Die najaag van plesier

The Word of God never yet prospered in the world without opposition. —Iain Murray

Die najaag van plesier

Alles wat ek begeer het, het ek my veroorloof  (Prediker 2:10)

Elvis Aaron Presley kom uit ‘n arm huis. In die 1950’s word hy beroemd – hy is immers die koning van Rock & Roll. Hy bou vir hom ‘n enorme huis – Graceland – in Memphis. Sy liedere is bo-aan die gewildheidsleer; hy tree in Hollywood films op. Dit lyk of sy rykdom en aanhangers geen perke het nie. Hy koop Cadillacs en privat+e vliegtuie … en betaal kontant. Maar dit alles kon nie geluk koop nie.  In 1973 sterf hy as gevolg van ‘n oordosis dwelms.

 Eeue tevore het die Prediker dit reeds besef: aardse rykdom kan nie bevredig nie. Hy sê: Ek het my geen plesier ontsê nie. En dan die skok: Maar toe ek goed nadink oor alles wat ek gedoen het en oor alles waarmee ek my met soveel sorg besig gehou het, het ek gesien dat alles niks was, ‘n gejaag na wind. In hierdie wêreld bevredig niks nie. Hoe meer hy gekry het, hoe ongelukkiger word hy. Besittings, aktiwiteite en vermaak bevredig nie – dit is net nooit genoeg nie.

 Dwarsdeur die Bybel sien ons hierdie neiging van mense – die sondige begeerte vir meer. In die tien gebooie lees ons dat ons nie iemand anders se vrou of huis of grond of slaaf of diere mag begeer nie. Elkeen van ons het ‘n private wenslysie – dinge wat ons begeer, maar buite ons bereik is. Hierdie dinge is nie noodwendig sleg nie. Ons moet egter besef dat al kry ons hierdie dinge dit nie vervulling en geluk sal bring nie. ‘n Lewe gesentreer op besittings impliseer dat hierdie aardse lewe van ons al is wat daar is. Ons moet bid dat ons die lewe deur God se oë kan sien.