Die vyfde gesprek: Jesus se verdere selfopenbaring (7:14-39)
Die vyfde gesprek: Jesus se verdere selfopenbaring (7:14-39) – Francois Malan
Die gesprek verloop in twee fases: 14-36 in die middel van die fees; 37-52 op die laaste dag van die fees.
1. Die oorsprong van Jesus se gesag (7:14-20)
7:14 Teen die middel van die sewe dae van die loofhuttefees, gaan Jesus openlik na die tempel (vgl.Mal 3:1 se voorspelling), waar Hy begin om die mense in die openbaar te onderrig (nie om, soos sy broers verwag het, wondertekens te doen nie, v3; vgl. egter v31). Die onderrig was waarskynlik in die voorhof waar die heidene en die gewone volk ook kon inkom.
7:15 Die Jode was verbaas – die woord kan ‘n gunstige of ongunstige reaksie aandui, afhangende van die konteks. Johannes gebruik die term ‘die Jode’ vir die ongelowige Jode, veral vir die leiers van die volk. Daarom is hulle verbasing hier negatief. Hoe ken/verstaan hierdie een die Skrifte terwyl hy ongeleerd is? – Hy het nie onderrig gehad nie. ‘hierdie een’ verwys minagtend na Hom, want Hy is nie deur een van die rabbi’s opgelei nie. Hulle beskou Hom as een van die ‘volk van die land,’ een van die menigte, wat nie die wet ken nie, wat vervloektes is (7:49). En nou tree Hý as ‘n rabbi/leermeester op. Die leiers verwerp Hom en sy lering.
7:16 Jesus wil onmiddellik die misverstand uit die weg ruim: Julle rabbi’s is in ‘n rabbynse skool van ‘n ander rabbi geskool, Ek het geleer by Hom wat my gestuur het (my Vader in die hemel, 3:17; 5:37): ‘My leer is nie my leer nie, maar van Hom wat My gestuur het.’ Hy kom nie die volk mislei as ‘n selfaangestelde leraar nie. God die Vader is die oorsprong en bron van die gesag van sy leer.
7:17 Die waarheid van sy lering sal duidelik wees vir elkeen wat die wil van God doen, nl. van sy Sender (sy Vader). Die gewilligheid om God se wil te doen verwys na ‘n innerlike gesteldheid van die hart teenoor God en sy Gesant. Dit is gelyk aan ‘glo in Jesus’ (6:29), aanvaar dat sy leer van God kom, en nie deur ‘n mens voortgebring is nie. Dit beteken dat die mens ingestel moet wees op die stem van God, om die EEN te herken wat God se woord verkondig. Om God se wil te doen vereis gehoorsaamheid, en hierdie gehoorsaamheid beteken om te glo, en deur te glo, begryp wie Jesus is.
7:18 Iemand wat sy eie denkbeelde of leerstellings verkondig, soek gewoonlik sy eie eer; streef na selfverheerliking, selfverheffing. Iemand wat egter die eer nastreef van sy opdraggewer is betroubaar. Jesus span Hom in om alleen die wil van die Vader te doen (4:34) en om sy Vader te verheerlik (13:31; 17:1). Daarmee word sy leer se egtheid as God se woord bewys.
7:19 Die leiers beroem hulle daarop dat hulle dissipels van Moses is (9:28), op wie hulle vertrou (5:45). Maar nie een van hulle onderhou Moses se wet nie. Hulle verwerp bv. Moses se getuienis oor Jesus (5:45-47), en wil Hom doodmaak, die Messias, wat Moses voorspel het, lê nou vir hulle die wil van God uit, wat Moses opgeteken het.
7:20 Die feesgangers van buite Jerusalem is nie bewus van die leiers se planne om Jesus dood te maak nie. Daarom beskuldig hulle Jesus van duiwelbesetenheid, dat hy mal is om te dink iemand wil Hom doodmaak (8:48,52; 10:20) .
2. Die regte onderhouding van die sabbat (7:21-24)
7:21-23 Die bedreiging van Jesus se lewe kom nie uit ‘n sieklike verbeelding nie, daarom wys Jesus terug na die rede waarom die Joodse leiers Hom wil doodmaak – die genesing van die lam man op die sabbat en sy gesprek oor sy goddelike sending daarna (5:1-9,10-18). Hulle is almal ontsteld verskrik oor een ding wat Hy gedoen het, wat strydig is met hulle sabbatsgebruike. Maar hulle breek voortdurend die sabbat deur seuntjies op die agste dag te besny al val dit op ‘n sabbat – omdat Moses gesê het dit moet op die agtste dag gedoen word. Dan mag die besnydenis op ‘n enkele ledemaat van ‘n manlike kind toegepas word; hoeveel te meer kan die hele liggaam van die mens nie genees word op die sabbat nie? Moses het die aartsvaders se wet van die besnydenis op die agste dag weer opgeneem. Lank voor Moses, het God dit vir Abraham ingestel as teken van die verbond (Gen.17:10,14,23,27; Lev 12:3), ‘n voorafskaduwing van die verlossing van die hele mens deur die Christus, wat ook die sabbatsgebod oorskry met sy liefde vir die naaste.
7:24 Die Jode hou streng aan die letter van die wet en beoordeel die optrede van iemand alleen op grond van wat hulle sien, sonder om te vra na die motiewe of beweegredes agter die optrede. Daarom is hulle oordeel oppervlakkig en onregverdig. As hulle na die rede vir iemand se optrede sou soek, sou hulle moontlik ontdek dat dit juis uit barmhartigheid is wat Hy op die sabbat gedoen het, uit liefde vir die medemens en tot eer van God. So ’n werk kan nie ‘n skending van die sabbat wees nie.
Skrywer: Prof Francois Malan