Jeremia en lyding
The right manner of growth is to grow less in one’s own eyes. —Thomas Watson
Jeremia en lyding
As ons die storie van Jeremia lees, sien ons dat hy huil met diegene wat huil, dat hy die rol van sonde in lyding besef en dat hy op God se absolute soewereiniteit vertrou – hy weet wie die ware vyand is. Daar is nog ‘n belangrike les om te leer: Jeremia treur nie soos een wat geen hoop het nie. Sy hoop is volledig in God se karakter.
In Klaagliedere lees ons baie van lyding. Daar was wydverspreide vernietiging en Jeremia ly saam met sy mense. Maar dit is nie onbeheerste hartseer en wanhoop nie. Jeremia het nie beheer verloor nie – hy treur nie soos iemand wat geen hoop het nie. Wat is die basis van sy hoop?
Om dié rede bly ek hoop: deur die liefde van die Here het ons nie vergaan nie; daar is geen einde aan sy ontferming nie, dit is elke môre nuut. U trou is groot. Ek sê vir myself: Die Here is my lewe. Daarom hoop ek op Hom. Die Here is goed vir wie op Hom bly hoop, vir die mense wat na sy wil vra; dit is goed om geduldig te wag op die hulp van die Here … Die Here verstoot ‘n mens nie vir altyd nie; as Hy beproewing oor die mens gebring het, ontferm Hy Hom weer, want sy liefde is groot: dit is teen sy sin dat Hy mense in ellende en beproewing bring (3:21 – 33)
Die Here se verbondsmense het swaar gely, maar die Here sal Israel nie vernietig nie. Jeremia se hoop lê in die deernis, liefde en verbond van die Here.
Wat dien as anker van Jeremia se hoop is God se karakter – sy ontferming en dat ellende en beproewing teen sy sin is. Hierdie is nie ‘n blinde en vae vertroue in God se karakter nie, want hy klou vas aan God se beloftes. Die volk se ontrou sal nooit God se trou uitwis nie. God sal nooit sy verbond verbreek nie. Hy is steeds getrou aan sy beloftes.
En omdat God aan die erfgename van die belofte bo alle twyfel wou verseker dat sy besluit onveranderlik is, het Hy dit met ‘n eed gewaarborg. Die twee onveranderlike dinge, die belofte en die eed, waarborg dat God sy woord gestand sal doen, en vir ons wat ons toevlug tot Hom geneem het, ‘n kragtige aansporing om vas te hou aan die hoop op wat vir ons weggelê is. Hierdie hoop besit ons as ‘n veilige en onbeweeglike lewensanker, wat agter die voorhangsel vas is (Hebreërs 6:17 – 19).
Ons hoop, veral in lyding, is ook die Here se genade en eindelose liefde.