Matteus 12:31 – 32

image_pdfimage_print

Matteus 12:31 – 32 – Francois Malan

Luanette vra:

Kan u my asb help met die volgende teksverse in die Bybel wat ek nie verstaan nie? Matteus 12 verse 31 en 32

Antwoord

Prof Francois Malan antwoord:

In Matteus 12:9-14 word vertel hoe Jesus in die sinagoge, op die sabbatdag, ‘n man met ‘n gebreklike hand genees het, en die Fariseërs toe begin planne maak om Jesus dood te maak, omdat Hy hulle hele verlossingsleer omkeer, van offers en goeie werke, o.a. om die sabbatdag heilig te hou deur nie te werk nie – jy kan maar jou skaap wat in ‘n sloot val op die sabbat uithaal, maar om ‘n gebreklike te genees mag nie (12:11,12). Die gesag van Jesus het egter die gesag van die skrifgeleerdes en die Fariseërs vervang en hulle hele siening van God en sy gebooie omver gewerp.

In 12:15 word vertel van baie mense wat Hy genees het. Daarna (12:22) genees Hy ‘n blinde en stom man wat in die mag van ‘n duiwel was. Die mense begin sê Hy is die Seun van Dawid (die beloofde Messias/Gesalfde koning/priester/profeet – wat die seggenskap by die Fariseërs kom oorneem. Nydig en jaloers wil die Fariseërs die mense wegtrek van Jesus en sê Hy dryf die duiwels alleen maar uit met die hulp van die aanvoerder van die duiwels, nl. Beëlsebul (12:24) – dit is die tipe gesag wat Jesus sou hê. Nadat Jesus hulle nie met sy argumente kon oortuig nie (12:25-30), sê Jesus openlik Hy dryf die duiwels uit met die Gees van God (12:28). Daarna waarsku Hy die mense, en veral die Fariseërs, dat om te beweer die werk van die Heilige Gees is die werk van die leierduiwel, is laster teen die Heilige Gees, en dit kan nie vergewe word nie (12:31-32).

Daarop volg 12:33-37 waar die Fariseërs slange genoem word, wie se monde openbaar wat in hulle harte aangaan. Op grond van hulle ligsinnige en boosaardige woorde sal hulle op die oordeelsdag beoordeel word.

Party van die skrifgeleerdes en Fariseërs kabbel toe terug en vra nog ‘n wonderteken om te bewys wie Jesus is en waar Hy sy gesag vandaan kry. Jesus noem hulle ‘n slegte en afvallige geslag wat nie kan raaksien wie by hulle is nie, Iemand baie groter as die profeet Jona na wie die heidense Nineve geluister het, en Salomo na wie die heidense koningin van Skeba geluister het (12:38-42).

Die slegte mense van Jesus se dag word gewaarsku dat die duiwels besig is om in húlle in te trek om hulle weg te lei van die waarheid (12:43-45). Maar elkeen wat die wil doen van Jesus se Vader wat in die hemel is deur in Jesus te glo en Hom te volg, is sy moeder en sy broers, word kinders van God soos Jesus die Seun van God is, word deel van God se groot huisgesin (12:46-50).

Jesus noem Homself telkens ‘die Seun van die mens’, wat bloot ‘n mens kan beteken, maar in die lig van Daniël se nagtelike visioen in Daniël 7:9-14 is Jesus die Seun van die mens (NAV ‘n menslike wese) wat voor die Een wat Ewig lewe staan en aan wie gegee word die ewige heerskappy vir wie al die volke, nasies en taalgroepe sal dien. Daarom gebruik Jesus ook die benaming wanneer Hy vertel van sy koms op die wolke van die hemel met die groot krag en majesteit, dat Hy Jesus God is, wat kom oordeel oor die mense se woorde en dade (Mat.24:30-31; 26:64).

Maar terwyl Hy nog op aarde was, was Hy in die nederige gestalte van ‘n gewone mens, teen wie mense kan praat, sondig en laster, en dit sal hulle vergewe word as hulle in Hom begin glo (12:31-32). Maar die Heilige Gees is die Gees van God, self ook God. Hy werk in die lewens van mense om hulle tot geloof in Jesus te bring. Hy kom woon in ons (Rom.8:9,11), om ons daagliks te lei en ons met die krag van God se liefde te dra en te versterk sodat ons ook in die liefde bly lewe. En as Jesus uit liefde ‘n besete man, wat blind en stom is, op die sabbatdag genees, dan is dit juis deur die Gees van God wat Jesus duiwels uitdryf (12:28). En as die Fariseërs die werk van die Heilige Gees toeskryf aan die mag van Beëlsebul, die leier van die duiwels (12:24), dan is hulle besig om die Gees van God, God self, te belaster. Dit word vir ewig nie vergewe nie (12:31-32).

Die enigste onvergeeflike sonde is om God willens en wetens en uit beginsel te ontken, selfs met soveel duidelike aanduidings uit sy Woord (vgl. Lukas 16:31), want die Heilige Gees gebruik juis die woord van God om ons te oortuig (Joh.16:5-15).

Maar as iemand nog eg bekommerd is of hy of sy al die onvergeeflike sonde teen God gedoen het, is sy/haar bekommernis ‘n aanduiding dat hy/sy nie skuldig is aan so ‘n godslastering of miskenning nie, maar dat die Gees van God juis besig is om hom/haar te oortuig dat Jesus die Seun van God is wat vir ons die pad na God toe oopmaak om van ons kinders van God te maak (vgl. Rom.8:14-17).

 

Skrywer: Prof Francois Malan

image_pdfimage_print

You may also like...