Jesaja – ’n Verstommende boodskap (6: 9-13) – Francois Malan

6: 9-13 is ‘n fokuspunt en kort samevatting van die boodskap van die boek Jesaja. En wat ‘n boodskap is dit nie!

6:9-10 Hierdie sondige (6:5) en opstandige volk (1:3-4), Juda en Jerusalem, sal hoor en niks verstaan nie (van die waarkuwing teen hulle rykdom en mag en afgodsdiens nie), kyk en niks (verkeerds in hulle optrede) sien nie. Op bevel van die Here sal al die sintuie van die volk afstomp: verharde harte (soos Farao, Eks 10:1), dowe (swaar) ore en blinde (geslote) oë, ‘n ongeneeslike volk, en dit as die wil van God! Jesaja se prediking sal hulle in hulle onbekeerlikheid bevestig (vgl. Mt. 13:11-15). Hulle sal reageer soos hulle deurgaans was: mense sonder begrip of verstand (1:3; volgens Rom 1:18,23,24,28 is dit die toorn van die Here wanneer Hy ’n mens oorgee aan sy eie begeertes en dwaashede om te doen wat hy of sy self wil). Vgl. Paulus se uitspraak in 2 Kor 3:14-16. So is Jesaja se prediking ook ‘n doodsreuk vir die onbekeerlikes, maar ‘n lewensgeur vir gelowiges wat die boodskap aanvaar, hulle bekeer en genees word.

6:11 Die skok van die boodskap laat Jesaja reageer met ‘n protesvraag: ‘Tot wanneer, Here?’ (vgl. Ps 13:2 se vraag). Eintlik is dit meer as net ‘n vraag na die tyd van die Here se verwerping, met ‘n suggestie dat die Here onbillik is, en dat Jesaja ‘n beter boodskap van die Here verwag het om af te lewer. Die Here antwoord dadelik met ‘totdat’ wat wel ‘n sprankie hoop inhou dat dit wel sal ophou. Maar dit bied nie baie troos nie, want dit is die uiterste grens: Totdat stede verwoes (sonder inwoners), huise verlate (sonder ‘n mens ), die land in ‘n puinhoop omskep is (letterlik: die grond verwoes is tot ‘n wildernis)

6:12 En die Here die mense ver weg verwyder het en die ontvolking van die land (en die Here se verlating in die land) groot geword het.

6:13 En as daarin nog ‘n tiende oorgebly het sal dit verwoes (of: verbrand) word. Soos van die sterk terpentynbome en sterk denne (2:13), as hulle hulle blare afgooi, ‘n boomstomp oorbly, so sal vir die ‘heilige saad haar stomp/stam’ (oorbly). Die Here gaan hulle nie meer beskerm nie, maar aktief werk om hulle te laat verdwyn. Aan die einde van die hele gedeelte staan daar, soos die beskeie hoop van 4:3, drie raaiselagtige woorde: ‘n heilige-saad-haar stam,’

Dit is soos die onmoontlikheid van ‘n moontlike nuwe lewe vanuit ‘n totale mislukking. Soos daar later ‘n takkie sal uitspruit uit die stomp van Isai (11:1), so sal die Here uit die stomp van afgekapte Israel ‘n takkie laat uitspruit in die gestalte van ‘n geslag (saad) wat aan Hom gewy (heilig) is. So gaan die Here die trotse selfvertroue van sy volk verbreek om van hulle sy nederige dienaar te maak wat net op Hom vertrou (44:1-2)

So eindig Jesaja telkens die verskriklike boodskap van vernietiging wat hy moet aankondig. Die eerste deel van die boek gaan oor die verwoesting van die heiligste plek in Israel, Jerusalem en sy tempel, waar Jesaja die visioen van God se teenwoordigheid ontvang het. Die harde boodskap van Jesaja weerklink in die Ou en Nuwe Testament. In al vier die Evangelies word Jes. 6:9-10 aangehaal met verwysing na Jesus. Die konings en die volk van ou Israel het nie ag geslaan op die woorde van die profete nie, en dit het gelei tot die verwerping van Israel as die volk van die Here. So is die persoon en boodskap van Jesus wyd verwerp, en die vroeë kerk het lank oor die verwerping getob. In Mt 13:14-15; Mk 4:12; Lk 8:10 word die verse aangehaal as ‘n oordeel oor die mens wat Jesus nie verstaan en aanvaar het nie. In Jn 12:37-43 word dit gebruik vir die negatiewe reaksie op die geestelik blindes wat Jesus nie na reg kon waardeer nie, oor wie Jesus is en wat Hy vereis nie. In Hand 28:26-27 open die Jode se weerstand teen Jesus die pad vir Paulus se sending na die heidene. Die vroeë kerk het die verwerping van Jesus gesien as parallel met die verwerping van die Ou Testament se profetiese woorde. In beide gevalle is daar ‘n bewussyn dat die teenkanting op ‘n vreemde manier van God af kom, wat mense aan hulle eie begeertes oorgee. God voer sy plan deur te midde van die mens se koppigheid. Daar is nie ‘n maklike evangelie of goedkoop genade nie. Daar is ‘n skrefie lig met die ‘heilige saad uit die stomp’. Maar eers die stomp van mislukking en vernietiging as gevolg van die volk se gevoelloosheid teenoor die verdruktes en hulle harde harte van hebsug, geweld en afgodery. Die boek Jesaja weet van die stomp toe alles verlore was vir Jerusalem in 587 v.C.. Die Evangelies ken die Vrydag-stomp van die kruis. Daar kan nie gejaag word na Jesaja se skrefie lig wat 200 jaar later eers ‘n werklikheid geword het nie, en die evangelie laat ons nie by Goeie Vrydag verby jaag na die oorwinning van die opstandings-Sondag nie (Mt 16:24; Rom 6:1-11). Eers die beproewings van die hede voor die heerlikheid van die ewigheid.

Skrywer: Prof Francois Malan