Hebreërs 11

Do not work so hard for Christ that you have no strength to pray, for prayer requires strength. —Hudson Taylor

Hebreërs 11

In hierdie hoofstuk lees ons van ‘n hele reeks geloofshelde. Teen die einde van die hoofstuk versnel die skrywer die tempo. Hy verdeel dan sy rolmodelle in twee groepe:

• Van die een groep lees ons: Deur die geloof het hulle koninkryke verower … gloeiende vuur geblus … krag ontvang (verse 13 – 14).
• Van die ander groep lees ons: Ander weer het bespotting en lyfstraf verduur, selfs boeie en gevangenskap … met klippe doodgegooi, in stukke gesaag, met die swaard vermoor (verse 36 – 37).

Het hierdie twee groepe iets in gemeen? Ja, hulle het die woord van God geglo en alles gewaag daarvoor.

J. D. Greear vra die eenvoudige vraag: In watter groep sou jy graag wou wees? Almal van ons wil in daardie eerste groep wees. Maar ‘n lewe van geloof vereis vertroue in ‘n God wat jy nie kan sien nie en in beloftes wat jy nie altyd voel nie. Dikwels staan jy soos daardie mense in die tweede groep – alleen. As ons wêreldse  bevestiging vir ons geloof nodig het, sal ons dit nie maak nie.

Kan jy alles waag vir iets wat onsigbaar is? Sal ons soos Abraham glo as ons op die proef gestel word? Sal ons gehoorsaam wat God sê al maak dit vir ons geen sin nie? Sal ons in donker oomblikke glo dat die sonsopkoms nader kom? As my kanker hervat het? As my eggenoot my permanent verlaat het? Bring dit vir jou vreugde as jy weet dat God ‘n tragedie in ‘n triomf kan verander? Jou vermoë om jou in alle dinge te verbly, is ‘n maatstaf van jou geloof.

Sal jy, soos die Israeliete by die Rooisee, vertrou dat God in onmoontlike situasies kan voorsien? Sal jy soos Moses kies om liewer sleg behandel te word  as om die kortstondige genieting van die sonde te hê?

Geloof beteken ek waag omdat ek op die beloftes van die onsigbare God vertrou. Geloof weet dat ons wêreldse offers nie werklik offers is nie.