Die Openbaring aan Johannes – Satan losgelaat en oorwin (20:7-10) – Francois Malan

image_pdfimage_print

Satan se ‘tweede koms,’ in nabootsing van Christus se wederkoms, word met ‘n passiewe werkwoord beskryf as ‘losgelaat word’ uit sy gevangenskap. Dit veronderstel dat God Hom vry stel om die nasies van die aarde op ’n dwaalspoor te lei. Daarmee word sy ware kleure duidelik as ‘verleier van die hele bewoonde aarde’ (12:9). Hy oorreed die nasies om hom te volg in ‘n oorlog teen God en sy kinders. Die nasies word gesimboliseer deur Gog en Magog.

In Esegiël 38-39 is Gog van die land Magog die leier van ‘n aantal volke rondom Israel wat teen Israel optrek, lank nadat die Jode, onder leierskap van Serubbaäl in 538 v.C. en 458 v.C onder Esra, uit die ellende van die Babiloniese ballingskap teruggekeer het. Gog en sy hordes word deur die Here verslaan (39:1-6) as teken vir die volke van die wêreld dat die Here vir Israel in ballingskap laat gaan het omdat hulle van die Here afgedwaal het (39:23-24), en dat die Here in beheer is van die hele wêreld (38:23; 39:7). Die profesie oor Gog is vervul in die optrede van die Griekse heersers oor die Jode, en die Grieke se onderlinge stryd tussen Sirië se Seleuside en Egipte se Ptolomeërs, en veral vervul in Antiogus Epifanes wat die Jode gedwing het om Zeus te vereer (Daniël 11:31-32,36). Maar toe die Parte in167 v.C. Antiogus se roete na die Ooste afsny moes hy hulle eers gaan aanval en in 164 v.C. sterf Antiogus in Persië aan ‘n skielike siekte wat hom oorval (Dan 11:45).

Die natuurrampe en onderlinge gevegte (v21) wat in Eseg 38:18-22 voorspel word, word in Openbaring 16:21; 17:16;19:8-9, 18-21gebruik as simbole vir die finale vernietiging van die bose magte wat vanoor die hele wêreld opruk teen die heiliges en Jerusalem, waar die tempel van die Here was en waar Jesus aan die kruis gesterf het. Dit is simbole vir die aanvalle van die bose en ongelowiges teen God en die Lam en teen almal wat in hulle geloof in Jesus volhard. Openbaring gebruik verskillende oorloë as beelde van God se oorwinning oor die bose (16:14-16 Armageddon), die oorwinning oor die dier se leër (19:17-21) en hier oor Gog en die hele wêreld se magte teen die heiliges se laer (‘laer’ verwys na die uittog uit Egipte, Eksodus 14:19-20; 16:13) en teen ‘die geliefde stad’ (die benaming word net hier in die Bybel gebruik vir die nuwe Jerusalem waarheen gelowiges oppad is). Elke oorwinning beskryf ‘n ander aspek van die konflik tussen goed en kwaad. Die gelowiges word beskerm teen die magtige leër wat teen hulle optrek deur die vuur uit die hemel wat die bose verteer, soos by Karmel toe Elia alleen teen die 400 priesters van Baäl en 50 van Asjera gestaan het (1Kon 18:22; Eseg 38:22).

Die Satan (teenstander, aanklaer) word nou genoem ‘die duiwel’ (lasteraar, verleier). Hy word in die poel van vuur en swael (beeld vir ewige foltering) gegooi, waar sy trawante reeds is (Openb19:20); vgl. Eseg 38:22 se brandende swael, en Gen. 19:24 vir die straf op Sodom en Gomorra waar ‘n deel van die skepping met vuur en swael vernietig word – in Jesaja 34:9 word Edom, as verteenwoordiger van die nasies, met swael en vuur vernietig en Jes 39:11 sê dat die land ‘woes/onbewoonbaar en leeg (Hebreeus tohoe wa bohoe) sal word, soos die chaos voor die skepping, in Gen. 1:2. In Deutr 29:23 waarsku die Here vir Israel voor hulle Kanaän intrek dat hulle land soos Sodom en Gomorra met swael en vuur verbrand sal word as hulle sy verbond verbreek. Ps 11:6 verwys na vuur en swael as straf op die goddeloses. Maar hoe die hel werklik sal wees, weet ons nie. Die foltering in vuur en swawel is ‘n beeld wat ‘n idee wil gee van die ellende van die tweede dood.

Die dood en die doderyk word ook in die vuurpoel gegooi en ook almal wie se name nie in die boek van die lewe opgeteken is nie (20:14-15), soos 14:10 se foltering met swael en vuur vir iemand met die merk van die dier. Die dood en doderyk is nie meer ‘n toevlugsoord nie, want daar is nie meer ‘n beëindiging van bestaan nie. Die poel van vuur en swawel word die tweede dood genoem (21:8), en dit is ewig, met ‘n ewige foltering (20:10).

Skrywer: Prof Francois Malan

 

image_pdfimage_print

You may also like...