Jesus se kruisdood is sy verheerliking (12:32-36)

image_pdfimage_print

Jesus se kruisdood is sy verheerliking (12:32-36) – Francois Malan

12:32 ‘En Ek, as Ek van die aarde af verhoog word, sal Ek almal na My toe trek.’ Die Satan word onttroon en die Seun van die Mens gekroon oor die wêreld waarvoor Hy gesterf het. Sy verhoging is nie slegs aan die kruis nie, maar via die kruis na die troon in die hemel. Hy sal alle mense na Homself toe trek as die gekruisigde en opgestane Verlosser. Alle mense verwys na die universele trefwydte van sy reddende heerskappy (1 Kor 15:25), dit word aan alle mense aangebied, en die liefde van God vir die wêreld wat in Jesus se selfoffering weerspieël word, trek almal wat die Vader aan Hom gegee het na Hom toe (vgl. 6:37; 10:29; vgl. 2 Kor 5:14).

Dit is die grootsheid en verhewenheid van die Seun se vrywillige opoffering  van Homself tot  in die dood wat die Evangelis gelei het om die kruis te assosieer met die goddelike heerlikheid, en om sy dood en sy verheerliking in een woord hupsoothenai ‘verhoog’ saam te vat (vgl. Joh. 3:14 vir ‘n letterlike en ‘n figuurlike gebruik van hupsooo; Josef se uitleg van die skinker en die bakker se drome, letterlik albei ‘jou hoof oplig’ vir kop optel en vir kop ophang; Gen.40:13,19). Deur sy verhoging aan die kruis gaan mense oor die hele wêreld in Hom glo en hulle lewe aan sy redding en heerskappy oorgee as hulle Here, en so deel kry aan die ewige lewe, maar ook om saam met die gekruisigde Christus te ly (Rom 6:5; 8:17; Flp 1:29; 1 Petr 3:14; 4:16,19). Die skare gelowiges is ook ‘n bewys van die ontmagtiging van die owerste van hierdie wêreld (v31).

 

12:33 Dit het Jesus gesê om aan te dui met watter soort dood Hy sou sterwe. Dit is Johannes se verduideliking van wat Jesus gesê het, dat ‘verhoog’ ‘n toespeling is op die oplig om aan die kruis te hang. Daardie smadelike teregstelling is in die raad van God ook ‘n verheffing tot heerlikheid. Selfverloëning en die kruis word simbole vir gelowiges, en sy nederige liefdesdiens die rede vir sy verhoging deur God tot heerskappy oor die wêreld (vgl. Flp 2:5-11; Openb 5:5-6). Die kruis die simbool van Jesus se lyding en verwerping deur mense, sy gehoorsaamheid aan die Vader, sy verheerliking as die hoogste liefdesoffer deur God, en oorwinning oor sonde, dood en die Satan. 

 

12:34 Die mense is deur dié woord van Jesus verward. Hulle verstaan dat Hy met die woord ‘verhoog’ na sy dood verwys. Uit die wet=Ou Testament verwag hulle dat die Messias (soos Jesus by die intog deur hulle begroet is as die Koning van Israel; 12:12 ) vir altyd bly (Ps 110:4; Jes 9:6; Dan 7:14; vgl. ook Eseg 37:24-28;  ). Hoe rym dit met die ‘Seun van die mens’ van Dan 7:13 se ewige heerskappy van die verwagte Messias-Koning, as Jesus nou sê dat Hy moet ‘verhoog’ word/sterf?

 

12:35-36a Jesus gaan nie op hulle vraag in nie, maar doen vir oulaas ‘n dringende beroep op die skare (soos Hy in 8:21 hulle ook gewaarsku het). Hy gebruik weer ‘n dubbelsinnige beeld: as jy op reis gaan, benut jy die daglig om te sien waar jy loop, voordat die donkerte toesak en jy begin verdwaal. Die mens wat in die duister lewe weet nie waarheen hy op pad is nie, soos hulle vraag bewys, wat uit hulle geestelike duisternis spruit. Jesus is die Lig van God se selfopenbaring aan die wêreld (9:4-5; 11:9-10; 1:4-5; 8:12). Hulle geestelike duisternis verhinder dat hulle Hom erken (1:5,10). Hy is nog net ‘n kort tydjie by hulle, daarom sy dringende beroep: Glo in die Lig! So word julle kinders van die Lig, wat eers begin verstaan en begin lewe as jy in Hom glo, omdat jou hele lewe dan geleef word in die Lig van die Seun van God en sy liefde wat aan die kruis bewys is. 

 

12:36b Met die dringende oproep tot geloof sluit Jesus se openbare optrede af. Daarna onttrek Hy Hom aan die skare vir sy laaste gesprekke met sy dissipels. Hy het Hom self ‘verberg/onsigbaar gemaak’ (kruptoo NAV ‘skuil gehou’). Daar word nie gesê waarheen Jesus vertrek het nie, net dat Hy weggegaan het (van die skare Jode af), maar hulle sou Hom nie kon vind waar Hy sy laaste onderrig aan sy dissipels gegee het nie, totdat Jesus self besluit het dat Judas vir hulle kon gaan vertel waar Hy is (13:27) .

 

Skrywer:  Prof Francois Malan

 

image_pdfimage_print

You may also like...