Gehoorsaamheid

   Die grondslag van ‘n lewe volgens die wil van God is gehoorsamheid. Die wil van God is ge-openbaar en kan geken word. Kennis is egter nie genoeg nie. Die wil van God moet gehoorsaam en gedoen word. Geloof in die wil van God is ook nie genoeg nie. Jakobus lê klem daarop dat geloof sonder die werke dood is. Geloof sonder daadwerklike gehoorsaamheid aan die wil van God is nie ware geloof nie. Uit gehoorsaamheid aan die wil van God, spruit al die gedagtes, woorde end ae voort wat verwag word van iemand wat aan God behoort en hom dien. Daarom is gehoorsaamheid die basis van ‘n lewe volgens die wil van God. Gehoorsaamheid aan die wil van God sal bepaal of ons die Koninkryk van die hemel sal ingaan. “Nie elkeen wat vir My sê: Here,Here, sal in die koninkryk van die hemel ingaan nie, maar net hy wat die wil doen van my Vader wat in die hemel is”.[Mat7:21] Die Vader maak dit moontlik deur sy Gees om sy wilt e kan doen.”Julle moet julle met eerbied en ontsag daarop toelê om as verloste mense te lewe, want dit is God wat julle gewillig en bekwaam maak om Sy wil uit te voer”.[Fil 2:13]

  Volgens die Bybel moet ons in die eerste plek gehoorsaam wees aan God en daarna ook aan owerhede en gesag wat deur God oor ‘n mens gestel is. Dit sluit in gehoorsaamheid aan ouers en ander gesagsfigure. “Omdat die Here dit wil, moet julle julle onderwerp aan elke menslike owerheid”.[1Pet2:13 Hierdie gehoorsaamheid moet ons aanbeveel by alle mense. “Herinner die mense nadruklik daaraan dat hulle hulle aan owerheid en gesag moet onderwerp,daaraan gehoorsaam moet wees en bereid moet wees om alles te doen wat goed is”.[Tit3:1] Die voorwaarde vir gehoorsaamheid is dat mense eers tot geloof in God moet kom, soos die apostel Paulus sê: “Deur Hom het ek die genade ontvang om apostel te wees onder al die heidennasies,om tot eer van Sy Naam mense tot geloof en so tot gehoorsaamheid te bring”.[Rom1:5]

   Gehoorsaamheid aan God kom nie van nature uit die mens nie. Ons is eerder van nature geneig tot ongehoorsaamheid. Gehoorsaamheid volg slegs op ‘n genadehandeling van God in ons lewe.”Soos God die Vader dit vooraf bestem het, het Hy julle uitverkies en deur die Gees afgesonder om aan Hom gehoorsaam te wees en besprinkle te word met die bloed van Jesus Christus”. Dit is ten nouste verbind aan die versoeningsdood van Jesus Christus.”Hy het self ons sondes in Sy liggaam aan die kruis gedra. Daardeur is ons vir die sondes dood en kan ons lewe in gehoorsaamheid aan die wil van God”.[1Pet2:24]

   Gehoorsaamheid aan God se wil beteken niks anders nie as die Skrif se oproep om heilig te lewe. Dit kom na ons as ‘n ernstige oproep.”Soos Hy wat julle geroep het, heilig is, moet julle ook in julle hele lewenswandel heilig wees”.[1Pet1:15] Dit is ‘n oproep tot ‘n totale oorgawe aan God. “Stel julle in diens van God as mense wat dood was,maar lewend gemaak is, en stel elke deel van julle liggame in diens van God as werktuig om te doen wat God wil”.[Rom6:13]

   Gehoorsaamheid aan God deur Christus en deur die werking van die Heilige Gees, loop vanself uit op gehoorsaamheid aan owerhede wat oor ons gestel is.

   Gehoorsaamheid begin in die ouerhuis waar kinders geleer moet word om gesag te aanvaar. Dit lê die grondslag vir gehoorsaamheid aan ander owerhede soos onderwysers,wetstoepassers en regeringsowerhede. Die wetteloosheid in ons samelewing is die gevolg van geslagte van mense wat nooi geleer het om gesag te aanvaar en te eerbiedig nie, en ook nie om die eise van God se Woord te gehoorsaam nie.

Skrywer: Prof Dionne Craffort

Jan vra:

Waarom word, Here op party plekke geskryf, en HERE op ander plekke?

Antwoord

Prof Jan van der Wat antwoord:

Di hoofletters HERE word net in die Ou Afrikaanse vertaling van 1933/53 gebruik en feitlik ook net in die Ou Testament (en nie eers oral in die Ou Testament nie). Die resente Afrikaanse vertalings gebruik Here. Die rede daarvoor hang saam met die naam van God  in die Ou Testament. Die mense van die Ou Testament wou uit respek en vrees dat hulle God (Jahweh) se naam ydelik mag gerbuik nie die naam van God (Jahweh) uitspreek of hardop gese nie. As hulle by die naam kom, het hulle ‘adonai’ gese, wat heer beteken (hulle het ook die klinkers van die woord ‘adonai’ by die letters JHWH gesit wat daartoe gelei het dat sommige vandag nog van Jehova praat). In die Ou 1933/53 vertaling wou die vertalers probeer aandui dat die woord JHWH wat met HEER vertaal die naam Jahweh weergee en onder andere daarom die hoofletters gebruik. Dit is dus ‘n besluit van die vertalers. In die jonger vertalings is besluit om die eervolle aanduiding (in hoofletters) nie meer te gebruik nie, maar eenvoudig Heer met ‘n hoofletter te skryf.. 

Skrywer:  Prof Jan van der Watt

Medemenslikheid

Liefde:

Die bron van alle medemensliheid is die liefde en dit moet die vernaamste kenmerk wees van iemand wat binne die wil van God wil lewe. Die liefde is immers die volle uitvoering van die wet.[Rom 13:10]. “Wie sy medemens liefhet, voer die hele wet van God uit.”[ Rom 13:8]. Al die gebooie word saamgevat in die een gebod:”Jy moet jou naaste liefhê soos jouself”.[Rom 13:9].

  Die liefde verafsku wat sleg is en hou vas aan wat goed is. Die liefde soek net die beste vir die medemens en skakel selfsug en eie belang uit. Sonder die liefde vir God ene die medemens, kan niemand die wil van God uitvoer nie. Die liefde vir God bestaan daarin da tons Sy gebooie gehoorsaam.[Joh 5:2]. Ons lewe moet dus getuig dat God ons liefhet en ons vir Hom.”En liefde beteken dat ons volgens die gebooie van God lewe.” [2Joh6]. God is liefde en wie Sy voorbeeld volg, soos dit sigbaar word in Christus, sal ook in liefde teenoor mekaar lewe.

  Liefde is die kenteken dat ons kinders van God is en dat ons God ken {1Joh4:7]. Dit is egter nog veel meer – dit maak God sigbaar vir ander. ‘Niemand het God nog ooit gesien nie, maar as ons mekaar liefhet, bly God in ons en het Sy liefde in ons Sy doel volkome bereik.” [1Joh 4:12].

  Die liefde bly die grootste van al die gebooie en die grondslag van almal. “Soos julle van die begin af gehoor het, is dit Sy gebod dat julle in die liefde moet lewe”.[2Joh v.6].

Diensdaarheid

Christus het na hierdie wêreld toe gekom nie om gedien te word nie, maar om te dien. [Mark 10:25] Wie  Hom volg, moet dus bereid wees om te dien. Natuurlik moet ons diens in die eerste plek op Christus gerig wees.”Christus is die Here in wie se diens julle staan”.[Kol 3:24]. Daar is ook die belofte, dat as ons Hom dien, sal die Hemelse Vader ons eer. [Joh.12:26].

  Om Christus te dien, beteken egter ook dat ons ons medemense en mede-gelowiges moet dien. “Dra mekaar se laste en gee op die manier uitvoering aan die wet van Christus”. [Gal 6:2]. Die wet van Christus is dus gerig op die hulp,ondersteuning en bemoediging van die medemens. Niemand voer die wil van Christus uit as hy nie bereid is om sy medemens te dien nie.

  Diensbaarheid beteken dat mens afstand moet doen van selfsug en eie beland.”Mens moet nie sy eie voordeel soek nie, maar diè van die ander”. [1Kor 10:24]. Wie die belange van sy medemens voorop stel, is ‘n toonbeeld van iemand in wie die liefde van God woon. Dit is die moeilikste deel van ons diensbaarheid en ons moet onsself telkens inspan met moeite om dit te kan uitvoer.

  Die diens aan die naaste moet uitloop op praktiese hulpverlening wat opoffering verg.”Help die mede-gelowiges in hulle nood en lê julle toe op gasvryheid”.{Rom 12:13}. Die nood moet prakties verlig word en daar moet selfs aan vreemdelinge huisvesting gegee word. Die diens gaan nie sonder opoffering gepaard nie. Wie sy broer sien gebrek ly en hom nie help nie, vertoon niks van die liefde van God aan die wêreld nie.{1 Joh 3:7}.

  Die opdrag word egter nog moeiliker as ons bevel word om selfs ons vyande tot diens te wees. “As jou vyand honger is, gee hom iets om tee et; as hy dors is, gee hom iets om te drink [Rom 12:20].

  Dit is wat God van jou en my vra. Is ons bereid om ook in hierdie opsig binne die wil van God te lewe?

Vrede en blydskap

Vrede met God en vrede met die medemens is ‘n opdrag wat ons ontvang het.

God is die oorsprong van vrede. Hy stuur sy Seun na hierdie vredelose wêreld as die Vredevors wat vrede moes bring tussen God en mens en tussen mens en mens. Met Jesus se geboorte sing die engelekoor vrede op aarde [Luk 2:14]. Hyself sê vir sy dissipels:”Vrede laat ek vir julle na; my vrede gee ek vir julle” [Joh 14:27].

  Hierdie vrede wat van God kom en in Jesus Christus gestalte gekry het, moet nou deur ons as gelowiges uitgeleef word. Dit moet ons gedrag en ons menseverhoudinge

bepaal. “En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en verstand die wag hou in Christus Jesus”[Fil 4:7]. Jesus is die Middelaar van die vrede wat ons gedrag moet bepaal.

   Dit alles beteken dat ons in vrede moet leef met ons medemens. “As dit moontlik is, sover dit van julle afhang, leef in vrede met alle mense”[Rom12:18]. Hoe moeilik dit ookal is in ‘n gebroke wêreld vol vyandigheid, moet ons as kinders van God die vrede najaag en soek. Ons moet altyd werk vir vrede in die wêreld en vir vrede onder mekaar.

  Wanneer dit egter kom by die verhouding tussen gelowiges onderling,is die opdrag baie duidelik “En die vrede wat Christus gee, moet in julle lewens die deurslag gee. God het julle immers geroep om as lede van een liggaam in vrede met mekaar te lewe”[Kol 3:5]. Vir onenigheid en verskeurdheid binne die liggaam van Christus is daar geen verskoning nie.

  Is daar vrede tussen jou en jou broers en susters in die gemeente? As jy binne die wil van God wil lewe, moet jy dringend gaan vrede maak. Jou vrede met God hang af van jou vrede met jou broer en suster in die geloof.

   Vreugde en blydskap  wat gelowiges behoort te ervaar, hang baie af van die vrede. Alleen as ons in vrede leef met die mense rondo mons, kan ons vreugde ervaar. Paulus bid dat God sy lesers met alle vreugde en vrede sal vervul [Rom 15:13]. Mense wat lewe in vrede met almal en wat vervul is met vreugde, kan nie anders as om ‘n innerlike vrede te hê wat alle verstand te bowe gaan nie.

 Selfbeheersing

Selfbeheersing behoort ‘n uitstaande eienskap te wees van elkeen wat die wil van God wil doen. Petrus wys op die naderende einde van alles en moedig aan tot selfbeheersing.”Daarom moet julle selfbeheers en nugter wees sodat julle kan bid”{1 Pet 4:7].

   Selfbeheersing beteken in die eerste plek dat ‘n christen nie woedend en verbitterd moet wees nie! [Ef 4:31:”Moet nooit verbitterd of opvlieënd wees of woedend word nie; moenie vloek of skel nie; moet niks doen wat sleg is nie”. Selfbeheersing gaan direk in teen die natuurlike neighing van die mens om wraak te nee men te vergeld. Om dit te kan be-oefen is ‘n genadegawe van die Heilige Gees. “Moenie kwaad met kwaad vergeld of belediging met belediging nie. In teendeel, antwoord met ‘n seënwens, want dartoe is julle geroep, sodat julle die seen van God kan verkry”[1Pet 3:9).

   As jy jou humeur nie kan beheers nie en op ander mense skel en hulle verwens, kan jy sekerlik nie die seen van God op jou lewe verwag nie.

   Selfbeheersing beteken verder dat mens elke vorm van losbandigheid moet aflê. Losbandigheid is die direkte uitvloeisel van sonde wat van mens werktuie van die bose maak. Deur die sonde aft e lê. Losbandigheid is die direkte uitvloeisel van sonde wat van mens werktuie van die bose maak. Deur die sonde af te lê en te bestry, kan mens met selfbeheersing lewe en die wil van God doen.”Moet dan nie toelaat dat die sonde nog langer oor julle heerskappy voer en julle die begeertes van julle sterflike aardse bestaan laat gehoorsaam nie. Julle moet geen deel van julle liggame in diens van die sonde stel as ‘n werktuig om goddeloosheid te bedrywe nie. Nee, stel julle julle in diens van God as mense wat dood was maar lewens gemaak is, en stel elke deel van julle liggame in diens van God as werktuig om te doen wat God wil” [Rom 6:12-13].

   Rom.13:13 en 14 vat al die vorme van losbandigheid mooi saam.”Ons moet welvoeglik lewe soos dit in die daglig hoort. Daar moet geen drinkery en uitspattigheid, geen ontug en onsedelikheid, geen rusie en jalousie wees nie. Nee, julle moet lewe soos volgelinge van die Here Jesus Christus en nie voortdurend daarop uit wees om julle sondige begeertes te bevredig nie.” [Rom 13-14].

   Losbandigheid en boewery gaan hand aan hand gepaard met drank. ‘n Dronk mens verloor beheer oor sy dade en doen dinge wat hy andersins nie sou doen nie. Daarom is daar ernstige waarskuwings teen die misbruik van drank.”Moet julle nie aan drank te buite gaan nie; daarmee gaan losbandigheid gepaard.Nee, laat die Gees julle vervul,…”[Ef5:18].

Seksuele losbandigheid is ‘n groot versoeking waarvan die kind van God moet wegbly. Dit is ‘n oop sweer in ons samelewing wat dikwels ooglopend toegelaat word. Ontrou in die huwelik het ‘n algemene verskynsel geword. Die Skrif noem dit egter ‘n sonde teen God en teen die liggaam van die mens. “’n Mens se liggaam is nie bedoel vir seksuele losbandigheid nie, maar is daar vir die Here, wat ook oor ons liggaam Here is”[1Kor.6:13b].

   Elke vorm van onsedelikheid word met erns afgewys.”Soos dit gelowiges betaam, moet daar van ontug,onsedelikheid in enige vorm,of gierigheid onder julle selfs geen sprake wees nie”[Ef5:3]. So ernstig is die oortreding dat mense wat dit pleeg nie deel het aan die Koninkryk van God nie.

  Ontug en onsedelikheid word bestry as mense die huwelik as ‘n instelling van God aanvaar en onderhou.”Die huwelik moet deur almal eerbaar gehou word. Wees in die huwelikslewe getrou aanmekaar, want ontugtiges en egbrekers sal onder die oordeel van God kom”[Heb13:4]. Die verbrokkeling van die huwelik is die grootste oorsaak van losbandigheid. Daar word ‘n indruk geskep asof die huwelik nie ‘n instelling van God self is nie en daarom kan mense saamwoon, sonder om die verantwoordelikhede van die huwelik na te kom. Paulus praat van die verhouding tussen man en vrou in die huwelik as ‘n diep geheimenis wat ‘n eenheidsband tussen hulle skep.”Daarom sal ‘n man sy vader en moeder verlaat en saam met sy vrou lewe en hulle twee sal een wees. Hierin lê daar ‘n diep geheimenis opgesluit en ek pas dit toe op Christus en die kerk”[Ef5:31 en 32].

   Selfbeheersing moet in die derde plek ook be-oefen word in die manier waarop ons praat. Woede loop meestal uit op onbeheerste spraak. Dit is net so dodelik en kwetsend as onbeheerste dade. Daarom dat die Bybel haatspraak en vuiltaal te sterkste afkeur.”Vuiltaal moet daar nooit uit julle mond kom nie; praat net wat goed en opbouend is volgens die eis van omstandighede, sodat dit julle hoorders ten goede kan kom” [Ef4:29].

   Selfbeheersing moet ten slotte ook geld in die gebruik van ons besittings. Die Skrif wys gierigheid af want dit is ‘n selfsugtige gebruik van gawes wat God ons gee. “Hou julle lewe vry van geldgierigheid; wees tevrede met wat julle het”[Heb13:5]. Die gelowige moet werk vir sy onderhoud,tevrede wees met wat God voorsien en bereid wees om ander te help met dit wat hy verdien.”Laat dit vir julle ‘n saak van eer wees om rustig te lewe, julle met julle eie sake besig te hou en self in julle lewensonderhoud te voorsien, soos ons dit aan julle voorgehou het”[1Tes4:11].

   Gierigheid loop uit op jaloesie oor wat ander besit en op die begeerte na ‘n ander se besittings. Dit lei tot diefstal,rusie en selfs moord.”Julle wil dinge hê,maar kry dit nie en wil dan moord pleeg; julle is jaloers op ‘n ander man se goed, kan dit nie in die hande kry nie  en dan maak julle rusie en baklei julle”[Jak4:2].

Skrywer:  Prof dionne Craffort

God se wil vir jou is om te lewe binne die wil van God.

Wie deur Christus verlos is, en in Hom gedoop is, het ‘n nuwe skepsel geword en kan nie verder deur die sonde oorheers word nie. Dit het implikasies vir die lewe van elke dag.Die verloste mens moet ‘n nuwe lewe lei. “Ons weet tog dat die sondige mens wat ons was,saam met Christus gekruisig is, sodat ons sondige bestaan beëindig kon word.[Rom.6:6]. “Julle moet dus altyd onthou dat ook julle vir die sonde dood is,maar vir God lewe, omdat julle een is met Christus Jesus” [Rom 6:11]. Die verlosde mens kan nie meer in diens van die sonde leef nie, maar moet doen wat God wil [Rom 6:13].

“Iemand wat aan Christus gehoort, is ‘n nuwe mens”  [2Kor5:17].

  Dit is die geheim.Mense wat hulle deur hulle sondige natuur laat beheers,kan nie die wil van God doen nie.[Rom 8:8]. Wie hulle egter deur die Gees laat beheers,hou hulle besig met die dinge van die Gees en streef daarna om God se wil te doen.” Die wat aan Christus Jesus behoort, het hulle sondige natuur met al sy hartstogte en begeertes gekruisig” [Gal 5:24].

  Dwarsdeur die Skrif klink die refrain op dat ons die wil van God moet soek en  dit moet doen.”Moet daarom nie onverstandig optree nie, maar probeer te wete kom wat die Here wil dat julle moet doen”.[Ef 5:17]. Die wil van God is duidelik aan ons geopenbaar.Ons weet dus wat ons moet doen, maar ons moet ons dringend daarop toespits om dit uit te voer. “Julle het van ons geleer hoe God wil hê julle moet lewe.Julle doen dit ook, maar in die naam van die Here Jesus versoek ons julle dringend: Lê julle nog meer daarop toe”[1Tess 4:1]’ “Julle gees en gedagtes moet nuut word; lewe as nuwe mense wat as die beeld van God geskep is: lewe volkome volgens die wil van God en wees heilig.” [Ef. 4:23 ].

  Deur die wedergeboorte, geloof en bekering is ons uit die duisternis van sonde oorgeplaas na die lig van God se genade. Hy gee aan ons die genadegawes om Sy wil te kan doen. Daarom moet ons lewe soos mense van die lig. “Vroeër was julle die ene duisternis, maar nou in die Here is julle lig. Leef dan as mense van die lig” {Ef.5:8].

  Wat is dan die wil van God waarvolgens ek en jy moet lewe? Dit is uitgespel in God se Woord. Dit is saamgevat in die wet van die Here [Eks.20]. Dit is verder kernagtig opgesom deur die Here Jesus sodat daar by ons geen twyfel daaroor kan wees nie.{Mat.22}.

  Soos Moses aan ons die wet gegee het om God se wil te openbaar, het Jesus in die bergrede die ware betekenis van die wet aan ons kom openbaar {Mat.5]. Met gesag het die groot Leermeester aan ons God se wil bekend gemaak.

  Die apostel Paulus en die ander apostels wat sendbriewe aan gemeentes geskryf het, het telkens nadat hulle die verlossing in Christus uiteengesit het, baie duidelike riglyne gegee oor hoe gelowiges moet lewe.

  Ons kan hierdie riglyne saamvat onder die temas van eerlikheid, medemenslikheid, selfbeheersing en gehoorsaamheid.

  Kom ons kyk dan kortliks na die apostel se riglyne vir ons as kinders van die lig.

 Eerlikheid.

As mense wat gered is, is ons eerlikheid verskuldig aan God, ons medemens en onsself. Slegs earlike selfondersoek kan bepaal of ons nog op die pad van geloof is. Slegs earlike erkenning van ons dwaalweë kan ons tot berou bring en tot belydenis van sonde. W

Eerlikheid sal bepaal of ons in die regte verhouding tot ons medemens sal kan lewe. Geen gesonder verhouding kan op skynheiligheid gebou word nie. Net eerlikheid sal bepaal of ons in vrede met onsself sal kan lewe. ‘n Lewe van valsheid kan geen geluk en vrede meebring nie.

  Jy moet dus begin deur eerlik vir jouself af te vra of jy nog binne die wil van God lewe.

  Eeerlikheid beteken dat gelowiges altyd die waarheid moet praat, altyd geregtigheid moet be-oefen, deur arbeidsaamheid in eie onderhoud moet voorsien en earlike selfondersoek moet kan doen. Ons sal die leuen moet aflê en die waarheid moet omhels. “Noudat julle die valsheid afgelê het, moet julle onder mekaar die waarheid praat, want ons is lede van dieselfde liggaam” [Ef 4:25]. In die wêreld heers die leuen, maar binne die familie van Christus, moet die waarheid seëvier. Alleen dan kan ons mekaar onvoorwaardelik vertrou. As jou lewe op leuens gebou is, sal jy nooit vrede en vreugde ervaar nie!

  In ‘n wêreld vol onreg, word ons as gelowiges opgeroep tot die doen van geregtigheid. Geregtigheid is niks anders as om eerlik te streef na dit wat reg is in God se oë. God het die reg lief en haat die onreg. Daarom moet Sy kinders daarna streef om reg te doen. Om reg te doen is niks anders as om binne God se wil te leef nie. [Mat 5:6]. Daarom moet elke gelowige streef na opregtheid en hom toespits op die waarheid. Eerlikheid sluit ook arbeidsaamheid in, want elke gelowige word bevel om sy lewensonderhoud met eerlike arbeid te verdien. Paulus warsku teen leeglê en bemoeisiekheid en bevel op gesag van Christus dat gelowiges “hulle aandag by hulle werk moet bepaal en hulle eie brood verdien”.[2 Tes 3:12].

  Om self te werk sal voorkom dat iemand steel vir sy onderhoud. “As iemand ‘n dief is moet hy ophou steel; hy moet deru harde werk op ‘n eerbare manier self in sy lewensonderhoud voorsien, dan sal hy iets hê om vir die arme te voorsien.” [Ef 4:28].

  Geldgierigheid is die wortel van allerlei kwaad. Dit kan lei tot roof en diefstal en ook die rede wees vir omkopery,bedrog en swendelary. Dit is die groot oorsaak van oneerlikheid wat ‘n vretende kanker in ons gemeenskap geword het. Wie die wil van God doen, sal dankbaar en tevrede wees met wat hy kan verdien en God prys vir Sy seëninge.

Skrywer: Prof Dionne Craffort