Wedergeboorte en Nikodemus – Hermie van Zyl

Jan vra:

Jesus sê vir Nikodemus (Joh 3:3): “As iemand nie weer gebore word nie, kan hy die koninkryk van God nie SIEN nie.”
As Nikodemus dit dan soos ‘n natuurlike geboorte verstaan, sê Jesus (v5): “As iemand nie gebore word uit water en Gees nie, kan hy in die koninkryk van God nie INGAAN nie.”
Vers 10: Jesus sê vir hom: “Jy is die leraar van Israel en jy weet hierdie dinge nie?”

Hoekom sou Jesus eers sê “sien” en dan “nie ingaan nie”?
Hoe sou Nikodemus kon weet van wedergeboorte?

Antwoord

Prof. Hermie van Zyl antwoord:

Daar is nie regtig ‘n verskil in betekenis tussen Joh 3:3 se “sien” van die koninkryk van God en 3:5 se “ingaan” in die koninkryk nie. Kenners is dit eens dat die twee verse parallelle vir mekaar vorm. Vers 5 verduidelik eintlik net verder wat met vers 3 bedoel word. Om die koninkryk “te sien”, beteken om dit te ervaar, te beleef, daaraan deel te hê (kyk Joh 3:36; Luk 9:27 vir ‘n soortgelyke gebruik van “sien”). En dit is dieselfde as om in die koninkryk “in te gaan”.

Bloot taalkundig gesproke is daar uiteraard ‘n betekenisverskil tussen sien en ingaan. Moses het bv die beloofde land gesien, maar dit nie ingegaan nie (Deut 34:4). En so sien die ryk man die “hemel” of “koninkryk van God” waar Abraham en Lasarus is, maar hy het nie deel daaraan nie (kan daar nie ingaan nie) (Luk 16:23,26). Hierdie verskil in betekenis is egter nie die bedoeling van Joh 3:3, 5 nie. Hier word “sien” en “ingaan” as sinonieme gebruik. Mens sou hoogstens kon sê dat “sien” die gedagte tuisbring dat mens die verband tussen die koninkryk van God en die openbaring daarvan in die persoon van Jesus Christus moet kan sien, d w s begryp, aanvaar. Maar dit is in wese dieselfde as om deur Christus die koninkryk in te gaan.

Hierbo is gesê dat v5 eintlik net verder verduidelik wat dit beteken om “weer gebore” te word (v3). Vers 5 sê dat om “weer gebore te word” beteken om “uit water en Gees” gebore te word. Om die verband tussen hierdie twee verse te verstaan, moet ons eers iets sê oor die “weer” van weer gebore. Die Griekse woord (anōthen) wat in v3 met “weer” gebore (1933/53 Vertaling) of met “opnuut” gebore (1983 Vertaling) vertaal word, is dubbelsinnig en kan ook met “van bo-af” gebore vertaal word. Die Johannesevangelie is bekend daarvoor dat dit soms doelbewus begrippe gebruik wat dubbele betekenisse het. Beide die betekenisse van “weer” en “van bo-af” is dus moontlik en waar: as jy “weer” gebore word, word jy terselfdertyd “van Bo-af” gebore, d w s deur God se Gees nuut gemaak. Dan is dit asof jy weer soos ‘n kind van vooraf moet leer dink, praat en loop; jy moet leer hoe om te leef in God se koninkryk. En dit is dieselfde as wat Matt 18:3 sê: “As julle nie verander en soos kindertjies word nie, sal julle beslis nie in die koninkryk van die hemel kom nie.” Wedergeboorte is dus ‘n begrip wat dui op die werk van God se Gees wat mense nuut maak sodat hulle soos God kan begin dink en kan verstaan hoe God se koninkryk werk.

Vervolgens moet ons iets sê oor Nikodemus se onkunde oor die wedergeboorte. Hoe is dit dat hy as leermeester van Israel nie kon weet wat Jesus bedoel nie? Eerstens moet ons hierdie vermeende onkunde van Nikodemus sien as ‘n literêre tegniek van die Johannesevangelie om van letterlike na figuurlike betekenis, of van ‘n aardse na ‘n geestelike werklikheid te beweeg. Dit is ‘n bekende tegniek in die Johannesevangelie. Byvoorbeeld, in 13:36-14:14 is die dissipels onkundig oor waarheen Jesus gaan en wat presies sy verhouding met die Vader is. Daarom vra/versoek hulle: Waarheen gaan U?; toon ons die Vader. Maar eintlik is hierdie (onkundige) vrae net ‘n tegniek van Johannes om Jesus aan die woord te stel oor sy herkoms (naamlik sy hemelse tuiste), oor sy verhouding met die Vader, en oor die dissipels se eintlike woning en toekoms. Hulle onkunde lei dus tot dieper onderrig van Jesus oor sy – en hulle! – ware identiteit. In Joh 3 gebruik Johannes gevolglik Nikodemus se onkunde om hom te lei van letterlike geboorte na die geestelike geboorte wat God deur sy Gees bewerkstellig.

Tweedens, na regte moes Nikodemus nie so onkundig gewees het nie. As geestelike leermeester van Israel moes hy geweet het van die Ou-Testamentiese tradisie dat in die laaste dae God deur sy Gees sy volk sal nuut maak. Jes 32:15 en Joël 2:28-32 vertel van die Gees wat in die eindtyd van Bo uitgestort sal word. En in Eseg 36:25-27 word die verband tussen die reinigende krag van water en God se Gees gelê: Hy sal sy volk reinig met suiwerende water, ‘n nuwe gees in hulle binneste gee wat gewillig is om God se gebooie te doen, en sy Gees in hulle gee. Die gedagte vervat in Joh 3:5 dat iemand uit water en Gees gebore moet word, is dus nie onbekend vanuit die OT nie. Ook die gedagte van kinders van God te wees, d w s om deur God “verwek” te word, kom in die OT voor. Israel word God se seun genoem (Eks 4:22; Deut 32:6; Hos 11:1) en in die huis van Dawid word die konings ook seuns van God genoem wat deur God “verwek” is (Ps 2:7). Dus, hoewel Nikodemus miskien nie kennis sou gehad het van die spesifieke manier waarop Jesus oor ‘n geestelike hergeboorte praat nie, sou en moes hy vanuit sy kennis van die OT tog ten minste verstaan het waarop Jesus dui toe Hy begin praat het oor die wedergeboorte deur water en Gees, naamlik die nuwe bestaan waar God jou deur sy Gees sy kind maak, en reinig en geskik maak vir sy koninkryk.

Jesus se verbasing oor Nikodemus se onkunde is dus nie misplaas nie, en is gesien binne die groter geheel van die Johannesevangelie ook ‘n aanklag teen die Joodse geestelike leiers van Jesus se tyd, waarvan Nikodemus ‘n verteenwoordiger was, dat hulle nie die tyd van Israel se vernuwing deur Jesus se werk kon herken nie.

 Skrywer:  Prof Hermie van Zyl




Ontmoetings met Jesus: Die lid van die binnekring en die uitgeworpene (5)

 

Ontmoetings met Jesus: Die lid van die binnekring en die uitgeworpene  (5)

[Ek maak onder andere van Timothy Keller se boek Encounters with Jesus gebruik.]

In die Johannes-evangelie lees ons van ‘n hele aantal ontmoetings wat Jesus met individue gehad het. In hulle antwoord Hy van die groot lewensvrae. Hier gaan dit oor Jesus se ontmoetings met Nikodemus en die Samaritaanse vrou. Die vraag wat ons uit hierdie twee ontmoetings gaan antwoord, is: Wat is verkeerd met die wêreld soos dit tans is?

Wat het ons uit hierdie twee ontmoetings geleer? Nikodemus en die Samaritaanse vrou is sondaars en het genade nodig – so ook almal van ons. Jesus sê almal van ons het lewende water nodig en moet weer gebore word. Waar begin jy? Berou oor jou sonde, jy moet jou behoefte aan genade erken; jy moet God vertrou. Jy moet bekeer word.

 

Dit is nie genoeg om ‘n goeie lewe te lei nie. Jesus moet die middelpunt van ons lewens word. Al is ek ‘n goeie mens, maar ek laat nie toe dat God God kan wees – ook in my lewe – nie, is ek net so skuldig soos Nikodemus en die Samaritaanse vrou.

Wat is die oplossing? Hou op om na allerhande “verlossers” te soek – hulle is slegs pseudo-verlossers. As ek geld/besittings/ my werk … as my verlosser beskou en dit misluk, het ek geen hoop meer nie. Hoekom? Want net Jesus Christus is my ware Verlosser.

Die volgende ontmoeting waarna ons gaan kyk is Jesus se ontmoeting met die twee hartseer susters: Marta en Maria.




Ontmoetings met Jesus: Die lid van die binnekring en die uitgeworpene (4)

Compassion, in which all ethics must take root, can only attain its full breadth and depth if it embraces all living creatures and does not limit itself to mankind. -Albert Schweitzer, filosoof, geneesheer, musikus en Nobel pryswenner (1875-1965)

Ontmoetings met Jesus: Die lid van die binnekring en die uitgeworpene  (4)

[Ek maak onder andere van Timothy Keller se boek Encounters with Jesus gebruik.]

In die Johannes-evangelie lees ons van ‘n hele aantal ontmoetings wat Jesus met individue gehad het. In hulle antwoord Hy van die groot lewensvrae. Hier gaan dit oor Jesus se ontmoetings met Nikodemus en die Samaritaanse vrou. Die vraag wat ons uit hierdie twee ontmoetings gaan antwoord, is: Wat is verkeerd met die wêreld soos dit tans is?

Nikodemus is ‘n belangrike man: hy is godsdienstig, hy is ‘n Fariseër en hy is ‘n leier – ‘n lid van die Joodse Raad. Hy is amper die direk teenoorgestelde van die Samaritaanse vrou. Teenoor die vrou begin Jesus stadig. Hy konfronteer haar nie sommer onmiddellik met haar geestelike behoefte nie. Met Nikodemus is Jesus meer direk.

 

Hy spreek Jesus eerbiedig aan as RABBI. Hy sê dat hy baie goeie dinge van Jesus gehoor het. Maar Jesus konfronteer hom onmiddellik: As iemand nie opnuut gebore word nie, kan hy die koninkryk van God nie sien nie. Nikodemus is verbaas. Hy aanbid God immers volgens die streng Joodse tradisie; hy is suksesvol, gedissiplineerd, godsdienstig. Jesus hanteer sy selftevredenheid. Jesus sê: “Kyk jy het niks met jou geboorte te doen gehad nie. So is dit met hierdie nuwe geboorte wat jy nodig het. Verlossing is deur genade en jy speel geen rol daarin nie.” Almal is in dieselfde posisie; almal doen sonde; almal is verlore; almal moet voor begin.

Hoe kan Jesus so iets sê? Want Hy werk op ‘n dieper verstaan van sonde as mense. Die vrou – meeste mense sal verstaan as Jesus haar as ‘n sondaar sien – maar Nikodemus?  Hoe kan Jesus sê dat hy eintlik niks gedoen het om sy plek in die hemel te verdien nie? Die probleem is dat ons onsself in God se plek stel en ons eie verlosser word. Om myself in God se plek te stel, is die Bybelse definisie van sonde. Nou tree ons op asof ons goeie lewe en prestasies vereis dat God ons seën en ons gebede beantwoord soos jy dit wil hê. Ons sê dat ons God vertrou, maar wil darem ons eie bydrae ook lewer vir ons verlossing.

Volgende keer gaan ons Jesus se ontmoetings met Nikodemus en die Samaritaanse vrou saamvat.




Ontmoetings met Jesus: Die lid van die binnekring en die uitgeworpene (1)

 

“The man who desires to know, knows more than the man who knows everything already.” ~ Joodse Spreekwoord

Ontmoetings met Jesus: Die lid van die binnekring en die uitgeworpene  (1)

[Ek maak onder andere van Timothy Keller se boek Encounters with Jesus gebruik.]

In die Johannes-evangelie lees ons van ‘n hele aantal ontmoetings wat Jesus met individue gehad het. In hulle antwoord Hy van die groot lewensvrae.

Die vraag wat ons uit hierdie twee ontmoetings gaan antwoord, is: Wat is verkeerd met die wêreld soos dit tans is? Voordat ons voorstelle kan maak oor hoe om die wêreld ‘n beter plek te maak, moet ons eers vasstel wat verkeerd is – diagnose voor voorskrif. In Johannes 3 ontmoet ons vir Nikodemus – ‘n lid van die binnekring, leier in die samelewing en die kerk; in  Johannes 4 ontmoet ons die Samaritaanse vrou – ‘n uitgeworpene, ‘n sosiale en morele buitestander.

 

Oppervlakkig gesien is hulle totaal verskillend; die omstandighede verskil ook. Johannes plaas die ontmoetings naby aan mekaar so asof hy wil hê ons moet die twee saam oorweeg. As dit so is, is die vraag: so verskillend as wat hulle is, wat het hulle in gemeen? As hierdie twee mense iets in gemeen het, het ons almal iets in gemeen.

Ons kan nie oor hierdie twee ontmoetings praat sonder om oor sonde te praat nie. Maar mense hou nie van hierdie woord nie. Ongelukkig het Christene dikwels hierdie woord gebruik om mense wat nie Christene is nie, weg te stoot. Ons het op ons troontjie gaan sit en almal “laer” as ons gekritiseer. Die Bybelse siening van sonde is egter meer radikaal en meer verreikend. Luister net na Paulus: Almal het gesondig, en het nie deel aan die heerlikheid van God nie (Romeine 3:23). Sodra ons sonde as ‘n wapen teen ander gebruik, het ons ‘n probleem. Dit is dan juis die punt van hierdie twee ontmoetings.

Ons gaan begin by die uitgeworpene: die Samaritaanse vrou in Johannes 4.