“There are a thousand needs in the world, and none of them compares to the global need for the gospel.” – John Piper

Vergifnis en die gemeente in Korinte (1)

In die gemeente van Korinte was daar blykbaar ‘n moeilikheidmaker. In 2 Korintiërs 2:5 – 11 lees ons dat die gemeente hom vergeef het. Hieroor skryf Paulus: As julle hom iets vergewe, vergewe ek hom ook. Wat my betref, as ek iets moes vergewe, het ek dit klaar gedoen om julle ontwil. Daarvan is Christus my getuie. ¹¹Die Satan moet nie die oorhand oor ons kry nie. Ons ken sy planne maar alte goed.

Paulus het die moeilikheidmaker reeds vergewe, net soos die gemeente dit reeds gedoen het.  Paulus wil nie die indruk wek dat dit om eie gewin is nie, maar beklemtoon dat dit ter wille van die gemeente is.  Christus is hiervan sy getuie.  Satan mag nie toegelaat word om enige voordeel te behaal uit die hartseergebeure wat in die gemeente rondom Paulus plaasgevind het nie.

Paulus se boodskap is duidelik: “Ek die slagoffer, het hom vergewe en julle kan dit ook doen.” As Paulus en die gemeente hom nie vergewe nie, mag die Satan die oorhand oor Paulus en die gemeente kry. Hulle sal die genadeweg versper.

Christus se vergifnis

Die krag om te vergewe kry Paulus in die teenwoordigheid van Christus. Christus keur dit goed en Hy bemagtig vir Paulus. As ons onwillig is om te vergewe, is dit ‘n bewys dat ons nie Christus se vergifnis ondervind het nie. In die Ons Vader gebed vra ons spesifiek dat God ons sondes sal vergewe soos ons ook dié vergewe wat teen ons oortree. Jesus gaan nog verder: As julle ander mense hulle oortredings vergewe, sal julle hemelse Vader julle ook vergewe. Maar as julle ander mense nie vergewe nie, sal julle Vader julle ook nie julle oortredings vergewe nie. Mense wat vergewe is, vergewe – hierdie was so ‘n integrale deel van Jesus se onderrig dat Hy ‘n gelykenis daaroor vertel het: die gelykenis van die amptenaar wat nie vergewe het nie (Matteus 18:21 – 35). Hierdie gelykenis sluit Jesus af met hierdie woorde: So sal my Vader wat in die hemel is, ook met julle maak as julle nie elkeen sy broer van harte vergewe nie.

Toe John Wesley vir Generaal Oglehorpe te na gekom het, sê die generaal: “I never forgive.” Hierop antwoord Wesley: “Then, Sir, I hope you never sin.”

Deur ons harte op Christus te fokus wys Paulus op dié Een wat vergifnis van ons vereis, maar oop op Hom wat ons bemagtig om te vergewe. Ons is vrygestel om te vergewe. Vergewe ons ander sal ons sy genade in oorvloed ondervind.

Die Satan

Paulus eindig hierdie gedeelte oor vergifnis af met die harde werklikheid: ‘n hart wat nie vergewe nie is die hart waarin die Satan die oorhand gekry het. Ons moet dit nie toelaat nie: Ons ken sy planne maar alte goed. Die gemeente in Korinte kon op die rotse geloop het as hulle geweier het om die sondaar te vergewe – dit is ongehoorsaamheid aan God. Satan sou die wenner gewees het.

Gemeentes en mense is dieselfde – as daar mense is wat ons weier om te vergewe ten spyte daarvan dat hulle berou het, moet ons ernstig nadink oor ons geloof. Ware vergifnis is ‘n saak van gehoorsaamheid in alles. Ons kan dit doen.

“Creation culminates in humanity where the spiritual and material world are joined together.” ~Herman Bavinck 

 Vergeef ons hierdie foute

John Newton, eienaar van ‘n slaweboot en latere Anglikaanse predikant, was ‘n goeie prediker, maar hy was veral bekend as herder en raadgewer. Sy pastorale briewe is ‘n skatkis. In een van hierdie briewe – Some Blemishes on Christian Character –  sê hy dat baie Christene daarin slaag om baie sondes te vermy, maar van werklike geestelike groei is daar maar min sprake.

Hy gee dan ‘n oortuigende en spesifieke voorbeeld van Christene wat fokus op hulle sterkpunte en niks aan hulle swakpunte doen nie. Hulle sien hierdie tekortkominge as slegs swakpunte. Dit lyk nie asof hulle enige uitgesproke opdrag in die Skrif oortree nie. Tog is hulle sondig, want hulle dra nie die vrug van die Gees wat gelowiges veronderstel is om te dra nie.

Hierdie klein “foutjies” in ‘n groot deel van die gelowige bevolking, beteken dat hierdie mense min invloed vir Christus by ander mense het. Ons foute lyk altyd klein vir onsself as gevolg van selfregverdiging, maar vir ander lyk hulle nie so klein nie. Newton het ‘n lys van hierdie “tekortkominge” opgestel.

Tim Keller  het hierdie lys uitgebrei, maar dit berus steeds grotendeels op Newton se oorspronklike lys. Newton het in elke geval ‘n humoristiese Latynse naam gebruik.

• Austerus – ‘n soliede en gedissiplineerde Christen, maar krities, nie vrygewig en kwasterig. Hulle is temperamenteel, gee selde komplimente, prys nie sommer ander nie en is feitlik nooit nederig nie.
• Infitialis – ‘n persoon met ‘n doelgerigte en versigtige karakter, maar  gewoonlik sinies, negatief,  pessimisties en altyd besig om ander te ontmoedig (dit sal nooit werk nie). Hulle ondersteun nie ander nie; hulle is nooit werklik gelukkig nie.
• Pulsus – passievol, impulsief en ongeduldig; hulle deurdink nie dinge nie; hulle praat te gou; hulle kla gou en moet dikwels verskoning maak vir kras stellings.
• Querulus – ‘n persoon met sterk oortuigings, maar luister swak. Hy argumenteer graag; leer nie graag nie; stadig om te erken dat hy verkeerd was.
• Subjectio – ambisieuse persoon. Hy is dikwels geneig om die waarheid so effens te draai; bevorder homself; baie partydig; beskerm sy terrein
• Potestas – kry dinge gedoen, maar hy moet in beheer wees; sukkel om mag te deel; wil alles graag self doen; baie suspisieus – vertrou nie ander nie.
• Fragilis – vriendelik. Soek vriende, maar sy gevoelens word gou seergemaak; neem dikwels aanstoot; baie ontsteld deur ware of verbeelde kritiek van ander.
• Curiosus – sosiaal, maar hy hou daarvan om negatiewe dinge van ander te weet. Hy skinder graag; dra vertroulike inligting oor; hou daarvan om ander te konfronteer.
• Volatilis – Goedaardig en saggeaard. Hierdie persone help graag, maar hulle is onbetroubaar. Hulle is nooit betyds nie; kom nie beloftes na nie; hulle aanvaar te veel en doen daarom dikwels afskeepwerk.

Kyk om jou en jy sien hierdie eienskappe in baie mense om jou. Kyk na jouself: hoeveel van hierdie eienskappe sien jy nie in jouself nie? Heelwat.

It is impossible for a man to be freed from the habit of sin before he hates it –  Ignatius

If people really see that Christ’s righteousness has been given to them entirely as a gift, they’ll do whatever Hy wants – John Bunyan

Die Ons Vader-gebed:  En vergeef ons ons oortredings  (2)

In 1984 het Prof David Bosch vyf Bybelstudie sessies by die jaarlikse konferensie van die Christian Medical Fellowship gehou oor hierdie gebed Die volledige sessies is op hulle webblad beskikbaar. Ons gaan in ‘n hele aantal blogs na kernidees uit hierdie sessies kyk.

Soos ons ook dié vergewe wat teen ons oortree

Hier word iets van die mens verwag – die enigste verwysing na menslike aktiwiteit in hierdie gebed.

Die beginsel van wedersydse vergifnis as kernelement in hierdie gebed word beklemtoon deur wat net na die gebed volg: As julle ander mense hulle oortredings vergewe, sal julle hemelse Vader julle ook vergewe. Maar as julle ander mense nie vergewe nie, sal julle Vader julle ook nie julle oortredings vergewe nie (Matteus 6:14 – 15). Hier is ‘n paar belangrike punte in hierdie frase:

• God se vergifnis van ons is nie afhanklik van ons vergifnis van ander nie. Ons vergifnis van ander verdien nie die reg dat God ons moet vergewe nie. Ons onderhandel nie hier met God nie. Maar wat beteken dit dan? Die gelykenis van die ongenadige amptenaar (Matteus 18:23 – 35) help ons. Nadat hy deur die koning vergewe is,weier hy om ‘n ander te vergewe. Ons kan nie twee gesindhede handhaaf nie – een teenoor God en een teenoor mense nie.
• Ons kan nie ons vergifnis met dié van God vergelyk nie. Ons skuldenaars is nie so afhanklik van ons vergifnis soos ons van God se vergifnis is nie. Ons vergifnis bepaal nie hulle lewens soos God se vergifnis van ons ons lewens bepaal nie. Ons vergifnis is maar ‘n dowwe skaduwee van God se vergifnis.
• Die woord oortredings in sy oorspronklike beteken skuld. Letterlik beteken dit dat ons ons skuldenaars moet vergewe – ons kanselleer die skuld van diegene wat ons geld skuld. Ons kan hierdie gedeelte van die gebed nie net as godsdienstig sien nie, maar ook sosiaal en ekonomies.
• Hier is nog ‘n werklikheid te sprake: die moontlikheid van ‘n oortreding waarvan die oortreder totaal onbewus was. Die Fariseër in Lukas 18:9 – 14 was oortuig dat hy onskuldig was – hy was ‘n sondaar sonder dat hy dit besef het. Hierdie gesindheid is moontlik in ons verhouding met God, maar ook met ander mense. Die mense in Matteus 25:31 – 46 wat nie vir die mense kos en water en klere gegee het nie omdat hulle hulle nooit bewustelik raakgesien het nie, word nie deur  Jesus vrygespreek nie, maar veroordeel. Hierdie mense sê dat hulle onskuldig is, want hulle het nie geweet nie. Hulle is skuldig, want hulle behoort te geweet het. Ons moet altyd bid dat God ons  bewus sal maak van ons skuld waarvan ons onbewus is.
• Vergifnis lê die fondament vir verhoudings in ons samelewing. Dit geld vir beide ons vertikale en horisontale verhoudings. Vergifnis lei tot dieper verhoudings – dit bind ons dieper aan mekaar.  Vergifnis kry nooit klaar nie

Volgelinge van Jesus wat vir vergifnis bid word aanmekaar en aan die Vader gebind. Hulle is die kern van die nuwe gemeenskap wat wag op die voltooiing van God se koninkryk.

Spiritual disciplines can trim the roots of sin, but only the gospel pulls up the roots (John Owen)

Reading the Bible doesn’t create intimacy with God, but it does make room for it (Paul Miller).

Die Ons Vader-gebed:  En vergeef ons ons oortredings  (1)

In 1984 het Prof David Bosch vyf Bybelstudie sessies by die jaarlikse konferensie van die Christian Medical Fellowship gehou oor hierdie gebed Die volledige sessies is op hulle webblad beskikbaar. Ons gaan in ‘n hele aantal blogs na kernidees uit hierdie sessies kyk.

En vergeef ons ons oortredings

Net soos die mens materieel nie sonder brood kan leef nie, kan hy nie geestelik en sosiaal sonder vergifnis leef nie. Vergifnis was die hele doel van Jesus se bediening.

In Jesus se tyd was daar drie kategorieë sondaars:

• Jode wat kon reken op God se genade en vergifnis;
• Heidene – hulle kon wel na Israel se God kom, maar hulle hoop om gehoor en vergewe te word, was maar min; en
• Jode wat soos heidene was – tollenaars, prostitute, ens – was verlore en kon nie op God se genade aanspraak maak nie.

Maar dit is juis diegene in die laaste twee kategorieë wat nou hierdie blye nuus van vergifnis gehoor het. Ons sien dit in Jesus se gelykenisse oor genade – die verlore seun/skaap/muntstuk, die Fariseër en die tollenaar en ander. Dit was beslis nie die norm onder die Jode destyds nie. Geen wonder Jesus word vir ‘n vraat en ‘n wynsuiper uitgekryt nie (Matteus 11:19). Kyk net wat doen Hy:

• Hy roep ‘n tollenaar, Matteus, om ‘n dissipel van Hom te wees (Matteus (9:9);
• Hy belowe die koninkryk van God aan heidene (Matteus 8:11 – 12);
• Hy genees ‘n melaatse man en maak hom weer deel van die samelewing (Matteus 8:4).

Jesus bring ‘n nuwe idee na vore: God is primêr die God van sondaars; die Messias bevry ons van ons skuld en die las van ons gewetes. Diegene wat die Ons Vader-gebed bid besef dat hulle nie self hulle skuld kan betaal nie – hulle draai na God en vertel Hom van hulle probleem. Wat opvallend is, is dat daar baie mense is wat nie eers besef dat hulle skuldig was nie – dink maar net aan die Fariseërs en skrifgeleerdes. Hulle het geglo hulle is regverdig en daarom het hulle nie vergifnis nodig nie. Geen wonder dat die meerderheid van Jesus se gelykenisse  oor vergifnis en genade nie aan tollenaars en prostitute gerig is nie, maar aan diegene wat oortuig was dat hulle geestelik gesond was – diegene wat geglo het dat hulle nie ‘n dokter nodig gehad het nie (Markus 2:17).

Maar wat vra ons dat God moet vergewe? Die 1933 Bybel verwys na skulde;  die 1983 Bybel na oortredinge. Die oorspronklike woord beteken eintlik skuld van geld, maar dit ontwikkel mettertyd ‘n sekondêre betekenis: dit verwys na die persoon in sy totaliteit. Almal van ons skiet tekort – ons kan nie eers probeer om vir God terug te gee wat Hy vir ons gegee het nie. soos die ryk jongman glo sommige van ons dat wat God vir ons gegee het aan ons behoort. Vergeef ons ons oortredings impliseer basies dat ons verhouding met God herstel word.