Matteus 7 – Francois Malan

Japie vra:

Wat wil Jesus vir ons in Matteus 7:1-6 se. Baie dankie

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Verse 1-5 handel oor onderlinge verhoudings, veral in die Christelike gemeente (vgl. ‘jou broer’ in vv3-5), oor hoe om mekaar lief te hê as die opsomming van die wet en die profete (7:12: Alles wat julle wil hê dat die mense aan julle moet doen, moet julle ook aan hulle doen; vgl. 22:39-40: Jy moet jou naaste liefhê soos jouself).

Dit beteken nie dat gelowiges geen oordeel oor mekaar mag vorm nie, vgl. bv. 18:15-18; maar dat hulle beoordeling van mekaar in liefde moet geskied en nie veroordelend of foutvinderig moet wees nie. Beoordeling van foute en swakhede moet met jouself begin, en jy moet jouself baie deeglik ondersoek, terwyl jy ander gelowiges genadig en verdraagsaam moet beoordeel. God sal jou oordeel volgens die manier waarop jy ander beoordeel – vgl. 6:14,15: As julle ander mense hulle oortredings vergewe, sal julle hemelse Vader julle ook vergewe. Maar as julle ander mense nie vergewe nie, sal julle hemelse Vader ook nie julle oortredings vergewe nie (vgl. ook 18:32-35: So sal my Vader wat in die hemel is, ook met julle maak as julle nie elkeen sy broer van harte vergewe nie).

Hoe groter jou bewustheid van jou eie swakhede en gebreke, hoe groter sal jou simpatie wees met ander se swakhede en gebreke (v5).

‘n Huigelaar ignoreer belangrike gebreke in homself, in sy gesindheid en optrede teenoor ander, maar veroordeel selfs klein gebreke in ander mense. Op die manier leef hy/sy nie volgens Jesus se gebod om mekaar lief te hê nie.

Volgens Matteus 13:55 het Jesus as die seun van ‘n timmerman groot geword in ‘n werkswinkel wat met hout gewerk het. ‘n Splinter (die woord kan ook saagsel of ‘n stoffie aandui) kan maklik in jou oog kom in so ‘n werkswinkel. En ‘n balk is juis waarmee die timmerman werk. ‘n Klein foutjie in ‘n ander persoon sien jy so maklik raak. Maar die geweldige groot rol wat jou eie ek en jy self in jou eie lewe speel word gerieflik oorgesien. Dit is juis die persoon wat homself regverdig wat ander maklik veroordeel. Maar as jy jouself aan Jesus se voorbeeld en aan sy woord meet, weet jy hoe ver jy tekort skiet.

Terwyl 7:1-5 ook in Lukas 6:37-42 (vgl. Markus 4:24) voorkom, kom 7:6 net in Matteus voor. Matteus het dit opgeneem in sy versameling van woorde van Jesus in Matteus 5-7.

Die sending om die evangelie van die koninkryk te verkondig is dringend, en word in Matteus 28:19 uitgebrei na alle nasies, soos ook in 24:14. In hierdie sending van die kerk na alle mense hang dit grootliks af van die ontvanklikheid van die mense wat die evangelie hoor. Wat die reaksie van mense op die verkondiging van die evangelie sal hê,  kan nie vooraf bepaal word nie. Maar wanneer Jesus se dissipels of volgelinge teenstand en vyandigheid kry, moet hulle nie aanhou om aan daardie persoon of persone die blye tyding te verkondig nie. In 10:13-14 het Jesus reeds vir hulle gesê: As die huismense nie goedgesind is nie, trek julle vredewens dan terug. As iemand julle nie ontvang nie en nie na julle woorde luister nie, gaan uit sy huis of uit daardie dorp uit en skud die stof van julle voete af. Dan moet hulle aangaan om die boodskap aan ander mense te gaan meedeel. Dit gaan hier oor die ontvanklikheid vir die evangelie.

‘Wat heilig is’ en ‘julle pêrels’ verwys so na die kosbare evangelie van verlossing van ons sondes deur Jesus Christus, die Seun van God, se offer aan die kruis, en van die nuwe verhouding met God as ons Vader en ons as sy kinders deur te glo in sy Seun Jesus Christus.

Die ‘honde’ wat sal omspring en ons verskeur, en die ‘varke’ wat die pêrels met hulle pote sal vertrap, verwys dan na die mense wat weier om die evangelie te aanvaar, en selfs vyandig reageer teenoor die verkondigers van die evangelie. Onder die Jode was honde en varke as onrein diere beskou.

Skrywer: Prof Francois Malan

Leef uit jou Doop: Die Doel van hierdie Boek – Adrio König

1.6 Die doel van hierdie boek

Hierdie boek is nie bedoel as ’n verdediging van die kinderdoop nie, al sal hier uiteindelik ’n keuse vir die kinderdoop saam met die grootdoop gemaak word. Die doel is om uit te vind wat die Bybel, en meer spesifiek die Nuwe Testament, oor die doop sê. Dit is die grootste gebrek in die algemene doopsiening, nie net onder lidmate nie, maar onder leidende kerklike figure en selfs onder teoloë.

Selfs om oor die vraag na die kinderdoop te besluit, is dit eers nodig om deeglik die Bybel te bestudeer. Dit beteken dat die kinderdoop uit die Bybelse leer oor die doop moet voortvloei, anders moet ons daarvan afsien. Ons kan nie die kinderdoop op ander gronde bou as dié van die doop in die Bybel nie. En dieselfde reëls wat vir die grootdoop geld, moet ook vir die kinderdoop geld.

Hierin was ons tradisie nie altyd konsekwent nie. Calvyn is die klassieke voorbeeld. Hy skryf twee hoofstukke oor die doop. In die eerste een behandel hy die doop in die Nuwe Testament, en dit is ’n goeie weergawe van wat ons daar kry. Maar as hy in die tweede hoofstuk by die kinderdoop kom, het hy ’n ander stel teologiese beginsels om dié te regverdig.

Maar dit beteken ook dat die geskiedenis ná die Nuwe Testament nie deurslaggewend sal wees nie. Dit is trouens skokkend om te lees hoe vroeg die geloofsgemeenskap sekere kardinale heilswaarhede verloor het. TF Torrance het indertyd ’n boek geskryf waarin hy gewys het dat die hele genadeleer van die Nuwe Testament binne een eeu vervang is met die leer van die goeie werke (The Doctrine of

Grace in die Apostolic Fathers, 1960). Maar die afwesigheid van ’n gesonde genadeleer direk ná die Nuwe Testament kan ons tog nie oortuig dat die verlossing uit genade nie reg is nie.

As dit dus in hierdie boek oor die Bybel se leer oor die doop gaan, moet dít die maatstaf wees waaraan ons ons siening van die doop, óók die kinderdoop, moet meet. Verder sal in hierdie boek gepoog word om die standpunte téén en vír die kinderdoop so na as moontlik aan mekaar te bring. Dis altyd maklik om karikature van ander standpunte te skep en dit dan te demoniseer. Maar ons het

dit lank genoeg gedoen, en daardeur eerder die evangelie oneer aangedoen. As ons regtig saam die Here Jesus liefhet en dien, kan ons seker waardig van mekaar verskil, en daarby kyk hoe ná ons aan mekaar kan kom. Sal dit nie ’n getuienis van die krag van die Heilige Gees wees nie?

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Leef uit jou Doop: ‘n Vreemde Situasie – Adrio König

1.5 ’n Vreemde situasie

Dit lyk dus of ons in die algemeen met die doop in ’n vreemde situasie sit: Daar is skynbaar geen groep in ons kerklike gemeenskap wat maar enigsins die ryk betekenis van die doop verkondig en beleef nie. Ons het reeds gekyk na die een voorbeeld wat ons kon verwag bo al die ander groepe sal uittroon in hulle verstaan van die doop, die Pinkstergroepe wat juis in Suid-Afrika gegroei het deurhulle siening van die doop.

’n Mens kon tog redelikerwys verwag dat hulle die rykste siening oor die doop sal hê, en die Nuwe Testament hieroor noukeuriger as enige ander groep sou gelees het. Maar ons het gesien die klassieke Pinksterboek oor die doop het vreemde beklemtonings wat nie regtig uit die Nuwe Testament kom nie.

Sou dit ’n eenmalige vreemde situasie wees? Is dit net die doop wat teologies afgeskeep word, terwyl kerke die ander aspekte van die evangelie deeglik ondersoek en uit die volle rykdomme daarvan leef? Of is die teendeel waar? Is kerkgemeenskappe oor die algemeen traag om meer in die Bybel te soek as hulle eie welbekende tradisie? Kom ons kyk na ’n paar aspekte van die Bybelboodskap.

Jesus

Wat sou gemeentelede skryf as hulle gevra word wie Jesus is en wat Hy vir hulle beteken? Mag ek raai dat baie nie verder sal kom nie as dat Hy aan die kruis vir ons sonde gesterf het? En natuurlik is dit nie min nie. Dis deel van die hart van die evangelie. Maar wat van die rykdom oor Hom in die Nuwe Testament? Wat van sy wonderwerke? Wat van sy titels? Wat van die profesieë wat deur Hom vervul is? Dink net aan die merkwaardige feit dat daar minstens vier figure is wat volgens die Ou Testament in die toekoms sou kom, die Profeet, die Messias, die dienaar, en die Seun van die mens, dat hierdie vier heeltemal verskillende figure was, en dat al vier in hierdie een Persoon vervul is.

♦ Die Messias is ’n aardse figuur, die seun/nasaat van Dawid wat regverdig oor Israel sou kom regeer.

♦ Die Seun van die mens kom as ’n hemelse figuur en ontvang ’n hemelse heerskappy oor alle nasies, ’n heerskappy wat nooit beëindig sal word nie.

♦ Die dienaar sal verneder en verwerp word.

♦ Die profeet kom om die wil van God aan die volk te verkondig.

Onder verskillende omstandighede en in verskillende tye is hierdie vier figure aangekondig. Maar uiteindelik word al vier vervul deur een en dieselfde Persoon, Jesus. Hoe ryk moes sy lewe nie gewees het dat die apostels al vier hierdie figure in Hom gesien het nie: regeer, met hemelseheerlikheid beklee wees, ly, God se wil verkondig. Kan dit alles van een persoon waar wees? Wat het die apostels alles in Jesus gesien wat hulle tot hierdie oortuiging gebring het?

Maar die belangriker vraag: Hoeveel van hierdie rykdom van sy lewe is deel van ons belewing en gemeenskap met Hom? Het ons nie ’n arm beeld van Jesus nie? Net so arm as van die doop?

Die kruis

Is dit nie dieselfde geval met die betekenis van die kruis nie? Waaraan dink gelowiges as hulle by die kruis staan? Natuurlik dat Jesus aan die kruis vir ons sonde gesterf het, dat Hy dáár die groot offer gebring het dat ons sonde vergewe kan word. Wonderlik. Maar niks meer nie? Dink daaraan

♦ dat Hy daar die bose magte oorwin het (Kol 2:14, 15; Heb 2:14),

♦ dat Hy ook ons siekte op Hom geneem het (1 Pet 2:24),

♦ dat Hy deur die kruis ’n nuwe wêreldorde geskep het (2 Kor 5:17),

♦ dat ons deur die doop met sy kruisdood verenig word (Rom 6; Kol 2),

♦ en dat die kruis ’n simbool is van hoe ons as Christene moet leef (Mark 8:34, 35).

Verloor ons nie baie van die rykdom van die evangelie met ons eina-eina geloof nie, om altyd met die minimum tevrede te wees?

’n Mens sou so kon aangaan, en telkens tot dieselfde gevolgtrekking kom: Ons leef ver onder die maat van die volle evangelie. Dit is skokkend hoe ons die Bybel verwaarloos deur net kort “opsommings” van die groot sake te maak, en die res ongebruik en onontgin te laat lê. Dit is presies wat ons ook met die doop gedoen het. En daarom is die volgende hoofstuk die heel belangrikste

deel van hierdie boek. Al lees jy niks verder nie, lees hoofstuk 2 en maak dit deel van jou lewe. “Leef uit jou doop” beteken: Leef uit die gawes wat God in jou doop aan jou gegee het.

Vir meer inligting oor CUM, besoek gerus hulle webblad by www.cumuitgewers.co.za

Skrywer: Prof Adrio König

Bileam en Balak – Francois Malan

Jan Smith vra:

In Numeri word drie hoofstukke nl 22, 23 en 24 afgestaan aan die verhaal van Bileam en Balak en het eersgenoemde lang stories om Balak te laat besef dat hy nie die volk Israel kan vervloek nie. En dan eindig die verhaal eintlik op ‘n anti-klimaks met die woorde: Toe het Bileam hom klaargemaak en weggetrek en na sy woonplek teruggekeer. En Balak het ook sy koers gegaan. Daar word wel in die NT na hierdie verhaal verwys maar mens wonder hoekom die verhaal dan so pertinent in die OT in detail vertel word.

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

Hoofstuk 25 begin met die verleiding van Israel deur die Moabitiese meisies om deel te word van hulle afgodsdiens aan Baäl-Peor en die toorn van die Here oor die sonde van sy volk Israel. In 31:16 word gesê dat dit Bileam se raad was om Israel teen hulle God te laat optree. In 31:8 staan dat Israel vir Bileam doodgemaak het. Deutr.23:5,6 sê dat die Here Bileam se vloek in ‘n seën verander het, omdat Hy Israel liefhet. Josua 13:22 noem hom ‘n waarsêer. Jos.24:9,10 sê dat Bileam teen wil en dank Israel moes seën. So het die Here hulle gered uit die mag van Balak. Miga 6:5 wys op die mag van die Here om Balak se planne te verydel deur Bileam se antwoord. Nehemia 13:2 wys daarop dat die Here Bileam se vloek in ‘n seën verander het. 2 Petrus 2:15,16 sê Bileam was daarop uit om onreg te pleeg vir geld, maar ‘n stom rydier het ‘n einde gemaak aan die onsinnige optrede van die profeet. Die dwaalleraars in Petrus se tyd het dieselfde pad opgegaan as Bileam. Judas 1:11 noem dit bedrog. Openb 2:12-14 praat van die mense wat die leer aanhang van Bileam, wat vir Israel afvallig gemaak het van die Here, sodat hulle afgodsoffervleis geëet het en onsedelikheid bedryf het (soos in Num 25 beskryf is).

Numeri beskryf die 38 jaar wat Israel in die woestyn moes swerf omdat hulle nie Kanaän wou inval toe die 12 verspieders teruggekom het nie; hoe die Here die volk tot by Kanaän gelei het, ten spyte van hulle gemor en sonde. En toe hulle nie meer die hand van die Here gesien het nie, het die Here deur Bileam, en teen Bileam se wil, die Here se onvergelyklikheid, rykdom, krag en toekomstige heerlikheid geteken in hoofstukke 23 en 24. Die Here is steeds besig met sy volk.

Die geskiedenis van Bileam toon duidelik die mag van die Here oor Israel se vyande. Die kwaad wat hulle teen Israel bedink, het die Here ten goede gebruik (vgl. Gen.50:20). Hy verydel die planne van die nasies (Ps.33:10). Die opmars van die Israeliete na die beloofde land kan nie gestuit word nie.

In Numeri 22-24 is ‘n digter aan die woord, veral in die vyf uitsprake van Bileam wat die Here besing, terwyl sy volk Hom nie meer besing nie (In Luk 19:40 sê Jesus: As hulle stilbly, sal die klippe dit uitroep).

Skrywer: Prof Francois Malan