Die Buitenste duisternis – Francois Malan

Jan vra:

Mattheus 8 vanaf vers 5 vertel die verhaal van die Hoofman van Kapernaum met so groot geloof dat selfs Jesus verbaas was daaroor. Hy sê: Voorwaar Ek sê vir julle , selfs in Israel het Ek so ‘n groot geloof nie gevind nie. Dan sê Jesus: Maar Ek sê vir julle dat baie sal kom van die ooste en weste en saam met Abraham en Isak en Jakob sal aansit in die koninkryk van die hemele. Maar die kinders van die koninkryk sal uitgedryf word in die buitenste duisternis. Daar sal geween wees en gekners van die tande.
In Mattheus 22 word die ou wat nie ‘n bruilofskleed aangehad het nie vasgebind hande en voete en in die buitenste duisternis gewerp. Daar sal geween wees en gekners van die tande. En dan vers 14: Want baie is geroep, maar min uitverkies.

Vraag 1: Waar is die buitenste duisternis?
Vraag 2: Wie is die kinders van die koninkryk (wat uitgedryf word)?
Vraag 3: Wat impliseer “geroep” maar min “uitverkies”?
Vraag 4: Wie verteenwoordig die ou sonder ‘n bruilofskleed?
Vraag 5: As die hel tans leeg is omdat niemand nog veroordeel is nie sal die anti-chris en die valse profeet die eerstes wees wat daarin beland met die duiwel derde? (Op 219: 20)
Vraag 6: Is daar dalk ‘n verbintenis tussen die buitenste duisternis en die hel?

 

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Vraag 1: Waar is die buitenste duisternis?

Die verhaal van die genesing van die heidense  hoofman se slaaf word ‘n geleentheid vir Jesus om sy Joodse volksgenote, wat Hom nie wil vertrou nie maar Hom verwerp, te waarsku. Twee beelde en drie uitdrukkings waarmee die mense van sy tyd bekend was, word gebruik: die koninkryk van God as ‘n feesmaal saam met Abraham, Isak en Jakob met wie die Here ‘n ewige verbond gesluit het, en die buitenste duisternis as beskrywing van die uitsluiting uit die feesmaal van die wat nie by die verbond hou nie of nie deel daarvan is nie, wat nie in Jesus as Verlosser glo nie. In die buitenste duisternis is daar ‘n geween en geknars van tande  (soos ook in Mt 13:42,50 se vuuroond; 22:13 se buitenste duisternis; 24:51 se deel van die skynheiliges, 25:30 se buitenste duisternis) as beeld van die verwyt en bitterheid van gees wat hulle sal beleef. In Luk 16:19-31 vertel Jesus die gelykenis van die ryk man wat nie na Moses en die profete geluister het nie en vreeslik ly in die vlam, die plek van pyniging, as beeld vir die ewige straf op die sonde, en van die arm Lasarus aan die bors van Abraham, die vader van almal wat die woord van God glo.

Waar? Die hemel is waar God is, om vir ewig in sy teenwoordigheid volgens sy wil en woord te lewe. Die hel is waar die lig van God se teenwoordigheid nie is nie, maar waar God mense vir ewig oorgee aan hulle eie selfsugtige begeertes om mekaar te probeer vernietig (vgl. Rom 1:24,26), maar in die hel is daar nie meer dood om uit die ellende te ontsnap nie (Openb 20:14).
Vraag 2: Wie is die kinders van die koninkryk (wat uitgedryf word)?

Dit is die Jode wat gebore is as kinders van God se verbond met Abraham, maar gefaal het in hulle roeping en hulle rug op die Here gedraai het (vgl.Mt 15:7-9 se aanhaling uit die Griekse vertaling van Jesaja 29:13). Johannes 1:11 sê: Hy (Jesus, wat die Woord van God is), het gekom na wat syne is, en tog het sy eie mense Hom nie aanvaar nie. In Mt se verhaal van die hoofman gaan dit veral oor die ongeloof van dié Jode wat Jesus nie wou aanneem as die Seun van God wat na hulle gekom het met die woord van God nie. En aan die anderkant die heidense hoofman wat so in Jesus glo dat hy vra dat Jesus net ‘n woord sal spreek en sy slaaf sal gesond word.

Daarom sê Jesus dat baie uit die ooste en die weste sal kom soos hierdie heidense hoofman, en saam met Abraham, Isak en Jakob, die vaders van die gelowiges, sal aanlê aan die ewige feesmaal. En die rede waarom die heidense hoofman ingesluit word, is sy groot geloof in Jesus, wat Jesus by niemand in Israel gevind het nie. Die Jode het daarop geroem dat hulle kinders van die Here se verbond met Abraham is, met die teken van die besnydens, en die besit van die wet van die Here. Maar hulle hart was ver van die Here af (soos Jesaja al gesê het, Mt 15:8). Hulle kon ook nie aanvaar dat Jesus die deur na die koninkryk van God vir die heidene wyd oopgemaak het nie. In plaas daarvan dat die heidene in die duisternis gegooi word, soos die Jode geglo het, word die ongelowige Jode uitgedryf uit die feessaal van die ewige lewe.

 

Vraag 3: Wat impliseer “geroep” maar min “uitverkies”?
Die gedeelte (Mt 22:1-14) begin met die herhaalde roep van die genooide Jode om nou te kom na die koning se bruilofsfees, as beeld van wat gebeur met die koninkryk van die hemele. Die koning, God, het hulle uitgenooi na sy Seun se bruilofsfees en met baie verskonings kom hulle nie om deel te word van Jesus se volgelinge se vreugde nie. En dan word die uitnodiging op die paaie gedoen om die heidene in te nooi en baie van hulle kom. Die baie wat geroep word, word uitgenooi na die saligheid met die beeld van die Seun van God se huweliksfees, maar baie mense, ook Jode wat beter behoort te weet, neem dit nie aan nie. Ander neem sy woord aan, maar verstaan dit nie, of as moeilikheid kom, struikel hulle, of die bekommernis van hierdie wêreld en die verleiding van rykdom verstik die woord, en hulle bly sonder vrug (Mt 13:18-22).
Vraag 4: Wie verteenwoordig die ou sonder ‘n bruilofskleed?

Die een sonder ‘n bruilofskleed verteenwoordig eintlik elkeen wat genooi is, maar wat nie die kleed van Christus se verlossing vir sy lewe aanneem nie, wat uiterlik saamgaan fees toe, maar in sy  hart en lewenswandel ver van Jesus af is. En op die oordeelsdag die uitspraak van die bruidegom aan die vyf dwase meisies sal hoor: Ek sê vir julle: Ek ken julle beslis nie (Mt 25:12).

 

Vraag 5: As die hel tans leeg is omdat niemand nog veroordeel is nie sal die anti-chris en die valse profeet die eerstes wees wat daarin beland met die duiwel derde? (Op 219: 20).

Die gelykenis van die ryk man en Lasarus (Lk 16:19-31) sê: die hel is nie leeg nie. Johannes 3:36 sê: Wie in die Seun glo, het die ewige lewe, maar wie aan die Seun ongehoorsaam is, sal die lewe nie sien nie, inteendeel, die toorn van God bly op Hom.

Die hel is die ‘plek’ van die toorn van God. Mt 25:41 se gelykenis oor die oordeelsdag se skeiding van die skape en die bokke, sê die ewige vuur is vir die duiwel en sy engele berei – die passiewe vorm ‘is berei’ impliseer dat dit God is wat die ewige vuur berei. So praat Openb 20:9 ook van vuur wat uit die hemel neerdaal. Dit is alles beelde om die erns van God se oordeel oor die ongelowiges uit te druk en wat nou reeds geld. Maar soos die misdadiger aan die kruis wat hom na Jesus gedraai het, kon hoor: Jy sal vandag nog saam met My in die paradys wees, bly die wat aan Jesus ongehooraam is onder die toorn van God.
Vraag 6: Is daar dalk ‘n verbintenis tussen die buitenste duisternis en die hel?

Die uitdrukking: geween en gekners op die tande, word in Mt gebruik vir die buitenste duisternis (8:12; 22:13; 25:30) en vir die vuur (13:42,50), en die ewige vuur verwys na die hel in Mt 25:41.

Skrywer:  Prof Francois Malan




Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Die koninkryk vandag (6)

“To believe [the Gospel] when you wish it, and then disbelieve [it] when you wish it, is to believe nobody but yourself.” —St Augustine   

 

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Die koninkryk vandag (6)

Die koninkryk van God is ‘n baie algemene tema in die Bybel. Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om te probeer vasstel wat dit is en hoekom dit belangrik is. Ek gaan onder ander gebruik maak van The Kingdom of God: Christopher W. Morgan en Robert A. Peterson (reds) 2012.

Wat moet God se mense doen in die koninkryk om die aansprake van Christus oral in die skepping te bevorder?

 

Behoefte

Wat het mense nodig om volledig mens te wees? Elke mense het die behoefte om met die drie-enige God te kommunikeer. Dit is ons grootste behoefte. Maar die mens het ook ander behoeftes.

Mense het veral die geleentheid om hulle volle potensiaal te bereik nodig – dit wat dit beteken om na God se beeld gemaak te word. Dit is meer as net die uitdeel van geld. Ons moet hulle menslike potensiaal ontsluit en hulle bemagtig. Wat ons nodig het, is ‘n raamwerk wat menswaardigheid bevorder. Dit beteken ons woon in ‘n samelewing wat basiese menseregte erken en uitleef.

 

As ons die behoeftes van die minderbevoorregtes wil hanteer, moet die kerk sy roeping aanvaar as dié instelling wat die deugde van die gemeenskap moet vorm. Die kerk moet alle pogings om menswaardigheid te bevorder ondersteun. Die kerk moet alles in sy vermoë doen om te verseker dat mense in harmonie kan saamleef. Die rol van die kerk is noodsaaklik, want die kerk verseker dat God se getroue mense onderhou word en groei.

 

Gevolgtrekking  

In die praktyk van die koninkryk van God is die heerlikheid van God en die beeld van God baie belangrik. As ambassadeurs van die koninkryk moet ons hierdie heerskappy van God aan die hele wêreld bekend maak. Ons het agt elemente bespreek wat as beginpunt moet dien. Goeie bedoelings sonder omsigtigheid wat deur die Bybel geïnspireer is, is nie voldoende nie.

 

Ons doel in die koninkryk is om op God se genade te reageer deur sy heerlikheid vir die wêreld te wys sodat ons ander kan uitnooi om te proe en te sien hoe goed God is.

 




Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Die koninkryk vandag (5)

“Trouble is to man what rust is to iron.” ~ Joodse Spreekwoord

 

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Die koninkryk vandag (5)

Die koninkryk van God is ‘n baie algemene tema in die Bybel. Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om te probeer vasstel wat dit is en hoekom dit belangrik is. Ek gaan onder ander gebruik maak van The Kingdom of God: Christopher W. Morgan en Robert A. Peterson (reds) 2012.

Wat moet God se mense doen in die koninkryk om die aansprake van Christus oral in die skepping te bevorder?

 

Wederkerigheid

Niemand het nog ooit iets van God se voorsiening verdien nie. Ons kan geen aanspraak maak op die goedheid wat ons ervaar nie. Alle goeie dinge wat ons het, is as gevolg van God se genade. Hoe moet ons reageer? Ons kan tog nie vir God terugbetaal nie. Wat ons wel kan wees, is agente van sy genade wat sy genade aan ander oordra.

In die koninkryk beteken wederkerigheid om God te verheerlik en om ons naaste lief te hê deur sy genade aan hulle oor te dra. Werklike liefde is dit: nie die liefde wat ons vir God het nie, maar die liefde wat Hy aan ons bewys het deur sy Seun te stuur as versoening vir ons sondes. Geliefdes, as dit is hoe God sy liefde aan ons bewys het, behoort ons mekaar ook lief te hê (1 Johannes 4:10 – 11). As ek die genade wat ek ontvang het met ander deel, leer ek mense om saam te werk. So bevorder ons geregtigheid wat mense is staat stel om saam te leef in vrede en respek vir mekaar.

 

Wederkerigheid bring liefde en bekommernis oor menslike waardigheid by mekaar uit. Koninkryksmense moet wederkerigheid modelleer, want dit het ‘n positiewe effek op samelewings. Kom ondervind en sien self dat die Here goed is (Psalm 34:9). Wederkerigheid is die kern van Jesus se gebod dat ons ons naaste, as burger van God se koninkryk –  moet liefhê.

 

Ons reaksie op genade is dat ek God as Skepper moet erken in liefdevolle gehoorsaamheid. Hierdie fokus op ander is ‘n kenmerk van lewe in die koninkryk. Christene in die koninkryk word van gereddene tot redder bevorder. God se mense is deur genade uit die duisternis gered sodat hulle die lig vir die wêreld kan wees.

 

Gelykheid

Wederkerigheid moet die voorwaardes vir gelykheid daar stel. Gelykheid is dan om elke mens te behandel op so ‘n manier dat sy menswaardigheid herstel word. Elke mens moet behandel word as iemand gemaak na die beeld van God.

 

Die probleem is dat ons verskil oor wat ons bedoel as ons van gelykheid praat. Is dit materieel – die gelyke verspreiding van hulpbronne? Vir ander beteken dit ‘n samelewing waarin niemand voorgetrek word nie – almal word volgens dieselfde reëls behandel. Gelykheid volgens die Bybel beteken dat die verdelende kultuurverskille wat mense aan ander toedeel, verdwyn. Die Bybel praat eerder van mense se posisie voor God. Alle mense het ‘n Verlosser nodig: Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid van God nie (Romeine 3:23). Wat die Skrif nie beklemtoon nie is ‘n definisie van gelykheid wat bepaal dat alle mense almal dieselfde materiële hulpbronne het en dieselfde sosiale mag het. Jesus het self gesê dat ons die armes altyd by ons sal hê (Matteus 26:11). Gelykheid kan nie net tot materiële besittings verskraal word nie.

 

Maar wat beteken gelykheid dan in die koninkryk van God? Elke mens word behandel op so ‘n wyse dat ons erken dat hy na die beeld van God gemaak is en dat elke mens die geleentheid moet kry om sy roeping in vrede uit te leef. Die samelewing is ‘n plek waar mense nie voor arbitrêre vooroordeel en uitsluiting te staan kom nie, maar waar elke persoon die geleentheid het om goed te lewe as vry en verantwoordelike lede van daardie gemeenskap. As ek my naaste liefhet moet ek mense in posisies plaas waar hulle werklike geleenthede het om die implikasies van beelddraers van God uit te leef.

 




Die koninkryk van God in die Nuwe Testament (4)

 —J.I. Packer

 

Die koninkryk van God in die Nuwe Testament: Die koninkryk vandag (3)

Die koninkryk van God is ‘n baie algemene tema in die Bybel. Ek gaan ‘n hele aantal blogs gebruik om te probeer vasstel wat dit is en hoekom dit belangrik is. Ek gaan onder ander gebruik maak van The Kingdom of God: Christopher W. Morgan en Robert A. Peterson (reds) 2012.

Wat moet God se mense doen in die koninkryk om die aansprake van Christus oral in die skepping te bevorder?

Ondergeskiktheid en die samelewing

As ons in gemeenskappe saamleef, vereis dit samewerking en koördinering.

Bydraes van individue  en instelling wat goed is vir die samelewing moet na die beste van ons vermoë gerangskik word.  ‘n Koninkryksbenadering oortref politieke ideologieë. Natuurlik is instellings ook deur God gemaak en kry hulle gesag by God en hulle is daar tot voordeel van die samelewing

 

Kom ons kyk na weeskinders. Die Bybel maak dit baie duidelik dat die versorging van weeskinders die taak van die gelowiges is: Egte en suiwer godsdiens voor God die Vader is om weeskinders en weduwees in hulle moeilike omstandighede by te staan (Jakobus 1:27). Nêrens sê die Bybel dat die versorging van weeskinders die staat se verantwoordelikheid is nie. As dit dan die kerk se verantwoordelikheid is om weeskinders te versorg, moet ons onsself afvra hoekom dit nie gebeur nie. Die staat kan in hulle materiële behoeftes voorsien, maar kan nie toesien dat hierdie kinders ook geestelik versorg word nie – dit is nie hulle verantwoordelikheid nie.

 

Vraag: Watter instellings het God daargestel om aan die behoeftes van die samelewing op die beste manier te voldoen en wat kan gedoen word om te sien dat hulle floreer deur hulle respektiewelike rolle te vervul in die lig van die mens se waardigheid?

 

Wat verdien mense?

Wie of wat bepaal wat die minderbevoorregtes werklik verdien? Wat mense verdien hang af van hoe ons omgee vir diegene wat swaar kry; wat ons van hulle as mense dink. As ons mense liefhet en die beste vir hulle soek, is wat hierdie mense nodig het geleenthede om hulle roeping as mense uit te leef – die vryheid om dit te doen waarvoor mense gemaak is. God se genade, soos ons dit in sy voorsiening sien, is nou uiters belangrik.

 

 

As ons die raamwerk wat gebeur nadat jy iets ontvang het gebruik, dan beteken verdien wat ons doen met wat ons materieel ontvang het. Dit gaan nie meer of daar iets intrinsiek in die mens is wat beteken hy sekere dinge verdien nie. Kyk na die gelykenis van die muntstukke (Matteus 25:14 – 30). Ons lees hierdie gelykenis soos volg: die twee slawe wat gewoeker het met wat hulle gekry het, verdien dit. Die een wat die muntstuk begrawe het, het verdien dat sy muntstuk weggeneem word – ons moet ons geleenthede gebruik anders verloor ons hulle.

 

Wat mense verdien, het meer met geleenthede en vryhede te doen. Wat jy betaal word, het met jou werk te doen. In die koninkryk word diegene wat met sekere voordele gebore word nie meer as ander geëer nie. Die vraag is of ons aan genoeg mense geleenthede gee of te doen wat hulle kan om te verdien wat hulle gegee word.