Jesus se woord bring skeiding (6:60-66) – Francois Malan
6:60 Die dissipels waarvan hier sprake is, is die breër groep volgelinge van Jesus, wat reeds tot Hom aangetrokke gevoel het. Die mense (letterlik: menigte) van 6:22,24, wat van die brood geëet het, en die Jode van 6:41,52, wat gemor het dat Jesus kon sê Hy is brood uit die hemel en dat Hy sy liggaam vir hulle gee om te eet, het skynbaar al klaar vir Jesus verlaat.
Die breër groep volgelinge begin ook twyfel oor Jesus se verduideliking wat die dood van die Messias behels. Dit is so anders as hulle verwagting van die Messias, wat hulle gister met geweld wou koning maak, ‘n politieke leier wat hulle van Rome sou bevry (v15). Sy woord, dat ‘n gekruisigde Christus (Messias) die bron van lewe sou wees, is vir hulle hard/veeleisend – dit vereis selfverloëning. Eintlik is dit nie die woord wat so hard is nie, maar hulle harte, wat nie kans sien om hulle lewe in geloof aan ‘n gekruisigde Messias se gebroke liggaam en bloed te verbind nie.
6:61 Jesus ken die morrende gedagtes van hierdie volgelinge/leerders (soos van Nataniël 1:47-48; Hy weet hoe mense is 2:25; van die Samaritaanse vrou se vyf mans, 4:18, ens.). Hy vra hulle of sy woorde vir hulle ‘n struikelblok is (NAV afskrik), wat verhinder dat hulle Hom verder volg en in Hom glo.
6:62 As hulle aanstoot neem dat Jesus die brood is wat uit die hemel neergedaal het, hoeveel te meer as hulle sou sien dat die mens Jesus na die hemel toe opvaar? Die term ‘Seun van die mens’ word deur Jesus vir Homself gebruik as die lydende wat gaan sterf, maar ook as die opgewekte wat na die hemel toe terugkeer (Jesus se selfbenaming ‘Seun van die mens’ kom uit Daniël 7:13-14 van die man/menslike wese, wat vir ewig oor die wêreld sal regeer). In Johannes begin Jesus se hemelvaart reeds met sy verhoging aan die kruis (3:14; 12:32). As hierdie morrende volgelinge Jesus sien sterf, naak aan ‘n kruis verhoog, gaan hulle nog meer aanstoot neem, en glad nie in Hom glo nie. Slegs die ‘oorblyfsel’ van die dissipels sal Hom in sy heerlikheid van sy sterwe, opstanding en hemelvaart aanskou (vgl. 1:14b).
6:63 Die beeld om Jesus se liggaam te eet, het die mense afgeskrik. Dit is egter sy woorde wat ewige lewe gee (6:68). Wie luister na wat Jesus sê, en in die Vader glo wat vir Jesus gestuur het, het die ewige lewe (5:24). Maar wie vaskyk teen die sterwende liggaam van Jesus aan die kruis, sal nie begryp dat Hy God is, wat, as die Lam van God, die sonde van die wêreld wegneem nie (1:29). Wie egter Jesus se woorde aanneem, word deur die Gees lewend gemaak.
6:64 Al is Jesus se woorde die woorde van die leweskeppende Gees, is daar party wat na Hom luister en tog nie glo nie. Jesus het van die begin van sy bediening af geweet van elkeen wat na Hom luister, of hy/sy glo of nie,en wie dit is wat Hom sou verraai (paradidoomi beteken oorgee in die beheer van iemand anders, en word daarom ook van ‘verraai’ gebruik) hier spesifiek verraai deur Judas (vgl. v71). In 18:35 is dit sy volk en sy priesterhoofde wat Hom aan Pilatus uitgelewer het; in 19:16 het Pilatus Hom oorgelewer om gekruisig te word.
6:65 Dat daar mense is wat nie tot geloof in Jesus kom nie, is nie vir Hom ‘n verrassing nie. Die normale toedrag is dat mense voortgaan om in sonde en ongeloof te leef. Die wonder is dat God aan ‘n sondige mens die genade skenk om te kan glo. Die Vader bring dié begenadigde mens in beweging om na Jesus toe te kom, as dié mens, deur die oortuiging deur die Heilige Gees, besluit om die woord van God aan te neem, en in Jesus te glo as God wat vir my sonde sterf.
6:66 Jesus se byvoeging in vv62-63, dat Hy opvaar na waar Hy voorheen was, het die morrende volgelinge/leerders van Jesus nie bevredig nie. Die mense wat Hom entoesiasties met geweld wou koning maak omdat Hy brood kan vermeerder, stel nie belang in ‘n koning in die hemel nie. Daarom het baie ‘weggegaan na wat agter is’ (NAV omgedraai huis toe) om op hulle eie aan te gaan met hulle eie sake, en het nie meer rondgegaan saam met Jesus nie. Hulle breek met Jesus. Die groot afval van Jesus af het begin (In Mk 4, Mt 13, Lk 8 se gelykenis van die saaier, val net ‘n kwart van die saad in goeie grond. Driekwart gaan verlore as gevolg van die hardheid van hulle hart, of oppervlakkigheid van hulle geloof, of deur die sorge en verleidings van die wêreld).
Skrywer: Prof Francois Malan
