Hipermobiliteit en Individualisme

Those hearts must be harder than iron or stone which are not softened by such incomparable sweetness of divine love – Johannes Calvyn

Hipermobiliteit en Individualisme

C. Christopher Smith en John Pattison het onlangs ‘n boek, Slow Church, geskryf wat besig is om baie aandag te geniet. Ek gaan ‘n aantal blogs aan hierdie boek spandeer.

Die grootste uitdaging vir stabiliteit in kerke is hipermobiliteit en individualisme. Hipermobiliteit is ‘n kenmerk van ons hedendaagse Westerse kultuur. Mense verander voortdurend van adres – selfs gereeld van provinsie. Ons jaag die beste opvoedkundige en beroepsgeleenthede na. Ons lewe word georden deur die storie van self. Omdat ons so baie rondskuif, is ons nie meer deel van ‘n besondere plek of gemeenskap nie – ons behoort eintlik nêrens nie. Amerikaners verander hulle huis gemiddeld 14 keer tydens hulle lewens.

Net so ernstig is individualisme – ons leef ons eie storie uit. Stories is kragtig, maar daar is ook sekere slaggate waarvan ons bewus moet wees. Ons mag onsself te kras beoordeel as dinge nie volgens plan verloop nie. Ons word toenemend deur die lewe gevorm in plaas daarvan dat ons die lewe vorm. Ons moet versigtig wees, want ons is nie die enigste skrywers van ons storie nie.

Deur die stories van onsself na te jaag word ons dikwels toeriste van die lewe. ‘n Toeris is iemand wat in mense se lewens vakansie hou – hy neem fotos, plaas dit in sy album en beweeg dan verder. Hy stel net belang in stories – basies is hy selfsugtig.

Die basies vraag is: wat is die primêre storie waarom ons ons lewens vorm? Jaag van die een opwindende storie na die ander soos ‘n adrenalienverslaafde? Ons mag suksesvol in die wêreld wees, maar agter ons laat ons ‘n reeks gebroke verhoudings. Die stadige werk van geestelike vorming – die daaglikse werk as vakmanne van Jesus, die langtermyn toewyding aan besondere mense en ‘n besondere plek – al hierdie belangrike besonderhede van ‘n vervulde lewe maak ons rusteloos en ontevrede. Kry ons egter ons identiteit primêr in die storie van die Skrif begin ons plek en gemeenskap verstaan as ‘n integrale deel van God se versoening met die skepping.

Volgende keer gaan ons ma misplaasde godsdiens kyk.