Luister en geloof

Whenever I see myself before God and realize something of what my blessed Lord has done for me at Calvary, I am ready to forgive anybody anything. I cannot withhold it. I do not even want to withhold it. –Martyn Lloyd-Jones

 

Luister en geloof

Die verhouding van kalium en natrium is jou daaglikse dieet is belangrik. ‘n Onlangse studie het bevind dat as jy twee maal meer kalium as sout inneem, verminder jy die risiko van fatale hartsiektes. Meeste van ons neem te veel natrium (sout) in.

 

 

Die luister-doen verhouding is ‘n aanduiding van jou geestelike gesondheid. Woorde en optrede kan nie geskei word nie. Daar is ‘n tyd om aan Jesus se voete te sit en te luister, maar daar is ook ‘n tyd om sy woorde in die praktyk toe te pas. Jakobus stel dit so: Elke mens moet maar te gewillig wees om te luister, nie te gou praat nie en nie te gou kwaad word nie (1:19).

 

Ons moet oppas om onsself nie te mislei nie: Julle moet doen wat die woord sê en dit nie net aanhoor nie, anders  bedrieg julle julleself. Iemand wat altyd net die woord aanhoor en nooit doen wat dit sê nie, is soos een wat na sy gesig in die spieël kyk. Om reg te luister is nie genoeg nie – dan is ons soos mense wat in ‘n spieël kyk en onmiddellik vergeet wat hulle gesien het. In hierdie geval is die inligting verskaf deur die spieël nutteloos. Maar iemand wat hom verdiep in die volmaakte wet wat ‘n mens vry maak, en hom daaraan hou en nie vergeet wat hy hoor nie, maar dit doen, hy sal gelukkig wees in al wat hy doen.  Ons moet onthou dat die woord ‘n spieël is –  dit beoordeel die bedoelings en gedagtes van die hart (Hebreërs 4:12). Ons moet mooi luister en bepaal waar ons tekortskiet.

 

Die Brief van Jakobus is bekend vir sy geloof in aksie. Maar Johannes het ook geen kompromieë aangegaan nie. Iemand wat sê: “Ek ken Hom,” maar nie sy gebooie gehoorsaam nie, is ‘n leuenaar en die waarheid is nie in hom nie (1 Johannes 2:4 – 5). Optrede/dade is konkrete bewyse van gehoorsaamheid en berus op God se liefde en waarheid.

 




Islam

You are nothing better than deceitful hypocrites if you harbor in your minds a single unforgiving thought. There are some sins which may be in the heart, and yet you may be saved. But you cannot be saved unless you are forgiving. If we do not choose to forgive, we choose to be damned.

–Charles Spurgeon, Sermons, 13.718.

 

Islam

Tanya Walker van Ravi Zacharies International Ministries bespreek die agtergrond en denke van Islam. Een uit elke vier mense in die wêreld vandag is ‘n Moslem en hulle is besig om vinnig toe te neem. Ons word meer bewus van Moslems, maar ons deernis vir hulle – die voorvereiste as ons hulle wil bereik – het nie toegeneem nie.

 

 

Daar is vyf pilare in Islam:

  • Shahada: Dit is hulle belydenis en as jy dit hardop sê, is jy ‘n Moslem. Hulle beklemtoon woorde en ‘n mistiese geloof dat die opsê van hierdie belydenis al is wat jy nodig het.
  • Shallat: Daaglikse gebede.
  • Zakat: Die gee van aalmoese
  • Sawm: Vas tydens Ramadan
  • ‘n Pelgrimsreis na Mekka ten minste een maal tydens jou lewe.

Islam en die Christelike godsdiens gebruik beide woorde soos gebed en vas, maar dit is twee totaal verskillende godsdienste.

 

Die leer van Allah is vir hulle die belangrikste. Hy is een en kan nie verdeel word nie – daarom is die leer van die Drie-eenheid vir hulle totaal onaanvaarbaar. Hulle glo ook nie dat Allah hom kan openbaar nie. Hy is deur niks gebonde nie en daarom kan hy verander. Daar is ook nie so iets soos ‘n verhouding met Allah nie. Die hemel is ‘n plek waar hulle vreugde kry en die Koran is die ware skrif.

 

Hulle siening van die mensdom is dat alle mense inherent goed is – hulle is die toppunt van die skepping, maar is nie na die beeld van Allah gemaak nie. Hulle moet dus hulle verlossing verdien, wat selfs volgens hulle feitlik onmoontlik is. Niemand is verseker van verlossing tensy hy ‘n martelaar is nie. Hulle aanvaar nie dat iemand vir iemand anders kan vrykoop nie – wat Christus vir die mensdom deur sy kruisiging en opstanding gedoen het, is onmoontlik.

 

Daar is ‘n neiging om te glo dat alle godsdienste uitloop op dieselfde eindbestemming. Moenie deur hierdie vroom klinkende woorde mislei word nie.

 




Die Apostoliese Geloofsbelydenis (4)

The Christian lives not in himself, but in Christ and the neighbor. He lives in Christ through faith and in his neighbor through love. –Martin Luther, Freedom of the Christian 1520.

 

Die Apostoliese Geloofsbelydenis (4)

Ons gaan hierdie jaar begin deur meer in diepte na die Apostoliese Geloofsbelydenis te kyk. Ek gaan onder andere van Derek Vreeland se Primal Credo (2011) gebruik maak.

 

Jesus: En in Jesus Christus, sy eniggebore Seun, ons Here

 

Jesus Christus staan sentraal in die Christelike verhaal. In die Nuwe Testament word Hy as mens wat die stowwerige paaie van Israel geloop het, geopenbaar en daarna deur sy lewende gemeenskap van volgelinge. Ons volg Hom, ons aanbid Hom en ons word meer en meer na sy beeld gevorm. Hy is die hoop vir die wêreld, die oplossing vir ons probleme; Hy is die motivering vir alles wat ons doen. Al ons gebede, offers, werk en aanbidding is vir Hom – nie vir die bevordering van ‘n spesifieke kerk nie.

 

Jesus beteken “God is ons verlossing” of “God red.” Hy sê self: Die Seun van die mens het immers gekom om te soek en te red wat verlore is (Lukas 19:10). Hy kom red mense wat soos skape sonder ‘n herder ronddwaal. Toe Jesus vir sy dissipels vra wie hulle dink Hy is, antwoord Simon Petrus: U is die Christus, die Seun van die lewende God (Matteus 16:16). Christus is ‘n titel en nie ‘n naam nie. Dit beteken Jesus is Koning. Maar Hy is ook die Seun van die lewende God. God stuur sy eie Seun sodat sy beloftes aan die mense vervul kan word. Hy stuur nie ‘n plan of padkaart of ‘n stel reëls nie.

 

Beteken dit nou daar is meer as een God? God het nog altyd as Vader, Seun en Heilige Gees bestaan – een wese, maar drie persone. Daarom aanbid ons Jesus as ‘n menslike wese, maar ook as die Seun van God – Jesus is self ook God. Hy is nie ‘n minderwaardige of geskape God nie – Hy is ten volle God. Die Geloofsbelydenis van Nicea stel dit so: “God uit God, Lig uit Lig, waaragtige God, verwek, nie gemaak nie, een in wese met die Vader.”

 

As ons bely dat Jesus die Here is, sê ons in wese dat ons sy eiendom is – Hy neem die beheer van ons lewens oor. Al wat ons doen, is om te bevestig wat reeds waar is: Jesus is die Here oor die hele skepping.

 

 

 




Mislukkings

By no means runne in debt: take thine own pleasure. Who cannot live on twentie pound a yeare, cannot on fortie; he’s a man of pleasure. George Herbert, in “The Church-porch”

 

Mislukkings

Petrus is ‘n unieke geval. Hy het Jesus teleurgestel en was seker dat God se planne vir hom iets van die verlede was. Tog sê Jesus vir hom dat hy die leier van sy kerk gaan word. Hoe het Jesus vir Petrus, die man wat Hom drie maal in een aand verraai het, verander in ‘n man wat vir sy geloof gekruisig sou word?

 

 

Petrus se trots en selfvertroue in sy eie vermoëns was sy ondergang:

  • Dit maak hom onseker van sy verhouding met God. Hy wil altyd weet of hy genoeg gedoen het.
  • Dit laat hom geestelik swak, want sy vertroue in sy eie krag weerhou hom daarvan om op Jesus te vertrou.
  • Dit hou die fokus op homself. Hy was so gefokus op hoe hy doen en hoe hy met ander vergelyk dat hy nooit ander se behoeftes raakgesien het nie.
  • Die gevolg was dat Petrus nie ander met hulle behoeftes kon help nie.

 

Wat ander mense moet sien, is hoe God se genade in ons lewens werk, want dit wys vir hulle waar hulle genade vir hulle eie swakhede kan kry. As ons God se genade ondervind, keer dit Petrus se vier probleme, wat ook ons probleme is, om. Petrus verander van ‘n onseker mens na iemand wat God vertrou – hy wil naby aan Jesus bly. Hierdie naby aan Jesus vul hom met geestelike krag – hy steek voortdurend sy hande na Jesus toe uit. In plaas van selfgesentreerd word hy ander-gesentreerd – toe hy ophou om op homself te fokus sien hy die behoeftes van ander raak. Uiteindelik kon hy hulle help.

 

Petrus se mislukking bring hom in aanraking met God se genade – ons Bron van ware krag. Jy kan net God se genade aan ander bewys as jy self vol daarvan is. Jesus het Petrus gekies om sy kerk te lei – nie ten spyte van sy mislukkings nie, maar juis omrede sy mislukking. Sy mislukkings maak hom ‘n groot leier, want dit laat hom besef dat hy God se genade nodig het.