Leef uit jou Doop: 8.2 Lidmate se behoefte – Adrio König

8.2 Lidmate se behoefte

Kom ons gaan nou terug na die lidmate in die historiese kerke wat nog ’n keer gedoop wil word. Wat vra hulle eintlik? Uit die ondersoek waarna reeds verwys is, het dit duidelik geword dat daar eintlik hoofsaaklik twee groepe is,

♦   Die groep wat die kinderdoop verwerp

♦   Die groep wat nog die kinderdoop aanvaar, maar iets ekstra soek.

Die tweede groep het meer as die helfte van die steekproef verteenwoordig (53%) wat beteken meer as die helfte van die lidmate wat oorgedoop is, erken nog die betekenis van die kinderdoop!

Wat gaan hier aan? Eintlik is dit nie so vreemd nie. Wat hulle soek, is presies dit waarvan hulle by die Pinksterkerke hoor: ’n bekeringsdoop. Ons het vroeër al gesien die Pinksterkerke het ’n ander siening van die doop as die Gereformeerde wêreld (1.3). Hulle praat graag van bekeringsdoop of belydenisdoop of geloofsdoop. Al hierdie terme wys in dieselfde rigting: Dit gaan in die doop oor wat ons doen, ons geloof, ons belydenis, ons bekering. Daarteenoor staan die betekenis wat ek meen ons in die Bybel kry: Die doop as God se werk in ons lewe.

Sommige van die NG Kerk se lidmate kry nou ’n besondere geestelike ervaring. Hulle kom vir die eerste keer tot ’n ware oorgawe aan die Here Jesus, of hulle kom tot ’n geestelike verdieping. En nou wil hulle daarvan getuig. En hulle het by Pinkster gehoor as jy jou bekeer, moet jy gedoop word om te getuig van jou bekering en jou geloof. Hulle lees dan ook in die Bybel elke keer van mense wat tot geloof gekom en hulle bekeer het en wat dan gedoop word. En hulle verstaan dit in die lig van die Pinksterkerke se bekeringsdoop.

Dit is volkome verstaanbaar dat sulke persone dan vra om gedoop te word. Hulle is volkome oortuig dit is die wil van die Here. Hulle voel hulle kry dit direk uit die Bybel.

Intussen aanvaar die helfte van hulle nog hulle kinderdoop. Waarom? Waarskynlik onthou hulle nog iets daarvan dat die Here in hulle (kinder-)doop sy hand op hul le lewe gelê het. En nou voel hulle waarskynlik dat die doop waarvoor hulle nou vra, direk hierby aansluit: Hulle wil nou antwoord op God se inisiatief in hulle eerste doop, hulle wil nou bely dat hulle eerste doop in hulle lewe ’n werklikheid geword het, dat hulle hulle bekeer het. Dit is dan ook presies wat die Pinksterkerke hulle bied: ’n bekeringsdoop.

Waarom gee ons dit nie self vir hulle nie?

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: 8.1 Baie verskillende dope – Adrio König

8.1 Baie verskillende dope

Vir hierdie hoofstuk moet ’n mens jou kop laat draai. Tot sover gaan die hele boek oor die “doop”. In werklikheid gaan dit oor die Christelike doop. Maar ons het dit so vanselfsprekend geneem dat ons nie eens daaraan gedink het dat daar ook ander vorms van doop is of was nie.

In die tyd van Jesus was daar minstens drie ander vorms van doop.

♦   Die doop van Johannes die doper.

♦   Die doop van Jesus se dissipels.

♦   Die Jode se proseliete-doop.

Ons het alreeds aan Johannes se doop aandag gegee juis om te toon dat dit nie dieselfde was as die Christelike doop wat Jesus aan die einde van sy aardse bediening ingestel het nie (5.2). Ons lees net een keer van die doop van die dissipels van Jesus (Joh 4:1-2). Ons weet verder niks daarvan nie. En uit die geskiedenis weet ons ook die Jode het heidene gedoop wat soos hulle in die Here geglo het. Aan die einde van sy lewe op aarde stel Jesus dan ’n nuwe doop in, die doop in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees (Matt 28:19). Onthou dit was terwyl daar al klaar drie ander dope in omloop was.

In hierdie hoofstuk gaan ons nou bewustelik hiermee rekening hou: daar is meer as een soort doop. Toe ons tot hiertoe van die “doop” gepraat het, het ons een spesifieke soort doop bedoel: die Christelike doop, die doop wat nog nie bestaan het tydens Jesus se aardse bediening nie, die doop wat Hy eers aan die einde instel.

Wanneer die apostels in hulle Briewe oor die “doop” skryf, en al die wonderlike betekenisse van die doop uitwerk, is dit hierdie doop, nie die ander drie nie. Daar is radikale verskille tussen hierdie Christelike doop en die ander.

♦   Nie een van die ander is bedien met die formule: “In die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees” nie.

♦   Nie een van die ander het mense met Christus verenig nie. Hulle kon ook nie, want hulle is bedien terwyl Jesus nog geleef het, en daarom kon hierdie dope mense nie met sy kruisiging, sterwe, begrafnis en opstanding verenig het nie – een van die belangrikste betekenisse van die Christelike doop.

♦   In al drie hierdie dope het dit gegaan oor wat die mens doen, en in nie een oor dit wat God doen nie. Dus was nie een van hulle ’n sakrament nie.

Wat is ons gevolgtrekking? Daar is meer as een soort doop.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou doop: 7.2 Is oordoop regtig doop? – Adrio König

7.2 Is oordoop regtig doop?

Lidmate wat oorgedoop word, of soos die Pinksterkerke meen, vir die eerste keer gedoop word, word omtrent sonder uitsondering oorgedoop lank nadat hulle tot geloof gekom het. Teen die tyd dat hulle oorgedoop word, het hulle alreeds die volle betekenis van die doop aanvaar.

Maar is die oordoop dan nog regtig doop in die Nuwe-Testamentiese sin van die woord as dit eers bedien word lank nadat die persoon tot geloof gekom het? In die Nuwe Testament is dadelik gedoop. En dit was nie maar net toevallig nie. Dit het besondere teologiese betekenis gehad. Die doop was een van die heilsmiddels waardeur God iemand aan die heil deel gegee het (3.4). Maar as ’n persoon nou lankal deel het aan die heil, en dan eers gedoop (oorgedoop) word, watter betekenis het die doop dan? Wat die doop moes beteken, is nou lankal deel van die gelowige se lewe.

Kan die oordoop veel meer wees as ’n doopviering, ’n herdenking van wat die doop werklik beteken?

sendingbevel, “doop hulle en leer hulle” het ons verander in “leer hulle en doop hulle”.

gelukwens en die seën van die Here op hulle verdere lewe saam met Hom kon toebid.

Intussen het ons reeds die ander kant van die saak baie ernstig oorweeg: die feit dat die Pinksterkerke presies dieselfde sê van die kinderdoop: dis nie werklik ’n doop nie. Daarna het ons veral in hoofstuk 4 gekyk en in hoof stuk 5 daarop gereageer. Daar het ons gesien dat die kinderdoop aan die basie se vereistes vir die doop beantwoord. Dit vloei eintlik uit die wese van die doop in die Nuwe Testament voort.

♦   Die doop is God se werk/gawes in ons lewe. Hy kan ook aan kinders sy gawes gee.

♦   Die doop is gou bedien en die onderrig is eers later in die gemeente gegee. Die onderrig word ook in die geval van die kinderdoop eers ná die doop gegee.

♦   Die betekenis van die doop word eers ná die doop beleef. Dan moet die gedooptes wys dat hulle uit hul doop lewe. Dan moet hulle met die sonde ophou en God voluit dien omdat hulle deur die doop met Christus verbind is. Dit is net so geldig vir die kinderdoop.

♦   Die doop lyf ons in die genadeverbond in wat God met Abraham gemaak het. In hierdie verbond was daar van die begin af plek vir twee groepe: heidene soos Abraham wat eers tot geloof moes kom en daarna die geloofsakrament (die besnydenis – 3.6) ontvang het, en kinders van gelowiges wat eers die geloofsakrament ontvang het en daarna tot geloof moes kom. Op grond van Romeine 4 en Galasiërs 3 geld dit vandag nog net so.

Dit lyk my dus duidelik dat daar in die doop soos ons dit in die Nuwe Testament kry, die ruimte is vir die kinderdoop.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

7.1 Die verlede

Daar was altyd in alle kerkgroepe mense wat ’n tweede keer gedoop wil word. In die kerke wat naas die grootdoop ook die kinderdoop bedien, was daar altyd lidmate wat onseker geraak het oor hulle doop as babas, en weer gedoop wou word.

ander het besware ontwikkel oor die persoon wat hulle gedoop het of die omstandighede en gebruike tydens die doop. Ook hulle vra dan om weer gedoop te word.

’n sakrament.

graag van geloofsdoop, getuienisdoop, belydenisdoop. Indien dit die betekenis van die doop is, is daar natuurlik geen probleem om iemand ’n tweede keer te doop nie. As die persoon nog nie regtig die Here by sy/haar eerste doop geken het nie, was die doop dan ongeldig omdat die persoon nog nie sy/haar geloof kon bely nie. Dan moet sulke persone eintlik ’n tweede keer gedoop word om hulle ’n kans te gee om werklik hulle geloof te bely.

meer toewyding.

Maar die siening van die doop in hierdie boek maak ’n tweede doop ’n baie moeilike saak. As dit in die doop gaan om God se werk in ons lewe, om sy gesag oor ons, om sy werk om ons met Christus te verenig, om ons in die verbond op te neem, is dit tog moeilik om ’n tweede doop te regverdig. God hoef tog nie weer sy gesag oor ons te laat afkondig of ons weer met Christus te verenig en in die verbond op te neem nie. Wat Hy eenmaal gedoen het, is tog gedoen.

wat in die vorige eeu die verhouding tussen die Pinksterkerke en die Gereformeerde kerke slegter beïnvloed het nie (hoofstuk 1).

regtig ’n doop is nie, en daarom meen hulle dat hulle hierdie mense nou eers regtig doop.

Maar hoe ’n mens ook al hierdie verskille verstaan, dit het erge spanning en verwydering tussen hierdie groepe kerke gebring. Die wyse waarop die Pinksterkerke die mense hanteer het, het verdere aanstoot gegee. In die meeste gevalle is hierdie mense eenvoudig gedoop en gelos. Daar is nie van hulle verwag om lidmate van die Pinksterkerk te word nie. Dit het beteken dat hierdie kerke opgetree het sonder veel respek vir die kerk van waar hierdie mense gekom het. Ironies was dit eintlik ook nie vir die Pinksterkerke nodig om hierdie mense as lidmate te probeer werf nie. Die kerke waaruit hulle gekom het, het so negatief teen hulle opgetree dat hulle eenvoudig oorgegaan het na die Pinksterkerke en later ook na die Charismatiese kerke.

Kom ons neem die NG Kerk se optrede as voorbeeld. Tot in die laaste dekade van die vorige eeu het die NG Kerk nog van hierdie lidmate verwag om hulle nuwe oortuigings te laat vaar, te bely dat hulle verkeerd gedoen het, en “terug te kom”. Hulle is uit sinvolle deelname aan die gemeentelewe uitgesluit. Hulle kon onder tug kom, dus van die nagmaal weerhou word, en selfs uit die gemeente en die “koninkryk” uitgesluit word met die kerklike ban! Indien jy nie verstaan presies wat dit beteken nie, is dit ook maar goed. Maar dis erg!

’n Mens moet jou die verwarring in die gemoed van hierdie “oorgedoopte” lidmate probeer voorstel. In ’n ondersoek na die redes waarom lidmate van die NG Kerk hulle laat oordoop ((Oor-)doop – Waarom? En daarna? 1997), is bevind dat 93% twee antwoorde gegee het:

♦   Hulle is gelei deur die Gees.

♦   Hulle doop was vir hulle ’n stap van gehoorsaamheid aan die Here.

Kort voor die einde van die eeu het die NG Kerk ander besluite geneem. Daar sou voortaan net gepoog word om hierdie lidmate tot beter insigte terug te bring, maar hulle kon sinvol voortgaan in die gemeente. Dit is dan ook wat in die algemeen in die gemeentes van die NG Kerk gebeur, in elk geval in die vernuwingsgemeentes.

Maar intussen het die kerke wat die kinderdoop erken, honderd-duisende lidmate op hierdie manier verloor. Verreweg die grootste deel van die Pinksterkerke en die Charismatiese kerke se lidmate kom uit die NG Kerk, of is kinders van oud-NG lidmate.

Dit sal interessant wees om nou na twee sake te kyk.

♦   Waarom kry soveel lidmate probleme met die kinderdoop?

♦   Is oordoop regtig ’n doop?

 

 

Mens wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike doop. Leef uit jou Doop (2011) deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn betrokke en uitdagende verduideliking bied van die doop.

Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en CUM vir hierdie vergunning.

 

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

 

 

Skrywer: Prof Adrio König