Gebed – Francois Malan

Alma vra:

Ek het weer ‘n vraag of liewer hulp nodig.  Ek hanteer die Gr 11 groep by ons kerk en moet by die komende kamp met hulle praat oor GEBED. Het julle dalk vir my ‘n paar aanknopingspunte, riglyne, hulp of enige inligting wat ek kan gebruik? 

Antwoord

Ware gebed is vir ons moontlik gemaak deur Jesus Christus. Die verhouding tussen ons en God is reggemaak deur sy offer aan die kruis vir die sonde van die wêreld (vgl. Joh 1:29 Daar is die Lam van God wat die sonde van die wêreld wegneem!). Elkeen wat glo dat Jesus God is (Joh 1:1-3), dat Hy self die straf op ons sonde gedra het, ontvang die voorreg om kind van God te wees (vgl. Joh 1:12 Aan almal wat Hom aangeneem het, dié wat in Hom glo, het Hy die reg gegee om kinders van God te word).

Gebed is die gesprek van ‘n kind van God met sy hemelse Vader, wat hom/haar so liefhet, dat Hy sy enigste Seun vir die wêreld gegee het, sodat elkeen wat in Hom glo nie verlore sal gaan nie, maar die ewige lewe sal hê (Joh 3:16). So het Jesus in liefde en vertroue met sy Vader gepraat (vgl. Joh 16:23b,24b ‘Dit verseker Ek julle: Wat julle die Vader ookal in my Naam sal bid, sal Hy vir julle gee…Bid en julle sal ontvang, sodat julle blydskap volkome kan wees’). Vgl. ook Jesus se gebedslewe, sy gesprekke met sy Vader: Lukas 3:1 tydens sy doop; Lk 5:16 afgesonder op stil plekke; Lk 6:12 ‘n hele nag deur voordat Hy sy 12 apostels uit sy dissipelkring gekies het; Lk 9:18 eenkant besig om te bid voordat Hy aangekondig het dat Hy doodgemaak sal word en op die derde dag opgewek word; Lk 9:28,29 met Johannes en Jakobus en Petrus op die berg voor sy verheerliking; in Lk 10:21 het Jesus deur die Heilige Gees dit uitgejubel en sy Vader geprys vir sy genadige bedoeling; Lk 11:1 voordat Hy sy dissipels geleer het om die Ons Vader te bid; Lk 22:32 Jesus het vir Petrus gebid dat sy geloof hom nie moet begewe nie; Lk 22:41-46 in Getsemane voor sy gevangeneming, waar Hy vir Homself gebid het dat sy Vader die lydingsbeker sal wegneem, maar dat nie sy eie wil nie, maar die Vader se wil geskied; Lk 23:34,46 sy twee gebede aan die kruis: die eerste vir sy vyande v34, en die tweede sy oorgee van sy gees aan die Vader v46. 

God het nog verder gegaan nadat Hy sy Seun, Jesus Christus, gestuur het om ons verhouding met Hom reg te maak tot ‘n liefdesverhouding van kinders wat op Hom vertrou met alles in hulle lewe. Nadat Jesus sy werk afgehandel het aan die kruis en met sy opstanding uit die dood om die mag van die sonde en die dood te oorwin, en sy hemelvaart om aan die regterhand van God te regeer oor die ganse skepping en veral oor die gelowiges (Ef 1:18-23), het God die Heilige Gees gestuur (John 14:16,17). Hy kom om ons te oortuig van Jesus se liefdesoffer vir ons, sodat ons sal besluit om in Jesus te glo en dankbaarheid ons oor te gee aan die Here van ons lewe (vgl. Joh.14:26; 16:13,14). Die Gees verbind ons aan Jesus se selfopofferende liefde, sy dood en opstanding, sodat ons al meer sal sterwe aan ons self, om nie vir onsself te leef nie, sodat ons saam met Jesus ons eie ek  oorwin en vir God en ons medemens uit liefde te begin lewe (Matteus 16:24-26 As iemand agter Jesus aan wil kom, moet hy homself verloën, sy kruis dra en Hom volg. Wie sy lewe wil behou, sal dit verloor; maar wie sy lewe ter wille van Hom verloor, sal dit terugkry…’).  God die Heilige Gees het in ons kom woon (Joh 14:23) om ons daagliks te lei, in ons denke en beplanning (Joh 14:26; 16:8-11), ook in ons gebed (Rom 8:26-27), sodat ons al meer aan die beeld van Christus gelyk word en sy nederige selfopofferende liefde uitstraal (2 Kor 3:18).

Ware gebed is om in afhanklikheid na ons hemelse Vader toe te kom, in verbondenheid aan die Seun van God, en onder die leiding van die Heilige Gees in ons (vgl. Joh 4:23-24). Dit is ook die Gees wat ons leer dat God ons as sy kinders aangeneem het, sodat ons altyd en oral met vrymoedigheid na ons Vader toe kan kom (Rom 8:15-17; vgl. Joh 15:11-17, veral v16b).

In ons gesprek met ons hemelse Vader moet ons eers luister na wat Hy vir ons wil sê. Sy woord vind ons veral in die Bybel. Daarom is dit noodsaaklik dat ons daagliks die Bybel lees. Nie net dieselfde tekste of gedeeltes oor en oor nie, maar hele boeke in die Bybel, waarvan ons elke dag ‘n stukkie lees, en daaroor nadink oor wat die Here daardeur vir my wil sê. En dan antwoord ek daarop deur met my Vader in gebed te praat.

Aan die einde van die dag behoort ons ons Vader te dank vir alles wat Hy deur die dag vir ons gedoen het – vir sy leiding, bewaring, en versterking. Elke oggend behoort ons Hom te vra om deur die dag ons gedagtes te lei, ons te versorg en te bewaar van verkeerde gesindhede, woorde en dade. Hy is by ons, in ons; Hy is nie ‘n God wat vér van ons af is nie (Joh 17:23). Deur sy Gees woon Hy in ons (vgl. ook Ps 139).

Toe dissipels vir Jesus gevra het om hulle te leer bid, het Hy hulle die Ons Vader-gebed geleer (Mat 6:9-13, vgl. Luk.11:2-4). Daarin leer Hy ons om eers te bid vir die heiliging van God se Naam – dit beteken: ons vra Hom om ons en ons medemense so te laat optree dat God deur ons verheerlik word; ook te bid dat Hy sy koningskap sal laat kom, onder andere deurdat ons gelowiges Hom as ons koning sal dien, en dat ander mense, wat nog nie in Hom glo nie, ook daartoe sal kom om Hom as hulle koning te aanvaar; en te bid dat sy wil sal geskied deurdat ons sy wil en woord uitleef. Vgl. ook die gelykenis van die vriend om middernag en Jesus se aandrang by sy volgelinge om te vra en te soek en te klop, nadat Hy hulle die Ons Vader geleer het (Lk 11:5-13).

Nadat ons die drie ‘U’-gebede gebid het, begin die drie ‘ons’ gebede: met ons behoeftes wat ons as sy kinders aan Hom voorlê – nie selfsugtig nie, maar juis ‘ons brood’, om na mekaar se behoeftes om te sien; ons daaglikse brood verteenwoordig al ons behoeftes. Daarna vra ons om sy vergifnis van ons oortredings van sy wil, soos ons dit in die Bybel vind, saamgevat in die liefdesgebod (Mat 22:37-40). Maar ons kan nie om vergifnis vra as ons nie mekaar van harte vergewe nie (vgl. Mat 6:14,15). En dan vra ons Hom ook om ons teen versoekings te bewaar (vgl. hoe Jesus in die woestyn versoek is en hoe Hy daarop gereageer het met die Woord van die Here; Mat 4:3-11); en ons vra dat Hy ons van die bose sal verlos, ook van ons eie bose gedagtes en begeertes.

Voorbeelde van gebed deur gelowiges kry ons bv. van Abraham waar hy by die Here pleit vir Sodom waar sy nefie Lot gebly het (Gen 18:23-33); Moses se voorbidding vir die volk wat pas die goue kalf aanbid het (Eks 32:11-14); Hiskia se naïewe gebed in die tempel met die brief van die Assiriese gesante wat gekom het om Jerusalem te vernietig (2 Kon 19:14-19); die onvrugbare Hanna se gebed om ‘n kind te kry (1 Sam 1:9-11); Daniël se gewoonte om drie maal per dag te bid (Dan. 6:11); die gelykenis van die weduwee voor ‘n onregverdige regter (Luk 18:1-8).

Die opregte gebed word telkens ook aanbidding en lof aan die Here (vgl. Paulus se briewe wat met gebed begin, wat die lof van die Here verkondig; 1 Kor 1:4-9; 2 Kor 1:3-7; Efes 3:14-21; Flp 1:3-6; Kol 1:3-5).       

Ons gebed bestaan uit aanbidding en lofprysing van God (die psalms is vol daarvan). Gebed dit is die vernaamste deel van ons dankbaarheid teenoor ons Vader.

Ons gebed gaan oor al ons geestelike en liggaamlike behoeftes, soos Jesus dit in die Ons Vader-gebed uitgespel het (vgl. ook Jakobus 1:17 Elke goeie gawe en elke volmaakte geskenk kom van Bo; Mat 6:31-33). In Matteus 11:28 nooi Jesus ons uit om na Hom toe te kom met al ons ellende en ons nood.

Gebed is ook voorbidding vir ander mense, wie se nood en behoeftes ons na ons Vader toe bring. Jesus sê ons moet selfs ons vyande liefhê en bid vir dié wat ons vervolg – so sal ons soos as kinders van ons hemelse Vader optree (Mat 5:47-48).

Skrywer: Prof Francois Malan

Leef uit jou Doop: 3.5 Die verband tussen die woord en die doop -Adrio König

3.5 Die verband tussen die woord en die doop

Die doop het ook ’n verband met die woord, met die evangelie. Ons lees Christus het die kerk deur die water(bad) en die woord gereinig (Ef 5:26).

Ook elders lees ons van die reddende krag van die woord (die evangelie). Jesus sê vir die dissipels: “Julle is alreeds reg gesnoei deur die woorde wat Ek vir julle gesê het” (Joh 15:3). Mense kom ook tot geloof deur die woorde van die dissipels (Joh 17:20). Ons lees ook dat die woord van God lewend en kragtig is, skerper as enige swaard met twee snykante, en dat daar uit die mond van die verheerlikte Christus ’n skerp swaard met twee snykante kom (Heb 4:12; Op 1:16). Dit alles sien op die krag van die evangelie, en dit is hierdie evangelie wat direk in verband met die doop staan, een van die ander heilsmiddels in God se hand.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: 3.4 Die gelyktydigheid van doop en geloof – Adrio König

3.4 Die gelyktydigheid van doop en geloof

Daar is ’n opvallende gebruik in verband met die doop in die Nuwe Testament. Ons het reeds ’n paar keer daarna gekyk. Mense is gou gedoop, eintlik dadelik nadat hulle tot geloof gekom het. Dit is net nog ’n getuienis van die noue verband tussen doop en geloof.

Kom ons lys die voorbeelde van doop in Handelinge. Een na die ander toon hierdie voorbeelde dat daar dadelik gedoop is, dat daar geen betekenisvolle tydsverloop was tussen geloof (bekering) en die doop nie.

♦ Wanneer Petrus op die Pinksterfees die evangelie verkondig en mense word geraak, word dié wat sy woorde aangeneem het, dadelik gedoop (Hand 2:41).

♦ Die ontmande Etiopiër kom tot geloof wanneer Filippus die evangelie vir hom bring, en by die eerste stroompie word hy gedoop (Hand 8:36).

♦ Saulus sien die lig op die pad na Damaskus. Hy word blind en na Damaskus gelei. Die Here stuur Ananias na hom, en as dit duidelik is dat hy glo, doop Ananias hom dadelik, selfs nog voor hy weer eet (Hand 9:18).

♦ Petrus gaan verkondig die evangelie aan Kornelius en sy mense, en dadelik nadat hulle die Gees ontvang het, is hulle gedoop (Hand 10:44-48).

♦ Die bekering van die tronkbewaarder gebeur onder dramatiese omstandighede (Hand 16:25-34). Daar is ’n aardbewing in die tronk teen middernag, die bewaarder skrik hom byna dood, Paulus roep hom op om te glo, Paulus preek vir hom en sy huismense, dis duidelik dat die man glo, en dadelik word hy gedoop – middernag! (Hand 16:33)

Hoe moet ons dit verstaan? Ons ken dit nie. Wanneer is hierdie mense onderrig? Wat het die tronkbewaarder van die evangelie geweet? Was Paulus nie oorhaastig om hom te doop nie? Die man skrik hom byna dood vir die chaos van die aardbewing, besef sy lewe hang aan ’n draadjie, gryp in wanhoop na die “redding” wat Paulus aanbied, al het hy waarskynlik nie eens goed geweet wat dit beteken nie. Let op die aardbewing was om middernag, en “op daardie uur” is hy en sy mense gedoop (16:25, 33).

Twee sake. Eerstens, wat van die onderrig? Wanneer kom dit? Dit was duidelik bedoel om daarna te kom, gedurende die res van die gedoopte se lewe as lid van ’n gemeente. Wie glo, word dadelik gedoop, word daardeur in die geloofsgemeenskap opgeneem om op ’n deurgaande basis lewenslank onderrig te word. Dit is tog presies wat ons in Jesus se doopbevel kry: Maak dissipels, doop hulle, en leer hulle (Matt 28:19-20). Dus: éérs doop, en agterna leer. Dit klop met die interessante feit dat daar geen dooponderrig in Handelinge gegee word waar die dope plaasvind nie, maar eers later, in die Briewe aan gemeentes. Dáár het die mense gesit wat klaar gedoop is. Hulle word onderrig oor die betekenis van die doop (Rom 6; Kol 2-4). In Handelinge word mense gedoop, en in die Briewe word gedooptes dan agterna geleer wat die doop beteken.

Tweedens, waarom was die apostels so haastig met die doop? Waarom dadelik doop? Geen groep waarvan ek weet, doen dit vandag nog nie. Inteendeel, baie kerke is juis ingestel op nog meer en deegliker onderrig. Soms eis groepe dat dit nie net eers duidelik moet wees dat iemand die evangelie verstaan nie, maar ook dat hy/sy gaan volhard, dat Christenwees hulle erns is. Immers, as so ’n persoon later weer terugval, is dit net tot oneer van die evangelie. In omtrent al die sendingsituasies verloop daar selfs jare tussen die bekering (tot geloof kom) en die doop. Maar van al hierdie “gesonde”, “sterk” argumente is daar niks in Handelinge nie. Trouens hierdie gebruik van “eers deeglik onderrig”, staan nie net teenoor die praktyk in Handelinge nie, maar ook direk teenoor die volgorde in Jesus se doopbevel: “Maak dissipels, doop hulle, leer hulle.” Ons het dit verander in: “Leer hulle, doop hulle.” In die Nuwe Testament geld: As jy glo, bring die water. Dit word nêrens verduidelik nie, maar moet ons dit nie miskien verstaan in die lig daarvan dat geloof en doop dieselfde waarde het nie? God doen dieselfde deur die doop en die geloof. Ons het reeds in die tabel gekyk na die merkwaardige ooreenkoms in die betekenisse van die geloof en die doop. God gee ons deur beide doop en geloof deel aan die volle heil. Deur die doop skenk Hy dit, en deur die geloof neem ons dit aan.

Beteken dit nie as iemand tot geloof kom, moet hy/sy eintlik dadelik gedoop word nie, omdat doop en geloof die selfde betekenisse het, omdat dit in beide geloof en doop om die opname in die heilsgemeenskap gaan, om die persoonlike deelkry aan die heil, om vergifnis, reiniging, regverdiging, redding, vereniging met Christus? God bewerk dit alles deur die geloof en die doop wat eintlik ’n

eenheid vorm. Dit beteken God bewerk dit alles deur die doop vir dié wat glo.

Uit dit alles kan ons seker aflei dat doop en geloof langs mekaar staan as twee instrumente in God se hand waardeur Hy die heil aan ons gee, die heil wat Christus deur sy sterwe en opstanding verdien het.

En die uitgestelde doop?

Dit bring interessante vrae na vore oor ’n doop wat eers bedien word lank nadat die persoon tot geloof gekom het, die normale manier hoe daar vandag gedoop word. Sou dit beteken dat hierdie doop dan nie meer sy Nuwe-Testamentiese betekenis kan hê nie? God het dan alreeds lank tevore die persoon deur die geloof gered, geregverdig, vergewe, gereinig, en nou kom die doop agterna. Sou die uitgestelde doop dan net iets soos ’n doopviering word? Wat God deur die doop wil doen, is dus klaar teenwoordig in die persoon se lewe. Is dit dan ook die enigste betekenis wat die sogenaamde “oordoop” kan hê omdat dit bedien word aan mense wat al lank die Here ken, maar later eers tot nuwe doop-oortuigings kom?

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: 3.3 Die verband tussen die doop en geloof – Adrio König

3.3 Die verband tussen die doop en geloof

Dis merkwaardig in watter noue verband die doop en die geloof werk. Kom ons kyk in meer besonderhede daarna. Omtrent alles wat aan die doop toegeskryf word, word ook aan die geloof toegeskryf.

Heilswerk Deur die doop Deur die geloof

• Vereniging met  Christus Gal 3:27 Ef 3:27
• Vereniging met sy dood en opstanding Rom 6:1 ev Gal 2:19-20
• Regverdiging 1 Kor 6:11 ev Kol 2:12; Rom 8:12-13
• Vergifnis van sonde Hand 2:38 1 Joh 1:9
• Reiniging van sonde Hand 22:16 1 Joh 1:9
• Weergeboorte en die nuwe lewe Tit 3:5; Joh 3:5 Joh 3:14, 16; 20:31
• Die verskillende verbande waarin die doop voorkom
• Redding 1 Pet 3:21 Rom 1:16; Ef 2:8

Eenvoudig omtrent al die heilsbegrippe kom in hierdie lys voor. Dit beteken dat God die volle heil wat Christus vir ons verdien het, deur die geloof en die doop aan ons gee. Is dit vreemd dat die doop en die geloof selde saam genoem word? Of is daar eenvoudig ’n versweë aanname agter hierdie uitsprake sodat die doop veronderstel word as daar na die geloof verwys word, en andersom? Die enkele kere waar hulle wel saam genoem word, bevestig dit. Kolossense 2:12 is een van die min voorbeelde: “Dit het by die doop gebeur deurdat julle toe saam met Christus begrawe is. Deur julle verbondenheid met Hom is julle ook saam opgewek, omdat julle geglo het in die krag van God wat Hom uit die dood opgewek het.”

So ’n uitspraak gee ons die vrymoedigheid om te aanvaar dat Paulus inderdaad in ’n gedeelte soos Romeine 6, waar hy net die doop noem, inderdaad ook die geloof daar by bedoel. En ander uitsprake waar dit weer net oor die geloof gaan, veronderstel dan weer die doop. In Galasiërs 2:19-20 skryf Paulus dat hy saam met Christus gekruisig is, en dat Christus nou in hom leef. Maar hy noem net die geloof (v 20). Maar dis dieselfde as wat hy van die doop skryf in Romeine 6. Ons kan dus aanvaar dat hy ook in Galasiërs die doop bybedoel. En dit geld ook vir ons deelname aan Christus se opstanding deur die geloof (Ef 2:4-8).

Die ou mense sal verstaan as ’n mens skryf die doop en die geloof is soos twee karperde wat saam die kar trek.

“Samewerking” tussen God en mens?

Dit is ’n vraag of ons uit die noue verband tussen doop en geloof ook die volgende kan afl ei. Ons het gesien dat dit in die doop om God se werk gaan. Ons weet dat dit in die geloof om ons antwoord aan Hom gaan. Sou dit dus beteken dat die noue verband tussen doop (God se werk) en geloof (ons antwoord aan Hom) beteken dat dit gaan om die “samewerking” tussen God en ons, om die feit dat

God in ons lewe inkom (die doop), en ons daarop moet antwoord (die geloof)?

Die vraag is maar net wat ons onder “samewerking” ver staan. Want eintlik is ons geloof glad nie ons bydrae nie. Ons het trouens geen bydrae nie. God doen alles. Hy het deur Jesus volkome voorsiening vir ons redding gemaak. Deur die doop skenk Hy ons die redding. Ons geloof is ons “dankie” vir wat Hy gedoen het, nie ons bydrae wat sy werk moet aanvul nie.

“Samewerking” kan dus nie ’n 50/50-verhouding wees of ’n 90/10-verhouding nie. Dit is nie eens ’n 99/1-verhouding nie. Ons praat graag van ons geloof as “leë” geloof. Dit beteken daar is geen bydrae van ons kant in nie. Dis net ’n “dankie” omdat Hy alles gedoen het. Ons geloof is immers niks anders nie as ons antwoord op God se voltooide heilswerk in Christus. Wanneer ons in Christus se verlossing glo, glo ons in ’n volkome, volmaakte verlossing. As ons daarin glo, is dit juis omdat ons niks van ons kant het om by te dra nie.

Maar intussen moet ons nie té bang wees vir die woord “samewerking” nie, al sit ons dit doelbewus in aanhalingstekens. As ons dit reg verstaan, is dit ’n gepaste woord vir die verbondsverhouding tussen God en ons. Immers ’n verbond het twee kante. As ons nooit reageer (dan kie sê) op die genade van God nie, is ons verlore. God gee ons in die doop die redding, die volle heil, maar as ons

dit nie aanvaar nie, is ons verlore. Ons dankie is dus nie ons bydrae nie, dis ons erkenning dat ons niks het nie, dat al les van Hom af kom. Miskien moet ons van “ongelyke samewerking” praat. Genesis 17 is ’n goeie voorbeeld.

♦ Die inisiatief kom van God se kant af. God kom na Abraham, Abraham gaan smeek nie by God om na hom te kom nie.

♦ God kondig die verbond eensydig aan. Dis nie ’n onderhandeling tussen Hom en Abraham nie.

♦ God kondig selfs al die besonderhede alleen aan, en dit terwyl Abraham op sy knieë val.

♦ Vir 16 verse lank is dit net God wat praat, en van Abraham lees ons net die een sinnetjie: “Abram het op sy knieë geval.”

Dis hoe die “samewerking” tussen God en mens werk. Eintlik kom alles van God se kant. Maar Abraham moes wel op sy knieë val. Dit is seker bedoel as die aanduiding dat hy aanvaar het wat God eensydig afkondig. Dit is geloof.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König