los kom, maar God se wil sal geskied. Uiteindelik gaan Jeremia na waar God hom geroep het. Alhoewel God vir Jeremia belowe dat Hy by hom sal wees en hom sal red, lyk dit asof Jeremia gereeld sonder God gelaat word. Later sal Jeremia selfs sy geboortedag vervloek (20:14).

Luister na Jeremia se opsomming van sy roeping: Hy het sy hand uitgesteek, my mond aangeraak en vir my gesê: Ek het nou my woorde in jou mond gelê. Kyk, Ek stel jou vandag aan oor koninkryke om af te breek en uit te roei, om te vernietig en plat te slaan, te bou en te vestig. Let op die volgorde van God se opdrag. Hy begin met vier werkwoorde om te vernietig en daarna twee werkwoorde om op te bou. Sy profetiese lewe sal uit harde woorde gevolg deur woorde van hoop bestaan. Dit is ‘n harde taak en Jeremia gooi amper die handdoek in. Lees net Jeremia 20. In verse 7 – 18 kla hy: U het my mislei, Here … En God bly stil.

Soos God met Jeremia in die klein dorpie Anatot gepraat het, praat hy nog steeds met ons. Ons konteks verskil van dié van Jeremia, maar God is steeds met ons – Hy is by ons en Hy red ons. Kyk terug na jou lewe en jy sal sien dat God in die verlede daar was en nog steeds by jou is.

Christology is like a nail. The harder you strike it, the deeper it goes – Yemelion Yaroslavsky

Moet jongmense die fokus van die kerk wees?

Moet jongmense tussen 18 en 23 jaar die fokus van die kerk wees? Hoekom? Hier is ‘n paar redes daarvoor:

• Hierdie jongmense stel die geestelike trajek vir hulle hele lewe vas

Dink terug aan jou eie geestelike reis. Natuurlik is daar baie mense wat eers later in hulle lewe tot bekering kom, maar vir meeste is dit ‘n ander storie. Meeste mense kom tot geloof in Jesus Christus op ‘n redelike vroeë ouderdom. Hierdie bekering word gevolg deur klein keuses en aanpassings en ‘n  stadige groei in heiligheid oor baie jare. Vir baie mense vind hierdie koersaanpassing juis op die ouderdom 18 tot 23 jaar plaas – dan word hulle die mense wat hulle die res van hulle lewens sal wees. Op hierdie stadium van jou lewe neem jy groot besluite – waar gaan jy werk, met wie gaan jy trou … en gaan hulle by die kerk betrokke wees.

• Hierdie jongmense maak hulle keuse oor betrokkenheid by die kerk al dan nie juis op hierdie ouderdom.

Gewoonlik is hulle nou weg uit die huis en van hulle ouers. Nou moet hulle nog ‘n belangrike besluit neem: Moet ek by die kerk betrokke raak? Baie van hierdie jongmense het nog nooit hierdie vraag op hulle eie beantwoord nie. Geen wonder baie besluit om nie by die kerk betrokke te raak nie. Is dit die fout van hulle ouers of die kerk? Nee. Dikwels openbaar hierdie nuwe onafhanklikheid maar net dat hulle nooit vantevore hulle aan Christus oorgegee het nie. Maar ook vir gelowige jongmense is dit ‘n belangrike tyd: hier word die patroon van hulle betrokkenheid by die kerk dikwels bepaal.

• Hierdie jongmense bring lewe, lewenskragtigheid, diens, wysheid en energie in die kerk in.

Ons het hierdie jongmense in ons kerke nodig. Ja, hulle het ons nodig, maar ons het hulle ook nodig. Ons moet hierdie jongmense produktief in ons bedienings gebruik.

• Baie jongmense verlaat op hierdie ouderdom die kerk

Hulle kry ‘n werk; hulle mag wegtrek na ‘n ander stad. Dit is juis hierdie tydelike aard van hierdie jongmense wat hulle bediening strategies belangrik maak. Daarom is dit so ‘n hoë prioriteit. Die kerk het hulle nodig.

Gee aandag aan hierdie 18 – 23 jariges in jou midde. Ontmoet hulle; jy moet hulle liefhê; onderrig hulle; kry hulle betrokke by bediening. Dan verheug jou as hulle uitgaan en vir Jesus Christus getuig waar hulle ook al mag kom.