Ons leer deur swaarkry

Omdat God deur swaarkry in ons lewens werk, moet ons leer om te reageer op wat Hy doen. Sy werk beteken nie dat ons geen verantwoordelikheid het nie. Daarom moet ons uit swaarkry leer. Hoe doen ons dit?

• Ons onderwerp ons daaraan – vrywillig. Natuurlik moet ons die gevolge van swaarkry probeer minimaliseer. Soms is dit duidelik wat God probeer doen. Dan moet ons ons in nederige gehoorsaamheid aan Hom onderwerp en Hom vertrou.
• Ons moet die woord van God op die toestand van toepassing maak. Dit gee ons nuwe insigte. Martin Luther sê: Were it not for tribulation I should not understand the Sciptures.  Swaarkry versterk as ‘t ware die onderrig van God se woord – ons sien waarhede wat ons nie vantevore raakgesien het nie. Soms verander “kopkennis” in “hartkennis.” Teorie word nou vir ons ‘n werklikheid. Die Skrif en beproewing werk sinergisties.
• Ons moet ons beproewings en die lesse wat ons geleer het, onthou. God wil nie net hê dat ons ons beproewings verduur nie – ons moet hulle onthou en uit hulle leer. Hy het jou laat swaarkry, laat honger ly en toe met manna gevoed, iets waarmee nog jy nog jou voorvaders bekend was. Hy het dit gedoen om jou te leer dat ‘n mens nie net van brood leef nie, maar dat hy leef van elke woord wat uit die mond van God kom (Deuteronomium 8:2 – 3).

In die Bybel kry ons voorbeelde van wat God doen:

• Snoei: Elkeen wat vrugte dra, snoei Hy reg, sodat dit nog meer vrugte kan dra (Johannes 15:2). Om nuttelose lote af te sny, lei tot meer vrugte. In ons geestelike lewens moet God ons snoei sodat ons ontslae raak van al die ongewenste dinge in ons lewens – die wêreld se plesier en besittings. Hierdie is nie ware vrugte nie. God snoei ons sodat ons meer vrugte sal dra.
• Heiligheid: Hy tug ons tot ons beswil sodat ons in sy heiligheid mag deel (Hebreërs 12:10). Wat is die verband hier? Beproewing openbaar die omvang van ons sondige natuur. Sodra beproewing kom, besef ons dat die vrugte van die Gees nie diep in ons lewens wortel geskiet het nie. Later lewer dit egter vir dié wat daardeur gevorm is ‘n goeie vrug: vrede omdat hulle gehoorsaam is aan die wil van God (Hebreërs 12:11).
• Afhanklikheid: Wie in My bly en Ek in hom, dra baie vrugte, want sonder My kan julle niks doen nie (Johannes 15:5). Ons leef in ‘n wêreld wat onafhanklikheid en selfvertroue hoog aanslaan. Ons vertrou op ons kennis van die Skrif, ons besigheidsvaardighede, ens. Maar ons moet op God en nie op onsself vertrou nie. In 2 Korintiërs 1:8 – 9 vertel Paulus van sy probleme –  ver bo ons kragte. Hoekom? Dit het gebeur, sodat ons nie op onsself sou vertrou nie, maar op God wat die dooies opwek tot die lewe. So leer Paulus om volledig op God te vertrou – geestelik en fisies. Paulus leer dat hy nie op sy krag, maar op God se genade moes vertrou. Daarom kon Paulus later sê: Daarom is ek bly oor swakhede … as ek swak is, is ek sterk (2 Korintiërs 12:10).
• Volharding: die ontvangers van die Hebreërbrief het baie gely. Volharding is wat julle nodig het om die wil van God te doen en te ontvang wat Hy beloof het (10:36). Later sê hy: Laat ons die wedloop wat vir ons voorlê, met volharding hardloop (12:1). Volharding stel ons in staat om ons doel na te streef ten spyte van hindernisse en probleme. Volharding is nie passief nie – ons streef na vore ten spyte van probleme. As julle geloof die toets deurstaan het, stel dit julle in staat om te volhard (Jakobus 1:3); Ons verheug ons ook in die swaarkry, want ons weet: swaarkry kweek volharding (Romeine 5:3). Volharding ontwikkel in die smeltkroes van beproewing, maar dit kry energie in geloof. Volharding volg op afhanklikheid.
• Diens: God bring Josef in die farao se paleis deur die tronk. So leer God hom sodat hy later die verantwoordelikhede wat God aan hom wou toevertrou kon hanteer. In elke moeilikheid bemoedig Hy ons. Daarom kan ons ook ander bemoedig wat in allerlei moeilikhede verkeer (2 Korintiërs 1:4). Almal gaan beproewing ondervind; almal het ‘n vriend wat omgee nodig om hom tydens hierdie moeilike tye te bemoedig. Ons moet aan ander gee wat ons van God ontvang het. 
• Die gemeenskap van lyding: Johannes skryf aan die gelowiges in Asië wat vervolg word: Ek, Johannes, is julle medegelowige, en deur ons verbondenheid met Jesus het ek saam met julle deel aan die verdrukking en aan die koninkryk en aan die volharding (Openbaring 1:9).  As ons ly word ons deel van ‘n spesiale gemeenskap met ander gelowiges wat ook swaarkry. Dit bring ons almal op dieselfde vlak. Maak nie saak hoe ryk ons is nie, ons het almal ‘n Verlosser nodig – ryk en arm, swak en sterk. Swaarkry breek hindernisse tussen mense af
• Ons verhouding met God: beproewing verdiep ons verhouding met God. Ons leer om voor sy soewereiniteit te buig en sy liefde te ondervind. Soos Job kan ons dan uitroep: Tot nou toe het ek net gehoor wat mense van U sê, maar nou het ek U self gesien (42:5). Ons vorder van weet van God tot om God te ken.

Moeilik om te glo as ons midde in die swaarkry staan, maar dit is vir ons ‘n leergeleentheid.