Psalm 22 (6)

 

It is never my custom to use words lightly. If twenty-seven years in prison have done anything to us, it was to use the silence of solitude to make us understand how precious words are and how real speech is in its impact on the way people live and die. –Nelson Mandela

 

Psalm 22 (6)

[Ek gaan dwarsdeur van die Nuwe Testament en Psalms. ‘n Direkte Vertaling van die Bybelgenootskap van Suid-Afrika (2014) gebruik maak.] Ek gaan ‘n paar blogs aan hierdie psalm spandeer.

Billy Graham lees elke maand al 150 psalms. Vir hom het hulle duidelik ‘n besondere betekenis. Meeste van ons, ek ingesluit, lees die psalms nie so sistematies nie – ons pik hier en pik daar. Daarom het ek besluit dat ek hierdie jaar ‘n bietjie dieper in die psalms wil delf. Ek het veral gebruik gemaak van John Goldingay se drie-volume kommentaar – Psalms.

 

22:23 – 32: Die psalmis vra die gemeente om saam met hom die Here te loof.

²³Ek wil u Naam verkondig aan my broers; in die byeenkoms wil ek U loof:

Hier kry ons die belofte van die psalmis om die Naam van die Here te verkondig. Die psalmis is deel van die gemeenskap en nie meer deur hulle uitgewerp nie. Die verwysing na broers en die byeenkoms wys vir ons dat die lof van God ‘n korporatiese  saak is – dit behels om God voor ander mense te verheerlik.

 

Nou neem die psalm ‘n buitengewone wending. Die psalmis bevestig dat die Here Israel se grootste lof toekom. Hier sien ons weer die psalmis se verhouding met die gemeenskap van wie hy vantevore uitgesluit was.

 

²⁴Loof Hom, julle wat vir die Here ontsag het! Vereer Hom, hele nageslag van Jakob! Dien Hom met eerbied, hele nageslag van Israel.

Die fokus is hier op die erkenning van die Here aan wie Israel gereeld toegewy is: loof (entoesiasme), vereer (erkenning van die Here se heerlikheid) en eerbied (‘n gevoel van onderwerping).

 

²⁵Want Hy het die lyding van die magtelose nie geminag of misken nie; Hy het sy gesig nie vir hom verberg nie, maar toe hy Hom om hulp gesmeek het, het Hy gehoor.

Die belofte (vers 23) en die oproep (vers 24) verwys na wat die Here vir die psalmis gedoen het.Die psalmis het nog geen teken van God se reaksie gesien nie. Hulle baseer hulle geloof op wat die Here in die verlede gedoen het. In geloof maak die psalmis die verklaring in vers 25. Die Here sou geregtig wees om sekere  standpunte af te keer – veral die gebede van mense wat ander gode aanbid. Hy kan egter nie hierdie standpunt teen die lyding van die magteloses inneem nie. Nie geminag of misken nie beteken Here het nie sy gesig vir die magteloses verberg nie – Hy hoor hulle smeking.

 

²⁶ U is die rede vir my lofprysing in ‘n groot byeenkoms; my geloftes sal ek nakom in die teenwoordigheid van dié wat vir Hom ontsag het.

Die psalmis se rede vir lofprysing kom van die Here Die psalmis se uitdrukking van lof kom ooreen met die Here se optrede. Dit vind in ‘n groot byeenkoms plaas … in die teenwoordigheid van dié wat vir Hom ontsag het. Soos met menslike verhoudings is woorde belangrik, maar dit mag nie al wees nie. Danksegging was vergesel van ‘n dankoffer.

 

²⁷Die verdruktes kan dan eet en versadig word; wie Hom raadpleeg, kan die Here loof. Mag julle harte vir altyd leef!

Verdruktes en mense wat die Here loof is parallelle. Hulle soek hulp by die Here – dit is wat verdruktes doen. Verdruktes beteken hulle het geen status in die gemeenskap nie, moontlik as gevolg van armoede. Jesus se reaksie is die rede waarom hulle Hom loof. Die verwysing na die groot byeenkoms (vers 26) mag beteken dat die psalmis hier na die groot offermaaltye verwys. Verdruktes word uitgenooi om in geloof te leef soos die psalmis gedoen het.

 

²⁸Almal op die uithoeke van die aarde moet daaraan dink en hulle tot die Here bekeer: Al die familiegroepe van die nasies moet voor U in aanbidding buig,

Die implikasies van die Here se optrede vir die psalmis en ander wat hulp by Hom soek, word nou tot die hele wêreld uitgebrei. Wat die Here vir die swakkes en verdruktes doen vertel vir ons  iets baie belangrik van Hom. Die wêreld moet daaroor nadink en hulle dan tot die Here bekeer. In aanbidding buig is ‘n ander manier om dieselfde te sê. Dink … bekeer … neerbuig geld hier vir die wêreld.  Hier word gesien dat die nasies soos Israel dink.

 

²⁹want aan die Here behoort die koningskap, Hy is die Heerser oor die nasies.

Die rede vir hierdie onderwerping van die nasies is dat die Here die hele wêreld regeer.

 

³⁰Ja, voor Hom sal almal wat oordadig leef in aanbidding neerbuig; voor Hom sal alle sterflinge kniel. En wie nie die lewe behou nie.

Alle sterflinge – letterlik almal wat neerdaal na die stof. Hier word die onderweping aan die Here beskryf in terme van sosiale groepe en nie nasies nie. Teenoor die swakkes is die rykes – hulle wat oordadig leef. Hulle buig in aanbidding neer, want hulle erken die bron wat hulle onderhou. Sterflinge beteken gewoonlik mense wat in gevaar is om te sterf. Dit is die posidie van verdruktes. Al die groepe buig voor die Here as gevolg van wat hulle sien en hoor van die psalmis. Dit bemoedig hulle dat hulle pad na die dood gestop kan word.

 

³¹sy nageslag sal Hom dien. Hulle sal van my Heer vertel aan die volgende geslag.

As mense wat nie hulleself kan help om te bly lewe nie draai hulle na die Here. Die gevolg is nie net hulle oorlewing nie, maar hulle nageslag sal ook die Here dien. Hulle hoor wat die psalmis se God vir die swakkes doen. Hulle sou nie sonder God kon bestaan nie.

 

³²Hulle sal kom en sy regverdige optrede bekend maak aan die mense wat nog gebore moet word: Hy het dit gedoen.

Die proses kom nou tot sy einde. Ons besef dat ons nog die hele tyd van die Here se trou gepraat het. Die psalmis het dit aanvanklik nie besef nie, maar toe sien hy dit in God se optrede – eers net in geloof en later in werklikheid. Bekend maak wys dat die ketting van verkondiging uitgebrei sal word van die individu na die gemeenskap. En van die huidige na die toekomstige. Hy het gedoen maak dit duidelik dat die Here se trou nie net abstrak is nie, maar ‘n daad is.