Die Eerste Brief van Johannes (13)
Die Eerste Brief van Johannes (13) – Jan van der Watt
Deel 3: Die ratte loop op liefde – maar steek ook vas
Hoofstuk 12: Ek bly maar sondig … wat ‘n gemors
As Christen kan ’n mens nuut begin, elke dag. Die Here gebruik ons nie as pakdonkies vir ons sonde nie. Kyk hoe die Here jou vry maak en hoe jy elke nuwe dag positief met drif en ywer aanpak—as geskenk van die Here.
Het ons nou sonde of nie?
In die die vorige hoofstuk het ons uit 1 Joh. 3:9 gesien dat ’n Christen eintlik nie behoort te sondig nie. ’n Lid van ’n span gaan tog nie teen sy eie span speel of hulle benadeel nie.
Maar: beteken dit nou dat ’n mens perfek moet wees? Maak ’n mens nie soms ook foute nie? Nie een van ons sal seker ontken dat selfs die voorbeeldigste gelowige ook soms maar voete van klei het nie.
Dit is presies wat Johannes ook sê:
Vergelyk 1 Joh. 3:9 met 1 Joh. 1:8 en 10. Merk jy iets snaaks op uit hierdie verse?
In 1 Johannes 3 sê Johannes dat die gelowige nie kan sondig nie, terwyl hy weer in 1 Johannes 1 sê dat iemand wat ontken dat hy sonde het, juis sonde doen, omdat hy lieg! Almal doen sonde! Hoe verstaan ’n mens dit?
Johannes praat van twee soorte sonde
By Johannes kan ons twee soorte sonde onderskei:
Die woord sonde word (1 Joh. 3:9—soos uit die vorige hoofstuk blyk) gebruik vir die gesindheid van lojaliteit wat ’n gesinslid teenoor sy gesin het. Sy hele lewenstyl is daarop afgespits om sy gesin tevrede te stel. Dit gaan dus om sy lewenspatroon.
Die tweede gebruik van die woord sonde (1 Joh. 1:8 en 10) gaan oor die gelowige se indiwiduele dade.
Sy lewenspatroon is nie verkeerd nie, maar in ’n oomblik van swakheid maak hy ’n fout en sondig. Dit is iets wat met almal gebeur! Iemand wat dink hy is so volmaak dat hy nooit ’n fout gaan maak nie, maak juis ’n fout deur so te dink! Ons almal maak maar foute. Dit mag net nie ’n lewenspatroon word nie!
’n Christen se lewenspatroon word nie deur sonde gekenmerk nie, al maak hy of sy ook soms foute!
Wat maak ek met my sonde?
Nie God of die Christen kan ooit met sonde tevrede wees nie. En as jy sonde doen, wat dan?
(1) In 1 Joh. 1:9 word die “resep” vir gelowige se hantering van die sonde gegee. Wat is dit?
(2) Verduidelik so goed jy kan wat presies “belydenis van sonde” behels.
Lees nou eers die “storie” hieronder:
Botile en Mosé was twee lede van ’n Zulustam. Die stam se skape is gesteel deur ’n ander stam. Die kaptein van Botile-hulle sê toe hulle moet die skape gaan haal. Op pad soontoe struikel Mosé oor ’n klip en stamp Botile. Botile vererg hom en slaan Mosé oor die kop met sy knopkierie.
’n Christen se lewenspatroon word nie deur sonde gekenmerk nie,
al maak hy of sy ook soms foute!
Hulle moes toe omdraai, want Mosé kon nie meer verder nie. Terug by die kraal wou die kaptein weet wat aangaan. Het Botile dan teen die stam gedraai?
(3) Beantwoord die volgende vrae na aanleiding van die storie hierbo:
Wat, dink jy, sal Botile alles sê?
Teen wie het Botile regtig “gesondig”?
Botile moes “belydenis van sy sonde” doen. Dink jy hy sou sommer wegkom met ’n “jammer”? Wat, dink jy, word alles van ’n opregte sondebelydenis vereis?
Botile het teen die gesin oortree. Hy moes:
sy pa verseker dat hy nie teen die stam gedraai het nie, maar dat sy lojaliteit steeds aan die stam behoort.
beloof om dit nooit weer te doen nie.
gaan regmaak wat hy verbrou het.
Daarmee saam moes sy pa ook nog besluit watter straf Botile moes kry om vir die gevolge van sy verkeerde gedrag te “betaal”.
In essensie gaan sondebelydenis daaroor dat jy jou hele lewe weer
met erns toewy aan God as lojale lid van die gesin van God.
Dit gaan dus om die herstel van Botile se posisie in die gesin. Botile moet met die sondebelydenis homself weer in die gesin as goeie lid van die gesin vestig.
Sondebelydenis is nie maar net ’n “jammer” nie. ’n Kind van God wat sondig, doen die eer van God skade aan. Dit kan nie maar net sommer so gelaat word nie!
Hy moet weet en erken dat hy verkeerd gedoen het.
Hy moet God dan verseker van sy lojaliteit—hierdie ding wat hy verkeerd gedoen het, beteken nie dat hy nie meer deel van God se gesin wil wees nie.
Hy moet onderneem om dit nie weer te doen nie.
In essensie gaan sondebelydenis daaroor dat jy jou hele lewe weer met erns toewy aan God as lojale lid van die gesin van God.
’n Paar praktiese vrae oor sondebelydenis
(1) Hoe dikwels, dink jy, moet ’n mens sonde “bely”?
(2) Behoort ’n mens spesifieke sondes te bely, of is dit voldoende om maar in die algemeen te vra dat die Here jou sonde vir jou vergewe? Verduidelik jou antwoord.
(3) Wat staan jou te doen as jy agterkom dat jy elke tweede aand dieselfde sonde moet bely?
(4) Dink jy die sondebelydenis soos ons dit in die kerk doen, is voldoende of die moeite werd? Waarom sê jy so?
God neem sondebelydenis ernstig! As jy dit ernstig bedoel dat jy in absolute lojaliteit net vir Hom wil dien, vergewe Hy die fout wat jy gemaak het. Hy “herstel” graag jou posisie in die gesin.
Sonde wat ons opreg bely, hoef ons dus nie op die Christelike pad te ontmoedig nie. Dit moet ons eerder aanmoedig om met meer en meer toewyding vir God te leef.
Die straf op sonde is nie speletjies nie!
Deel van die “belydenis van sonde” in die antieke gesin was dat die persoon wat oortree het vir sy oortreding moes boet. Hy moes gestraf word. Die gebruik was dat die pa van die gesin besluit het wat ’n behoorlike straf sou wees. Hy kon met ’n ander manlike lid van die gesin beraadslag voordat hy sy besluit neem (in Latyn heet dit “concilium”).
God neem sondebelydenis ernstig! As jy dit ernstig bedoel dat jy
in absolute lojaliteit net vir Hom wil dien, vergewe Hy die fout wat jy
gemaak het. Hy “herstel” graag jou posisie in die gesin.
In die gesin van God het dit nie anders gewerk nie. Lees nou 1 Joh. 2:1 in die lig van die “concilium-gedagte”.
(1) Wie is die Persoon met wie die Vader beraadslaag oor die straf vir die sonde van die gelowiges?
(2) Wat antwoord Jesus die Vader volgens 1 Joh. 1:7 en 2:2 oor die straf wat die gelowige moet tref?
(3) Hoe reageer die Vader op die verlossingswerk van Jesus as ons met ons belydenis van sonde voor Hom staan (1 Joh. 1:9)?
In 1 Joh. 1:9 staan daar dat God getrou en regverdig is. Hy het immers sy Seun gestuur om ons van ons sonde te verlos (1 Joh. 4:10).
Ons hoef dus nie self te probeer om vir ons sonde te betaal nie. Jesus het dit klaar gedoen!
Ook vir die foute wat ons daagliks maak, is Jesus daar!
God erken dit en daarom is Hy getrou aan sy eie plan en regverdig om ons nie te straf as Jesus klaar die straf vir ons gedra het nie (vgl. ook 1 Joh. 2:12).
Die verskil tussen jou wat Jesus ken en iemand wat Hom nie ken nie, is dat Jesus tussen jou en die Vader se toorn oor jou sonde kom staan. Met sy arms van liefde vou Hy jou toe.
Iemand het eenmaal vir ’n gelowige man gesê: “Julle Christene is ’n klomp huigelaars. Sondae sit julle in die kerk, maar julle is maar net so sondig soos ons almal.”
Die gelowige man sê toe: “Meneer, jy is eintlik die huigelaar. Ek gaan nie kerk toe omdat ek dink ek is so goed nie. Ek gaan kerk toe omdat ek weet dat ek die verlossende krag van Jesus nodig het om my lewe te leef. Jy dink skynbaar jy kan jou sonde alleen dra.”
Dit is inderdaad die verskil tussen iemand wat Jesus ken en wie Hom nie ken nie.
Kyk indringend na jou sonde, maar veral na Jesus se vergifnis vir jou. Jesus het vir jóú gesterf—dít maak jou die bevryde mens wat jy is!
Bid dat jy die oorwinnende Christelike lewe sal leef van iemand wat die werklike krag van God se verlossing besef.
Skrywer: Prof Jan van der Watt