Het God Jesus letterlik verlaat?

Vraag

Pieter vra:

Het God Jesus na aanleiding Markus 15:34 letterlik verlaat aan die kruis?

Antwoord

Prof Jan van der Watt antwoord:

Die teks lees: 15:34: Om drie-uur het Jesus hard uitgeroep: “Eloï, Eloï, lemá sabagtani?” Dit beteken: My God, my God, waarom het U My verlaat?’

Hierdie uitroep van Jesus in Aramees (Jesus se moedertaal) is ‘n aanhaling uit Ps 22:2, ‘n Psalm waarin die skrywer aanvanklik heeltemal verlate en alleen voel, tot God roep en dan ervaar dat sy gebed verhoor is en God tog by hom is. Daarom eindig die Psalm in lofsange vir God. Sommige Bybeluitleggers sien Jesus se uitroep in die lig van die Psalm, naamlik dat Jesus op daardie oomblik alleen en verlate gevoel het, maar tog geweet het dat God Hom nie sal verlaat nie en dat, soos in die Psalm, Hy vertrou het dat alles in lofsange vir God sal eindig.

Ander Bybeluitleggers voel dat bogenoemde verklaring nie presies weergee wat Markus bedoel het nie. Volgens hulle wil Markus beklemtoon dat Jesus heeltemal verlate gevoel het, asof God nie meer daar is nie. Dit is hoe mense wat God verwerp het en by wie Hy nie meer is nie, ook voel. Daarmee beskryf Markus hoe groot Jesus se lyding vir ons was.

Tog het Jesus nie opgehou om God se Seun aan die kruis te wees nie. Daaroor twyfel Markus nie. Dit is egter nie vir Markus ‘n probleem om nogtans die groot lyding van Jesus in terme van Godsverlatenheid te beskryf nie. Die strekking kombineer dus bogenoemde twee verklarings. Jesus het regtig ons sondeskuld gedra en dit het vir Hom gevoel asof God Hom verlaat het, maar tog was God steeds daar en sy opstanding sou dit bewys. Daaroor kan ons saam met die engele bly wees. God se lof het oorwin. 

Skrywer:  Prof Jan van der Watt

Die mens is bestem vir ‘n ewige lewe en ‘n uiteindelike opstanding uit die dood. Hoeveel dit ookal indruis teen ons rede en ons ervaring van die dood as einde van die mens, bly die verwagting van die ewige lewe die enigste faktor wat werklik hoop en sin gee aan die menslike bestaan. Dit maak nie saak hoeveel mense dit ontken of bevraagteken nie, die Bybel stel dit duidelik dat die wil van God vir gelowiges ‘n heerlike eindbestemming inhou.

   Ons is maar reisigers op ‘n woestyntog oppad na ‘n beloofde land. Wie die eindbestemming uit die oog verloor, is niks anders nie as ‘n verdwaalde mens wat hopeloos swerf in die woestyn sonder enige hoop op redding.

   Die hart van die Evangelie is dat God die ewige lewe skenk aan elkeen wat glo in Jesus Christus as die Seun van God. Hier beteken die ewige lewe ‘n lewe van vreugde in die teenwoordigheid van Christus. Dit is die teenoorgestelde van die ewige dood wat ‘n bestaan is ver verwyder van God af. “Die loon wat die sonde gee, is die dood; die genadegawe wat God gee, is die ewige lewe in Christus Jesus ons Here”.[Rom6:23]

   Ons lewe welliswaar in ‘n verganklike wêreld waarin alles uiteindelik tot niet gaan. Wie egter in die geloof deel het aan Christus se opstanding, is nie bestem tot verganklikheid nie, maar tot die ewige lewe. “En die wêreld met sy verleidelike dinge gaan verby, maar wie die wil van God doen, bly ewig lewe”.{1Joh2:17]

   Die verganklikheid wat kenmerk van hierdie bedeling is, is opgehef toe die ware Lewe in die wêreld ingekom het. Christus is self die Ewige Lewe en daarom kan Hy ook die lewe skenk aan diegene wat aan Hom behoort. “Die Lewe het gekom……. en ons verkondig aan julle die Ewige Lewe wat by die Vader was en aan ons ge-openbaar is”.[1Joh1:2] Die verlossing in Christus geld nie net hierdie lewe nie, maar sluit die gawe van die ewige lewe in. ”En die getuienis behels dit: God het ons die ewige lewe gegee, en die lewe is deur Sy Seun”.[1Joh5:11]

   Die apostel Paulus vat die proses van God se wil met gelowiges mooi saam in Rom6:22 ”Maar nou- julle is vrygemaak van die sonde en in diens van God gestel en die vrug daarvan is dat julle geheilig word, en die uiteinde is die ewige lewe”. Die wil van God sluit nie net vrymaking van sonde, diensbaarheid aan God en heiliging in nie, maar loop uiteindelik uit op die ewige lewe. Die ewige lewe is die vrug wat ingesamel word deur die werking van die Heilige Gees na ‘n lewe van diensbaarheid en gehoorsaamheid.

   Wie nie uitsien na die ewige lewe as voleinding van God se wil nie, het nog nie die wil van God ten volle verstaan nie.

Skrywer: Prof Dionne Craffort

Gehoorsaamheid

   Die grondslag van ‘n lewe volgens die wil van God is gehoorsamheid. Die wil van God is ge-openbaar en kan geken word. Kennis is egter nie genoeg nie. Die wil van God moet gehoorsaam en gedoen word. Geloof in die wil van God is ook nie genoeg nie. Jakobus lê klem daarop dat geloof sonder die werke dood is. Geloof sonder daadwerklike gehoorsaamheid aan die wil van God is nie ware geloof nie. Uit gehoorsaamheid aan die wil van God, spruit al die gedagtes, woorde end ae voort wat verwag word van iemand wat aan God behoort en hom dien. Daarom is gehoorsaamheid die basis van ‘n lewe volgens die wil van God. Gehoorsaamheid aan die wil van God sal bepaal of ons die Koninkryk van die hemel sal ingaan. “Nie elkeen wat vir My sê: Here,Here, sal in die koninkryk van die hemel ingaan nie, maar net hy wat die wil doen van my Vader wat in die hemel is”.[Mat7:21] Die Vader maak dit moontlik deur sy Gees om sy wilt e kan doen.”Julle moet julle met eerbied en ontsag daarop toelê om as verloste mense te lewe, want dit is God wat julle gewillig en bekwaam maak om Sy wil uit te voer”.[Fil 2:13]

  Volgens die Bybel moet ons in die eerste plek gehoorsaam wees aan God en daarna ook aan owerhede en gesag wat deur God oor ‘n mens gestel is. Dit sluit in gehoorsaamheid aan ouers en ander gesagsfigure. “Omdat die Here dit wil, moet julle julle onderwerp aan elke menslike owerheid”.[1Pet2:13 Hierdie gehoorsaamheid moet ons aanbeveel by alle mense. “Herinner die mense nadruklik daaraan dat hulle hulle aan owerheid en gesag moet onderwerp,daaraan gehoorsaam moet wees en bereid moet wees om alles te doen wat goed is”.[Tit3:1] Die voorwaarde vir gehoorsaamheid is dat mense eers tot geloof in God moet kom, soos die apostel Paulus sê: “Deur Hom het ek die genade ontvang om apostel te wees onder al die heidennasies,om tot eer van Sy Naam mense tot geloof en so tot gehoorsaamheid te bring”.[Rom1:5]

   Gehoorsaamheid aan God kom nie van nature uit die mens nie. Ons is eerder van nature geneig tot ongehoorsaamheid. Gehoorsaamheid volg slegs op ‘n genadehandeling van God in ons lewe.”Soos God die Vader dit vooraf bestem het, het Hy julle uitverkies en deur die Gees afgesonder om aan Hom gehoorsaam te wees en besprinkle te word met die bloed van Jesus Christus”. Dit is ten nouste verbind aan die versoeningsdood van Jesus Christus.”Hy het self ons sondes in Sy liggaam aan die kruis gedra. Daardeur is ons vir die sondes dood en kan ons lewe in gehoorsaamheid aan die wil van God”.[1Pet2:24]

   Gehoorsaamheid aan God se wil beteken niks anders nie as die Skrif se oproep om heilig te lewe. Dit kom na ons as ‘n ernstige oproep.”Soos Hy wat julle geroep het, heilig is, moet julle ook in julle hele lewenswandel heilig wees”.[1Pet1:15] Dit is ‘n oproep tot ‘n totale oorgawe aan God. “Stel julle in diens van God as mense wat dood was,maar lewend gemaak is, en stel elke deel van julle liggame in diens van God as werktuig om te doen wat God wil”.[Rom6:13]

   Gehoorsaamheid aan God deur Christus en deur die werking van die Heilige Gees, loop vanself uit op gehoorsaamheid aan owerhede wat oor ons gestel is.

   Gehoorsaamheid begin in die ouerhuis waar kinders geleer moet word om gesag te aanvaar. Dit lê die grondslag vir gehoorsaamheid aan ander owerhede soos onderwysers,wetstoepassers en regeringsowerhede. Die wetteloosheid in ons samelewing is die gevolg van geslagte van mense wat nooi geleer het om gesag te aanvaar en te eerbiedig nie, en ook nie om die eise van God se Woord te gehoorsaam nie.

Skrywer: Prof Dionne Craffort

Jan vra:

Waarom word, Here op party plekke geskryf, en HERE op ander plekke?

Antwoord

Prof Jan van der Wat antwoord:

Di hoofletters HERE word net in die Ou Afrikaanse vertaling van 1933/53 gebruik en feitlik ook net in die Ou Testament (en nie eers oral in die Ou Testament nie). Die resente Afrikaanse vertalings gebruik Here. Die rede daarvoor hang saam met die naam van God  in die Ou Testament. Die mense van die Ou Testament wou uit respek en vrees dat hulle God (Jahweh) se naam ydelik mag gerbuik nie die naam van God (Jahweh) uitspreek of hardop gese nie. As hulle by die naam kom, het hulle ‘adonai’ gese, wat heer beteken (hulle het ook die klinkers van die woord ‘adonai’ by die letters JHWH gesit wat daartoe gelei het dat sommige vandag nog van Jehova praat). In die Ou 1933/53 vertaling wou die vertalers probeer aandui dat die woord JHWH wat met HEER vertaal die naam Jahweh weergee en onder andere daarom die hoofletters gebruik. Dit is dus ‘n besluit van die vertalers. In die jonger vertalings is besluit om die eervolle aanduiding (in hoofletters) nie meer te gebruik nie, maar eenvoudig Heer met ‘n hoofletter te skryf.. 

Skrywer:  Prof Jan van der Watt