3 April: God nooi jou uit. – Jan van der Watt

Luk 15:1-32 (fokus 15:11-32)

Ons hou van die storie van die verlore seun, want ons kan so lekker daarmee assosieer: jy dwaal af, maar kan telkens weer in die oop arms van God instap. Dit herinner ons aan sy liefde en genade wat ons so nodig het. Dit laat ons die hart van God se liefde hier naby, nee, eintlik hier teenaan ons voel. En dit is reg so, want die verhaal gaan eintlik oor God.

Dit gaan oor God wat jou met liefde uitnooi en met ope arms op jou wag. Sy huis staan vir jou oop en die vetgemaakte kalf lê gereed. Maar dan moet ons Hom nie laat wag nie. Ons moet opstaan en gaan.

Die verhaal gaan ook oor ʼn Vader wat soek. Toe die oudste seun nie wou kom nie, het sy pa hom gaan soek. So kom soek God ons ook as ons in selfgeregtigheid of selfbelang vasval. Let mooi op – Hy kom soek ons; Hy kom dwing ons nie. Dit hang van die oudste seun af of hy saam met die Vader die huis wil ingaan en of hy buite wil bly.

God werk nie met elkeen van ons op dieselfde manier nie. Party nooi Hy uit en wag – ander gaan soek Hy. Maar die punt is, Hy is dáár vir elkeen. Sy huis staan vir elkeen oop. Maar dis jý wat moet binnestap