Gebruike en Gewoontes in die Bybel: Godsdiens(5) – JP Louw
Die Joodse godsdiens
Naas die ander godsdienste het die Joodse godsdiens met sy eie heilige Wet ontwikkel, sy eie heilige plekke – veral tabernakel en die tempel in Jerusalem – heilige voorwerpe soos die verbondsark en offerapparate, en sy eie heilige rites. Die Wet, deur die Jode Torah genoem, is reeds in die hoofstuk oor Opvoeding bespreek. Vir die Jode was dit die kern van hulle geloof wat hulle handelinge teenoor God en mense bepaal het. Oor die wette het die Jode hulle eie interpretasies ontwikkel en die het vir hulle so belangrik geword dat hulle met Jesus gebots het oor sy verstaan van die Sabbat en goeie werke. In Matteus 19:8 sê Jesus dat hulle egskeidingswette gegee is vanweë die hardheid van hulle harte en nie omdat die wet uiteraard reg is nie. In die Bergpredikasie sê Jesus ook meermale “daar is gesê” wat verwys na Joodse interpretasies, en voeg dan by “maar Ek se vir julle”. Omdat die Wet vir die Joodse godsdiens sentraal was, het die Joodse leiers Jesus met groot agterdog en afkeer beskou.
Heilige plekke
In die vroeë tyd van die geskiedenis van Israel, die tyd van die aartsvaders, is plekke waar mense met God ontmoet het as ‘n heilige plek gemerk deur ‘n altaar daar te bou. So het Abraham, toe hy Haran verlaat het om na Kanaän te trek, by Sigem ‘n altaar gebou omdat die Here daar aan hom verskyn het (Genesis 12:7). Ook in Bet-El het by ‘n altaar gebou (Genesis 12:8) waar by met die Here gepraat het. Ook in Genesis 13:18 het Abraham ‘n altaar gebou. In Rigters 6:24 bou Gideon so ‘n altaar, en in Genesis 35:1 gee God aan Jakob opdrag om ook in Bet-El ‘n altaar te bou omdat God daar aan hom verskyn het. Hier het by vantevore (Genesis 28:18) ‘n klip regop gesit oor die plek te merk. Sien ook 1 Samuel 7:12. In Josua 4:3-7 lees ons van 12 klippe wat opgerig is om die deurtog deur die Jordaan te merk toe die ark droogvoets deurgedra is. In vers 9 word gemeld van nog 12 klippe wat in die rivierbedding opgestapel is. Die klippe moes redelik groot gewees het sodat hulle nie maklik sou wegspoel nie, want die skrywer van Josua 4:9 sê dat dit nog daar was toe hy geskryf het.
Baie plekke het vir persone of families gewyde waarde gehad. So word volgens Genesis 23:19-20 Sara se graf genoem op ‘n stuk grond met ‘n grot wat vir die doel aangekoop is. Ook Abraham is hier begrawe (Genesis 25:9-10), en so ook Isak, Rebekka, Ragel en Jakob (Genesis 49:29-32). Dit het ‘n familiebegraafplaas geword wat vir die antieke mens heilige grond was. Om op so ‘n plek begrawe te word was baie belangrik. Die mummie van Josef is deur die Israeliete deur die woestyn heen vervoer tot in Sigem waar dit na die inneem van Kanaän na al die jare begrawe is (Josua 24:32)
Skrywer: Prof JP Louw
