Annus virtualis – Stephan Joubert

Annus virtualis, die jaar/era van virtualiteit is op ons.  Een en ‘n half miljard mense wêreldwyd is reeds aanlyn- vele vir langer as 20 ure per week. Meer as 2 triljoen dollar se besigheid word jaarliks op die internet gedoen, met 33 % boeke wat tans aanlyn verkoop word. Facebook het reeds in 2009  met 5 miljoen mense per week gegroei, met 140 miljoen nuwe lede wat tussen Februarie 2007-Maart 2009 aangesluit het. Twitter spog ook met meer as 800 miljoen lede.

Die internet is ‘n onuitputlike bron van informasie. Jy kan enigiets “Google” en binne milli-sekondes ‘n reeks webblaaie tot jou beskikking hê met antwoorde. Of jy kan by Wikipedia inval en meer akkurate inligting as Encyclopedia Brittanica daar raakloop.  Maar die digitale wêreld is nie net ‘n kortpad na informasie nie, dis ‘n verlengstuk en uitdrukkingsvorm van miljarde mense se leefwêrelde.  Hier vorm nuwe verhoudings, taal en denke -sowel positief as negatief . Leadbater (We-Think, 2009) praat van ‘n nuwe soort virtuele “we-think waar opinievorming nie langer deur ‘n paar kenners beheer word nie, maar deur groot groepe mense.

Virtualiteit is ‘n integrale deel van ons lewens. “Connectivity”/ konnektiwiteit is die nuwe wagwoorde . Deur middel van ons eietydse elektroniese en digitale verbindingsmedia skep en betree miljarde mense daagliks nuwe interaktiewe spasies. Wêreldwyd verbind mense op nuwe maniere met mekaar.

Jesse Rice (The Church of Facebook, 2009) sê een van die grootste behoeftes vir internetverbuikers, veral diegene op Facebook, is dieé aan ‘n “home’, ‘n tuiste. Nuwe virtuele families kom hier tot stand met gedeelde narratiewe. Mense is immers met hul harte en emosies hier aanwesig. Dirigent Eric Whitacre kon daarom selfs al ‘n virtuele koor dirigeer waaraan 185 sangers uit 12 lande deelgeneem het sonder enige persoonlike kontak (http://www.youtube.com/watch?v=D7o7BrlbaDs).

Wat van die gevare van die internet?” soos wat ou doomnis sou vra. Wag, ek wil nie juis tyd op hierdie wa deurbring waar “kenners” gewoonlik meer weet van alles wat verkeerd is met die wêreld as dit wat reg is met God se goeie boodskap nie. Ook wil ek nie doen wat my hond doen deur te blaf vir dit wat hy nie verstaan nie omdat ek dalk vasgevang is in ‘n dualistiese leefstyl waar my kerklike lewe in ‘n ander wêreld afspeel as die res van my lewe. Ek wil eerder saam met Len Wilson (The wired church 2.0, 2009) sê: “Our job as messengers of the gospel, is to speak in whatever language the culture is speaking.” Ek wil die evangelie eietyds, onverdund en eg vergestalt binne die nuwe realiteite van ons dag.

Die internet vervang nie gesig tot gesig kontak of interpersoonlike, fisiese verhoudings nie.  Dit mag ook nie. Hiervoor moet ouers, vriende, skole en kerke sorg. Maar as ons meen betekenisvolle sosiale interaksie is nie moontlik op die internet nie, dan is ons nie betrokke by Facebook, blogs of Twitter nie. Studies wys dat vele jongmense (en volwassenes) eerder hul harte op Facebook met hul “Facebook Friends” sal deel as met hul biologiese familie!  Via my eie betrokkenheid by ekerk, ‘n virtuele bediening, het ek al meer mense tot geloof in Christus sien kom as in “regte” kerke. Ook beleef ek aanhoudend hier hoedat nuwe virtuele verhoudings vorm aanneem wat ook grondvat in konkrete hulpprogramme en aksies.

In my skooldae het ons geld ingesamel vir kerklike orrelfondse. Ek wonder hoekom vele gemeentes nie vandag digitale- en mediafondse het nie? Ek wonder ook hoekom party gemeentes hul webblaaie slegs as “elektorniese afkondiging-brosjure” gebruik? As ons dink betrokkenheid by die digitale wêreld is ‘n luukse, of ‘n hulpmiddel tot bestaande bedienings, dan mis ons hierdie nuwe universele digitale kultuur. Nog erger, dan gaan ons binnekort op die godsdienstige wa van irrelevansie rondsit.

Ons is geroep om ons kultuur te help transformer in die lig van God se koninkryk wat in Christus aangebreek het. Kom ons leer by ‘n Maarten Luther wat ook die nuwe media van sy dag, naamlik die drukpers,  effektief gebruik het om die Reformasie deur te voer. Kom ons omhels vandag se wêreld entoesiasties en sorg dat God se koninkryk met styl aanbreek binne ons uitdagende digitale en fisiese leefwêrelde.

Skrywer: Dr Stephan Joubert

Tale in die antieke Midde-Ooste – Marius Nel

Willie wil weet: (Hierdie is ‘’n opvolgvraag)

Ek verwys na ondergenoemde antwoord en wil , as ek mag , my vraag bietjie uitbrei

Moses het in die Farao se paleis groot geword – hy sou dus die taal van die Egiptenare van daardie tyd gepraat het – weet ons hoe hulle taal van daardie tyd  gelyk en geklink het ? Sou n mens kon aflei dat die Israeliete twee tale gepraat het ( Beide Hebreeus en dan die taal wat die Egiptenare gepraat het ) Moses sou dalk as kind nie veel aan Hebreeus blootgestel gewees het nie en dan wonder n mens wanneer hy dit sou geleer het ? Of kan dit wees dat die 2 tale baie eenders gewees het dat dit nie juis n probleem sou gewees het nie . Vandag praat die Egiptenare Arabies , maar dit fassineer my watter taal hulle destyds gepraat het en wat die invloed daarvan op Moses was . Sou n mens dan ook kan aflei dat God in Hebreeus met Moses gepraat het , daar in die woestyn by die brandende bos.

Antwoord:

Dr. Marius Nel antwoord:

Ja, Moses sou waarskynlik die Egiptiese taal aangeleer het. Daarom kon hy later met die farao onderhandel, sonder ‘n tolk. Die volk in slawerny het ook die Egiptiese taal geken, soos die mense van Afrika ook die kolonialiste se taal moes aanleer om enigsins te oorleef. Die Egiptiese taal is aan ons bekend deur die hiërogliewe-taal wat oorgelewer is, en mettertyd ook ontsyfer is. Hoe dit geklink het, weet Egiptoloë nie meer vandag nie. Die twee tale, Egipties en die Semitiese dialekte, was nie nou verwant nie. Ons weet egter dat baie mense in antieke tye tweetalig was. Ons aanvaar dat God in Hebreeus met Moses gepraat het, omdat Hy die Hebreeuse woorde gebruik om sy Naam (eienaam:JHWH) aan Moses te verklaar.

Skrywer: Dr Marius Nel

Hebreeus en Aramees – Marius Nel

Willie vra:

Is dit moontlik om vas te stel watter taal/tale Moses en die volk Israel gepraat het ten tye van hulle verblyf in Egipte , gedurende die trek deur die woestyn en selfs toe hulle die beloofde land binnegegaan het . Op watter stadium het Hebreeus en Aramees hulle spreektaal geword ?

Antwoord:

Dr. Marius Nel antwoord:

Die Ou Testament verwys heel vroeg na die Israeliete as die Hebraioi, of Hebreërs. Hieruit kan ons aflei dat hulle Hebreeus gepraat het, een van die Semitiese dialekte. Die twee stamme is na Babilonië in ballingskap weggevoer, waar hulle aan Ryksaramees blootgestel is. Mettertyd het die Jode na die ballingskap Hebreeus vir Aramees verruil.

Skrywer: Dr Marius Nel

Die doop as teken – Jan van der Watt

Johan vra:

In ‘n artikel waarin u raad gee aan ‘n vrou oor die doop, noem u dat die doop ‘n teken is. Kan u asb verduidelik waarvan die doop ‘n teken is asb. Ek sien dit nie duidelik in u antwoord aan die vrou nie.

Antwoord:

Prof. Jan van der Watt antwoord:

Die doop word in die Ortodokse en Rooms Katolieke kerke gesien as die instorting van genade in die mens. Daardeur sou die mens dan salig word. Dit is byna soos ‘n glas wat met geboorte halfpad vol water (genade) is, maar nog nie vol is nie. Met die doop word die glas dan heeltemal volgemaak met genade, wat beteken dat die persoon dan gered is.

Die Reformatore (Luther, Calvyn en andere) het ‘n ander pad ingeslaan. ‘n Mens word nie deur die doop gered nie, maar deur geloof in Jesus. As die doop dan nie red nie, waarom doop mens dan, is toe gevra. Die Reformatore het verduidelik dat die doop ‘n teken is van iets groters, net soos die ring aan die vinger van ‘n getroude die teken van iets groters is. Maar waarvan is dit ‘n teken?

Romeine 6 en Kolossense 2:11 help ons om die vraag te antwoord: Met die doop word die persoon saam met Jesus begrawe (die ou mens is weg) en saam met Hom opgewek (sodat hy of sy ‘n nuwe lewe kan leef (Romeine 6 en Kolossense 2 ).Die doop wil dus simboliseer dat mens van die dood na die lewe saam met Jesus toe oorgegaan het. Jy het nou ‘n nuwe identiteit, naamlik van iemand wat gered is en aan Jesus behoort. Daaraan moet die doop jou herinner en daarvan is dit ‘n teken.

Skrywer: Prof Jan van der Watt