Die Heilige Gees – Francois Malan

Chris vra:

Hoe werk die Heilige Gees en wat is die funksie van die Heilige Gees?

Antwoord:

Dr Francois Malan antwoord:

Die Heilige Gees is God, die Gees van God wat vir Christus en die verlossingswerk van Christus aan die kruis in ons harte bring en ons in gemeenskap met Christus laat lewe. Lees wat Johannes 16:5-11 sê van die werk van die Heilige Gees: Hy oortuig ons van sonde, geregtigheid en oordeel:

1.    Die Heilige Gees oortuig ons van ons sonde en roep ons tot berou daaroor – die vernaamste sonde is ongeloof in God se openbaring deur Christus, die verwerping van die evangelie, die goeie tyding oor Christus se verlossing vir ons. Die verwerping van God se liefdesdaad  (vergelyk  Johannes 3:16) beteken dat ek nie uit sy liefde wil lewe nie.

2.    Hy wys vir ons hoe om van ons sonde verlos te word deur te glo in Christus wat vir ons sonde gesterf het en deur God opgewek is uit die dood. Daarmee het God Christus se offer vir ons aanvaar. Die Heilige Gees lei ons om te glo dat my sonde vergewe is voor God en dat Hy my aangeneem het as sy kind (vergelyk Romeine 8:16).

3.    Die Heilige Gees oortuig ons van die oordeel van God wat aan die kruis voltrek is, dat die Satan daar oorwin is (vergelyk Johannes 12:31). Die Heilige Gees is die krag van God wat vir my die krag gee om nee te sê vir die versoekings van die Satan en van my eie hart.

Dit doen die Heilige Gees deur ons te bereik met die prediking van die Woord (in die kerk, deur die Bybel, deur die getuienis van mense, deur ons kennis van die Woord van God), beslag te lê op ons en ons in te lyf in die liggaam van Christus, sy kerk. As die Heilige Gees Christus aan ons preek, bring Hy Christus in ons harte en laat ons in Christus wees. Hy bewerk in ons die geloof in Christus (vergelyk Romeine 8:9-11). Maar in ons bly Hy God, die grote God voor wie ons slegs in dankbaarheid kan buig, die Here wat ons in alle waarheid lei (Johannes 16:13), ook in wat ons dink en beplan.

Hy lei ons om God lief te hê, en mekaar lief te hê. Deur Hom bly ons in God se liefde en God se liefde in ons (1 Johannes 4:11-16).

Outeur: Dr Francois Malan

Spreuke 26:4 – 5 – Marius Nel

Rudi Potgieter vra:

Spreuke 26 vers 4 & 5 is vir my verwarrend. Is dit dalk verkeerd vertaal?

Antwoord:

Dr Marius Nel antwoord:

Die gedeelte is korrek vertaal en is doelbewus weersprekend. Dit handel oor die dwaas wat hier gedefinieer word as die mens wat hom/haarself totaal en al oorskat. So iemand hou aan om dieselfde dom dinge oor en oor te doen asof dit wonderlik is. As jy met so iemand te doen het, is dit soms nodig dat jy moet stilbly en hom ignoreer terwyl jy ander kere hom moet antwoord sodat jy hom op sy gekheid kan wys. Die twee verse handel dus oor verskillende situasies wat jy volgens jou diskresie moet hanteer.

Outeur: Dr Marius Nel

Is my siekte ‘n gevolg van my sonde? – Kobus Kok

Vraag:

Ek wil graag weet wat julle verstaan onder geloofsgenesing. Ek kry op die oomblik te doen met heelwat sienings dat as jy siek is jy of oorkom is met sonde, of deur ‘n gees besete is of God uit jou lewe verwerp het.

Hiermee saam is daar die kwessie dat as jy glo, God jou sal genees, want dit is sy wil – Hy wil nie sien jy ly nie. Dit is alles goed en wel, maar wat ek nou wonder – as dit sonde is, hoekom is my belydenis voor God nie genoeg nie? Staan ‘n mens nie die gevaar om eerder die duiwel in alles te begin soek en so onverdiende mag aan hom toe te skryf as aan God nie? Hoe kan ek regtig sê dat dit God se wil is vir my is om genees te raak? Begin ek nie dan voorskriftelik op te tree nie? God het my tekortkominge al op verskeie maniere gebruik, maar ek sal ook graag ontslae wil wees daarvan. By geloofsgenesing – wanneer fokus ‘n mens meer op God en wanneer fokus jy meer op die duiwel? Wanneer tree ‘n mens voorskriftelik op en wanneer glo en aanvaar jy God se genade? My gebede is al so baie verhoor deur die mediese veld en God wat my leer om eenvoudiger te leef, maar soos ek sê, ek kry nou te doen met mense wat sê dit is verskonings en nie regtig God se wil nie. Hoe benader ‘n mens dit? Is daar mense in die Bybel wat nie deur God genees is nie?

Antwoord:

Dr. Kobus Kok antwoord:

Inleiding

Wanneer dit by siekte en gebrokenheid kom, is daar geen maklike antwoorde nie. Die realiteit daarvan bly ‘n worsteling en mens moet nie soos Job se vriende te vinnig probeer antwoorde gee nie. Ons kan hoogstens probeer om die Bybel aan die woord te laat kom. Dit is dan wat ek in alle nederigheid en afhanklikheid aan die Vader hier probeer doen.

Inhoud

Baie mense worstel met die vraag of hulle siekte ‘n gevolg is van hulle sonde. Baie mense sal dan tekste uit die Ou Testament haal waar dit wil voorkom of siekte die een of ander straf is op sonde wat mens gepleeg het.

Die mense van die Bybelse tyd, met spesifieke verwysing na die Ou Testament, het inderdaad gedink dat siekte gekoppel was aan sonde. Die antieke Rabbi’s het geargumenteer dat God die God van lewe is en dat God heilig is. Siekte is beskou as ‘n teken dat daar nie lewe is nie, soos iemand wat blind is, het nou eintlik nie lewe in sy oog nie. Implisiet beteken dit dat as God onttrek het van jou, of jou straf, dan raak jy siek, want Hy onttrek die lewe van jou af. Daarom is siekte in die Ou Testamentiese denke dikwels aan sonde verbind.

In Johannes 9 lees ons die verhaal van die man wat blind gebore is. Die antieke Rabbi’s het geargumenteer dat omdat siekte ‘n gevolg is van sonde, dit dus beteken dat iemand wat blind gebore is se ouers gesondig het, of selfs dat die ongebore kind in sy/haar moeder se baarmoeder gesondig het. Interessant genoeg lees ons dat Jesus se dissipels, toe Jesus die blinde man raakloop, onmiddellik vir hom vra (9:1-2): ““Rabbi, deur wie se sonde is dit dat hierdie man blind gebore is: sy eie of sy ouers s’n?” Hierdie vraag is dus presies die regte vraag wat ‘n goeie Jood sou vra. Die verband tussen siekte en sonde was noodwendig.

Maar dan spreek Jesus verrassende woorde wat die status quo van die dag deurbreek en net daar gaan die hemel bo die blinde man en die geestelik blinde dissipels oop as Jesus antwoord: “Dit is nie deur sy eie sonde nie en ook nie deur sy ouers s’n nie, maar hy is blind sodat die werke wat God doen, in hom gesien sal kan word.” Hier deurbreek Jesus die logiese verband tussen siekte en sonde. Kort daarna smeer Jesus klei aan sy oog, wat volgens die Kerkvader Irenaeus herinner aan die skepping van Adam, en net daar word die man se oë herskep tot lewe.

Hierna sou niks weer dieselfde wees nie. Daarna kon niemand weer sommer net aanneem dat siekte die gevolg is van sonde nie. Dikwels is dit juis ons siekte, ons gebrokenheid en broosheid (wat bloot ‘n gevolg is van ‘n gebroke werklikheid op aarde) wat ons by die voete van die Vader uitgebring het, en die ruimte waarbinne ons die aanraking en nabyheid van God kan beleef. Dit is gewis so dat God nie altyd almal se siekte en gebrokenheid genees nie, en dit is ook nie gekoppel aan my of jou ongeloof nie. Siekte en gebrokenheid is deel van hierdie gebroke en verganklike werklikheid op aarde. Maar dank God vir die ewige lewe. In die hemel, sê die Bybel, gaan daar geen siekte of gebrokenheid wees nie. Jesus se primêre werk op aarde het juis gegaan oor die feit dat hy vir ons ‘n lewe van volmaaktheid hierna geskep het. Daarna sien ons uit en daarop het ons ‘n vaste hoop. Hier op aarde vind genesing tog plaas. In en deur die mediese wetenskappe vind wonderbaarlike genesing elke dag plaas as harte oorgeplant word of antibiotika lewens red. Medici is God se geskenk aan ons. Soms vind onverklaarbare genesings plaas wat selfs dokters verstom laat. Soms word mense nie genees nie.

By John Pilch het ek ‘n handige onderskeiding tussen verskillende terme geleer wat my nuwe begrippe gegee het om genesing te verstaan. Hy sê God genees altyd, en genesing (healing) is ‘n werklikheid. Hy sê: “One might not always be cured from ones’ disease, but one may more than often be healed from one’s illness.” [sic]. God vat dalk nie my fisiese siekte (disease) weg nie, maar emosioneel en geestelik genees en restoureer hy my deur vir my sin en betekenis, hoop en geestelike lewe te gee (healing).

Siekte, seer en gebrokenheid maak nie altyd sin nie en dit is op geen manier iets wat maklik is om te verstaan nie. Een ding weet ons egter, en dit is dat God die bron van fisiese, emosionele en geestelike lewe is en ek glo met my hele hart dat dit by God alleen is waar ons ware sin en betekenis (healing) kan vind. 

Outeur: Dr Kobus Kok

Die funksie en boodskap van die danksegging in 1 Korintiërs 1:4-9 – Francois Malan

Die danksegging is eintlik ʼn inleiding tot die temas in die brief. Paulus vertel vir die gemeente dat hy God altyd dank omdat Hy die gemeente uit genade geroep het, met al die genadegawes toegerus het, en tot die eindgerig sonder blaam standvastig hou. God doen dit egter alles deur Christus, en sy gawes is verbind aan hulle verbondenheid aan die Seun van God.

Hierdie danksegging is nie ʼn gebed tot God nie, maar eerder ʼn inleiding wat van die hooftemas in die brief aanraak. Paulus vertel vir die gemeente in Korinte dat hy God altyd dank vir sy genade wat Hy aan hulle gegee het deur hulle innige verbondenheid aan Christus Jesus (v4). Genade is God se vrye en milde gawe. Paulus is diep bewus dat God se onverdiende gawe hom en sy hele bediening dra (3:10; 15:10). Die brief begin en sluit ook af met ʼn toesegging van die genade van die Here Jesus (1:3; 16:23). Teenoor die swakhede, misdrywe, dwalings en hoogmoed van die gemeente wat Paulus in hierdie brief aanspreek, wil hy hulle oortuig dat hulle slegs uit God se genade lewe. God het sy genade aan hulle gegee deur hulle aan Christus Jesus te verbind.

Paulus het Christus aan hulle verkondig. Deur sy verkondiging is hulle oortuig deur die kragtige werking van die Gees (2:4). God het Paulus se getuienis oor Christus laat wortelskiet in die gemeente. Die gevolg daarvan was ʼn rykdom van gawes in die gemeente. Die gawes ontvang hulle egter slegs deur aan Christus verbind te bly. Die waarde van die gawes hang af van die mate waarin die gemeente in Hom gevestig is (vv5a,6).

Die gawes van woord en kennis word uitgesonder (5b). Dit is twee van die gawes wat die Gees aan elke lidmaat afsonderlik gee soos Hy wil, om te dien en die gemeente daarmee op te bou. Daarmee moet hulle die kennis van God met verstaanbare woorde oordra (12:6-8;14:4,6). Hulle word gered as hulle vashou aan die woord/boodskap soos Paulus dit aan hulle verkondig het (15:2). Maar die Korintiërs se kennis het hulle verwaand en liefdeloos gemaak (4:19,20; 8:1-3; 10-11). Hulle is deur oorredende woorde van menslike wysheid bekoor (2:1,4,13), en het die spreek in tale hoog aangeslaan (14:2,23). Maar hulle het doof geword vir die woorde wat die Gees leer, die boodskap van die liefde van die gekruisigde Christus (2:2,13). Christus se liefdesoffer is juis die krag waarmee God red (1:18).

God het Paulus se getuienis oor Christus stewig in die gemeente gevestig. Daarmee het God gesorg dat hulle in geen genadegawe tekortskiet, terwyl hulle op die wederkoms/openbaring van ons Here Jesus Christus wag nie (v7). Die Korintiërs het vergeet dat die gawes van God kom, en spog oor die gawes wat hulle besit. Hulle handel asof hulle ‘oorversadig’ is van gawes, asof hulle reeds die volle openbaring van Christus het, en dat hulle klaar regeer (4:7-8). Hulle dink hulle praat die taal van engele wanneer hulle in tale spreek (13:1; 14:9-12). Hulle glo wel dat Jesus uit die dood opgestaan het, maar party van hulle verkondig dat daar geen opstanding van die gelowiges is nie (15:12-19). Daarom beklemtoon Paulus dat ons nou nog lewe in die verwagting van die volle openbaring van die verhoogde Christus by sy wederkoms.

Soos God Paulus se getuienis oor Christus stewig gevestig het (v7), sal Hy ook die gemeente tot die oordeelsdag standvastig maak in die geloof (v8), ten spyte van al hulle swakhede en oortredings. Vir dié genade van God aan die gemeente is Paulus altyd dankbaar. God sal sorg dat hulle sonder blaam is, al is daar tans verdeeldheid en onderlinge hofsake in die gemeente (hoofstukke 1-4 en 6). Daar is ook verregaande onsedelikheid (hoofstukke 5-7), afgodery (hoofstukke 8-10), en onreëlmatighede by die nagmaalsviering (hoofstuk 11). Baie betwyfel ook Paulus se kruisevangelie en etiese aanwysings (hoofstuk 4 en 9). Jesus Christus, deur wie God sy genade aan hulle geskenk het, is die Here, wat die seggenskap oor ons lewe het. God het Hom ook aangestel as die eindregter oor die wêreld (15:24-28). Alleen deur sy kruisdood sal die gemeente sonder blaam voor Hom staan. So lyk God se onverdiende genade waarvoor Paulus daagliks dank.

Paulus is seker van sy verwagting vir die gemeente, want hy is seker van God se betroubaarheid om wat Hy begin het, enduit deur te voer (v9, vgl. v2). God het die gemeente geroep om vir Hom te lewe in gemeenskap met Christus (vgl. 8:6). Dit behels dat ons saam met Christus sterwe aan onsself, en saam met Hom die sonde oorwin. Ons is lede van sy liggaam (6:15; 12:27). Hy is die Seun van God aan wie die Vader alles onderwerp het, om alle bose magte te vernietig (15:24-28).

Met sy voortdurende lof van God se genade wil Paulus die gemeente teruglok om uit dié genade te lewe. God se genade werk slegs deur Christus, wat vyf maal in hierdie inleiding genoem word. Die gemeente word deur Paulus se dankgebede opgeroep om, met die gawes wat hulle ontvang het, in afhanklikheid en in gemeenskap met Christus te lewe

Outeur: Dr Francois Malan