Geloofsvrae: Die mens: liggaam en siel
Geloofsvrae: Die mens: liggaam en siel – Adrio König
Die mens: liggaam en siel? Of ore?
Daar is nog een belangrike begrip waarna ons moet kyk: ore. Dit mag baie plat klink totdat ons die evangeliese betekenis daarvan begryp het.
Om dit te verstaan, moet ons onthou dat ons mensbeskouing op ons siening van God gebou is (27-29). Die mens staan in ‘n verbondsverhouding met God, ‘n verbond waarin God die groot bondgenoot is wat die inisiatief neem waarop ons dan moet reageer. Hoe neem Hy die inisiatief? As ons dit weet, sal dit ons help om te weet hoe ons moet reageer.
God het Homself geopenbaar in die geskiedenis van Israel en in Jesus. Hoe? Wat is die middele waardeur Hy dit gedoen het? Daar is baie: drome, visioene, waarsêery, die lot. Maar nie een van hulle speel regtig ‘n belangrike rol nie, en die meeste verdwyn later.
Maar van die begin af is daar twee middele wat prominent is: Hy verskyn en Hy praat. Mense reageer dus deur te sien en te hoor.
Reeds sedert die vroeë geskiedenis met Abraham kry ons die staande uitdrukkings: `Die Here het aan Abraham verskyn en vir hom gesê,’ of `die woord van die Here het in ‘n gesig tot Abraham gekom’ (Gen 12:7; 15:1; 17:). By die profete is dit baie opvallend.
En tog hou woord en verskyning mekaar nie in balans nie. Die woord oorheers altyd. Gewoonlik begin ‘n openbaring met ‘n verskyning, en soms is daar selfs taamlike nadruk op die verskyning (soos Jes 6:1-7), maar wat uiteindelik die belangrikste is, is die woorde (Jes 6:8-13).
In die NT is dit nie anders nie. Hier openbaar God Hom veral in Jesus Christus. Ook hier speel sy verskyning ‘n belangrike rol (1 Joh 1:1-3; Tit 2:11; 3:4), maar uiteindelik is dit weer die woorde wat oorheers. Daar is byvoorbeeld geen belangstelling in die vraag hoe Jesus gelyk het nie, terwyl die evangelies vol is van sy woorde. Ook sy dade word deur sy woorde verduidelik, en Hy word self die Woord genoem. Daar is dus ‘n bepaalde logika daarin dat ons van die Bybel as die Woord van God praat.
Hoe reageer ‘n mens op woorde? Deur te hoor. En op God se woorde? Deur te ge-hoor-saam. Dat die volk die woorde van die Here moes hoor en gehoorsaam, is veral ‘n wesenlike faset van die profete se boodskap. Toe ons die leeb (`hart’) behandel het, het ons gekyk na die geskiedenis van Salomo. Die Here het vir hom ‘n wyse en verstandige leeb gegee (1 Kon 3). Dit was in reaksie op Salomo se versoek om letterlik ‘n `horende’ leeb te kry, NAV: `gehoorsaamheid aan U.’
Die wysheid wat Salomo kry, is dus nie wysheid wat hy moet uitdink of leer nie, dit is wysheid wat hy moet hoor – by die Here. Maar ‘n mens hoor eers as jy ge-hoor-saam. Kyk ook na Ps 40:7-9. Teenoor die tradisionele offers stel die psalmdigter iets beters: `Ore het U vir my gegrawe’ (OAV). Dis tog seker nie letterlik bedoel nie. Hy het tog seker ore gehad. Nee, hy het nie, as hy hulle nie gebruik het nie! Ons ken die uitdrukking goed: Het jy nie ore nie?
Ore is onmisbaar om werklik mens te wees soos God dit bedoel het. Hy is die Verbondsgod wat die inisiatief neem. Hy praat. Om komplementêr (paslik) te reageer, moet ons hoor en gehoorsaam. Daarin lê ons wese opgesluit. Só is ons mense soos Hy dit bedoel het. Ons ore sê dus veel meer oor ons wese as ons `siel.’
Mense wonder dikwels oor verskeie aspekte van die Christelike geloof. Fokus op 300 Geloofsvrae deur prof Adrio König is ʼn baie nuttige naslaanwerk wat ʼn verduideliking van 300 geloofsvrae bied.
Bybelkennis gaan gereeld gedeeltes uit hierdie bron publiseer. Ons dank aan prof König en Lux Verbi.BM vir hierdie vergunning.
Skrywer: Prof Adrio König