Seën kindertjies in – Francois Malan

Ansie vra:

Ek het n vraag wat by my opgekom het…As n man en vrou saam bly en n kind het…kan hulle die kind saam inseën by die kerk? Die ouers is nie getroud en leef ook nie vir die Here nie.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Die inseëning van ’n kind geskied veral in Baptiste kerke wat hulle lidmate na belydenis van hulle geloof in die Here Jesus groot doop. Ander kerke doop die kindertjies van gelowige ouers as die sigbare teken van die verbond wat God met die ouers en hulle kinders gemaak het. In Handelinge 2:38-39 sê Petrus: ‘Bekeer julle, en laat elkeen van julle in die Naam van Jesus Christus tot vergewing van sondes gedoop word, en julle sal die gawe van die Heilige Gees ontvang. Want die belofte geld vir julle, en ook vir julle kinders, en vir almal daar ver, almal wat die Here ons God na Hom toe roep.’  

Die inseëning geskied deur ouers wat lidmate van die kerk is en bereid is om voor die Here te belowe dat hulle die kind sal grootmaak om te glo in die Here Jesus as die Seun van God.

Jesus Christus is die Lam van God (God se Offerlam) wat die sonde van die wêreld wegneem (Johannes 1:12). Daarom het Hy aan die kruis gesterf om al ons sonde op Hom te neem en ons daarvan vry te spreek en so ons verhouding met God reg te maak. Aan elkeen wat in Hom glo het Hy die reg gee om kind van God te word (Johannes 1:12).

As ’n kind ingeseën sou word deur ouers wat nie vir die Here leef nie, is die inseëning van geen waarde nie en is dit eintlik ’n bygelowige bespotting. Die doel van die inseëning is om die kind vir sy lewe lank aan die Here toe te wy en uitdrukking te gee aan die ouers se verantwoordelikheid voor die Here om die kind vir die Here groot te maak.  

As die kind groter word en ten spyte van sy ouers se ongeloof in die Here Jesus begin glo en self besluit om vir die Here te leef, kan hy of sy self na enige kerk toe gaan om geleer en gedoop te word as volle lidmaat wat in daardie kerk die Here saam met ander gelowiges wil aanbid.

In Mattheus 28:19-20 het Jesus vir sy dissipels gesê: Gaan en maak dissipels (leerlinge en volgelinge) van al die nasies, doop hulle in die Naam van die Vader en die Seun en die Heilige Gees, en leer hulle om alles te onderhou wat Ek julle beveel het. En kyk, Ek is met julle al die dae tot aan die voleinding van die wêreld. 

Is die gawe van ’n kindjie nie juis die Here se oproep aan die ouers om vir die Here te begin lewe, en saam met gelowiges by ’n kerk aan te sluit om die Here gereeld te loof en te dank nie; en hulle kind daar te laat doop of inseën nie?

Moet ouers wat nie getroud is nie, nie dit begin oorweeg om te trou en so meer vastigheid aan die kind en sy ontwikkeling te bied nie? As hulle eers vir die Here begin lewe, sal hulle sien hoe dit moontlik word om in liefde as getroudes saam te lewe.

Efesiërs 5:21 sê: ‘Wees ondergeskik aan mekaar uit ontsag vir Christus.’ Filippense 2:3-5 sê: Moenie iets uit selfsug of ydelheid doen nie, maar in nederigheid moet die een die ander hoër ag as homself. Julle moet nie elkeen na sy eie belange omsien nie, maar ook na dié van ander. Julle moet dieselfde gesindheid onder mekaar openbaar as wat in Christus Jesus was.’ So kan ’n hegte liefde tussen man en vrou groei, met wedersydse trou aan mekaar as getroudes.

Skrywer:  Prof Francois Malan




Deuteronomium 11 – Herrie van Rooy

Jan vra:

In Deut 11 hou die Here die seen en die vloek aan Israel voor. Seën as hulle luister na die gebooie van die Here en vloek as hulle nie luister na die gebooie van die Here nie en afwyk om agter ander gode aan te te loop wat hulle nie geken het nie.

En dan as hulle in die beloofde land ingaan moet hulle die seën op die berg Gerisim lê en die vloek op die berg Ebal.

Wat sou die berge met hulle besetting van die beloofde land te doen gehad het en hoe is die aksie van die seën en vloek uitgevoer, asseblief?

 

Antwoord

Prof Herrie van Rooy antwoord:

Die saak wat in Deut 11 aangeraak word, van die vloek en die seen op die twee berge, word verder uitgewerk in Deut 27. Dit gaan oor ‘n seremonie van verbondshernuwing in die beloofde land. Die twee berge was wes van die Jordaan, in die gebied wat ingeneem sou word. Deuteronomium self speel af oos van die Jordaan en is as geheel ‘n hernuwing van die verbond. Dit moes egter in ‘n seremonie wes van die Jordaan bevestig word. Die twee berge was naby Sigem, bekend uit die dae van die aartsvaders as ‘n plek van aanbidding. Die volk is in twee groepe verdeel en op die twee berge geplaas. Daar moes hulle dan luister na die seeninge en vloeke wat die leviete sou uitspreek en dit dan met ‘amen’ bevestig. Volgens Deut 27 is net die vervloekinge uitgespreek en moes die volk dit dan bevestig. Die verdeling van die volk in twee groepe, volgens die stamme, maak dit duidelik dat die volk moes kies tussen twee moontlikhede, gehoorsaamheid aan God of ongehoorsaamheid. Die volk moes besef dat ongehoorsaamheid oordeel sou bring.

Skrywer: Prof Herrie van Rooy

 




Kan ek vir God seën? – Francois Malan

Patrys vra:

Jy hoor dikwels iemand sê dat hy God seën of in Engels “Lord we bless your name”

My kontensie is dat die mindere nie die meerdere kan seën nie. Dit klink vir my erg aanmatigend.

Ek kan derhalwe God nie seën nie, want ek het niks om te gee nie. God kan my wel seën, want Hy het alles. Hy is immers die Almagtige.

Vraag 2: Mense bid so maklik “Here seën vir Piet met die keur van U seëninge.”
God se seëninge is nie soos geblikte groente wat in standaard graad of keurgraad kom nie. Daar kry jy net keurgraad.

 

Antwoord

Vraag 1

Die Afrikaanse werkwoord seën word ook gebruik in die sin van om te loof en te prys (vgl. HAT), en word so in Johannes 12:13 gebruik vir die skare wat Jesus met palmtakke tegemoetgegaan het en uitgeroep het: ‘Hosanna! Geseënd is Hy wat kom in die Naam van die Here!’ Dit is die bewoording ook van Ps 118:26 wat deel is van die prysliedere (Ps 113-118) wat die Jode met die Loofhuttefees met palmtakke se geswaai gesing het.

Ps 118:26 lui: Geseënd is hy wat kom in die Naam van die Here.

Ons seën julle (wat kom) uit die huis van die Here.

Die Hebreeuse woord vir seën, barak beteken ook in die eerste plek om te prys en te loof.

 

Die Nuwe Testament se Griekse woord vir seën, eulogeoo, beteken letterlik eu=goed logeoo=goed om oor iets of iemand in gunstige terme te praat, hom te prys of goed oor hom te praat.

Openbaring 15:13 Aan Hom wat op die troon sit en die Lam kom toe die lof eulogia en

eer en die heerlikheid en die sterkte, vir ewig en ewig.

Jakobus 3:9 met die tong/mond loof eulogeoo ons die Here.

 

Maar die Afrikaanse woord seën (soos die Hebreeuse barak in die Ou Testament, en die Griekse eulogeo in die Nuwe Testament) word veral gebruik vir die seën van God oor die mens en die skepping. Daarvoor word tot God gebid, veral vir voorspoed. Veral gunstige omstandighede word gewoonlik deur gelowiges gesien as die seën van die Here.

 

Vraag 2

Eintlik beteken die seën van die Here dat Hy aktief teenwoordig is met en by jou. Toe Moses vir God na sy Naam gevra het, het Hy volgens Eksodus 3:14 nie ‘n naam nie maar ‘n werkwoord as antwoord gegee ‘Ek is’ (Hebreeus êhejêh) wat beteken Ek is aktief teenwoordig. Daarvan is die Naam Jahweh in Eks 3:15 gevorm, wat in die Griekse vertaling as kurios ‘Here’ vertaal is en so in ons Afrikaanse Bybels oorgeneem is waar die Naam HERE (Jahweh Ek is) 6830 keer voorkom.

Toe Jesus gekom het het Hy ‘n paar keer gesê ‘Ek is’ (vgl. bv. Johannes 4:26; 8:58; 18:5) en Ek is die goeie Herder, die Weg en die Waarheid en die Lewe, ens. Maar Hy en die Vader het ook die Heilige Gees gestuur om in ons te bly, te woon, om ons te lei en by te staan in alle omstandighede. Die mens wat glo dat Jesus Christus die Seun van God is, self God is, wat mens geword het (Johannes 1:1-3,14) om ons van ons sonde en sondelas te verlos (Johannes 1:29) kan seker wees dat God in hom/haar kom woon het deur die Heilige Gees (vgl. Romeine 8:9-17).

Om te bid vir die keur van die Here se seëninge klink so asof die bidder net die Here se seëninge soek maar nie vir Homself nie, wat sy eintlike seën is, dat Hy by ons is, in ons woon, en ons daagliks lei en versorg. Die keur van die seëninge klink ook uitsoekerig, en dat die bidder nie bereid is om ook dit wat vir ons nadelig lyk uit die Here se hand te aanvaar nie. In Romeine 8:31-39 roem Paulus oor die liefde van God wat ons nooit verlaat nie en dat niks ons kan skei van die liefde van God nie, self nie die dood of enigiets anders in die skepping nie. In Romeine 8:17 sien hy selfs lyding as saam met Chrisus ly – as ‘n voorreg om saam met Christus te ly (vgl. Kol 1:24) – beskou ons lyding ook as die keur van God se seëninge?

 

Skrywer:  Prof Francois Malan

 




Die verskil tussen seën en salf

Die verskil tussen seën en salf – Francois Malan

AnnaMaria vra:

Kan u asb aan my verduidelik wat is die verskil tussen iemand seën en salf.

 

Antwoord

Prof. Francois Malan antwoord:

Die seën aan die einde van die diens: Soos die diens begin met God en sy werking, word die diens afgesluit met God en sy werksame woord. Daarin word al die woorde wat in die erediens gespreek is en handelinge wat verrig is, saamgevat, en laat die gemeente as geseëndes ingaan in elke dag se lewe, met ‘n nuwe opdrag as draers van God se seën. Dit is ‘n gawe van die Here wat in sy naam aan die gemeente toegesê word. In Numeri 6:24-26 is die seën van die Here deur die priesters aan die gemeente opgeteken, en dikwels word die seën aan die einde van die Nuwe Testamentiese briewe gebruik, vgl. 2 Kor 13:13: Die genade van die Here Jesus Christus en die liefde van God en die gemeenskap van die Heilige Gees sal by julle wees.

Seën beteken dat die Here self by jou sal wees om jou op die regte pad te lei en vir jou die beste te gee (vgl. bv. Rom 8:31-39 dat niks ons van God se liefde kan skei nie, en dat Hy vír ons is). So het die Here die einde van Job meer geseën (NAV voorspoediger gemaak) as sy begin. Vgl. ook die reeks seëninge en strawwe van die Here in Deutr. 28.

Salf (die naam Christus is die Griekse woord vir ‘gesalfde’, in Hebreeus ‘Messias’).

Die profeet is ook gesalf (1 Kon 19:16) en profete word ook gesalfdes van die Here genoem (Ps 109:15).

 

Skrywer: Prof Francois Malan