Bybelverse wat verkeerd gebruik word: ‘n Oog vir ‘n oog

A timid question will always receive a confident answer. -Henry Lytton Bulwer

Bybelverse wat verkeerd gebruik word: ‘n Oog vir ‘n oog

Eric J. Bargerhuff het ‘n baie interessante boek – The Most Misused Verses in the Bible – geskryf. In hierdie reeks gaan ek onder andere van hierdie boek gebruik maak.

As sy blywend beseer is, is die straf: ‘n lewe vir ‘n lewe, ‘n oog vir ‘n oog, ‘n tand vir ‘n tand, ‘n hand vir ‘n hand, ‘n voet vir ‘n voet, ‘n brandwond vir ‘n brandwond, ‘n wond vir ‘n wond en ‘n kneusplek vir ‘n kneusplek (Eksodus 21:23 – 25).

Daar is altyd mense wat ingestel is op wraak vir ongeregtighede wat hulle glo teen hulle gepleeg is. Dit ten spyte daarvan dat die Here sê: Ek straf en Ek vergeld (Deuteronomium 32:35 – ook Romeine 12:19 en Hebreërs 10:30). In ons persoonlike vendettas vergeet ons hiervan. Ons kan nie wag nie en hanteer self die wraak – dikwels met ernstige gevolge. Die versoeking om weerwraak te neem, is sterker as die versoeking om te versoen en die ander wang te draai.

Om sake verder te vererger kry ons hierdie selfde siening van ‘n oog vir ‘n oog ook in Deuteronomium 19:21 en in Levitikus 24:20. Mense glo ‘n oortreding vereis ‘n straf wat by die oortreding pas – en gebruik hierdie vers om hulle optrede te regverdig.

Kom ons gaan terug na Eksodus 21. Hier gee die Here aan Moses bepalings om die goeie orde in die samelewing te behou noudat hulle nie meer deur die farao beheer word nie. In die gedeelte definieer die Here verskillende oortredings en beveel die strawwe aan. Omdat die Here die sondige geaardheid van die mense ken, wou Hy individue teen buitensporige strawwe beskerm – die straf moet by die oortreding pas. Die straf mag nooit die skade wat gedoen is, oorskry nie. Daarom ‘n oog vir ‘n oog.

In Eksodus 21:22 – 25 gaan die voorskrifte oor geweld. Die gedeelte begin soos volg: Wanneer mans met mekaar baklei en hulle ‘n swanger vrou omstamp, sodat sy ‘n miskraam het, maar nie blywend beseer is nie, moet hy wat haar gestamp het, onderhewig aan die goedkeuring van die regbank, ‘n boete betaal wat die eggenoot van die vrou hom oplê. Dit gaan hier oor vergelding.

In sy bergrede hanteer Jesus ook hierdie vers. Hy was ook bekommerd oor die moontlike misbruik van hierdie vers. Daarom kom Hy na vore met ‘n nuwe manier van dink wat vir almal wat persoonlike vergelding oorweeg, geld. Julle het gehoor dat daar gesê is: ‘’n Oog vir ‘n oog en ‘n tand vir ‘n tand.’ Maar Ek sê vir julle: Julle moet julle nie teen ‘n kwaadwillige mens verset nie. As iemand jou op die regterwang slaan, draai ook die ander wang na hom toe. As iemand jou hof toe wil vat om jou onderklere te eis, gee hom ook jou boklere. As iemand jou dwing om sy goed een kilometer ver te dra, dra dit vir hom twee kilometer. Gee aan hom wat iets van jou vra, en moet hom wat van jou wil leen, nie afwys nie (Matteus 5:38 – 42). Jesus sê hier dat ons afstand van die “reg” om terug te baklei, moet doen en die reg aan die howe oorlaat. In die konteks van ‘n persoonlike verhouding moet ons gewillig wees om te vergeef en die ander wang te draai. Selfs as mense iets verkeerd aan jou doen, moet jy met vrygewigheid optree – gee hom ook jou boklere.

As iemand jou beledig, moet jy hom nie terug beledig nie – reageer vriendelik. Dit is die kenmerke van liefde wat in volgelinge van Jesus Christus moet wees. Dit is om ons Verlosser na te boots – Hy het vir ons gesterf toe ons nog sondaars was (Romeine 5:8). Paulus som hierdie onderrig van Christus op as hy vir die gemeente in Rome skryf: Moenie self wraak neem nie, geliefdes, maar laat dit oor aan die oordeel van God. Daar staan immers geskrywe: ‘Dit is my reg om te straf; Ek sal vergeld,” sê die Here. As jou vyand honger is, gee hom iets om te eet; as hy dors is, gee hom iets om te drink; want deur dit te doen, maak jy hom vuurrooi van skaamte. Moet jou nie deur die kwaad laat oorwin nie, maar oorwin die kwaad deur die goeie (12:19 – 21).

Dit is die les wat die Bybel ons oor vergelding leer. As mense ons kwaad aandoen, moet ons toelaat dat die howe hulle werk doen. Ten opsigte van die persoonlike aspekte van die rusie … probeer reageer soos Christus sou gedoen het.

Bybelverse wat verkeerd gebruik word: Ek is tot alles in staat

We need the whole Jesus. The complete Jesus. Everything he said. Every detail of what he did – Eugene Peterson

Bybelverse wat verkeerd gebruik word: Ek is tot alles in staat

Eric J. Bargerhuff het ‘n baie interessante boek – The Most Misused Verses in the Bible – geskryf. In hierdie reeks gaan ek onder andere van hierdie boek gebruik maak.

Ek is tot alles in staat deur Hom wat my krag gee – Filippense 4:13

As ons ‘n vers uit konteks neem en probeer om die Bybel te gebruik soos ons dit graag wil hê, kan ons baie maklik probleme kry. Ons kan maklik ontnugter word met God, want hy voldoen nie aan ons verwagtings nie! Hy het belowe Hy sal dit doen en nou doen Hy dit nie. Nou begin ons aan die Bybel se integriteit en God se vermoë om te doen wat Hy belowe het, te twyfel. Die vraag: Wat presies sê Paulus vir ons in hierdie vers? Praat ons hier van fisies of geestelike of emosionele of al drie soorte krag? Wat beteken alles?

Paulus skryf hierdie brief terwyl hy onder huisarres verkeer. Hy weet nie of die Romeine hom nie dalk gaan teregstel nie Hy skryf ‘n brief aan die eerste gemeente wat hy in Griekeland gevestig het. Die eerste bekeerling in die stad was ‘n vrou – Lidia. Kort hierna word hy en Silas in die tronk gegooi, want hulle het die plaaslike handel belemmer deur demone uit ‘n slawemeisie uit te dryf.

Onder Paulus se invloed groei die gemeente in Filippi. Hulle ondersteun hom dikwels finansieel. Deels skryf hy hierdie brief om hulle vir hulle ondersteuning te bedank. Die hoofrede vir hierdie skrywe was sy begeerte om te sien dat die gemeente geestelik groei en God getrou dien. Hulle het God liefgehad, maar vertrou ook op hulle eie vermoë om die Christelike lewe uit te leef. Gevolglik word hulle bekommerd en oënskynlik geïrriteerd met mekaar. Dit klink nie veel anders as vandag nie. Ons is nog steeds oor baie dinge bekommerd. Die probleem is dat ons so in die wêreldse dinge vasgevang is dat dit ons geestelike groei belemmer. Ons wonder hoe God gaan voorsien veral as ons geen uitweg sien nie.

Paulus se begeerte was dat die gemeente vas in die geloof moet staan. Hy moedig hulle aan om stram verhoudings vinnig reg te stel, om hulle altyd in die Here te verbly, om gereeld te bid en om op te hou om hulle te bekommer. Tot aan die einde van die brief wil hy hulle aanmoedig om hulle nie oor hulle behoeftes te bekommer nie: En my God sal in elke behoefte van julle ryklik voorsien volgens sy wonderbaarlike rykdom in Christus Jesus (4:19). God is daar; Hy ken hulle omstandighede en behoeftes.

Om in geloof te lewe is nie altyd maklik nie, maar dit is wat God van ons verwag. God het nooit aan ons ‘n maklike lewe beloof nie. Daar is so baie om na uit te sien in ons toekomstige lewe. Ons moet God vertrou, want Hy het belowe om in ons behoeftes te voorsien. Alhoewel Paulus die Filippense daaraan herinner dat God altyd vir sy kinders voorsien, is daar nog iets: tevredenheid – maak nie saak wat die omstandighede is nie. Net voor ons by ons teks kom, lees ons: Ek sê dit nie omdat ek gebrek ly nie, want ek het geleer om my in alle omstandighede te behelp. Ek weet wat armoede is en ek weet wat oorvloed is; van alles het ek ondervinding: om genoeg te hê om te eet sowel as om honger te ly, om oorvloed te hê sowel as om gebrek te ly. Paulus het hulle bydrae ontvang en hy is baie dankbaar daarvoor. Hy gebruik egter die geleentheid om ‘n bindende beginsel aan hulle oor te dra: Maak nie saak wat jou omstandighede is nie, leer om tevrede te wees. Ons vermoë om ten spyte van ons omstandighede tevrede te wees, berus op een waarheid: ek kan dit doen deur Hom wat my krag gee. Paulus praat hier oor tevredenheid. God het aan hom die krag gegee om hom nie te bekommer nie.

Sou ons lewens nie anders gewees het as ons in die geestelike krag wat God gee, intap nie – ons sou ons nie meer bekommer het nie. Ons moet ons minder bekommer en meer verheug. Hierdie vers beteken dat ons genoeg krag sal hê om tevrede te wees as ons hulpbronne min is. Dit beteken ons het geloof in die God wat voorsien; die God wat in beheer van ons omstandighede is; die God wat ons behoeftes raaksien.

Paulus self is ‘n goeie voorbeeld van hierdie beginsel. Hy pleit dat God ‘n doring uit sy vlees sal verwyder. God verander nie sy omstandighede nie, maar sê vir hom: My genade is vir jou genoeg (2 Korintiërs 12:9). God voorsien die krag sodat ons tevrede kan wees as die lewe nie ideaal is nie; Hy gee aan ons die genade om te volhard en te oorwin.

Ons kan tevrede wees en die krag ontvang om alle dinge te verduur, want Christus gee vir ons krag. As ons tevrede is om op Hom ten volle te vertrou, word Hy verheerlik, want sy krag is duidelik waarneembaar.

Volgende keer kyk ons na Eksodus 21:22 – 25.

Bybelverse wat verkeerd gebruik word: Gee leiding aan ‘n jongmens

God dwells in eternity, but time dwells in God. He has already lived all our tomorrows as He has lived all our yesterdays – A. W. Tozer

Bybelverse wat verkeerd gebruik word: Gee leiding aan ‘n jongmens

Eric J. Bargerhuff het ‘n baie interessante boek – The Most Misused Verses in the Bible – geskryf. In hierdie reeks gaan ek onder andere van hierdie boek gebruik maak.

Gee leiding aan ‘n jongmens oor hoe hy moet leef, en hy sal ook as hy al oud is nie daarvan afwyk nie (Spreuke 22:6).

Niemand het nog ooit gesê dat om ‘n ouer te wees maklik is nie. Dit vereis geduld, nederigheid en opoffering. As ons eers kinders het, besef ons hoe selfgesentreerd ons vantevore was – dit herinner ons dat die lewe nie net oor ons gaan nie. Die Bybel het baie oor ouerskap te sê – veral oor hoe mense hulle kinders se geloof beïnvloed. ‘n Goeie voorbeeld is noodsaaklik – kinders doen wat hulle ouers doen.

Maar ouers moet ook doelbewus vir hulle kinders die Bybel leer: Jy moet dit inskerp by jou kinders en met hulle daaroor praat as jy in jou huis is en as jy op pad is, as jy gaan slaap en as jy opstaan (Deuteronomium 6:7).

Daar is nie so iets soos ‘n volmaakte ouer nie – almal maak foute. Ons moet egter ‘n kultuur van genade in ons huise vestig – gesonde kommunikasie , Bybelse beginsels en geestelike vorming geniet almal aandag.

Spreuke 22:6 is ‘n vers waaraan ouers van ouer kinders vasklou as hulle kinders opstandig word of probleme ondervind. Dit is hartverskeurend om jou kind te sien afdwaal van die pad wat jy hom geleer het, want jy voel daar is niks wat jy nou daaraan kan doen nie. Hoe sou die ouers van die verlore seun gevoel het toe hulle hom sien wegstap het?

Beteken Spreuke 22:6 dat as ‘n kind afdwaal dit net ‘n kwessie van tyd is voor hy na sy ou weë sal terugkeer? Spreuke maak dit baie duidelik dat daar ‘n regte en ‘n verkeerde pad is – die pad van die wyse en die pad van die dwaas. Die “regte pad” vereis harde werk, onderrig en dissipline van die ouer. Dit is harde werk, want die kind se natuurlike neiging is gewoonlik na die verkeerde pad.

Ons moet bewus wees van die persoonlikheid van ons kind en ons benadering daarvolgens aanpas. Dit is nie wat hierdie vers sê nie. Sê die vers dat as die kind op die regte pad onderrig word dit ‘n waarborg is dat hy altyd daarna sal terugkeer – dat die opstand net tydelik is? Dit is nie ‘n waarborg nie. Meeste spreuke is beginsels en nie beloftes nie. Hulle is insigte en waarnemings, maar nie waarborge nie. die doel van hierdie spreuk is om ouers te vermaan om leiding aan hulle kinders te gee oor die weg van wysheid – oor hoe hy moet leef. Dit is God se pad. Deur waarneming sê hierdie spreuk vir ons dat as die regte leiding gegee word dit gewoonlik positiewe resultate tot gevolg het – veral as die kind ouer word.

Wie ons vandag is, het baie te doen met ons opvoeding – veral in ons vroeë vormingsjare omdat kinders maklik beïnvloedbaar is. Harte en denke word op ‘n vroeë ouderdom gevorm. As ouers dus in die huis ‘n kultuur skep waar gesonde dissipline gehandhaaf word, sal dit waarskynlik lei tot gesonde denke en gedrag soos die kinders ouer word. Hierdie is nie ‘n belofte nie, maar ‘n beginsel wat uit jarelange waarneming voortspruit. Hierdie vers moedig ouers aan om hulle kinders reg te leer. Hierdie vers is nie bedoel om skuldgevoelens by ouers op te wek as hulle kinders afdwaal nie. Hierdie vers mag ook nie ‘n bron van trots wees as die kinders goed doen nie. Dit is bloot ‘n aanmoediging om die regte ding te doen as jy jou kinders grootmaak.

Ouers moenie moed verloor nie; hou aan om die geloof te modelleer – selfs as die kinders al uit die huis is.

Volgende keer kyk ons na Filippense 4:13.`

Bybelverse wat verkeerd gebruik word: Is Jesus geskep?

It is far too easy for someone in my position to read the Bible only with an eye on a future sermon, overlooking the message God has for me through its pages.” – Billy Graham

Bybelverse wat verkeerd gebruik word: Is Jesus geskep?

Eric J. Bargerhuff het ‘n baie interessante boek – The Most Misused Verses in the Bible – geskryf. In hierdie reeks gaan ek onder andere van hierdie boek gebruik maak.

Die Seun is die beeld van God, wat self nie gesien kan word nie. Die Seun is die Eerste, verhewe bo die hele skepping (Kolossense 1:15).

Die Here sê vir Moses: Vir My kan jy nie sien nie, want geen mens kan My sien en bly lewe nie (Eksodus 33:20). Maar God het besluit om Homself aan die mens te openbaar: Die Woord het mens geword en onder ons kom woon. Ons het sy heerlikheid gesien, die heerlikheid wat Hy as die enigste Seun van die Vader het, vol genade en waarheid (Johannes 1:14). Dwarsdeur die Nuwe Testament lees ons dat Jesus Christus volledig God is.

Wat het die mense wat destyds geleef het, gesien toe hulle Jesus gesien het? Ons kry verskillende antwoorde as ons verskillende mense vra om hierdie vraag te antwoord. Wat opvallend is, is dat almal dink dat Jesus min of meer soos hulle gelyk het. Maar Jesus was ‘n Jood uit die Midde-Ooste. Sy vel was waarskynlik olyfkleurig. Hy was waarskynlik sterk gebou soos ons sou verwag van iemand wat in die winkel van ‘n timmerman gewerk het. Daar was waarskynlik niks buitengewoon aan sy fisiese voorkoms nie – toe Judas Hom verraai het, moes Judas Hom met ‘n soen geïdentifiseer het. Hierdie is natuurlik spekulasie. Wat wel waar is, is dat die Nuwe Testament vir ons min van Jesus se voorkoms vertel. Dit is natuurlik nie belangrik dat ons dit weet nie. Wat wel belangrik is om te weet, is dat Jesus God in die vorm van ‘n mens was.

Daar is vandag steeds mense wat glo dat Jesus ‘n engel was wat deur God geskape is. Hy het aarde toe gekom en hier leef Hy tydelik as mens. Na sy dood is sy gees (nie sy liggaam nie) opgewek en het na die hemel opgevaar waar Hy weer ‘n engel geword het. Hy is beslis ‘n mindere God as God die Vader.

Om hierdie siening te bewys, gebruik die Jehova Getuies Kolossense 1:15. Hulle glo dat Paulus hier van Christus as ‘n geskape wese praat. Eerste mag na eersgeborene verwys, maar as ons na die konteks kyk, is dit nie wat hier bedoel word nie. Eerste mag na posisie, rang of voorrang verwys. So verwys die psalmis na Dawid: Ek stel hom eerste, die magtigste koning op aarde (Psalm 89:28). So sê die Here: Israel is my oudste seun (Eksodus 4:22). Israel beklee ‘n ereposisie as die volk wat die Here gekies het as sy eiendom.

Ons kan nie sê dat Jesus ‘n geskape wese is net omdat Hy Eerste genoem word nie. Wat leer ons uit die konteks van hierdie vers? Paulus begin hierdie vers met: Die Seun is die beeld van God, van God wat self nie gesien kan word nie. Die Seun is nie volgens die beeld van God gemaak nie – Hy is die beeld van God. Hy is die ewebeeld van die wese van God (Hebreërs 1:3). Kom ons kyk na die twee verse wat volg – Kolossense 1:16 – 17: God het deur Hom alles geskep wat in die hemel en op die aarde is: alles wat gesien kan word en alles wat nie gesien kan word nie, konings, heersers, maghebbers, gesagvoerders. Alles is deur Hom en vir Hom geskep. Voor alles was Hy al daar, en deur Hom bly alles in stand. Kyk weer: Voor alles was Hy al daar – voor die skepping was Hy al daar; Hy bestaan van altyd af. Paulus sê hier dat Jesus die God is wat alles geskep het, en dat die skepping deur Hom en vir Hom geskep is. Johannes sê presies dieselfde: Alles het deur Hom tot stand gekom: ja, nie ‘n enkele ding wat bestaan, het sonder Hom tot stand gekom nie (Johannes 1:3). Jesus is nie gemaak nie – Hy is die Maker.

Ons weet nie hoe Jesus fisies gelyk het nie, maar ons kan ‘n duidelike teologiese beeld van Hom kry … as ons die Bybel korrek interpreteer.

Volgende keer gaan ons na 1 Timoteus 6:10 kyk.